โรงแรมสากลจินหลิงตั้งอยู่ใจกลางเมือง ห่างจากโรงพยาบาลชุมชนจินหลิง ใกล้กว่าหมู่บ้านคฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสวี่ยนเล็กน้อย
ดังนั้น ตอนที่Walterนั่งอยู่ในโรสลอยด์ ตอนที่ออกเดินทางไปโรงพยาบาล เย่เฉินกับหวังตงเสวี่ยนเพิ่งจะเดินไปได้ครึ่งทาง
แต่เมื่อเย่เฉินจอดรถเสร็จ ตอนที่เดินเข้าไปในตึกผู้ป่วยในของโรงพยาบาลชุมชนพร้อมกับหวังตงเสวี่ยน รถของWalter ก็จอดลงที่ลานจอดรถ
จิตใจของหวังตงเสวี่ยนทั้งตื่นเต้นทั้งเครียด เดินไปไม่ถึงสองก้าวก็กลายเป็นวิ่งโดยไม่รู้ตัว เย่เฉินก็เพิ่มความเร็วขึ้นเช่นกัน วิ่งตามเธอมาที่ประตูห้องพักฟื้น
ผลักประตูเข้าไป แม่ของหวังตงเสวี่ยนซุนยู่ฟางกำลังฟุบพักผ่อนที่ด้านหน้าเตียงพักฟื้น
แม้ซุนยู่ฟางเพิ่งจะห้าสิบกว่าปี แต่ขณะนี้สภาพของเธอเหนื่อยล้ามาก
ดูสภาพของเธอแล้ว ไม่ต่างจากหญิงชราคนหนึ่งที่อายุหกสิบเจ็ดสิบปีเลย
เมื่อได้ยินทั้งสองเดินเข้าประตูมา ซุนยู่ฟางเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นลูกสาวหวังตงเสวี่ยนกับผู้ชายที่ตนไม่รู้จักคนหนึ่ง เธอก็ถามอย่างตกใจว่า “ตงเสวี่ยน คนนี้คือ？”
จิตใต้สำนึกหวังตงเสวี่ยนอยากพูดว่าเย่เฉินเป็นเถ้าแก่ของตัวเอง แต่ตอนนี้เย่เฉินกลับแย่งพูดขึ้นมาก่อน ยิ้มพลางกล่าวว่า “สวัสดีครับคุณป้า ผมชื่อเย่เฉิน เป็นเพื่อนของหวังตงเสวี่ยนครับ！”
ซุนยู่ฟางรีบพยักหน้า กล่าวอย่างเกรงใจว่า “อ๋อ สวัสดีค่ะคุณเย่…”
หวังตงเสวี่ยนเห็นเขาไม่อยากเปิดเผยว่าเขาเป็นประธานตี้เหากรุ๊ป ด้วยเหตุนี้จึงได้รีบพูดกับแม่ว่า “แม่คะ！เย่เฉินมียาวิเศษที่รักษาได้หลายโรค ครั้งนี้ช่วยพ่อได้แล้วค่ะ！”
เพิ่งพูดจบ ประตูห้องพักฟื้นได้ถูกคนผลักออก
Walterพลางเดินเข้าด้านใน พลางดูแคลนออกมา “ร่างทรงไหนที่บอกว่าเขามียาวิเศษที่รักษาได้หลายโรค？ปอกลอกกันจนถึงโรงพยาบาลเลยเหรอ？ช่างกล้ายิ่งนัก！”
เมื่อเห็นWalterเข้ามา ใบหน้าของหวังตงเสวี่ยนก็กลายเป็นดูแย่ลงมากขึ้นทันที
เธอชักตาใส่Walter ดูแคลนออกมาว่า “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ！เชิญค่ะ！”
Walterหัวเราะอย่างสนใจ แล้วกล่าว “ตงเสวี่ยน ทำไมอารมณ์คุณ เมื่อถึงตอนกลางคืนก็เปลี่ยนไปแล้วล่ะ？”
พูดจบ เขาเดินมาด้านหน้าของหวังตงเสวี่ยน หัวเราะอย่างไม่พอใจ แล้วกล่าว “ฮ่าๆ ตงเสวี่ยน ตอนนี้คุณแตกหักเร็วขนาดนี้ เป็นเพราะว่าได้ยาวิเศษที่รักษาหลายโรคที่ร่างทรงหัวเซี่ยของพวกคุณพูดนั่นแล้ว？！ที่สหรัฐอเมริการของเรา ก็มักจะมีร่างทรงหัวเซี่ยปอกลอกเงินที่ไชน่าทาวน์บ่อยๆ แต่เพียงแค่ตำรวจรัฐบาลกลางจับได้ ก็ถูกส่งเข้าเรือนจำทั้งหมด！ไม่มีข้อยกเว้น ไม่รู้ว่ากฎหมายของหัวเซี่ยครอบคลุมมั้ย？”
พูดถึงจุดนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะมองเย่เฉิน มองเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้าสักพัก ยิ้มพลางถามหวังตงเสวี่ยนว่า “คนนี้ คือร่างทรงอะไรนั่นเหรอ？ดูท่าทางแล้ว วัยรุ่นกว่าร่างทรงส่วนใหญ่อยู่นะ！”
เย่เฉินดูท่าทางโอหังของWalter อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา
เขาเจอWalterเป็นครั้งแรก และไม่รู้ความสัมพันธ์กับการพัวพันของหวังตงเสวี่ยนกับWalter
แม้แต่เรื่องที่พ่อของหวังตงเสวี่ยนเข้าโรงพยาบาล เขาก็เพิ่งจะรู้ได้ไม่นาน ดังนั้นจึงสงสัยWalterที่จู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้นมา ไม่เข้าใจว่าเจ้าหัวทองนี่มาจากไหนกันแน่
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินWalterพูดว่าเย่เฉินเป็นร่างทรง ก็ตวาดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “Walter คุณอย่ามาหยาบคายที่นี่นะ！คนนี้คือเย่เฉินอาจารย์เย่ที่ไม่มีใครไม่รู้จักแห่งเมืองจินหลิง！ไม่ใช่ร่างทรงที่คุณพูด！”
Walterบึนปาก กล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ร่างทรงพวกนี้ของหัวเซี่ยของพวกคุณ ไม่ใช่ชอบเรียกตัวเองว่าอาจารย์หรอกเหรอ？ปรมาจารย์ชี่กง ปรมาจารย์ซวนซวน ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยอะไรนั่น ล้วนเป็นปรมาจารย์ไปหมด ผมว่า เป็นแม่งต้มตุ๋นทั้งหมดอะ！”
ตอนนี้ในใจของเย่เฉินเริ่มไม่สบายใจแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงได้กล่าวว่า “ผมว่าก่อนที่คุณจะพูดอะไรให้เกียรติกันหน่อยนะครับ ที่นี่คือหัวเซี่ย ไม่ใช่ประเทศสหรัฐอเมริกา”
Walterมองเย่เฉิน กล่าวอย่างเหยียดหยามว่า “เด็กน้อย ผมไม่อยากไร้สาระกับคุณมาก ที่ผมมา จะคุยกับตงเสวี่ยนเรื่องพ่อของเธอ คนที่ไม่เกี่ยวข้องไสหัวไปให้ไกล！”