บทที่ 2657
เยโจงฉวนทำตัวไม่ถูกจริงๆ!”…….คำพูดเล่นลิ้นของเต๊กแบบนี้ มันไม่มีประโยชน์เลย?”
เย่เฉินพูดด้วยสีหน้จริงจัง”ฉันไม่ได้เล่นลิ้น แต่ฉันพูดความจริง ซูโสว่เต้ไม่เคยมาเข้าฟักที่โรงแรมป้ยจินานกง ในโรงแรมป้ายจินฮา
นกงไม่ได้มีชื่อเข้าพักของเขา และกล้องวงจรปิดก็ไม่ได้มีภาพที่เขาเข้าพักที่โรงแรม คุณเข้าใจไหม?”
เยโจงฉวนรีบถามทันหิ:”คุณลบภาพวงจรปิด ตอนที่เขาเข้าพักโรงแรมหรือเปล่า?”
“ไม่ได้ลบ”เยเฉินพูดเบาๆ”เขาเข้ามาพักที่นี่ เพื่อต้องการเข้าไปใกสันางาฮิโกะอิโตะอย่างเงียบๆ และเขากักล้วว่าคนของโรงแรมป้ายจิน
ฮ่านกงจะรู้ว่าฐานะที่แท้จริงของเขา ดังนั้นเขาก็เลยให้ลูกน้องมาเปิดห้องพักที่โรงแรมป่ายจินฮ่านกงก่อน จากนั้นเขาก็ปลอมตัวเข้ามา เขาหลบ
กล้องวงจรปิตและเข้ามากในโรงแรม ทำให้ขาไม่ได้มีข้อมูลเข้าพักในโรงแรม”
“ดังนั้นถ้ซูเฉิงเฟิงโทรมาหาคุณอีก คุณก็พูดกับเขาแบบนี้ บอกเขาว่าคุณได้ตรวจสอบรายชื่อคนที่เข้าพักในโรงแรมป่ายจินฮานกง แต่
ไม่พบซื่อของซูโสเต้าเลย ถ้าเขายังไม่พอใจ คุณก็ให้เขาหาหลักฐานการเข้ามากในโรงแรมป่ายจินช่านกงของซุโสว่เต้าให้ได้ หรือไม่ก็ให้เขา
ไปแจ้งความไปเลย”
เมื่อพูดจม เย่ฉินก็พูดอีกว่า: จากนั้นคุณตอโต้กลับไปได้เลย ถามเขาว่าต้องการอะไรกันแน่ เขาตั้งใจใส่ร้ายตระกูลเย่และหาข้ออ้างมา
เปิดสงครามกับตระกูลเย่ใช่ไหม?”
เมื่อเยโจงฉวนได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็อึ้งไปเลย
ตอนแรกที่ได้ยิน เขารู้สึกว่าคำพูดของเย่เฉินไม่สมเหตุสมผล
แต่เมื่อเขากลับมาครุ่นคิด เขาก็รู้สึกว่าคำพูดเหล่านี้ก็สมเหตสมผลเหมือนกัน
เมื่อคิดดูอย่างละเอียดอีกรอบ เขาก็รู้สึกว่าวิธีนี้ยอดเยี่ยมมากๆ!
ขาไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นในใจได้: แม่งเอ๋ย ถ้าซูโสว่ต้าเดินเข้าไปในโรงแรมป่ายจิ้นานกงอย่างเปีดเผย เมื่อเขาหายตัวไปจาก
โรงแรมป่ายจินฮ่านกง พวกเราก็ต้องรับผิดชอบ และโรงแรมป้ายจินซ่านกงก็เป็นของตระกูลเผ่ ถ้าตระกูลเยไม่อธิบายเรื่องนี้ก็คงเป็นไปไม่ได้”
“แต่……โรงแรมป้ายจินฮานกงของพวกเราปิดรับลูกค้ายี่สิบสี่ชั่โมง อันที่จริงซูโสว่เต้าสามารถเดินเข้าไปอย่างเปิดเผย แต่เขากลับแอบ
เข้าไปในโรงแรมป้ายจินฮ่านกงเหมือนกับหนู และพยายามไม่ทิ้งร่องรอยใดๆเอาไว้ด้วย เมื่อคุณหายตัวไปเล้วเกี่ยวข้องอะไรกับฉัน? มันเป็น
เรื่องตลกชัดๆ!”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็รู้สึกตื่นต้นทันทีและพูด:”เฉินเอ๋อ คุณคิดเรื่องนี้ดีแลัวก่อนลงมือใช่ไหม! เรื่องนี้คุณได้ยอดเยี่ยมมากๆ!”
เยเฉินพูดด้วยน้ำเสียงปกติ”ไม่ได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้น แฉันก็ไม่อยากสร้างปัญหาให้คุณ แต่ถ้าคุณพูดกับเขาแบบนี้จริงๆ ก้ทำได้แค่ให้
ตระกูลซูเสียเปรียบและพุดอะไรไม่ได้ ตระกูลซูก็ต้องคิดคุณเป็นคนทำให้ซุโสว่เด้าหายตั๋ไป แต่ตอนนี้ฉันยังไม่แข็งแกรงพอ ดังนั้นเรื่องนี้คุณ
ซ่วยรับแรงกตดันจากตระกูลซูแทนฉันด้วย”
เย่โจงฉวนหัวเราะออกมาและพูด:” ไม่เป็นไร ขอแค่ซูเฉิงเฟิงไม่มีหลักฐานมายืนยันว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ของพวกเรา เขาก็ไม่มี
ข้ออ้างมาเปิดสงครามกับพวกเรา ไม่มีข้ออ้างแล้วยังมาดื้อด้านจะเปีดสงครามกับพวกเรา คนที่มีอำนาจจากต้านบนต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ซูเฉิงเฟิงคงไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม ถึงแม้เขาจะเสียเปรียบก็พูดอะไรไม่ได้!”
เมื่อพูดจม เขาก็รีบถามทันที!”เฉินเอ่อ คุณส่งซูโสว่ต๋าไปที่ประเทศซีเรียได้ยังไง? คุณส่งเขาไปให้จอมพลคามมิตใช่ไหม?’
เมื่อเย่เฉินได้ยินเขาพูดถึงจอมพลคามมิต เขาก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ เพราะการเต้นทางไปประเทศซีเรียทั้งหมด ถูกลูกน้องของเขาที่
ชื่อหานกวางเย่าเป็นคนจัดการทั้งหมด และตอนที่จอมพลคามมิตส่งตัวเองจากไป หานกวางเย่าก็เคยเห็นจอมพลคามมิตแล้ว เรื่องพวกนี้หานก
วางเย่าต้องรายงานให้เย่โจงฉวนทราบอย่างแน่นอน
ดังนั้น เยเฉินจึงยอมรับและพูดว่า:” ฉันให้ชูโสวเต้โอนเงินให้จอมพลคามมิตหนึ่งร้อยลำนดอลลาร์ จากนั้นก็ส่งตัวเขาไปที่นั่นเพื่อสัมฝัส
ประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ สถานที่นั้นขาดการติดต่อจากโลกภายนอก ถ้าฉันไม่พูด ให้เวลาตระกูลซูห้สิบปีก็คงหาเขาไม่เจอ!”
เมื่อเยโจงฉวนได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นและพูดว่า:” ยอดเยี่ยม! คุณได้ยอดเยี่ยมมากๆ!”