บทที่ 2560
“ส่วนใหญ่คนพวกนี้อาศัยอยู่ต่างประเทศตั้งแต่ด็ก และมีบางส่วนที่อาศัยในเขตอาณานิคมเมี่อก่อน พูดภาษาอังกฤษ ไม่ก้ภาษาฝรั่งเศส
ตั้งแต่เด็ก ดังนั้นภาษาของแต่ละคนจึงแตกต่างกัน”
“เหมือนอย่างผม อันที่จริงผมไปอมริกากับฟอแม่ตั้งแต่เด็ก แถมยังได้กรีนการ์ด เข้าประจำการในกองห้พอเมริกาเป็นเวลาสามปี ไม่กี่ปีที่
ผ่านมา ผมตอบรับการเรียก และกลับมาเข้าร่วมกองทัพอิสระ ดังนั้นภาษาอาหรับของผมจึงแย่มาก ทำได้เพียงใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร”
เย่เฉินพยักหน้า ภาษาที่หลากหลายเช่นนี้ เหมือนอินเดียไม่มีผิด ชาวอินเดียจำนวนไม่น้อยไม่พูดภาษาฮินดี ถึงขนาดที่เมืองและเมือง
หลวงแต่ละเมืองในอินเดีย มีภาษาทางการเป็นของตัวเอง บวกกับการที่เคยตกเป็นอาณานิคมของอังกฤษ ดังนั้นกาษาอังกฤษจึงเป็นหนึ่งใน
ภาษาทางการ
แต่การที่ภาษาปะปนกันเช่นนี้ เป็นเรื่องดีสำหรับเขา ยิ่งภาษาปะปนกันมากเท่าไร เขายิ่งกลมกลืนเข้าไปได้ง่าย
ดังนั้น เขาพูดกับไฟซาลว่า “หลังจากเข้าไป จำไว้ว่าเมื่อมีโอกาส ให้รีบลงมือ อย่าให้คนจับพิรุธได้
ไฟซาลรับพูดว่า “วางใจได้เลย ผมจะทำอย่างเต็มที่!”
เย่เฉินตอบรับ เขาชี้ไปที่ประตู แล้วพูดว่า “เข้าไปกันเถอะ!”
“โอเค!”
ไฟซาลเดินเข้าไปผลักประตู
ตอนนี้ภายในลาน มีทหารสิบกว่าคนสะพายปืน AK47 กำลังยืนล้อมกองไฟ เพื่อสร้างความอบอุ่นให้ร่างกาย บนกองไฟมีขาแกะเสิยบไม้
อยู่สองขา ตอนนี้มันถูกย่างจนน้ำมันไหลออกมา กลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว
เย่เฉินเดินตามไฟซาลเข้ามา มีทหารคนหนึ่งจำไฟซาลได้ จึงพูดออกมาว่า “หัวหน้าไฟซาล กินเนื้อย่างหน่อยไหม แม่ของอันซัลขนม
ปังพิต้าด้วย ใกล้เสร็จแล้วล่ะ”
ไฟซาลโบกมือปฏิเสธ “ฉันไม่กินละ ฉันมาดูว่าตัวประกันเป็นยังไงบ้าง”
เมื่อคนนั้นได้ยิน ก็รีบหัวเราะคิกคัก “หัวหน้าไฟซาล คุณสนใจผู้หญิง 2-3 คนนั้นใช่หรือเปล่า แต่ผมต้องพูดกับคุณให้ชัดเจน ผู้บัญชาการ
ออกคำสั่งมาแล้ว ถ้าเขาไม่อนุญาต ไม่ว่าใครก็ห้ามวุ่นวาย!”
ไฟซาลรีบพูดทันที “อย่าพูดไร้สาระ! ฉันแค่มาดูสถานการณ์ เพื่อกลับไปรายงานจอมพล ยังไม่รีบเปิดประตูทางเข้าห้องใต้ดินอีก!”
คนนั้นรีบพยักหน้า เขาหันหลังไปรียกทหารอิกคน ทั้งสองย่อตัวลง เพื่อพลิกแผ่นไม้หนา จากนั้น มิปันไดที่สร้างจากดิน ปรากฏอยู่ข้าง
ใต้แฝนไม้ คนนั้นพูดกับไฟซาลอย่างนอบน้อม “เชิญครับหัวหน้าไฟซาล!”
ไฟซาลพยักหน้าอย่างพอใจ จากนั้นจึงพาเยเฉินเข้าไป คนนั้นหยิบไฟฉายออกมา หลังจากเปิดไฟฉาย ก็พูดอย่างจริงจังว่า “หัวหน้าไฟ
ซาล บันไดไม่มีไฟ เลยค่อนข้างมืด เดี๋ยวผมนำทางให้ คุณเดินระวังด้วย!”
ไฟซาลมองเย่เฉิน เมื่อเห็นเย่เฉินพยักหน้าให้เบาๆ จึงตอบตกลงว่า “ได้ นายนำทางไปละกัน!”