บทที่ 2234
ครั้งที่แล้วในงานประมูลที่ประมูลราคาสูงถึงร้อยล้าน ก็เป็นเพราะเเฉินจงใจเป็นปฏิปักษ์กับเซียวอี้เชียน ดีงราคาขึ้นสูงกะทันหัน ต่อให้
ถือว่าร่วมหุ้นจริงๆ ทุสี่ห่าล้น ก็ไม่สามารถได้กลับมาเป็นสองสามพันล้น ดังนั้น ไม่ว่าจะพูดยังไง การที่เย่เฉินให้ยาอายุวัฒนะเขาหนึ่งเมืด ก็
เป็นพระคุณที่ยิ่งใหญ่แล้วจริงๆ
เมื่อนึกถึงจุดนี้ เขาลุกขึ้นนใด ก้วไปข้างหน้าหนึ่งก้ว คุกเข่าลงกับฟื้น มือทั้งสองกำหมัดขึ้น กล่าวอย่างเคารพว่า “พระคุณของอาจาร
ย์เย ผมยากที่จะลืมได้ กรุณารับการเคารพจากผมด้วยครับ! ”
เย่เฉินใช้มือเดียวพยุงเขาขึ้นมา ยิ้มพลางกล่าวว่า “เก็บยาอายุวัฒนะไป แล้ววางไว้ให้ดี วันนี้ในทุกคนที่ผมเชิญมา มีเพียงคุณคนเดียวที่มียา
อายุวัฒนะ ดังนั้นกรุณาเก็บเป็นความลับด้วยนะครับ ห้ามให้คนอื่นรู้เป็นอันขาด มิเช่นนั้นผมกลัวว่าทุกคนจะคิดมาก”
ฉินกางพยักหน้าทันที กล่าวอย่างแน่วแน่ว่า “อาจารย์เย่ครับ วางใจได้ครับ ต่อให้ฆ่าผม ผมก็ไม่มีทางบอกเรื่องนี้กับใคร”
พูดจบ ได้รับสั่งฉินเอาเสวี่ยนและฉินเอ้าตง “พวกแกทั้งสองฟังฉันให้ดี ห้าม เผยแพร่เกี่ยวกับยาอายุวัฒนะแม้แต่นิดเดี่ยว เข้าใจมั้ย? ! ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนและฉินเอ้าตงกล่าวในเวลาเดียวกันว่า “รับทราบ! ”
ฉินกางมองฉินเอ้าตง กล่าวอย่างจริงจังว่า “เอ้าตง เมื่อก่อนแกสร้างเรื่อง นึกไม่ถึงว่าจะไปอยู่กับหยูจิ้งให่พวกฮ่องกง ดังนั้นแกต้องจำไว้เป็น
บทเรียน ในเวลาเตียวกันก็จำคำเมื่อกี๊ของฉันด้วย เข้าใจมั้ย? ”
ฉินเอ้าตงจะกล้าพูดคำว่าไม่ที่ไหนกัน รีบแสดงจุดนทันทีว่า “อารองผมทราบแล้วครับ วางใจได้ ถ้าผมกล้ำาเผยต่อคนภายนอกแม้แต่น้อย
ก็ให้อาจารย์เย่ฟ้าผ่าผมตายไปเลยครับ!
ฉินกางพอใจแล้ว จึงได้กลับไปพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่ครับ เอ้าเสวี่ยนเคารพท่านอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ท่านสบายใจได้ครับ เฮ้าตง
เด็กคนนี้ถึงแม้เมื่อก่อนจะค่อนข้างระยำ แต่ช่วงนี้เชื่อฟังขึ้นมาก ท่านไม่ต้องกังวลนะครับ”
เย่เฉินพยักหน้า ยิ้ม “ได้แลำครับประธานฉิน คุณรีบเก็บยาอายุวัฒนะนี้ไปเถอะครับ วางไร้ที่ที่ปลอดภัยที่สุดในคฤหาสน์ของคุณ ส่วนผม
ที่มาเร็วขนาดนี้ เพื่อจะมาชี้แนะเอ้าเสวี่ยน ดังนั้นจะไม่เสียเวลาตรงจุดนี้แล้วครับ”
ฉินกางรีบกล่าวทันทีว่า “ไม่มีปัญหาครับอาจารย์เย! ”
พูดจบ หันไปมองฉินเอ้าเวี่ยน แล้วกล่าว “เอ้าเสวี่ยน แกพาอาจารย์เยไปห้องฝึกซ้อมเกอะ”
ในใจฉินเอ้าเสวี่ยนทั้งอายทั้งดีใจ บพยักหน้ากล่าว “อาจารย์เยคะ เชิญตามเอ้าเสวี่ยนไปห้องฝึกซ้อมค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า เดินพร้อมกับฉินเอาเสวี่ยน ไปที่ห้องฝึกซ้อมของเธอ
เมื่อมาถึงห้องฝึกซ้อม ฉินเอาเยนพูดกับเย่เฉินว่า “อาจารย์เย่คะ ช่วงนี้เอ้าเสยนฝึกฝนหนักขึ้น แต่มักจะรู้สึกพัฒนาเชื่องช้ามากเลยค่ะ
ถึงขั้นแทบจะไม่เห็นการพัฒนาอะไรเลย ใช่ยาที่คุณให้เอ้าเสวี่ยนมาเมื่อก่อนมันฤทธิ์แรงมาก จนถึงขั้นตอนนี้ฉันฝึกฝน ก็ไม่สามารถพัฒนาฝีมือ
ของตัวเองขึ้นไปแล้วหรือเปล่าคะ?
เย่เฉินหัวเราะเบาๆ แล้วกล่าว “เทคนิคการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ที่คุณฝึกฝนในช่วงปกติ เหมือนกับเด็กอายุ5ขวม ต้องใช้สองมือกอดลูกบาส
โยนลงห่วง แต่ยาเมืดนั้น เท่ากับจู่ๆก็ให้ฝีมือของคุณเป็นนักบาสNBAได้เลย ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้าคุณยังใช้วิธีการของเด็กห้าขวบฝึกฝน
บาสเกตบอลอยู่ สำหรับความสามารถโดยรมของคุณจะไม่มีการพัฒนาอะไรมากมาย กลับกัน สำหรับความสามารถของคุณตอนนี้ กลับเป็นการ
สิ้นเปลืองอย่างมหาศาล
ฉินเอาเสวี่ยนพยักหน้โดยไม่รู้ตัว อุทานออกมาว่า “เอาจริงๆนะคะอาจารย์เย่ ช่วงนี้เอ้าเสวี่ยนรู้สึกแบบ มักจะรู้สึกด้วยสมรรถภาพร่างกาย
ในตอนนี้ของฉัน ฝึกฝนทคนิคการต่อสู้แบบฟรี่สไตล์อไป ก็มีแต่จะเปล่าประโยชน์ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่านอกจากเทคนิคการต่อสู้แบบฟรีสไตล์พวกนี้
แล้ว ฉันยังสามารถฝึกฝนอะไรได้อีก…”.
เย่เฉินพยักหน้ายิ้ม “นี่เป็นเหตุผลที่ผมมาถึงล่วงหน้าในวันนี้ ผมอยากเปลี่ยนแนวทางศิลปะการต่อสู้ของคุณเสียใหม่!”