บทที่ 2365
ทันทีที่เฉินจี๋อข่ายได้ยินว่าเย่เฉินต้องการจะใช้ซูรั่วหลี เขาก็ถามทันทีด้วยความเป็นห่วง “คุณชาย ซูรั่วหลีคนนี้ ยังไม่แน่ใจว่าจะได้เรื่อง
หรือไม่ เธอถูกพวกเรากักบริเวณอยู่ในบ้นของเรามาดยตลอด ถ้าปล่อยตัวเธอออกไป เธอจะไม่ฉวยโอกาสหนีไปหรือ!”
เย่เฉินส่ายหัว “เท่าที่ผมรู้จักกับเธอ เธอจะไม่ทำแบบนั้นอย่างแน่นอน”
เฉินจื่อขายถามด้วยความสงสัยว่า “คุณชายทำไมคุณถึงมั่นใจได้ขนาดนี้? ผู้หญิงคนนี้โหดร้ายมาโดยตลอด ไม่ใช่คนที่จะจัดการได้
ง่าย!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “เธอถูกตระกูลซูทำลายมาอย่างหนัก ตอนนี้เธอมีโอกาสจับตัวซูโสว่ต้าได้ก่อน สำหรับเธอแล้วมันเป็นโอกาสที่ดีที่จะ
แก้แค้น จากจุดนี้ เธอจะไม่มีทางต่อต้านอย่างแน่นอน”
ในขณะที่พูด เย่เฉินก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่ “อีกอย่างในตอนนี้ในความคิดของตระกูลซู เธออยู่ในสถานะที่หายตัวไป ทันทีที่เธอหลุดพัน
จากการควบคุมของผมไปได้จริงๆ หรือหลุดพันจากการปกป้องของผม อาจจะถูกตระกูลซูค้นพบ เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลซูก็จะฆ่าเธออย่าง
แน่นอน”
“หากพูดอย่างลกๆ ต่อให้ตระกูลซูม่ได้ลงมือกับเธอ ถ้าเกิดว่ารัฐบาลญี่ปุ่นรู้ว่เธออยู่ที่ไหน ก็ไม่มีวันปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน เพราะ
ยังไงเธอก็เป็นนักโทษผู้หลบหนีที่รัฐบาลญี่ปุ่นอยากจะจับตัวมากที่สุด อย่างไม่มีผู้ใดเทียบได๋”
เฉินจี๋อข่ายพยักหน้าเบาๆ และพูดอย่างจริงจังว่า “ผมเข้าใจแล้วครับคุณชาย ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆ งั้นซูรั่วหลีก็เป็นตัวเลือกที่ดีคนหนึ่ง เธอ
มีความสามารถที่แข็งแกร่งมาก การออกภารกิจพร้อมกับคุณ ไม่เพียงแต่จะช่วยคุณได้ และก็ยังไม่เป็นภาระของคุณอีกด้วย”
เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ในช่วงที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งของซูรั่วหลีได้เพิ่มขึ้นอีกแล้ว มันไม่สามารถเอามาเปรียบเทียบได้ เหมือนกับตอน
ที่เธออยู่ในตระกูลซูก่อนหน้านี้แล้ว”
หลังพูดจบ เขาก็ยืนขึ้น และพูดว่า “คุณอยู่ที่ออฟฟิศไปก่อน ผมจะไปคุยกับชูรั่วหลีสักหน่อย”
เฉินจื่อข่ายถามอย่างเร่งรีบว่า “คุณชายครับ แล้วตู้ไห่ชิงและซูจือหยูล่ะจะทำอย่างไร?”
เย่เฉินกล่าวว่า “พรุ่งนี้เช้าพวกเขาก็น่าจะตื่นขึ้นมาได้แล้ว ในคืนนี้คุณก็แค่ต้องจัดการให้คนเฝ้าประตูให้ดีก็พอแล้ว ออใช่แล้ว สั่งให้คน
ไปซื้อเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน และของใช้ประจำวันล่วงหน้า เตรียมไว้ให้สองแม่ลูกนั่น และส่งไปให้พวกเขาตอนเช้าในวันพรุ่งนี้”
เฉินจี่อข่ายกล่าวทันทีว่า “ครับคุณชาย”
เย่เฉินกล่าวอีกครั้งว่า “นอกจากนี้ คุณรู้จักกับตู้ไหชิงและชูจือหยูหรือไม?”
เฉินจื่อข่ายคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ผมรู้จักพวกเขา แต่พวกเขาน่าจะไม่รู้จักผม”
“งั้นก็ดี” เย่เฉินเอ่ยปากกล่าวว่า “เมื่อพวกเขาตื่นขึ้นมาในวันพรุ่งนี้ ไม่ว่าพวกเขาจะถามคำถามอะไรเกี่ยวกับผม คุณก็ไม่ต้องตอบ พวก
เขาถามคุณว่ที่นี่คือที่ไหน คุณไม่ต้องตอบ หากพวกเขาต้องการจะจากไป หรือติดต่อกับโลกภายนอก คุณก็ห้ามตกลงโดยเด็ดขาด เพียงแค่
บอกกับพวกเขาว่า ผมให้พวกเขาพักอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง”
เฉินจื่อข่ายกล่าวทันทีว่า “ครับคุณชาย ผมเข้าใจแล้ว!”
ในเวลาเดียวกัน
ซูรั่วหลีกำลังฝึกหัดมวยสิงอี้เฉวียนของตระกูลเหออยู่ในห้อง
ตั้งแต่ครั้งที่แล้ว หลังจากที่เย่ฉินได้เปิดเส้นเรื่นของเธออย่างสมบูรณ์ เธอก็รู้สึกถึงความก้าวหน้าอย่างมากในความสามารถ
ดังนั้น จึงใช้โอกาสที่ดีนี้ ใช้เวลาและ)สังงานทั้งหมดในการฝึกฝนมวยสิงอี้เฉวียน และความแข็งแกร่งของเธอก็พัฒนาอย่างต่อเนื่อง
ราวกับจรวด
อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากการฝึกฝนอย่างหนักในทุกวันนี้ เธอก็มักจะคิดถึงเย่เฉินอย่างควบคุมไม่ได้
หลายวันที่ผ่านมา ในสมองของเธอมักจะคิดถึงความดีของเย่เฉินซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างอดไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เยเฉินช่วยตัวเองไร้ หรือเรื่องที่เยเฉินช่วยเปิดเส้นเรื่นให้ตัวเอง และทำให้ความแข็งแกร่งของตัวเองก้าวหน้าไปอย่าง
ก้าวกระโดด สำหรับเธอแล้ว ในใจลึกๆ ของเธอรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
คิดถึงมากเกินไป ก็จะตั้งตารอคอยที่จะได้เจอหน้าเย่เฉินมากขึ้นโดยธรรมชาติ
แต่ดูเหมือนว่าเเฉินจะไม่ค่อยได้มาที่โรงแรมแห่งนี้ ดังนั้นจึงทำให้เธอค่อนข้างที่จะรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง