บทที่ 2241
ตั้งแต่แผนการชั่วร้ายของซ่งเทียนหมิงกัซ่งหรงรี่พอลูกคิดร้ายกับซ่งหวั่นถิงเปิดโปง หลังจากที่ถูกเเฉินโยนไปในเหมืองเพชรของเซียร์
ราสีโอนแอฟริกา สถานะของซ่งหวั่นถึงในตระกูลซ่ง เทียบกับเมื่อก่อน ได้รับความมั่นคงเป็นประวัติการณ์
เมื่อก่อนมีเพียงคุณห่านซ่งคนเดียวที่สนับสนุนเธอ ตอนนี้ ทั้งตระกูลซ่งไม่มีใครกล้าเป็นปฏิปักษ์กับเธอ
เหตุผล หลักๆกัซ่งหวั่นถึงมีการสนับสนุนของเยเฉินอยู่ แม้แต่ช่งเทียนหมิงและช่งหรงวี่ร่วมมือกันยังสัมซ่งหวั่นถึงไม่ได้ คนอื่นๆของตระกูล
ซ่งรู้ตัวดี จึงไม่กล้ามีความคิดพันธุ์นั้น
เพราะ ถ้าจะล้มซ่งหวั่นถึง ก่อนอื่นต้องสมเยเฉินให้ได้ก่อน
มิเช่นนั้น จุดจบของซ่งเที่ยนหมิงกับซ่งหรงรี่ ก็จะเป็นบทเรียนของคนอื่น
ช่วงหลายวันมานี้ แม้คุณท่านซ่งมักจะรู้สึกเศร้โศกกับเรื่องการทะเลาะภายในตระกูล แต่เมื่อนึกถึงซ่งหวั่นถึงปลอดภัย ซ่งเทียนหมิงและ
ซ่งหรงวี่ก็รอดชีวิต ในใจก็โล่งอกไปไม่น้อย
สำหรับซ่งหวั่นถึงแล้ว เรื่องที่น่ดีใจที่สุดในวันนี้ อได้เจอเย่เฉินอีกครั้ง
ตั้งแต่หลังจากเธอได้กลับไปที่ตระกูลซ่ง เอาตำแหน่งผู้นำตระกูลกลับมาได้อีกครั้ง ก็ไม่มีโอกาสได้เจอกับเย่เฉินอีก ไม่เพียงแค่เย่เฉินที่มี
เรื่องให้จัดการมากมายทุกวัน เธอเองก็ยุ่งจนปลีกตัวไม่ได้
ในความช่วยเหลือของเยี่เฉิน ตระกูลซ่งและบริษัทปปอนสตีทำคุยความร่วมมือทางการสำร็จ แล้วยังได้ข้อเสนอที่มหาศาลอีกด้วย ดัง
นั้นช่งหวั่นถึงจึงฉวยโอกาส รีบตกลงเรื่องที่เกี่ยวกับความร่วมมือกันทั้งหมดให้เสร็จ จากนั้นก็ขับเคลื่อนโครงการเต็มกำลัง ดังนั้นกำลังวังซาใน
ช่วงนี้ล้วนใช้ไปกับเรื่องที่กล่าวมาข้างต้น
ขณะนี้ เมื่อคิดว่ไม่นานจะได้เจอกับเย่เฉินแล้ว จิตใจของซ่งหวั่นถึง ก็ตื่นเต้นและดีใจอย่างควบคุมไม่อยู่
ด้วยเหตุนี้ วันนี้เธอแต่งตัวอย่างประณิตโดยเฉพาะ ไม่เพียงสามใส่ขดที่ตัวเองชอบที่สุดเท่านั้น พร้อมกันนี้ยังใส่สร้อยข้อมิอเพชรเส้นนั้นที่
แม่ได้ให้ตนไว้ก่อนจะจากไปอีกด้วย
สร้อยข้อมือเพชรเส้นนี้ เป็นเส้นที่ได้รับกลับมาหลังจากตอนนั้นเปเฉินแก้ฮวงจัยให้ตน
เดิมสร้อยเส้นนี้ในสายตาของซ่งหวั่นถึง เป็นของที่ระลึกที่แม่ทิ้งไว้ให้
แต่ตอนนั้ ในใจของซ่งหวั่นถึง สร้อยเส้นนี้มีนัยเพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง มันเป็นการเริ่มตันของการรู้จักระหว่างเธอกับเยเฉิน และเริ่มต้นพบปะกัน
ของทั้งสองคน
ขณะนี้ ฉินกางก็รีบเข้ามาต้อนรับ กล่าวอย่างเคารพมากว่า “ไอ้หยา ท่นซ่ง คุณหวั่นถึง ผมขออภัยที่ไม่ได้มาต้อนรับ ขอโทษจริงๆนะ
ครับ! ”
คุณท่านซ่งรีบกล่าว “ประธานฉินจะเกรงใจขนาดนี้ทำไมกันครับ วันนี้มารบกวนคุณถึงที่ ขอประธานฉินอย่าถือสาเลยนะครับ”
ฉินกางริบกล่าว “ไม่หรอกครับ! เชิญด้านในครับ! ”
ซ่งหวั่นถึงเอ่ยปากถาม “ประธานฉินคะ อาจารย์เย่มาถึงหรือยังคะ? ”
ฉินกางยิ้มพลางกล่าว “อาจารย์เย่มาถึงแล้วครับ กำลังพูดคุยอยู่กับผู้จัดการทั่วไปเฉิน ประธานเว่ยอีกทั้งหงห้าครับ”
ซ่งหวั่นถึงพยักหน้าเบาๆ ในใจยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่
เมื่อฉินกางมาถึงห้องรับแขก เย่เฉินเห็นผู้อาวุโสและหลานตระกูลซ่งทั้งสองคนเข้ามา ก็ยืนขึ้น ยิ้มพลางทักทายสองคนว่า “คุณท่านซ่ง คุณ
ซ่ง”
ตอนพูด ซ่งหวั่นลิงก้าวไปช้างหน้า เยเลินมองเธอ อดไม่ไส้ที่จะอุทานในใจ “ที่แห้ช่งหวั่นสิงเปนิสาวงามระดับท็อป หลังจากที่แต่งตั
ประณีตแล้ว ออร่าไม่แพ้ใครเลยทีเดียว”
ขณะนี้คุณท่านช่งก็ตามไปข้างหน้า กล่าวอย่างเคารพว่า “อาจารย์เยครับ! ขอบคุณที่เชิญมาในงานเลี้ยง ผมชาบซึ้งจริงๆครับ! ”
เย่เฉินยิ้ม “คุณไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอกครับ มาๆๆ เชิญนั่งครับ”
พูดจบ ก็รีบสั่งหงห้า “หงห้า รินขาให้คุณห่านช่งและคุณซ่ง”
หงห้ารีบกล่าว “ได้ครับอาจารย์เย่! ”
พูดจบ รีบหยิบแก้วชาสองแก้วออกมา แล้วรินน้ำชาเต็มแก้ว