บทที่ 2507
เย่เฉินมองเห็นสีหน้าดีใจของเฮ่อหย่วนเจียง เขาก็ริบอธิบายทันที:”อกเตอร์ช่อ ต้องขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้จบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟ
อร์ด”
เช่อหย่วนเจียงถามด้วยความสงสัย”งั้นคุณรู้ได้ยังไง ตันเรดวูดที่ฉันวาดนี้ มาจากโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ต? ถ้าคุณไม่รู้จัก
มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ตเป็นอย่างตึ คุณก็คงจำโลโก้ของมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ตได้ซัตเจนขนาดนี้ได้ยังไง?”
เย่เฉินไม่ได้ปิดปังและพูดอย่างจริงจัง:”สมัยก่อนแม่ของฉันเคยเรียนที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ต ในตอนที่ฉันยังเด็ก เคยไปเยี่ยมชมมหา
วิทยาลัยสแตนฟอร์ดกับแม่ของฉัน”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง!”เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้าเบาๆ:” ฉันคิดว่าตอนนี้คุณน่จะมีอายุยี่สิบเจ็ดกว่าๆ อายุของแม่ของคุณ ก็น่าจะพอๆกับฉันใช่
ไหม?”
เย่เฉินพยักหน้า:”ตอนที่ฉันเกิด แม่ของฉันมีอายุยี่สิบหก ตอนนี้ก็น่าจะห้าสิบสี่ปีแล้ว”
เฮ่อหย่วนเจียงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่และถาม:”ห้าสิบสี่ปี เธอมีอายุน้อยกว่าฉันแค่ปีเดียวเอง เธอน่าจะเป็นนักเรียนรุ่นเดียวกับฉัน หรือไม่ก็เป็น
นักเรียนรุ่นก่อนหน้าหรือนักเรียนรุ่นหลังของฉัน ฉันขอถามหน่อย แม่ของคุณชื่ออะไร? บางทีพวกเราอาจจะรู้จักกันก็ได้!”
เย่เฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโศกเศร้าและพูด:”แม่ของฉันเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ไม่พูดถึงชื่อของเธอจะดีกว่า”
ท้นทีที่เย่เฉินพูดจบ เฮ่อหย่วนเจียงก็อึ้งไปเลย!
เขามองหน้าเย่เฉิน ถามด้วยน้ำเสียงตกใจและสั่นเครือ:”เย่เฉิน…คุณแช่เย่…ถ้างั้นแม่ของคุณ แช่อานใช่ไหม?!”
เย่เฉินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงและอุทานออกมา:”ด๊อกเตอร์ฮ่อรู้จักแม่ของฉันด้วยเหรอ?!”
เฮ่อหย่วนเจียงรู้สึกตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันทีและเอ่ยปากพูด”คุณเป็นลูกของเฉิงซีจริงๆด้วย?!”
เมื่อได้ยินซื่อ”เฉิงซี”ดวงตาของเย่เฉินก็มีน้ำตาทันที
อานเฉิงซีเป็นซื่อของแม่
เขาคิดถึงซื่อนี้มานานหลายปี แต่หลายปีมานี้ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนเอ่ยชื่อนี้ออกมา
แม่ของเขาแซ่อาน ชื่อเฉิงซีแปลว่าถนนเส้นหนึ่งหรืออีกความหมายหนึ่งคือคนที่มีคุณธรรมสูงส่ง มักจะได้ความนับถือจากผู้อื่นเสมอ มา
จากคำพูดหนึ่งในตำรายองซือหม่าเชียน (สื่อจี้ แม่ทัพหลี่เลี่ยจั่ว.) :”ต้นพีชและตันพลัมไม่พูด แต่ด้านล่างของมันเป็นถนนเส้นหนึ่ง”
ความหมายจากตัวหนังสือก็คือ ต้นพีชกับต้นพลัมนั้นพูดไม่ได้ แต่พวกมันเบ่งบานดอกไม้ที่สวยงาม และออกผลที่หวานอร่อย ดังนั้นผู้คน
จำนวนมากจึงเดินไปยังใต้ต้นของมัน ทำให้เกิดเป็นถนนเส้นหนึ่งออกมา
แต่ความหมายที่แห้จริงของประโยคนี้ก็คือ การอุปมาคนที่จริงใจและมิวินัย และเป็นคนที่มีคุณธรรมอันสูงส่ง จะทำให้คนอื่นซาบซึ้งใจ
สามารถดึงดูดผู้อื่น ทำให้คนอื่นชื่นชมและนับถือ
เพราะแม่ของเย่เฉิน เป็นหลานสาวคนโตของคุณปู่ และเป็นหลานรักของคุณปู่ ทำให้คุณปู่ตั้งความหวังกับแม่ไว้สูงมาก ดังนั้นก็เลยตั้งซื่อ
ของแม่ว่าอานเฉิงซี และมันก็เป็นชื่อที่มีความหมายมากๆ
เมื่อเช่อหย่วนเจียงมองเห็นน้ำตาในดวงตาของเย่ฉิน เขาก็แน่ใจกับการคาดเดาของตัวเอง เขาเดินไปข้างหน้า และจับมือของเย่เฉิน ตา
ของเขาริ่มแดงและพูด:”เย่เฉิน พวกเราสองคนเคยเจอหน้ากันเมื่อยี่สิบปีที่แล้! ตอนนั้นคุณยังเด็กมากๆ แม่ของคุณพาคุณไปที่มหาวิทยาลัยส
แตนฟอร์ดและซิลิคอนแวลลีย์ ตอนนั้นฉันกับแฟนของฉันก็ไปพร้อมกับพวกคุณด้วย แต่ตอนนั้นมีคนไปพร้อมกันจำนวนมาก คุณอาจจะจำฉันไม่
ค่อยได้”
ขณะพูด จู่ๆเขาก็นึกอะไรออก และพูดด้วยความตื่นเต้น:”ตอนนั้นแฟนของฉันก็เคยอุ้มคุณ! คุณยังจำได้ไหม?”
เย่เฉินส่ายหัวและพูดขอโทษ:”ต้อกเตอร์เฮ่อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ เวลามันผ่านมานานมากแล้ว ฉันจำไม่ได้จริงๆ”
ขณะพูด เขาก็เอ่ยปากถามทันที:”ด็อกเตอร์เฮ่อ คุณกับแม่ของฉันเป็นนักเรียนห้องเดียวกันเหรอ?”
“ใช่!”เฮ่อหย่วนเจียงพยักหน้าและถอนหายใจ:”พวกเราเรียนด้วยกันมาหลายปี ความส้มพันธ์ของพวกเราดีมากๆ สมัยนั้นตอนที่ฉันจีบ
แฟนของฉัน แม่ของคุณเป็นคนไปส่งจดหมายรักของฉันให้แฟน”
เย่เฉินถามด้วยความสงสัย:”ด็อกเตอร์เฮ่อ คุณช่วยเล่าเรื่องแม่ให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม? เรื่องต่างๆที่เกี่ยวกับแม่ก่อนที่จะแต่งงานกับพ่อ
ฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย”