“หลังจากที่คุณมีอำนาจที่จะสามารถพูดกับโอมาน ราโมวิชแล้ว คุณสามารถขอให้โอมาน ราโมวิชเจรจากับราชวงศ์ และใช้เงินแลกเปลี่ยนแม่ของคุณออกมา!” “เมื่อเป็นเช่นนั้น ทุกอย่างก็จะได้รับการแก้ไข และคุณก็จะสามารถหลุดพ้นจากการควบคุมของราชวงศ์ได้อย่างสมบูรณ์……..” เมื่อเฮเลน่าฟังถึงตรงนี้ เธอรู้สึกว่าชีวิตพังทลายแล้ว ความจริงเธอรู้ดีว่าตอนนี้การแต่งงานกับโอมาน ราโมวิชน่าจะเป็นทางออกที่ดีสุด เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอมองไปที่เย่เฉิน ยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวว่า “ตั้งแต่พ่อของฉันเสียชีวิต และตั้งแต่ฉันถูกลิดรอนสิทธิในการสืบบัลลังก์ ฉันสูญเสียที่พึ่งพาทุกอย่างในราชวงศ์ไปแล้ว” “สมาชิกของราชวงศ์ที่ไม่มีที่พึ่งพา และอยู่ในราชวงศ์ จะถูกลดเป็นเพียงชิปต่อรองที่ราชวงศ์สามารถใช้แลกเปลี่ยนผลประโยชน์ได้ทุกที่ทุกเวลา……” “ดังนั้น สำหรับฉันแล้ว หากต้องการแก้ไขสถานการณ์นี้อย่างแท้จริงจากการไร้ที่พึ่งพา และถูกผู้อื่นรังแกโดยไม่สามารถต่อต้านได้ จำเป็นต้องหาคนทรงพลังที่สามารถเป็นที่พึ่งพาได้ก่อน……” เมื่อพูดถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเฮเลน่าก็หยุดพูด เธอไม่สามารถพูดส่วนที่เหลือต่อหน้าเย่เฉินและคนตระกูลเย่ เพราะเดิมตระกูลเย่เป็นที่พึ่งพาดีที่สุด แต่ตอนนี้ตระกูลเย่กำลังตกอยู่ในอันตราย เกรงว่าอาจจะไม่สามารถปกป้องได้แม้แต่ตนเอง ดังนั้น หากเธอต้องการเปลี่ยนชะตากรรม ทางเดียวคือหาที่พึ่งพาใหม่ และมีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ถึงจะสามารถพาแม่ออกมาจากมือของโอลิเวียได้ ตอนนี้โอมาน ราโมวิช น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด ขณะนี้ เย่เฉินมองทะลุความคิดของเธอ ยิ้มอย่างหยอกล้อและถามเธอว่า “คุณคิดว่าตอนนี้ตระกูลเย่ไม่สามารถเป็นที่พึ่งพาให้คุณได้ ดังนั้นคุณจำเป็นต้องเลือกโอมาน ราโมวิชใช่ไหม?” เฮเลน่ามองเย่เฉินด้วยความรู้สึกผิด แม้ว่าเธอจะหลบสายตาเขา แต่หลังจากนั้นเธอก็มองเขาด้วยดวงตาที่แดงก่ำอีกครั้ง ผ่านไปครู่หนึ่ง เฮเลน่ากล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “ฉันรู้ การที่ฉันตัดสินใจเช่นนี้ คุณดูถูกฉันอย่างแน่นอน…แต่…แต่ฉันไม่สามารถละเลยความเป็นความตายของแม่ได้ เธอเป็นญาติเพียงคนเดียวในโลกนี้ของฉัน…….. ” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะก้มศีรษะลงและกล่าวด้วยความละอายใจว่า “เกรงว่า…….เกรงว่าตอนนี้ฉันมีทางเลือกไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเพียงทางเดียวเท่านั้น……..” เมื่อหญิงสาวชาวหัวเซี่ยได้ยินประโยคนี้ ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและรีบกล่าวว่า “เจ้าหญิงเฮเลน่า การไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไม่ใช่เรื่องเลวร้ายแน่นอน! ฉันเชื่อว่าด้วยความช่วยเหลือจากโอมาน ราโมวิช จะทำให้คุณจะสามารถหลุดพ้นและมีชีวิตใหม่ที่ดีอย่างแน่นอน!” เฮเลน่ายิ้มอย่างเศร้าโศก เงยหน้าแล้วมองที่เย่เฉินและกล่าวอย่างซาบซึ้ง “เย่เฉิน ขอบคุณมาก…….ฉันจะจดจำบุญคุณที่คุณมีต่อฉันไปตลอดชีวิต… ..เพียงแต่ต้องขอโทษด้วย สิ่งที่ฉันเลือกอาจทำให้คุณรู้สึกผิดหวัง และหวังว่าคุณจะสามารถเข้าใจฉัน…….” จากนั้น เธอโค้งคำนับเย่เฉินอย่างสุดซึ้ง เธอหันไปมองหญิงสาวชาวหัวเซี่ยทันทีและกล่าวว่า “ฉันจะไปกับพวกเธอ!” เย่เฉินนิ่งเงียบ แต่เมื่อเขาเห็นน้ำตาของเฮเลน่าน้ำตาไหลขณะที่หันกลับ ทันใดนั้นเหมือนนึกอะไรบางอย่างได้และกล่าวว่า “หยุด” เฮเลน่าที่หันหลังให้เย่เฉิน เธอหยุดลงและจากนั้นเธอปาดน้ำตา หันไปมองเย่เฉิน และถามด้วยความนอบน้อมว่า “คุณเย่ คุณยังมีคำพูดอะไรจะสั่งอีก?” เย่เฉินยิ้มบาง ๆ และถามเธอว่า “เฮเลน่า แทนที่จะไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กและแต่งงานกับคนที่อายุมากกว่าพ่อของคุณ ทำไมคุณไม่ลองกลับไปยุโรปเหนือและแย่งบัลลังก์ที่เป็นของคุณแต่แรกกลับคืนมาล่ะ?”