ท่าทีของลู่เห้าเทียนเฉื่อยชาทันที สองสามปีนี้เขาฆ่าคนมานับไม่ถ้วน ด้วยพละกำลังของเขา หลังจากดิ้นรนในต่างประเทศมาหลายปี แทบไม่เคยพบกับคู่ต่อสู้ที่สามารถรับมือเขาได้เลย ดังนั้นทุกครั้งที่ลงมือ ก็สามารถชนะด้วยความได้เปรียบอย่างถล่มทลาย และทุกครั้งตอนที่ชนะ ฝ่ายแพ้ก็เหมือนเขาในตอนนี้ อ้อนวอนอย่างหนัก แต่เขาไม่เคยไว้ชีวิตใครเลยสักครั้งเดียว ในวันนี้ ชะตาเปลี่ยน และในที่สุดก็มาถึงคราวเขาพญาเสือแพรขาวที่ต้องขอความเมตตาคนอื่นแล้ว! แต่เย่เฉิน ไม่คิดที่จะปล่อยเขาไปแน่นอน! เขามองลู่เห้าเทียน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ครุ่นคิดและโหดร้าย รอยยิ้มที่แปลกประหลาดของเย่เฉิน ทำให้หัวใจของลู่เห้าเทียนรู้สึกราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง แม้ว่าไม่รู้ว่าเย่เฉินจะทำกับตัวเองอย่างไร แต่เขาตระหนักได้ว่า ตัวเองต้องจบเห่แล้วแน่ๆ! ในตอนนี้ เย่เฉินจับหมัดของลู่เห้าเทียนด้วยมือขวา ทันใดนั้นก็พลิกข้อมือทันที! ต่อมา ลู่เห้าเทียนสัมผัสว่าแขนของเขา ถูกส่งไปยังเครื่องบดเนื้ออันทรงพลัง ต่อมา แขนทั้งสองบิดเข้าหากันราวกับเป็นเกลียว ถูกบิดเข้าหากันอย่างกะทันหัน! ความเจ็บปวดเริ่มจากข้อมือทั้งสองข้างไปจนถึงแขน! เขารู้สึกได้แม้กระทั่งข้อมือหักก่อน แล้วก็ค่อยเป็นแขน ข้อศอกรวมไปถึงข้อต่อไหล่…… และความเจ็บปวดแบบนี้ที่ลึกลงไปในไขกระดูกของจิตวิญญาณก็ไม่ถือว่าน่ากลัว ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ ความเจ็บปวดที่รุนแรงนี้ราวกับว่านำมาซึ่งไวรัส ไวรัสเข้าร่างกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว ทำให้พลังภายในทั้งหมดของตัวเองหายวับไปเลยทันที ในตอนนี้ ความหวาดกลัวพรั่งพรูอยู่ในใจลึกๆลู่เห้าเทียนแล้ว！ ครั้นแล้ว เขาก็อดไม่ไหว งอทั้งสองขา คุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่ตั้งใจ และพูดตะโกนอย่างสิ้นหวังว่า: “อ๊า……มือของฉัน……แขนของฉัน……เจ็บมาก!” เย่เฉินพิสูจน์ด้วยข้อเท็จจริงว่า ถึงแม้สิ่งที่เรียกว่าปรมาจารย์ทรงพลังมากๆ แต่พวกเขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่กลัวเจ็บ ลู่เห้าเทียนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี ยังไม่เคยพบเจอเช่นนี้ ความเจ็บปวดจากการถูกบิดเป็นเกลียวทั้งที่ยังเป็นๆ ควบคู่ไปกับการหายตัวไปของพลังภายในทั่วร่างกาย แนวป้องกันทางจิตใจและร่างกายก็พังทลายลงในทันที ดังนั้น เขาทำได้เพียงไปตามทิศทางที่เย่เฉินบิดแขนไป คุกเข่าลงบนพื้นโดยไม่รู้ตัว และคนอื่นๆ ในที่เกิดเหตุ เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า! ใครกล้าเชื่อว่า นักบู๊หกดาวผู้ทรงพลัง ไม่ใช่แค่ถูกเย่เฉินกำจัดการโจมตีเต็มกำลังได้อย่างเงียบๆ ที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือ แขนของเขา ถูกเย่เฉินบิดเป็นเกลียวเลย! เศษกระดูกหักเจาะเนื้อออกมาหลายตำแหน่ง เลือดพุ่งออกจากแผล จนน่าตกใจ！ ลู่เห้าเทียนเจ็บปวดจนแทบจะเป็นลมหมดสติ แต่ก็ถูกทำให้ตกใจตื่นด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง ปากก็ต้องแหกปากเสียงตะโกนเหมือนหมูถูกฆ่า เพื่อพยายามบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดจากการโจมตีที่รุนแรง ในตอนนี้ เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา： “แกฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาหลายปี สุดท้ายพึ่งสิ่งนี้ ทำเรื่องชั่วร้ายมามากมาย และวันนี้ ฉันจะทำหน้าที่แทนสวรรค์ ในการทำลายสิ่งที่แกบำเพ็ญตนมาทั้งหมด!” พูดคำนี้จบ ลู่เห้าเทียนก็รู้สึกว่า พลังภายในของตัวเองได้ผ่านเส้นลมปราณเส้นที่หกแล้ว ทันใดนั้น พลังอันทรงพลังก็พุ่งเข้ามา! ความรู้สึกเช่นนี้ ราวกับว่าแมกมาในเปลือกโลกกำลังจะระเบิดออกมาจากปล่องภูเขาไฟ พลังนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าจะรับไหว! ในชั่วพริบตา เขารู้สึกว่าเส้นลมปราณเส้นที่หกของตัวเอง แตกสลายไปหมดแล้ว! กว่าจะเป็นนักบู๊หกดาวต้องใช้เวลาหลายปีในการทำงานหนัก แต่ในพริบตามันก็หายไป! “เส้นลมปราณของฉัน……เส้นลมปราณของฉัน……ไม่มีแล้ว! หายไปหมดแล้ว!” ลู่ห้าวเทียนพึมพำกับตัวเอง และน้ำตาพรั่งพรูไหลออกมาทันที จิตใจที่ยืนหยัดทั้งหมดของเขาพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้!