บทที่ 2590
ถ้ารู้ว่าเย่เฉินมีปัญหาพาพวกเขาออกไปได้ตั้งแต่แรก พวกเขาจะแสร้งทำเป็นต่อหน้าเย่เฉินทำไม? ถ้าหากเมื่อกี้นอบน้อมต่อเย่เฉิน ตอนนี้
เย่เฉินคงจะพาออกจากซีเรียสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว
คามมิตที่เห็นคนพวกนี้แทบจะสิ้นหวัง ก็ไม่อยากเห็นท่าทางของพวกเขาอีก เอ่ยปากสั่งนายทหารข้างๆว่า”พรุ่งนี้ปลุกพวกเขาตื่นตีห้า กิน
ข้าวเสร็จก็ให้ริ่มทำงานตั้งแต่หกโมงเช้า เวลาเยงให้พักครึ่งชั่วโมง หกมงเย็นพักอีกครึ่งชั่โมง หลังจากนั้นก็ทำงานฝีมือถึงห้าทุ่ม เข้าใจรึ
ยัง? ”
เหล่าลูกน้องรีบพยักหน้า”เข้าใจแล้วครับท่านจอมพล! ”
เมื่อทั้งเจ็ดฟังจบ ก็แทบอยากจะเอาหัวชนกำแพงตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
ทำงานวันละสิบหกชั่วโมงทุกวัน ตัดเวลาอาหารสามมื้อไปอีกหนึ่งชั่โมง เหลือเวลาพักแค่หกชั่วโมงครึ่ง นี่ยังไม่นับอาบน้ำ แต่งตัว เข้า
ห้องน้ำและอื่นๆ ถ้าเป็นแบบนี้ เหลือเวลาพักห้าถึงหกชั่วโมงก็ขอบคุณฟ้าดินแล้ว!
คนพวกนี้ถึงแม้จะไม่ได้มีภูมิหลังฐนะรวยมหาศาลอะไร แต่ฐานะทางครอบครัวก็ยังถือได้ว่ามีทรัพย์สมบัติอยู่บ้าง ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เคย
ลำบากอะไร และไม่เคยทำงนเหนื่อย ตอนนี้จะพอถูกข่มเหงบังคับขั้นรุนแรงแบบนี้ เพียงแค่ได้ยิน ก็ทำให้พวกเขาตกใจจนขวัญกระเจิงแล้ว
แต่ว่า คามมิตไม่ได้สงสารพวกเขาแม้แต่น้อย หลังจากที่สั่งการเสร็จ ก็หันหลังเดินจากไปทันที..
ในขณะเดียวกัน ที่เบรุตเมืองหลวงของเลบานอน หานกวางเย่ากำลังติดต่อกับคุณท่านเโจงฉวนที่อยู่เย่นจิงจากทางไกล
ระหว่างการสนทนาทางวิดีโอ หานกวางเย่ารายงานด้วยความเคารพกับเยโจงฉวน เรื่องที่เฉินกระโดดร่มชูชีพช่วยชีวิตเฮ่อจือชิว และ
ถูกคามมิตส่งตัวออกมาด้วยตัวเอง
เมื่อเย่โจงฉวนได้ฟังจนจบ เขาก็รู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก
เขาถามด้วยสีหน้าเหม่อลอยว่า”เฉินเอ๋อมีความสามารถนี้จริงๆหรอ? ! กระโดดร่มชูชีพไปที่ฝ่ายค้านคนเดียว และยังพาเฮ้อจื่อชิวออก
มาอย่างปลอดภัยได้ด้วย? ! ”
หานกวางเย่าพูดอย่างนอบน้อมว่า”เรียนคุณท่าน เป็นเรื่องจริงแน่นอนครับ! ตอนนั้นความสูงที่คุณชายกระโดดรมชูชีพนั้นสูงกว่าห้าพัน
เมตร ระยะที่ปล่อยร่มชูชีพห่างไกลจากความปลอดภัยในการปล่อยร่มมาก แม้แต่วาชิลผู้ฝึกสอนหน่วยรบพิเศษของรัสเซียยังบอกว่าระยะใน
การปล่อยร่ม ไม่มีทางมีชีวิตรอด แต่คิดไม่ถึงว่า คุณชายจะไม่เป็นอะไรเลย”
เย่โจงฉวนอดที่จะตกใจไม่ได้” ฉันได้ยินคนพูดมานานแล้ว คนในจินหลิงจำนวนไม่น้อยที่เรียกขานเฉินเอ๋อว่าเป็นมังกรที่แท้จริง ตอนแรก
ฉันยังคิดว่าเป็นเรื่องเกินจริง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความสามารถเช่นนี้ ! หรือว่าเฉินเอ๋อจะฝึกฝนศิลปะการต่อสู้?”
หานกวางเย่าพูดอย่างจริงจังว่า”คุณท่านครับ ผมคิดว่าถึงเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่เก่งกาจขนาดไหน ก็ไม่มีมีทางมีความสามารถ
ระดับคุณชายได้ ความสูงที่คนธรรมดาร่างแหลกสลาย สำหรับคุณชายแล้ว มันง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ!”
เย่โจงฉวนถามขึ้นมาอีกว่า”คุณรู้ใหมว่า เขาช่วยเฮ่อจือซิวออกมาคนเดียวได้ยังไง? ! อ่อจริงด้วย เมื่อกี๊คุณบอกว่าคามมิตคนนั้นเป็นคน
มาส่งเขากับเฮ่อจือชิวที่จุดนับพบกับพวกคุณ ผมอยากรู้ว่า ทำไมคามมิตต้องไว้หน้าเฉินเอ๋อขนาดนี้ด้วย? ! เขาเป็นจอมพลของกองกำลังติด
อาวุธไม่ใช่หรอ? ตามหลักแล้ว เฉินเอ๋อไปช่วยตัวประกันของเขา เขาน่จะเห็นเฉินเอ๋อเป็นศัตรูถึงจะถูกสิ! ทำไมถึงมาส่งด้วยตัวเอง? ! หรือว่า
จะถูกเฉินเอ๋อลักพาตัว? ! ”
หานกวางเย่าคิดไม่ถึงว่า คุณท่านจะถามคำถามภายในพริบตาเดียวเยอะขนาดนี้ จึงรีบอธิบายทีละข้อว่า”เรียนคุณท่าน ขั้นตอนการช่วย
ของคุณชาย ไม่ได้พูดกับเราครับ ดังนั้นผมจึงไม่ค่อยรู้เหาไร อีกทั้งคามมิตไม่เพียงแต่ไว้หน้าคุณชาย เขายังเรียนคุณชายว่าเป็นพี่น้องด้วย ใน
คำพูด เต็มไปด้วยความนอบน้อมที่มีต่อคณชาย ดังนั้นผมจึงไมรู้ เรื่องที่คุณชายลักพาตัวเขาหรือไม่ เรื่องนี้ผมเกรงว่าจะมีแค่คุณชายที่รู้
เท่านั้น.
เยโจงฉวนฟังจบ ก็อดอุทานขึ้นมาไม่ได้ว่า”คิดไม่ถึงจริงๆ คิดไมถึง! ผมยังเตรียมเงินไปแลกกับคนแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า จะจบลงอย่าง
พูดจบ เขาก็พูดขึ้นโดยไม่สามารถปิดบังความดีใจว่า”ดูท่า ตระกูลเย่ของฉันครั้งนี้จะมีมังกรที่แท้จริงก่อกำเนิดขึ้นแล้วล่ะ!”