บทที่ 2538
เย่โจงฉวนถามอย่างมีความสุขว่า: “เฉินเอ๋อ วันนี้นายคิดยังไงถึงได้โทรหาปู่ได้?”
เย่เฉินตรงไปที่หัวข้อ และพูดว่า: “ผมมีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือจากคุณ”
เยโจงฉวนพูดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “โเอ๊ย นายมีอะไรต้องเกรงใจปู่ด้วย เรื่องอะไรนายพูดมาได้เลย ตราบใดที่ปูสามารถช่วยได้ ไม่
สะเพร่าอย่างแน่นอน!”
เย่เฉินก็พูดว่า: “ผมมีเรื่องด่วน ต้องการไปที่ซีเรียในทันที ได้ยินว่าคุณมีเครื่องบินคองคอร์ดลำหนึ่ง ผมอยากจะยืมมาใช้”
“ยืมเครื่องบินคองคอร์ดเหรอ?”เยโจงฉวนลังเลอยู่ครู่หนึ่งในทันที หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เฉินเอ๋อ อันที่จะถ้านาย
ต้องการยืมเครื่องบินส่วนตัว ปูมีเครื่องบินโบอิงบิซิเนสเจ็ตที่หรูหรามาก เพียงแค่ภายในก็เปลี่ยนแปลงก็ใช้ไปหลายร้อยานดอลลาร์ ไม่ใช่เรื่อง
เกินจริงที่จะบอกว่านี่คือพระราชวังบนท้องฟ้า ปู่มเครื่องบินล่ำนั้นให้นายดีกว่า?”
เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่นว่า: “ไม่ ผมจะยืมแค่คองคอร์ด”
เยโจงฉวนถอนหายใจ และพูดว่า: “โซเอ๊ย เครื่องลำนั้นเก่าเกินไปจริงๆ นายก็รู้ว่า เรื่องของเครื่องบินแบบนี้ยิ่งเก่ายิ่งไม่ปลอดภัย”
เย่เฉินคาดไม่ถึงว่าเย่โจงฉวนจะพูดอ้อมค้อมกับตัวเองอยู่ที่นี่ ก็ค่อนข้างทนไม่ได้ และพูดว่า: “คุณไม่ยอมให้ผมยิ้มเครื่องบินคองคอร์ด
ก็ได้ แต่อย่างน้อยคุณต้องยืมเครื่องบินลำหนึ่งที่สามารถทำให้ผมบินจากเมืองจินหลิงไปถึงซีเรีย ภายในสี่ชั่วโมงครึ่ง”
“เออ…”เยโจงฉวนพูดอย่างทำอะไรไม่ถูกว่า: “เงื่อนไขสี่ชั่วโมงครึ่งนั้นสูงเกินไป สามารถที่จะผ่อนผันหน่อยได้มั้ย…
เย่เฉินถามเขากลับว่า: “ตกลงว่ายืมได้หรือเปล่า คุณก็ให้คำพูดที่ดีกับผม ถ้าหากไม่ได้ งั้นผมก็จะไม่บังคับใจคนอื่นให้ทำในสิ่งที่ทำไม่
ได้”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เยเฉิพูดอย่างเย็นชาว่า: “แต่ว่า ผมอาจจะต้องไตร่ตรองเรื่องฟิธีเซ่นไหว้บรรพบุรุษอีกครั้ง อีกอย่าง ผมคิดว่าในเมื่อ
เรื่องเล็กยืมเครื่องบินแค่นี้ก็ทำให้เป็นปัญหาใหญ่ขนาดนี้ จากนี้ไปผมจะไม่รบกวนตระกูลเยอีกแล้ว”
เมื่อเยโจงฉวนได้ยินคำพูดนี้ กัดฟันพูดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยว่า: “ปิดโธ่เฉินเอ่อนายอย่าไต่ใจร้อน! ก็แค่ยืมเครื่องบินไม่ใช่เหรอ? ปูยืมให้
นาย! ตอนนี้ปู่จะให้ลูกเรื่อเตรียมตัวให้ร้อม และบินตรงไปที่เย่นจิง! ปู่มีลูกเรือสองคนที่สแตนด์บายที่สนามบินในสองกะ พร้อมที่จะขึ้นเครื่อง
ได้อยู่ตลอดเวลา! คราวนี้นายพอใจหรือยัง?”
นำเสียงของเย่เฉินถึงได้ผ่อนคลายลงมา และเอ่ยปากพูดว่า: “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเรื่องพิธีเซ่นไหวับรรพบุรุษ ผมก็ไม่ผิดสัญญา”
เโจงฉวนถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดด้วยรอยยิ้ม: “เฉินเอ่อ มีเวลานายก็กลับมาเที่ยวที่บ้นบ่อยๆ ปู่กับลุงใหญ่ของนาย ยังมี
คุณอาชายของนายและอาหญิงของนายคิดถึงนายมาก!”
เย่เฉินตอบรับอย่างสบายๆ และพูดว่า: “ได้ครับ รอหลังจากพิธีเช่นไหวับรรพบุรุษ ผมจะไปหาพวกคุณบ่อยๆ”
เย่โจงฉวนรีบพูดว่า: “งั้นก็ดี งั้นก็ดี!”
หลังจากพูดจบ เขาก็ถามอีกครั้ง: “เฉินเอ๋อ นายไปที่ซีเรียมีเรื่องอะไรเหรอ? ต้องการให้ปู่ช่วยเหลือมั้ย?”
เย่เฉินนึกถึงปัญหาที่คุยกับเฉินอข่ายเมื่อกี้นี้ ก็ถามว่า: “ไม่ทราบว่าคุณสามารถที่จะช่วยผมเคลียร์เส้นสายได้มั้ย ให้ผมออกจาก
เลบานอน และไปซีเรียได้อย่างราบรื่น?”
“นายจะไปซีเรียเหรอ?”เโจงฉวนถามด้วยความประหลาดใจ: “ทางนั้นตอนนี้กำลังทำสงครามกัน นายไปทำอะไรที่นั่น?”
เย่เฉินพูดอย่างไม่แยแสว่า: “ผมมีเรื่องส่วนตัวบางอย่างที่ต้องไปจัดการ”
เยโจงฉวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง และเอ่ยปากพูดว่า: “ทางเลบานอนนั้นปู่ก็มีเส้นสายอยู่บ้าง!”
“เอาอย่างนี้นะ ฉันจะเคลียร์ให้นาย รับรองว่าก่อนหน้าที่นายจะถึงเลบานอน จะช่วยนายจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จ”
“รับรองว่าหลังจากที่นายถึงเลบานอน ก็สามารถที่จะตรงไปที่ซีเรียได้แล้ว”