บทที่ 2474
เมื่อเซียวฉางควนได้ยินอุณหภูมิ 39 องศากว่าๆ เขาจ็มปวดใจมาก เขายื่นหน้าผากเข้าไปหาหน้าผากของหานเหม่ยฉิง หลังส้มผัสอยู่ครู่
หนึ่ง เขาพูดโพล่งออกมาว่ “หน้าผากร้อนมาก เธอไปนั่งที่โซฟาก่อน เดี๋ยวฉันไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้”
หานเหม่ยฉิงพูดอย่างเกรงใจ “งั้นรบกวนนายด้วยนะฉางควน…
เซียวฉางควนพูดอย่างจริงจัง “เธอกับฉันจะกรงใจอะไรกันอิก ยังจำตอนที่เริยนมหาวิทยาลัยได้ไหม ฉันนอนป่วยที่หอพัก ไปเรียนไม่ได้
เธอโดดเรียน แล้วปีนกำแพงเข้ามาในหอฬกชาย เพื่อมาดูแลฉันทั้งวัน”
หานเหม่ยฉิงได้ยิน เธอมีสีหน้าเขินอาย
เรื่องในอตัตที่เซียวฉางควนพูต แน่นอนว่าเธอจำได้ดี
เพราะครั้งนั้น ไม่ใช่แค่เซียวฉางควนป่วยธรรมดาๆ
ตอนนั้นทั้งคู่กำลังอยู่ในช่วงที่ความรักเบ่งบาน แต่นักศึกษาในสมัยนั้นค่อนข้างใสซื่อ ดังนั้นทุกคนจึงทำแค่จับมือกันเป็นครั้งคราว แล้วก็
กอดกันริมแม่น้ำ ตอนที่ไม่มีคน
นอกจากนี้ ก็ไม่มีอะไรที่มากไปกว่านี้อีกแล้ว
แต่ตอนนั้นเซียวฉางควนป่วยหนักมาก หานเหม่ยฉิงกังวลจริงๆ ดังนั้นเธอจึงแอบเข้ามาในหอพักชาย เพื่อดูแลเขา
ตอนนั้นในหอพักชายมีเพียงแค่พวกเขาสองคน คู่รักที่ความรักกำลังเบ่งบาน จู่ๆ ก็มีโอกาสได้อยู่กันสองต่อสอง อีกอย่างตอนที่หานเหม่
ยฉิงดูแลเซียวฉางควน หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ทั้งสองจะใกล้ชิดกัน ไปๆ มาๆ ทำให้บรรยากาศค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสองอยู่ในช่วงที่ทำให้คนหัวใจเต้นแรง ประมาณไม่กี่ชั่วโมง อุณหภูมิในตัวเซียวฉางควนค่อยๆ ลดลง แต่ทว่าความรู้สึกของทั้งสองคน
กลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ตอนนั้นเชียวฉางควนเป็นวัยรุ่นเลือดร้อน เขาจึงไม่สามารถอดทนได้ และใช้โอกาสตอนที่ตัวเองกำลังป่วย ช่วงชิงความบริสุทธิ์ของหาน
เหม่ยฉิง
แน่นอนว่าถึงหานเหม่ยฉิงจะลั่งเล แต่ในใจลึกๆ ของเธอกลับเต็มใจ
ถึงเชียวฉางควนจะไม่ได้โดดเด่น ชอบทำตัวอวดดี แต่นิสัยจริงๆ ของเขากลับไมใช่เช่นนั้น
จู่ๆ มาพูดเรื่องในอดีตด้วยท่าทีจริงจัง เขาจงใจสร้างบรรยากาศไปในตอนนั้น
สำหรับเขา ทางที่ดีคือสามารถสร้างบรรยากาศ เหมือนที่หอพักในตอนนั้น ให้เกิดขึ้นในคฤหาสน์นี้อีกครั้ง ถ้าเป็นไปได้ ก็ไม่มีอะไรดีกว่า
นี้แล้ว
เป็นไปตามคาด!
คำพูดของเขา ทำให้สี่หน้าซีดเผือดของหานเหม่ยฉิงแดงระเรื่อ!
ยังไงหานเหม่ยฉิงก็เป็นผู้หญิง ตอนนี้ในใจของเธอคงอดเขินอายไม่ได้ อีกทั้งเมื่อย้อนคิดถึงเรื่องราวในตอนนั้น ภาพที่ยากจะลืมเลือนใน
ตอนนั้น ผุดขึ้นมาในหัวของตัวเองโดยอัตโนมัติ
แต่ทว่า เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนที่จะตอบอะไรออกไปต่อหน้า เพราะเรื่องนี้ มันเกินกว่าคำว่าคลุมเครือ
อันที่จริงเซียวฉางควนมีความคิดไม่ดีเล็กน้อย เขาจงใจพูดถึงเรื่องในอดีต เพราะอยากเห็นท่าทีเขินอายของหานเหม่ยฉิง
เพราะส่ำหรับเขา ยิ่งหานเหม่ยฉิงเขินอายมากเท่าไร ก็ยิ่งยืนยันได้ว่าเธอยังรักเขามาก
เมื่อเห็นหานเหม่ยฉิงไม่พูดอะไร เขารีบกระเอมออกมา และถามว่า “เหม่ยฉิง ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลย ตอนที่เธอไปดูแลฉันที่หอพักชาย
เธอลืมไปแล้วเหรอ ให้ฉันช่วยฟื้นความจำอย่างละเอียดดีไหม”
หานเหม่ยฉิงทั้งอายและร้อนใจ เธอรีบพูดว่า “นาย…นายจะไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาให้ฉันไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ…”