บทที่ 3330 ทิ้งเครื่องบินไว้ที่นี่

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนที่โอลิเวียรู้ว่าเฮเลน่ากำลังจะกลับประเทศ เธอได้ปรึกษาหารือกับพระราชบิดาและพระราชมารดาแล้ว

คราวนี้ในเมื่อเฮเลน่ากลับมาแล้ว ตนเองจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ

ตามแผนของโอลิเวียแล้ว นับตั้งแต่ตอนที่เฮเลน่ากลับมาถึงพระราชวัง ก็จะควบคุมตัวเธอไว้ และไม่ได้รับอนุญาตให้เธอออกไปจากพระราชวัง

แล้วโอลิเวียก็โทรหาโอมาน ราโมวิชที่อยู่ในเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กทันที และบรรลุข้อตกลงทางโทรศัพท์กับเขา รอพรุ่งนี้หลังจากที่งานอภิเษกสมรสของตนเองเสร็จสิ้นแล้ว เธอจะบังคับให้เฮเลน่ารับปากอภิเษกสมรสกับโอมาน ราโมวิช

โอลิเวียใช้พระราชมารดาของเฮเลน่าเป็นตัวประกัน ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเฮเลน่าจะไม่มีวันขัดคำสั่งของตนเองแน่นอน

สำหรับโอมาน ราโมวิชแล้ว เขาถูกสื่อตะวันตกเยาะเย้ยถึงชาติกำเนิดเป็นอย่างมาก

ตอนนี้ในสมองของเขานั้นนึกถึงแต่เรื่องอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงอย่างรวดเร็ว เพื่อทำให้คนที่เคยดูถูกเหยียดหยามเขารู้สึกขายหน้า

ดังนั้น เมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากโอลิเวีย เขาก็รีบมาที่นี่ด้วยความปีติยินดี

โชคดีที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กอยู่ห่างจากยุโรปเหนือเพียง 1,000 กิโลเมตร และสามารถมาถึงภายในสองชั่วโมงโดยเครื่องบินธรรมดา

เพียงแต่โอมาน ราโมวิชซึ่งบินมาจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กด้วยความตื่นเต้น ไม่คิดว่าท่าทีของเฮเลน่าที่มีต่อตนเองนั้นจะเย็นชามาก

ดังนั้น เขาจึงมองไปที่โอลิเวียและถามว่า “เจ้าหญิงโอลิเวีย เรื่องที่พวกเราคุยกันทางโทรศัพท์ ไม่รู้ว่ายังรักษาคำพูดอยู่อีกไหมกระหม่อม?”

โอลิเวียยิ้มว่า “รักษาคำพูดแน่นอน! ไม่นานฉันก็จะกลายเป็นราชินีแห่งยุโรปเหนือ ราชินีจะผิดสัญญาได้อย่างไร? คุณโอมาน ราโมวิชวางใจเถอะ!”

“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ดีกระหม่อม!” โอมาน ราโมวิชถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขารู้ว่าโอลิเวียต้องมีวิธีที่จะทำให้เฮเลน่ารับปากแน่นอน

ส่วนจะทำอย่างไร เขาไม่อยากสนใจ

สรุปแล้ว ขอแค่ทำให้เขาสามารถพาเฮเลน่ากลับไปที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กได้ เขาจะโอนเงินห้าร้อยล้านยูโรไปยังบัญชีของราชวงศ์ยุโรปเหนือทันที ทุกคนล้วนมีความสุข

ตอนนี้โอลิเวียยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ทุกคนเดินทางมาจากแดนไกล คงลำบากไม่น้อย ตอนนี้พวกเรากลับไปที่พระราชวังกันก่อนเถอะ คืนนี้พระราชวังจะมีงานเลี้ยงต้อนรับทุกคน”

โอมาน ราโมวิชเห็นด้วย แต่เย่เฉินไม่ได้พูดอะไรราวกับว่าตนเองนั้นเป็นแขก ซึ่งจะทำอะไรนั้นก็แล้วแต่เจ้าบ้านจะวางแผน

ดังนั้น ทุกคนจึงขึ้นขบวนรถของราชวงศ์ มุ่งหน้าไปยังพระราชวัง

ขบวนรถทั้งหมดของราชวงศ์นั้นมีหกคัน โอลิเวียและวิลเลียมคู่หมั้นของเธอนั่งอยู่ในรถคันที่สอง เย่เฉินและเฮเลน่านั่งอยู่ในรถคันที่สาม และโอมาน ราโมวิชนั่งอยู่ในรถคันที่สี่เพียงลำพัง

ในรถ เย่เฉินหลับตาและพักผ่อน เฮเลน่ารู้สึกไม่สบายใจ เธอต้องการคุยกับเย่เฉินหลายครั้ง แต่เมื่อเธอคิดว่ามีคนขับและข้าทาสบริวารของราชวงศ์อยู่ที่แถวหน้า เธอทำได้เพียงอดกลั้นไว้ชั่วคราว

และขณะนี้ โอลิเวียและวิลเลียมกำลังนั่งอยู่ในรถ เฝ้าเครื่องดักฟังอยู่ แต่พวกเขาได้ยินเพียงเสียหายใจดังออกมาเท่านั้น

ขณะนี้วิลเลียมอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว “ทำไมสองคนนั้นถึงไม่พูดอะไร? หรือว่าพวกเขารู้ว่ามีเครื่องดักฟังอยู่ในรถ?”

โอลิเวียส่ายศีรษะ “ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”

วิลเลียมถามเธอว่า “โอลิเวีย พระองค์คิดวิธีจัดการกับเย่เฉินได้หรือยัง?”

โอลิเวียกล่าวว่า “เขามีอะไรน่าจัดการ? เมื่อโอมาน ราโมวิชพาเฮเลน่าไปแล้ว ก็ให้เขาไสหัวกลับไปที่หัวเซี่ย”

“ไม่ได้” วิลเลียมกล่าวด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ปล่อยเขาไปแบบนี้ไม่ได้กระหม่อม!”

โอลิเวียถามด้วยความประหลาดใจ “คุณคงไม่คิดที่จะฆ่าเขามั้ง? ถึงแม้ตระกูลเย่จะอยู่ห่างไกลถึงหัวเซี่ย แต่ถ้าหากพวกเราฆ่าคนของพวกเขาจริง ๆ พวกเราคงต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน!”

“ไม่” วิลเลียมโบกมือแล้วกล่าวว่า “กระหม่อมไม่โง่พอที่จะฆ่าเขาในยุโรปเหนือหรอก กระหม่อมแค่อยากจะสอนบทเรียนให้เขา และให้เขาทิ้งเครื่องบินคองคอร์ดไว้ที่นี่!”

“เครื่องบินคองคอร์ด?” ดวงตาของโอลิเวียเป็นประกาย