บทที่ 2346
เมื่อพูดถึงนี้ เสียงของเย่เฉินก็ดังขึ้นเล็กน้อย และดูว่า:”สุนัขแก่ตัวนี้ซูเฉิงเฟิง มันยังเป็นมนุษย์อิกไหม เพื่อประโยชน์ของเขาเอง เพื่อ
ปัญหาเล็กน้อยในครอบครัวของเขาเอง ถึงกับจะสร้างเหตุการณ์เลวร้ายที่มีอิทธิพลเลวร้ายเช่นนี้?! เขาไม่มีประกันสังคม ความปลอดภัย ชีวิต
และทรัพย์สินของประชาชนอย่างจริงจังอยู่ในสายตาของเขาเลยเหรอ!”
ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้ หม่าฉงซิงก็ตกใจทันที…
“หมอนี้……หมอนี้กำลังจะทำอะไร! เขาจะทำให้ตระกูลซูขุนเองถึงตายเลยเหรอ! ตอนนี้เขาเที่ยวชี้นิ้วว่าคุณท่านใหญ่ซูแบบนี้ พอวิดีโอนี้
ถูกกระจายออกไป งั้น……งั้นคุณท่านใหญ่ซูจะกลายเป็นคนพาลของประชาชนทั่วประเทศอย่างแน่นอน!”
“ถึงตอนนั้น คนข้างบนก็จะให้ตระกูลซูต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน และอาจถึงขั้นลงโทษอย่างรุนแรงต่อตระกูลซู……
“มีโอกาสมากที่ตระกูลซูจะได้รับผลกระทบอย่างหนักจากเหตุการณ์นี้!”
เมื่อคิดเช่นนี้ หมาฉงซิงก็พูดอย่างสั่นสะท้านทันทีว่า:”เอ……อ……คืฉัน……นันก็……ฉันก็พูดยาก……ฉั…ฉันเป็นแค่คนทำตามคำสั่ง
ไม่ควรคาดเดาสิ่งที่นายท่านพูด….
หม่าฉงซิงพูดได้เพียงเท่านั้น
เขาไม่กล้าขี้นิ้วด่าคุณท่านใหญ่ซูแทนเย่เฉิน
แต่เขาก็ไม่กล้าแก้ต่างให้คุณท่านใหญ่ซูต่อหน้าเย่เฉิน
ดังนั้น ได้แต่ตอบในวิธีที่ดูเหมือนเป็นกลางนี้เท่านั้น แต่จริงๆ แล้วก็แค่โยนความผิดให้คนอื่น
เย่ฉินเยาะเยัย:”เรื่องทั้งหมดนี้ ฉันเชื่อว่าหลังจากที่คนทั่วประเทศความจริง พวกเขาจะมีวิจารณญาณที่ชัดเจนในใจของพวกเขา! วันนี้
เรื่องที่หลิวจ้านเข้าไปข้างในเจินเป๋าเก่อพร้อมระเบิด มันก็เป็นข้อเท็จจริงที่ซัดเจนแล้ว และ ไม่มีใครสามารถแก้ต่างแทนสุนัขแก่ซูเฉิงเฟิงได้!”
หลังจากนั้น เขาพูดอย่างเย็นชาวา:”ซูเฉิงเฟิง สุนัขแก่ตัวนี้เป็นเพียงสัตว์ร้าย! ก่อนหน้านี้เขาฆ่าหลานสาวของเขาเอง ก็คือซูรั่วหลี ลูกสาว
นอกกฎหมายของซูโสว่เต้า แล้วให้ซูโสว่เต้าเป็นแพะรับบาปอย่างไร้ยางอาย และตอนนี้เขาต้องการจะฆ่าภรรยาของซูโสว่เต้า มันเป็นเพียงวิธี
การเก่า ๆ !”
“ฉันเชื่อว่ามวลชน น่าจะสามารถเห็นใบหน้นำาสมเพชของชายผู้นี้ได้ ผ่านแผนการโดยเจตนาของซูเฉิงเฟิงที่จะฆ่าตู่ให่ชิง! ในเวลา
เดียวกัน เขาก็ต้องเคลียร์ความแค้นให้ชูโสว่เต้า ชายคนนี้ช่างน่าสั่งเวชจริงๆ ฟอแท้ๆอยากฆ่าลูกสาวนอกสมรสของตัวเอง ตอนนี้ก็จะฆ่าภรรยา
ของตัวเอง!”
เมื่อพูดถึงนี้ เย่เฉินหันกลับมาและพูดอย่างเย็นชา:”แท้จริงแล้ว พฤติกรรมของซูฉิงฟิงสัตว์ร้ายตัวนี้ มีมากกว่าพฤติกรรมเหล่านี้มาก!”
ทันทีที่เสียงหายไป เย่เฉินก็ยืนขึ้นทันที และขยับกล้องเข้าไปใกล้โรลส์รอยซ์ เขาถ่ายตู่ไห่ชิงและซูจือหยุที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและ
หมดสติ และพูดอย่างเย็นชาวา:”ซูเฉิงเฟิง หมาแก่ตัวนี้ เพื่อการเอาหน้าของตัวเอง ทั้งที่รู้ว่าหลานสาวของตัวเองซูจือหยุอยู่ในรถคันเดียวกับตู้ไห่
ชิง ก็ยังไม่กลับเนื้อกลับตัว ถึงขั้นสั่งลูกน้องให้ฆ่าซูจือหยูกัตู้ให่ชิงไปด้วยกัน! ไอ้สารเลวแก่นี้ เป็นขยะแห่งชาติ ที่ต้องได้รับโทษหนัก!”
เมื่อหมาฉงซิงได้ยินแบบนี้ เขาก็โพล่งออกมาด้วยความตกใจและตะโกนว่า:ไม่! มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ! นายท่าน……นายท่านเขาไม่รู้ว่า
คุณหนูใหญ่อยู่ในรถด้วย!”
เย่เฉินหยุดถ่ายวิดีโอโดยตรง เดินกลับมาตรงหน้าเขา แล้วตบลงไป:”แกยังปากดีอยู่อีกเหรอ? ในเวลานี้ยังจะหาข้อแก้ตัวให้หมาแก่ตัวนั้น
อยู่อีก!”
หม่าฉงซิงพูดอย่างหมดหวัง:”ฉันไม่ได้หาข้อแก้ตั……ฉันพูดความจริง……นายท่านเขาไม่อยากทำร้ายคุณหนูใหญ่จริงๆ คือหลิวจ้าน!
หลิวจ้านพาคุณหนูใหญ่ขึ้นไปบนรถโดยไม่ได้รับอนุญาต!”
เย่เฉินเยาะเย้ยและพูดว่า”ฉันไม่สนใจเรื่องพวกนี้ ซูเฉิงเฟิงสุนัขแก่ตัวนี้ชอบใส่ร้ายคนอื่นไม่ใช่เหรอ? วันนี้ฉันจะให้เขารู้สึกเหมือนถูกคน
อื่นกดขี่ และถูกใส่ร้ายบ้าง!”