บทที่ 2486
ฉินเอ้าเสวี่ยนเบะปากอย่างเศร้าสร้อย แล้วพูดเสียงเบาๆ”หนูรู้แล้วค่ะพ่อ……”
เวลานี้เองเย่เฉินยิ้มแล้วพูดขึ้นมาว่า”เอาหมาให้พ่อบ้านช่วยดูแลก่อนเถอะ เดี๋ยวทานอาหารเสร็จแล้วค่อยไปเล่นกับมันก็ได้”
คุณท่านซ่งรีบสั่งการให้พ่อบ้าน จูงสุนัขออกไป
จากนั้นทุกคนก็นั่งที่
ซ้ายมือของเย่เฉินคือคุณท่านซ่ง ขวามือคือนางาฮิโกะ อิโตะ
สำหรับเอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิ เดิมที่ตีให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมนั่งด้วยกัน แต่เย่เฉินยังคงให้พวกเขาอยู่ต่อไป
ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับข้ารับใช้ในสั่งคมญี่ปุ่นนั้นชัดเจนมาก บางครั้งยศถาบรรดาศักดิ์ของผู้อาวุโสคนหนึ่งก็สามารถบดขยี้คนให้
ตายได้แล้ว แต่เมื่อเทียบกับหัวชี่ยไม่ได้ค่อนข้างเข้มงวดน้อยกว่า อีกทั้งเย่เฉินเป็นคนที่ใส่ใจในหลายละเอียดพวกนั้น ดังนั้นจึงให้พวกเขานั่งลง
มาทานข้าวด้วยกัน
เอมิ อิโตะกับทานากะ โคอิจิจึงรู้สึกเป็นปลื้มมาก
หลังจากที่ทุกคนนั่งกันแล้ว คุณท่านซ่งจึงให้ทุกคนรินเหล้า โดยเหล้าในครั้งนี้ยังคงเป็นหมาวถาย ในสังคมชนชั้นสูง นี่เป็นยี่ห้อที่ได้รับ
ความนิยมมากที่สุด และยังเป็นทางเลือกเดียวสำหรับแขกและนักการทูตต่างประเทศในงานเลี้ยงต้อนรับชาวต่างชาติ
อีกทั้ง หมาวถายที่คุณท่นซ่งเก็บสะสม แทบจะเป็นสิ่งของล้ำคำที่ตามห้องตลาดถึงจะมีเงินก็ไม่สามารถหาซื้อได้ แค่หยิบออกมาหนึ่ง
ขวด อย่างต่ำต้องมีประวัติยาวนานถึงยี่สิบปีขึ้นไป
หลังจากที่คนรับใช้รินเหล้าให้ทุกคนแล้ว นางาฮิโกะ อิโตะจึงอดจะยกแก้วขึ้นมาไม่ได้ ดมใต้จมูกครู่หนึ่ง แล้วขึ้นว่า”สมกับเป็นเหล้าของ
หัวเซี่ยจริงๆ! ลำพังแค่กลิ่นหอมนี้ก็เพียงพอทำให้คนเมาได้แล้ว”
คุณท่านซ่งถามอย่างแปลกใจ”หึม? คุณอิโตะศึกษาเรื่องเหล้าจีนของหัวเซี่ยด้วยหรอครับ? ”
นางาฮิโกะ อิโตะพยักหน้า แล้วพูดอย่างจริงจังว่า”ไม่ปิดบังคุณนะครับ ที่ประเทศญี่ปุ่น คนธรรมดาทั่วไปชอบดื่มเบียร์และเหล้าสาเก วัย
รุ่นชอบดื่มวิสกี้และไวน์แดง ส้งคมชนชั้สูงที่มีอายุหน่อย รวมถึงสมาชิกของตระกูลเก่าแก่ สิ่งที่ชอบที่สุดก็คือเหล้าจีนของหัวเชี่ยเนี่ยแหละ
พูดจบ เขาก็ถอนหายใจพูดขึ้นมาว่า”เนื่องจาก วัฒนธรรมส่วนมีต้นกำเนิดมาจากหัวเซี่ย วัฒนธรรมการดื่มเหล้าก็เหมือนกัน”
“ตระกูลเก่าแก่ของประเทศญี่ปุ่น จะให้ลูกๆเรียนรู้วัฒนธรรมของหัวเซี่ยตั้งแต่เด็กๆ ดังนั้นเราจึงเรียนรู้จากในบันทึกประวัติศาสตร์ตั้งแต่
เด็ก เข้าใจถึงประวัติศาสตร์โบราณของหัวเซี่ยเรื่อง’เหล้าสุราชั้นเลิศ มีเพียงของตู้คัง”
“หลายสิบปีก่อนนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่นคาคูอิ ทานากะมาเยือนที่หัวเซี่ย ก็เคยพูดไว้เช่นนี้เหมือนกัน”
“ในตอนที่เราเรียนเรื่องกวีนิพนธ์ของราชวงศ์ถัง เพื่อนหาความรู้สึกอิสระของกวีเอกจีนของหัวเซี่ย ยังเคยไปหาเหล้าจีนของหัวเชี่ยมา
ลองดื่มกันด้วย ความรู้สึกสดชื่นสบายตัวแบบนั้น มันทำให้หวนนึกถึงจริงๆ……”
คุณท่านซ่งพยักหน้าแล้วยิ้ม พลางพูดขึ้นมาว่า”พอดีเลย อาศัยโอกาสในวันนี้ ต้องดื่มเยอะๆนะครับ! ถ้าชอบดื่มจริงๆ รอคุณกลับ
ประเทศญี่ปุ่นแล้ว ผมจะให้คนเตรียมไว้ให้คุณนำกลับไปโดยเฉพาะนะครับ”
นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวว่า”งั้นต้องขอขอบคุณท่านซ่งครับ! ถ้าท่านซ่งมีเวลา ขอเรียนเชิญไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นสักสองสามวันนะครับ ผมจะ
ต้อนรับตลอดทั้งทริปเลยครับ! ”
ท่านซ่งพูดอย่างยิ้มๆ”ได้ครับ มีโอกาสผมจะไปรบกวนคุณแน่นอนครับ!”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า”อาจารย์เย่ครับ คุณพูดกล่าวเปิดงานหน่อยดีไหมครับ แล้วทุกคนก็ชูแก้วเริ่มดื่ม
กัน”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า”คุณป็นเจ้าบ้าน ถ้าให้ผมกล่าวเปิดงาน นั่นก็เท่ากับเป็นการแย่งความเป็นเจ้าบ้านไม่ใช่หรอครับ? ”
ท่านซ่งพูดอย่างยืนกรานว่า”คุณเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซ่ง คุณอยู่ที่นี่ ก็คือบ้านของคุณครับ อีกทั้งที่นั่งอยู่ที่นี่ทุกคนล้วนได้รับการ
ดูแลและเป็นหนี้บุญคุณของคุณ มีคนกล่าวเปิดงานเป็นอะไรที่เหมาะสมกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับ!
เย่เฉินเงียบไปสักพัก ก็พยักหน้าแล้วพูดขึ้นมาว่า”ได้ครับ! ”
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมา พูดอย่างจริงจังว่า”ก่อนอื่นยินดีต้อนรับครอบครัวของคุณอิโตะมาที่จินหลิง ผมไม่ค่อย
สนใจธุรกิจรวมถึงนักธุรกิจของญี่ปุ่นเท่าไร แต่คุณอิโตะยังคงสร้างความประท้บใจให้กับผม”
“ดังนั้น ผมก็หวังว่าหลังจากนี้ไปคุณอิโตะจะร่วมงานกับตระกูลซ่ง ตระกูลฉิน รวมถึงบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนด้วยกันนะครับ! ”
“ทุกคนสามารถมุ่งมั่นที่จะร่วมติดต่อการเรื่องทรัพยากร แลกเปลี่ยน เชื่อโยง และร่วมกันมองหาโอกาส บ่มเพาะโปรเจกต์ที่มากขึ้น ”
ครับ”