บทที่ 2247
หวังตงเสวี่ยนในขณะนี้ ได้ยินคำพูดของซุนเหวินปีน ในใจก็เคร่งเครียดอย่างหาที่เปยบไม่ได้ รีบซักไข้ว่า “หัวหน้าซุนคะ จาก
ประสบการณ์ของคุณ ความเป็นไปได้ที่พ่อของฉันไม่ระวังแตะต้องเข้ากับสารพิษนี่มากกว่า หรือความเป็นไปได้ที่ถูกคนลอบวางยามากกว่าเหรอ
คะ?”
“พูดยากครับ” ซุนเหวินปีนตั้งใจอธิบายว่า “เหตุการณ์และเบาะแสที่เรามีอยู่ในตอนนี้ มีขีดจำกัดจริงๆครับ โดยพื้นฐานไม่มีเบาะแสที่มี
ประโยชน์มากสักเท่าไหร่ที่จะช่วยให้พวกเรากำหนดทิศทางได้”
พูดจบ เขาได้เอ่ยปากถามอีกว่า “อ้อคุณหวังครับ สภาพของพ่อคุณในตอนนี้ สามารถรับการสอบได้มั้ยครับ? บางเรื่องถ้าถามเขาโดยตรง
ล่ะก็ บางทีอาจจะได้รับเมาะแสที่มีประโยชน์มากกว่าก็เป็นได้ครับ”
หวังตงเสวี่ยนส่ายหน้า ถอนหายใจ “ช่วงสองสามวันนี้ฟอของฉัน อยู่ในสภาพโคมาตลอดเลยคะ…”
ซุนเหวินปีนลังเลไปสักพัก จ๊ะออกมา กล่าว “…ไม่งั้นเอางี้มั้ยครับ!”
“ในเมื่อเมื่อกี๊คุณพูด ว่าช่วงหนึ่งที่ก่อนพ่อคุณจะอาการกำเริบแทบจะไม่ได้ออกไปไหน งั้นผมสันนิษฐานว่าเขามีความเป็นไปได้ที่จะโดยยา
พิษตอนอยู่ในบ้านมากกว่าครับ!”
“แต่ เป็นไปได้มากว่าโดนพิษจากอาหารหรือเครื่องดื่ม”
“ถ้าคุณสะดวกล่ะก็ ให้พวกเราไปที่บ้านของคุณราบรวมเบาะแสหน่อยได้มั้ยครับ? ถ้าสามารถหาสารพิษเจอในบ้านของคุณ งั้นก็มีวิธีย้อน
ถึงต้นกำเนิดได้แล้วครับ!”
“หลังจากที่เจ้าหน้าที่สืบสวนคดีอาชญากรรมมืออาชีพเข้าไปสิบคันแล้ว บางที่อาจจะพบเจอสิ่งที่มีค่ากว่า”
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินดังนี้ แทบจะกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า “ไม่มีปัญหาค่ะ! ได้ตลอดเวลาค่ะ คุณสะดวกเมื่อไหร่คะ? ”
ซุนเหวินปีนกล่าวทันใดว่า “เรื่องเรงด่วน ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ เราไปกันตอนนี้เลยครับ! ”
หวังคงเสวี่ยนรีบกล่าว “ไม่มีปัญหาค่ะ! งั้นฉันจะพาคนไปสองสามคนตอนนี้เลยค่ะ”
พูดจบ เธอหันไปมองหัวหน้าฝ้ายเฉิน กล่าวด้วยสีหน้าวิงวอนว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉิน ช่วงหลายวันนี้อารมณ์ของแม่ฉันเคร่งเครียดมากมาโดย
ตลอด คุณไม่ต้องบอกเธอเรื่องนี้นะคะ”
หหนำสำยเฉินพยกหนำพันห์แสวกสาว “ใหธญคิจบประรานหวัง คุณสบายใจใสครับ ผมจะรักษาคามสบกับแปของคุณอย่าง
เคร่งครัดครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะหัวหน้าฝ่ายเฉิน!”
หวังตงเสวี่ยนขอบคุณหัวหน้าฝ่ายเฉิน จากนั้นก้มองไปซุนเหวินปีน แล้วกล่าว “หัวหน้าซุน งั้นตอนนี้ฉันพาทุกคนไปที่บ้านของฉัน?”
“ครับ” ซุนเหนปีนพยักหน้า กล่าว “เวลาไม่คอยท่า พวกเราไปกันเดี่ยวนี้เลยครับ!”
สิบห้นาทีให้หลัง
หวังตงเสวี่ยนพาเจ้าหน้าที่ตำรวจสองสามนาย อีกทั้งเจ้าหน้าที่เทคนิคของกองบังคับการสอบสวนอาชญากรรม มายังคฤหาสน์เลืกๆของ
บ้านของหวังตงเสวี่ยนค่อนข้างมั่งคั่ง พอแม่รายได้สูง และรายได้ของเธอเองก็ไม่น้อย ดังนั้นบ้านจึงเป็นคฤหาสน์เลิกที่เนื้อที่สามร้อยกว่า
ตารางเมตร มีสามชั้นพร้อมสวนที่เมืองจินหลิง
สไตล์การตกแต่งของคฤหาสน์ป็นการตกแงสไตล์จีนที่ประณีตมาก เฟอร์เจอร์ครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านล้วนเป็นของดี เมื่อเห็นก็รู้ว่าเป็น
ครอบครัวที่ให้ความสำคัญกับคุณภาพชีวิต
ตำรวจใส่ถุงคลุมเท้า ถุงมือที่มืออาชีพมาก ใช้เครื่องมือมืออาชีพต่างๆนานา ดำเนินการตรวจสอบอย่างละเอียด
หวังตงเสวี่ยนในขณะนี้ ในใจมีแต่เรื่องที่ฟอโดนยาพิษทั้งนั้น เพระเรื่องนี้ใหญ่มาก จนถึงขั้นสมองของเธอได้เอาเรื่องทานข้าวของเยเฉินไว้
ด้านหลัง โดยไม่รู้ตัวไปแล้ว
เธอในตอนนี้ เพียงแค่อยากรู้ซัดเจน ว่าทำไมพ่อถึงโดนยาพิษกันแน่ เป็นอุบัติเหตุ หรือมีคนป่องร้ายวางยา!
ณ บ้านของฉินกางในขณะนี้
เวลาอาหารค่ำมาถึง หวังตงเสวี่ยนยังไมมา ฉินกางมาที่ข้างกายเฮเฉิน ถาชสียงเบาว่า “อาจารย์เฮครับ หวังตงเสวี่ยนรองประธานหวังยังไม
มา ท่านว่าเราจะเริ่มก่อนหรือว่ารอเธอครับ?”
เย่เฉินคิดๆ หวังตงเสวี่ยนไม่มา ต้องมีเรื่องจัดการ ถ้าตอนนี้ตัวเองโทรหาเธอ ต่อให้เดิมตนไม่ได้เร่งเธอ แต่เธอมองว่า ต้องมีความหมายของ
การเร่งอยู่บ้างแหละ