บทที่ 2206

ซูจือหยูคิดไม่ถึงเลยว่า พี่ชายตัวเองคนนี้ เวลาแบบนี้แล้วยังจะมาซ้ำเติมกันอีก!

เธอมองซูจือเฟยตาขวางอย่างโมโห จากนั้นก็หันไปพูดกับตู้ให่ชิง “แม่คะ หนูมาครั้งนี้ไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาด้าย แล้วก็ของใช้ส่วนตัวต่างๆ
ด้วย ถ้าจะอยู่จินหลิงแค่สามสี่วันก็ยังพอได้ แต่ว่าถ้าจะอยู่ยาว น่าจะยุ่งยากหน่อยนะคะ…

ตู้ให่ชิงเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจว่า “เรื่องนี้ง่าย แม่บ้านในบ้านว่างพอดีเลย เดี๋ยวแม่ให้พวกเขาไปเก็บของใช้ส่วนตัวของหนู แล้วเอามาพร้อมกัน
จากนั้น ตู้ให่ชิงก็พูดอีกว่า “ถ้าลูกยังมีที่หนที่ไม่พอใจ ก็บกแม่มด้เลย แม่จะจัดกรให้ลูกทุกอย่าง ถ้าลูกรู้สึกไม่ค่อยการตกแต่งของ
ห้องก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่จะขนของตกแต่งกับของใช้ต่งๆ ของห้องหนูมา แล้วตกแต่งให้ห้องหนูเหมือนเดิม ลูกยังมีปัญหาอะไรอีกหรือเปล่า? ถ้า
ยังมีปัญหาอะไรก็พูดออกมาได้เลย ขอแค่ลูกบอกมา แม่จะจัดการให้ทั้งหมด”

ซูจือหยูจนปัญญาแล้วจริงๆด้วย”

คาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณแม่จะเด็ดขาดขนาดนี้ ไม่ให้โอกาสอะไรกับตัวเองเลย

เพราะฉะนั้น เธอจึงต้องพยักหน้าให้อย่างน้อยใจ แล้วเอ่ยว่า “ก็ได้ค่ะแม่ หนูรู้แล้วค่ะ หนูไม่มีปัญหาอะไรแล้วค่ะ เอาตามที่แม่พูดทุกอย่าง
เลยค่ะ…..”

ดูให่ซิงจึงค่อยรู้สึกวางใจ จากนั้นก็ยิ้มเอ่ยว่า “ลูกน่ะ วันๆ อย่าเอาแต่คิตที่จะไปตามหาผู้มีบุญคุณ อยู่กับแม่ที่จินหลิงดีกว่า รอลูกเปิด
เทอมแล้ว ถ้ำแม่ไม่มีธุระอะไร ก้จะไปอยู่กับลูกที่อเมริกา ถ้าลูกเรียนจบMBAเมื่อไหร่ เราสองคนแม่ลูกก็ค่อยกลับมา”

ซูจือหยูรู้ดี คุณแม่กำลังกีดกันตัวเองอยู่ ไม่ให้ตัวเองมีโอกาสไปตามหาผู้มีบุญคุณ

เพราะฉะนั้น เอจึงต้องพยักหน้าให้อย่างทำอะไรไม่ได้ “ค่ะ ตามที่คุณแม่ว่าเลยค่ะ……

ตู้ไห่ซิงค่อยรู้สึกโล่งอกสักที

ในใจเธอแอบคิด “ขอแค่ฉันรั้งจือหยูอยู่ที่จินหลิง แล้วค่อยจับตาเฝ้าดู ลูกก็คงจะไม่เจอผู้ชายที่ดวงชะตาไม่ถูกกัน ที่ทำให้ลูกต้องเหมือน
แมลงบินเข้ากองไฟ!”

“ถ้าอย่างนี้ รออีกไม่กี่เดือน ลูกก็จะไปเรียนที่อเมริกาแล้ว โอกาสที่จะตามหาคนคนนั้นก็คงริบหรี่กว่าเดิม!”

“ระหว่างนี้ ลูกอาจจะค่อยๆ ลืมเรื่องนี้ไปเองก็ได้……

แต่ว่า ตู่ให่ชิงดูถูกความมุ่งมั่นของซูจือหยู

แล้วอีกอย่าง ถึงแม้นิสัยซูจือหยูจะแตกต่างกับนิสัยดูให้ชิง แต่ในกันบึ้งหัวใจ กลับมุ่งมั่นแล้วก็หัวดื้อเหมือนตู้ให่ชิง

ตอนนั้นตู่ใหชิงรักเย่ฉางอิงมาตั้งหลายปิ้ ถึงแม้ยฉางอิงจะปฏิเสธเธอไปหลายครั้ง แต่เธอไม่เคยยอมแพ้เลย ไม่ว่าใครจะเกลี้ยกล่อมก็
ไม่มีประโยชน์

ซูจือหยูอยากจะตามหาเย่เฉิน ถึงแม้ทุกคนจะห้ามเธอ เธอในใจเธอก็ยังคงมุ่งมั่นเหมือนเดิม

ตู้ให้ชิงคาดไม่ถึงเลยว่า คนที่ซูจือหยูจะตามหานั้น กลับเป็นชายหนุ่มขี่รถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า ที่ตัวเองเจอหนัาประตูบ้านของเย่ฉางอิงวันนี้
ซายหนุ่มคนนั้นตอนนี้พักอยู่ที่ Tomson Riviera ระยะทางตรงที่ห่างจากพวกเขา ห่างกันไม่ถึงห้ากิโลเมตร

เธอยิ่งไม่รู้ว่า ที่แรกเธอคิดว่า ตัวเองรั้งจื่อหยูอยู่ที่จินหลิง ก็เพื่อไม่ให้จือหยูเจอดวงชะตาที่เหมือนแมลงบินเข้ากองไฟ
แต่ความจริงกลับกลับกันโดยสิ้นเชิง!

การตัดสินใจนี้ของเธอ กลับทำให้จือหยุตกอยู่ท่ามกลางทะเลไฟที่ลือมรอบอยู่…..