บทที่ 2612
ในที่สุดชูโสว่เต้าก็โล่งใจแล้ว
สำหรับเขา ขอเพียงแค่ไม่ไปแอฟริกา โดยฟื้นฐานแล้วก็สามารถพอถูๆไถๆได้
แม้ว่าจะเป็นพม่าหรือกัมพูชา สภาพและความปลอดภัยทุกด้านดีกว่าในแอฟริกา
ครั้นแล้ว เขารีบถามว่า: “คุณเย่ สรุปว่าคุณจะพาฉันไปที่ไหน?”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ พูดออกมาเบาๆคำว่า: “ซูเรีย!”
เมื่อซูโสวเต้าได้ยินคำนี้ รู้สึกมีเสียงหนักอึ้งอยู่ในหัว มีแรงมหาศาลกระทบหน้าผาก
เขาฟิมพำในใจที่สั่นคลอน: “ซูเรีย?! ที่นั่นกำลังทำสงครามกันไม่ใช่เหรอ?! ไปที่แบบนั้นในตอนนี้ สามารถรับประกันความปลอดภัยได้
หรือเปล่า?”
ซูจือหยูเอ่ยปากอย่างเคร่งเครียด: “ผู้มีพระคุณ สถานการณ์วุ่นวายในซีเรีย ไม่เพียงแต่การต่อต้านและกองกำลังติดอาวุธอื่นๆ ใน
ประเทศท่านั้น แต่ตูเหมือนว่าสหรัฐฯ จะมีการปฏิบัติการทางทหารบ่อยครั้งด้วย มันอันตรายเกินไป เปลี่ยนที่อื่นได้ไหม?”
เย่เฉินส่ายหัว: “ไม่ต้องเปลี่ยนแล้ว ไปซีเรียนั่นแหละ”
ซูรั่หลีเห็นซูโสว่เต้เครียดมาก ก็เลยกล่าวปลอบใจ: “คุณก็ไม่ต้องกังวลเกินไป แม้ว่าสถานการณ์ในซีเริยจะค่อนข้างปั่นป่วน แต่
ตามัสกัสซึ่งเป็นเมืองหลวงค่อนข้างปลอดภัย ฝ่ายต่อต้านและกองกำลังติดอาวุธอื่นๆ ไม่ได้โจมตีที่นั่น”
ขณะที่พูด เธอก็พูดเสริมอีกว่า: “ดามัสกัสมิประวัติศาสตร์อันยาวนาน และความก้วหน้าทันสมัยก็ค่อนข้างดี ท้ายที่สุด GDP ต่อห้วของ
ซีเรียก็ไม่ถือว่าต่ำ”
ซูโสว่เต้าได้ยินดังนั้น ก็ค่อยโล่งใจหน่อย แม้ว่าเขาจะไม่เคยไปดามัสกัส แต่พอได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดี
ครั้นแล้ว เขาแอบคิดว่า: “ในความคิด แม่ว่าซีเรียจะเป็นประเทคที่มิสงครามตลอดปี แต่ก็ไม่ได้ยากจนมาก เป็นประเทคที่มีรายได้ป่าน
กลางด้วย”
“กำไปที่เมืองหลวงดามัสกัส นอกจากนี้คุณยังสามารถสัมผัสกับประเพณีที่แปลกใหม่ ถ้าจือหยูเป็นหัวหน้าตระกูลชูได้จริงๆ ถึงตอนนั้น
ฉันเป็นพ่อของหัวหนัาตระกูล กลับมาก็คุณจะใช้ชีวิตอยู่ในตำแหน่งที่สูงส่งกว่าคนอื่นต่อไปได้!”
คิดถึงตอนนี้ เขาก็ตีใจและรีบพูด: “ในเมื่อคุณเย่จัดการแบบนี้แล้ว งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”
เย่เฉินมองไปที่ซูโสว่เต้า กล่าวด้วยความสนใจอย่างมาก: “อ่อ จริงสิคุณซู ลืมบอกแกไป เพื่อนของฉันคนนั้น เป็นผู้นำตัตอาวุธฝ่ายค้าน
ซีเรีย เพิ่งสู้รบกับกองกำลังรัฐบาลมื่อไม่กี่วันก่อน แถยังชนะอิกด้วย มีความสามารถจริงๆ และคนเขา ตอนนั้นเคยเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนกับ
เราที่หัวเซี่ย พูดภาษาจีนเก่งมาก หลังจากที่แกไปแล้ว ก็ติดต่อกับเขาได้สะดวกเลย”
ขณะที่พูด คุณเยก็กล่าวอีกว่า: “แต่หลังจากที่ไปถึงซีเรียแล้ว แกจะต้องระวังตัวหน่อย เมื่อสงครามเริ่มต้นน แกต้องปกป้องตัวเอง ปีน
มันไม่มีตาหรอกนะ ดังนั้นอย่าไปโดนลูกหลงซะล่ะ”
ซูโสว์เต้าก็ทรุดตัวลงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้: “อะไรนะ?! ฝ่ายค้าน? ! คุณเย่ คุณอยากให้ฉันทำอะไรกับกองกำลังฝ่ายคำน?!”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า: “บอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ส่งแกไปเรียนรู้ชีวิตสักหน่อย แกมิชีวิตอยู่อย่างสง่างามเป็นเวลาหลายปี อาจต้องการเปลี่ยน
วิถีชีวิต!”
ซูโสว์เต้ารีบพูด : “แต่ถ้าหากว่าเพื่อนของคุณแพ้สงครามล่ะ ฉันจะทำยังไง? ไม่แน่อาจต้องตายที่นั่นจริง…”
เย่เฉินพูดอย่างครุ่นคิดว่า: “คำพูดแกก็พอมีเหตุผลมาหน่อย จริงสิ แกมีทรัพย์สินงินดอลลาร์ที่แกสามารถโอนได้ตลอดเวลาในต่าง
ประเทศหรือไม?”
ซูโสว่เต้าคิด และพูดว่า: “ทรัพยสินส่วนใหญ่ของตระกูลซูอยู่ในมือของคุณหาน แต่ฉันยังสามารถโอนเงินหลายสิบล้านเหรียญได้
จำนวนไม่เยอะ พวกเขาไม่มีทางหาพบแน่”
เย่เฉินกล่าวทันที: “ดีมาก งั้นรอให้แกไปถึงซีเรีย ก็ฝากโอนเงินก้อนนั้นไปให้เพื่อนฉันด้วย คิดว่าเป็นการสนับสนุนการปฏิวัติของผู้อื่น”