บทที่ 2363
เฉินจื่อข่ายได้ยินเย่เฉินกล่าวว่า และจะรั้งตัวซูโสว่เต้าและ Steve Horowitz ไว้ ก็อุทานเสียงดังทันที และกล่าวว่า “คุณชาย Steve
Horowitz ยังพอจะไหว ในคราวนี้ที่เขามาจากสหรัฐอเมริกาน่าจะไม่ได้นำกำลังคนมามากมาย แต่ซูโสว่เต๋อบนผิวเผินก็ได้จ้างบอดี้การ์ดมา
หลายสิบนายแล้ว และผู้ยอดฝีมือที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเขายิ่งไม่รู้ว่าจะมีเท่าไหร่ อยากจะจับตัวเขาเกรงว่าคงจะทำได้ยากเล็กน้อย…..
เย่ฉินพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่ป็นไร ในโลกใบนี้ไม่มีกางเกงที่กันลมได้ร้อยเปอร์ซ็นต์ การจับตัวซูโสว่เต๋อและ Walter ผมคนเดียวก๊
พอแล้ว”
ในขณะที่เขาพูด จู่ๆ ก็มีคนคนหนึ่งแวบเข้ามาในความคิดของเขา ดังนั้น เขาจึงเปลี่ยนคำพูดของเขาทันทีว่า “ไม่ เพิ่มอีกคนจะดีกว่า”
เฉินจือข่ายยืนขึ้นหันที และพูดโดยไม่ลังเลว่า “คุณชาย ผมยินดีที่จะไปกับคุณ!”
เย่เฉินยิ้ม และพูดอย่างจริงจังว่า “เหล่าเฉิน ความกล้าหาญของคุณน่ายกองนัก แต่ความแข็งแกร่งของคุณยังอ่อนไปเล็กน้อย คิดว่า
คุณอาจยังไม่ทันได้เข้าใกล้กับซูโสว่เต่อ ก็ถูกคนที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดพบเข้าแล้ว”
เฉินจื่อข่ายกล่าวอย่างเข้นอายว่า “นี่……..คุนชาย……ถ้าคุณไม่รังเกียจ ผมจะพยายามฝึกฝนทักษะของผมให้ดีที่สุดจากนี้ไป!”
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า “ฝึกฝนตอนนี้ มันคงสายเกินไปแล้ว”
เฉินจื่อข่ายรีบถามว่า “แล้วคุณวางแผนจะลงมือทำเมื่อไหร่? ถ้าต้องการให้ทางผมทำอะไร ผมจะได้เตรียมตัวล่วงหน้าถูก!”
เย่เฉินกล่าวว่า “อย่างเร็ว ผมอยากจะลงมือทำในคืนนี้เลย ไม่เช่นนั้นหากพวกเขามุงเนันความสนใจไปที่ตงเสวี่ยน เรื่องนี้มันก็จะยุ่งยาก
มากขึ้นเล็กน้อย”
ขณะที่พูด เย่เฉินก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “ให้ผมโทรหาตงเสวี่ยก่อนเถอะ และให้เธอทำงานล่วงเวลาที่บริษัทก่อนในวันนี้ หากเป็นเช่นนั้น ผมก็
จะลงมือทำในคืนนี้”
ไม่นานหลังจากนั้น เย่เฉินก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา แล้วโทรหาหวังตงเสวี่ยน
ทันทีที่รับสาย เสียงของหวังตงเสวี่ยนก็ดังขึ้นมา “คุณชาย!”
เย่เฉินส่งเสียงฮัม และถามเธอ “ตงเสวี่ย ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”
หวังตงเสวี่ยกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณชาย ฉันอยู่ที่ฮ่องกง”
“ฮ่องกงเหรอ?” เย่เฉินถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไมคุณถึงไปฮ่องกง?”
หวังตงเสี่ยนอธิบายว่า “ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานื้อสังหาริมรัพย์ในฮ่องกงลดลง และตลาดในแผ่นดินใหญ่ของเรามีการแข่งขันสูงมาก
ดังนั้นตี้หากรัปวางแผ่นที่จะพัฒนโครงการอสังหาริมทรัพย์ชิงพาณิชย์ร่วมกับตระกูลสวี่ในฮ่องกง ฉันเพิ่งเดินทางมาในช่วงเช้าของวันนี้เพื่อ
เตรียมพร้อมสำหรับการเจรจากับพวกเขาอีกขั้นต่อไป”
หลังจากพูดจบ หวังตงเวี่ยนก็รีบถามอีกครั้งว่า “คุณชาย ที่คุณหาฉันมีเรื่องอะไรหรือไม่?”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “ผมไม่ได้มีเรื่องสำคัญอะไรหรอก ในเมื่อตอนนี้คุณไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิง งั้นก็รอให้คุณกลับมาค่อยคุยกัน
เถอะ”
หวังตงเสวี่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูดว่า “งั้นก็ได้ค่ะคุณชาย ถ้ามีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนอะไรคุณก็บอกฉัน ฉันสามารถบินกลับไป
ได้ทุกเมื่อ”
เย่เฉินกล่าวอย่างเร่งรีบว่า “ไม่ต้องๆ คุณก็อยู่ในฮ่องกงไปเถอะ”
หวังตงเสวี่ยนไม่รู้ว่าเย่เฉินหมายถึงอะไร ดังนั้นเธอจึงเอ่ยปากพูดว่า “โอเคค่ะคุณชาย ถ้าอย่างนั้นในช่วงหลายวันนี้ฉันก็จะเนันไปที่การ
หารือเกี่ยวกับความร่วมมือในฮ่องกงอย่างเต็มที่ หากคุณมีเรื่องอะไรจะต้องให้ฉันกลับไป โปรดแจ้งฉันได้ตลอดเวลา”
“โอเค”
หลังจากวางสาย เย่เฉินก็ถอนหายใจเบาๆ ด้วยความโล่งอก
หวังตงเสวี่ยนไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิงพอดีเลย ดังนั้นในเรื่องนี้จึงไม่ได้เร่งรีบขนาดนั้นแล้ว
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นก็เป็นการดีกว่าที่จะติดตามซูโสว่เต่อและ Steve ทั้งสองคนอย่างใกล้ชิดกันก่อน เพื่อดูว่าทั้งสองคนนี้ โดยเฉพาะซู
โสว่เต่อ กำลังเล่นมายากลอะไรอยู่กันแน่
แต่เย่เฉินก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้เวลาแก่สองคนนี้นานเกินไป ภายในสองสามวัน ก็จะทำให้พวกเขาระเหยไปจากเมืองจินหลิงโดยตรง!
ในเวลานี้ เฉินจี๋อข่ายเห็นว่าเย่ฉินได้างสายไปแล้ว ก็เลยรีบถามว่า “คุณชาย คุณหนูหวังไปฮ่องกงแล้วหรือ?”
“ใช่” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ช่างเป็นเรื่องที่บังเอิญจริงๆ เธอเพิ่งจากไปตอนเมื่อเช้านี้”