บทที่ 2371
ซูโสว่เต๋อเตรียมแผนการให้กับตัวเองอย่างรอบคอบ
ก่อนที่เจิ้งเสี่ยวฉีจะมาถึง เธอก็อาบน้ำเพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้ำา และเมื่อเจิ้งเสี่ยวฉีมาถึง เธอจะได้เข้าประเด็นกับเธอได้โดยตรง
นานๆ ที่ที่เขาจะมีโอกาสหลุดพันจากยัยแก่หน้าจืดที่บ้าน เขาก็ต้องใช่โอกาสนี้เสวยสุขกับเจิ้งเสี่ยวฉีเป็นเวลาสองสามวันสิ
หลังจากที่เตรียมน้ำอุ่นเสร็จแล้ว ซูโสว่เต่อก็ถอดเสื้อผ้าออกและคลานเข้าไปในอ่างอาบน้ำ เพื่อที่จะให้ร่างกายที่ค่อนข้างอวบอิ่มของตัว
เองจุ่มลงในน้ำร้อน
ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยความสุข แต่หารู้ไม่ว่าตัวเองนั้นอยู่ห่างจากนรกบนดินเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้น
ในขณะนี้ เย่เฉินและชูรั่วหลีได้มาถึงที่โรงแรมสากลจินหลิงอย่างเงียบๆ แล้ว
ทักษะในการต่อสู้ของเย่เฉินนั้นไม่ต้องพูดถึง ส่วนซูรั่หลีนั้นป็นปรมาจารย์ด้นศิลปะการต่อสู้ภายในที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจาก
ตระกูลตระกูลเหออยู่แล้ว นอกจากนี้แล้วเธอยังด้รับการฝึกฝนจากผู้คุ้มกันและนักฆ่าอย่างมืออาชีพมากมายแล้วด้วย เพราะฉะนั้นความ
แข็งแกร่งในด้านนี้ของเธอก็ยอดเยี่ยมมากเช่นกัน
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ในช่วงเวลานี้เส้นเริ่นของชูรั่วหลีถูกเปิดออกอย่างสมบูรณ์ด้วยความช่วยเหลือของเย่เฉินแล้ว และความแข็งแกร่ง
โดยรวมก็พัฒนาขึ้นมาก ดังนั้นการแอบเข้าไปในโรงแรมสากลจินหลิงกับเย่เฉินนั้น จึงเป็นเพียงเรื่องง่ายนิดเดียวเท่านั้น
เฉินจื่อข่ายได้ตรวจสอบตำแหน่งห้องที่อยู่ในโรงแรมสากลจินหลิงของซูโสวเต๋อกับ Steve Walter ก่อนที่จะมาที่นี่แล้ว
ซูโสว่เต๋อเหมาชั้นผู้บริหารทั้งหมดโดยตรง ดังนั้นผู้คุ้มกันของเขากับผู้ยอดฝีมือทั้งหลายของตระกูลซูจึงถูกสั่งให้เฝ้าที่หน้าห้องที่ใกล้กับ
ทางเข้าลิฟต์และทางเข้าบันได
ในมุมมองของพวกเขา ทางเข้ามันไดและลิฟต์เป็นเหมือนหลอดลมของชั้นผู้บริหารทั้งหมด และชั้นผู้บริหารอยู่ที่ชั้นยี่สิบซึ่งเป็นชั้นสูงสุด
ของโรงแรม ดังนั้น ตราบใดที่มีการยืนเฝ้าทางเข้าบันไดและลิฟตไว้ ซูโสวเต๋อก็จะปลอดภัยอย่างแน่นอน
แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเย่เฉินกับซูรั่วหลีจะเลือกใช้เฮลิคอปเตอร์บุกทะลวงการป้องกันของพวกเขาโดยตรงจากด้านบน
อย่างไรก็ตาม เสียงคำรามของเฮลิคอปเตอร์ก็ดังสนั่นไปทั่ว แม้ว่าเฮลิคอปเตอร์จะอยู่ที่ระดับความสูงหลายร้อยเมตร แต่คนที่อยู่ด้านล่าง
ก็สามารถได้ยินอย่างชัดเจน เสียงดังจนแทบจะระเบิดแก้วหูเลยด้วยซ้ำ ดังนั้น เยเฉินจึงให้เฉินจี่อข่ายจัดเตรียมการแสดงดอกไม่ไฟเพื่อเป็นการ
ปกปิดให้กับตัวเอง
ในเวลาห้าทุ่มครึ่ง
จู่ๆ ดอกไม่ไฟขนาดใหญ่ก็ถูกจุดพลุที่แม่น้ำตรงข้ามโรงแรมสากลจินหลิง
ดอกไม่ไฟถูกจุดขึ้นบนเรือที่ลอยอยู่บนผิวแม่น้ำ ปนาวุธดอกไม่ไฟขนาดใหญ่ยิงตรงขึ้นไปบนท้องฟ้าและระเบิดที่ระดับความสูง
มากกว่าหนึ่งร้อยเมตรเหนือผิวแม่น้ำ ส่งผลให้พื้นผิวแม่น้ำทั้งหมดมีชีวิตซีวาขึ้นมาในทันที
ดอกไม่ไฟระเบิดทีละดวง และเสียงก็ดังก้องอยู่ทั้งสองด้นของแม่น้ำอย่างต่อเนื่อง ช่วงเวลาหนึ่ง ทำให้หลายคนตกใจจนตื่นขึ้นมา ใน
เวลาเดียวกันมันยังทำให้หลายคนที่ยังไม่หลับใหลวิ่งไปดูที่ข้างเตียงด้วยความตื่นเต้นด้วย
ไม่มีใครรู้ว่าทำไมถึงมีคนจุดพลุดอกไม่ไฟที่แม่น้ำในยามค่ำคืนเช่นนี้
แต่จะว่าไปแล้ว เมืองจินหลิงเองก็เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยสันมันเทิงและบรรยากาศโรแมนติกอยู่แล้ว ปกติก็มีผู้คนจุดพลุเพื่อสารภาพรัก
อยู่บ่อยครั้ง ทุกคนจึงไม่ได้แปลกใจมากนัก
ดอกไม่ไฟยังคงพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง ส่องประกายให้พื้นผิวแม่น้ำทั้งหมดและสองฝั่งของแม่น้ำเต็มไปด้วยสีสันสวยงาม
ด้านข้างโรงแรมสากลจินหลิงที่ติดกับริมแมน้ำก็สว่างไสวราวกับกลางวัน
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากด้านนี้สว่างเกินไป อีกด้านหนึ่งจึงดูมืดกว่าปกติ
ในขณะนี้ เฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าก็บินไปที่ดาดฟ้าของโรงแรมสากลจินหลิงอย่างรวดเร็ว
เฮลิคอปเตอร์คงระดับความสูงอยู่ที่ 150 เมตร แม้ว่าจะไม่สามารถขจัดเสียงคำรามของการบินได้ แต่เนื่องจากว่าเสียงของดอกไม่ไฟนั้น
ดังกว่า จึงไม่มีใครสังเกตเห็นเฮลิคอปเตอร์เลยสักคน
ในขณะนี้ภายในเฮลิคอปเตอร์
เย่เฉินและซูรั่วหลีนั่งเคียงข้างกัน ส่วนเฉินจื่อข่ายกับคนของเขาอีกสองคนนั่งตรงข้าม
เมื่อใกล้ถึงโรงแรม เฉินจี๋อข่ายก็กล่าวด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณชายครับ เท่าที่ฉันรู้มา มีผู้ยอดฝีมืออย่างน้อยยี่สิบถึงสามสิบคนติดตาม
อยู่รอบข้างซูโสว์ต่อ ไม่รวมบอดี้การ์ดที่เขาจ้างจากบริษัทรักษาความปลอดภัยในห้องที่ คุณกับคุณหนูซูมีเพียงสองคนนี้เท่านั้น มันอันตราย
เกินไปไหม? จะให้ผมเรียกคนมาเพิ่มไหม!”
เย่เฉินโบกมือและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ไม่จำเป็น มีเพียงจำนวนคนน้อยเท่นั้นที่สามารถแอบเข้ามาและถอนตัวออกจากที่นี่อย่าง
เงียบๆ ถ้าหากคนมากเกินไป เราก็ทำได้แค่ปะทะสู้รบกับพวกเขาอย่างตรงไปตรงมานะสิ?”
เฉินจื่อข่ายรู้สึกกังวลเล็กน้อยจึงพูดว่า “แต่ว่าคุณชายครับ ผมไม่รู้ว่าตัวเองแข็งแกร่งพอหรือเปล่า ในกรณีที่เกิดอันตราย เราก็คงยากที่
จะช่วยเหลือพวกคุณอย่างมีประสิทธิภาพ…”