บทที่ 2444
พูดพลาง เขาจึงอธิบายต่อ “คนเคยเรียนประวัติศาสตร์ล้วนรู้ว่าปี 1937 หัวเซี่ยของเราประสบกับอุปสรรคครั้งใหญ่ ตอนนั้นตระกูลที่
ร่ำเรียนซวนซวนอันดับต้นๆ ทำนายล่วงหน้าไว้ 1-2 ปี ว่าหัวเซี่ยจะเกิดหายนะ หลายคนจึงชิงหนีไปต่างประเทศก่อน ส่วนคนที่อยู่ ก็คือพวก
ปรมาจารย์ที่รักประเทศ ไม่ก็พวกที่ฝือไม่ถึง ความสามรถไม่พอ จึงไม่สามารถทำนายถึงหายนะได้”
“ส่วนปรมาจารย์ฝีมือดี ที่หลงเหลืออยู่ ก็ยังทุ่มเทเพื่อประเทศ ขวกกับสงคราม 8 ปี มีทั้งคนเจ็บคนตาย ปรมาจารย์ในประเทศก็ตายไป
จำนวนมาก ส่วนพวกที่หนีไปต่างประเทศ กลับมีชีวิตรอด”
อู่ตงไห่อดถามไม่ได้ “คุณท่านซู กระผมมีอีกเรื่องที่สงสัย ทำไมพวกปรมาจารย์ชวนชวน ถึงหนีไปสหรัฐอเมริกาล่ะครับ”
ซูเฉิงเฟิงหัวเราะ แล้วพูดว่า “อนกลับไปเรื่องประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่ 2 ที่คุณเคยเรียนตอนมัธยม ตอนนั้นประชาซนทั่วโลก
ลำบากมาก เรียกว่แหล่งกำเนิดอารยธรรมสมัยใหม่ อย่างยุโรป ยังสู้จนละเทะ ขนาดประเทศอังกฤษยังโดนระเบิดเป็นซาก ไม่ต้องพูดถึงยุโรป
กับจีนเลย”
“เมื่อมองไปทั่วโลก ตอนนั้นสหรัฐอเมริกา อกจากท่าเพิร์ล ที่โดนโจมตีเพียงเล็กน้อย ที่ดินบนบกไม่ได้รับผลกระทบจากสงคราม
ปรมาจารย์ชวนชวนที่มีความสามาร์ถ ทำนายได้ตั้งนานแล้วว่าสหรัฐอเมริกาปลอดภัย จึงพาครอบครัวหนีไปที่นั่น สงครามโลกครั้งที่สองของคน
อื่น คือการสู้รบอย่างดุเดือด แต่สงครามโลกครั้งที่สองของคนพวกนี้ คือการรักษาชีวิตอยู่ที่สหรัฐอเมริกา”
ซูเฉิงเฟิงจึงพูดต่อ “ถ้าคุณต้องการ ผมสามารถหาปรมาจารย์ชวนชวน จากสหรัฐอเมริกา มาดูอาการของลูกชายคุณ”
อู๋ตงไห่ถามอย่างตื่นเต้น “คุณท่านซูพูดจริงเหรอครับ”
“แน่นอน!” ซูเฉิงเฟิงยิ้มบ้างๆ และพูดอย่างจริงจัง “ในเมื่อเราจะร่วมมือกันทำงานใหญ่ ผมต้องแสดงให้เห็น เอาอย่างนี้แล้วกัน เดี๋ยวผมให้
แงรางาน
คนช่วยติดต่อ บอกให้ปรมาจารย์ชวนซวนรีบบินมาที่นี่ เร็วที่สุดน่าจะเป็นคืนพรุ่งนี้”
ถึงอู่ตงไห่ไม่กล้ำาหักหลังเเฉิน แต่เมื่อคิดถึงปรมาจารย์ชวนซวน ที่ซูเฉิงเฟิงจะหามา บางที่เขาอาจสามารถรักษาลูกชายเขาได้จริงๆ เขา
อดตื่นเต้นไม่ได้
เขาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ทำงานราบรื่นทั้งสองฝ่าย ถ้าเขาสามารถไกล่เกลี้ยเรื่องระหว่างเย่ฉินกับตระกูลซู ได้อย่างชาญฉลาด เขา
จะได้ประจบทั้งสองฝ่าย และได้ผลประโยชน์จากทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอ
เมื่อคิดได้เช่นนั้น อู๋ตงหรีบลุกขึ้น เขาทำาคารวะ โค้งตัวคำนับและพูดว่า “กระผมขอขอบคุณท่านซู แทนลูกชาย! ต่อไปถ้าต้องการ
อะไร คุณสั่งกระผมมาได้เลย ถึงต้องบุกน้ำลุยไฟ ผมก็จะไม่บ่นสักคำ!”
ซูเฉิงเฟิงโบกมือไปมา จากนั้นจึงพูดว่า “เสี่ยวอู่ ระหว่างผมกับคุณ ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ”
พูดจบ เขาจึงห์นไปสั่งซูโสว่เต้า “โสว่เต้า เดี๋ยวแกไปคุยกับคุณท่านใหม้ที่อยู่ลอสแอนเจลิส ให้ดีเรียกคุณท่านไหม้มาซูหาง”
ซูโสว์เต้าพยักหน้า และพูดว่า “เข้าใจแล้วครับพ่อ ตอนนี้ที่ลอสแอนเจลิส คงยั่งไม่เช้า ให้ผมรอสัก 1-2 ชั่โมงแล้วค่อยติดต่อไปดีไหม
ครับ”
“ได้” ซูเฉิงเฟิงยิ้มบางๆ แล้วพูดอย่างหดหู่ “ฉันก็ไม่ได้เจอคุณท่านไหม้มาปีนิ่งแล้วมั้ง ถ้าครั้งนี้เขายอมออกมาด้วยตัวเอง ฉันจะให้เขา
ทำนายด้วย ช่วงนี้ตระกูลซูมีแต่เรื่องไม่ราบรื่น โดนเล่นงานติดต่อกัน ไม่แน่อาจจะเกี่ยวข้องกับดวงชะตาฮวงจุ้ยก็ได้!”