เนื่องจากการจินตนาการของตนเอง ทำให้ตอนนี้ริชาร์ดมองว่าเย่เฉินเป็นตัวหายนะ
ตอนนี้เขาแค่ต้องการทำให้สถานการณ์สงบ และไม่มีเรื่องขัดแย้งกับเย่เฉินอีก
ดังนั้น เขาจึงแอบเตือนโอลิเวียด้วยสายตา จากนั้นถามเย่เฉินว่า “คุณเย่ งั้นพวกเราเริ่มงานเลี้ยงอย่างเป็นทางการกันเถอะ”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
ริชาร์ดถอนหายใจด้วยความโล่งอก และรีบประกาศว่างานเลี้ยงก่อนการอภิเษกสมรสสำหรับญาติ ๆ ได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว
ระหว่างงานเลี้ยง ริชาร์ดชนแก้วกับเย่เฉินบ่อย ๆ ท่าทางและคำพูดนั้นล้วนแสดงถึงความเคารพ
โอลิเวียไม่เข้าใจจริง ๆ ดังนั้นเธอจึงโทรหาพระราชบิดาและถามเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาว่า “พระราชบิดา พระราชบิดาเป็นอะไรไป? ทำไมถึงถ่อมตนกับเย่เฉินขนาดนั้น?”
ริชาร์ดกล่าวเตือนว่า “เกรงว่าตอนนี้ตระกูลเย่กับสำนักว่านหลงจะมีความร่วมมือกันอย่างใกล้ชิด ดังนั้นตอนนี้อย่าไปยั่วยุเย่เฉินชั่วคราว”
ตอนนั้นโอลิเวียถึงเข้าใจ และรีบถามทันทีว่า “พระราชบิดา แล้วเรื่องการอภิเษกสมรสของเฮเลน่าจะทำอย่างไรดี?”
ริชาร์ดกล่าวว่า “เรื่องนี้พักไว้ก่อนชั่วคราว ดูท่าทางสงบเสงี่ยมของโอมาน ราโมวิช แม้ว่าลูกจะให้เขาพาเฮเลน่าไป เขาอาจจะไม่กล้าพาไป”
โอลิเวียกัดฟันและกล่าวอย่างไม่พอใจว่า “ถ้าเฮเลน่าอภิเษกสมรสกับตระกูลเย่ ก็เท่ากับว่ามีสำนักว่านหลงสนับสนุน”
ริชาร์ดกล่าวปลอบว่า “ตอนนี้อย่าเพิ่งคิดเรื่องพวกนี้ รีบจัดพิธีอภิเษกสมรสของลูกให้เสร็จ แล้วรีบขึ้นครองบัลลังก์ ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่านี้อีกแล้ว! สำหรับเฮเลน่า ลูกไม่ต้องกังวลมากเกินไป เดิมเธอป่วยหนักอยู่แล้ว ถึงแม้จะอภิเษกสมรสกับตระกูลเย่ แล้วได้รับการสนับสนุนจากสำนักว่านหลง แต่เธอจะมีชีวิตอยู่ได้กี่ปีล่ะ?”
เมื่อโอลิเวียได้ฟังเช่นนั้น สีหน้าของเธอสงบลงเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เธออดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องที่วิลเลียมคู่หมั้นของตนเองวางแผนที่จะหลอกเย่เฉิน และต้องการถามความคิดเห็นจากพระราชบิดา
รู้สึกว่าตอนนี้พระราชบิดากลัวเย่เฉินมาก ถ้าพระราชบิดารู้แล้วจะต้องไม่เห็นด้วยอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้
หลังจากกลับมาที่โต๊ะอาหาร วิลเลียมกระซิบถามเธอว่า “โอลิเวีย เรื่องที่พวกเราตกลงกันไว้แล้วจะทำอีกไหมกระหม่อม?”
“ทำ!” โอลิเวียตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ขอเพียงแค่เจ้ามือคนนั้นเก่ง อย่าให้คนอื่นรู้ มันก็คือเที่ยงตรงโปร่งใส และไม่ต้องกลัวใคร”
โอลิเวียคิดว่าถึงแม้สำนักว่านหลงจะเก่ง แต่ใช่ว่าจะกล้าทำทุกอย่าง หากวันนี้เย่เฉินเสียเงินพนัน เมื่อเขาคิดจะเล่นการพนันก็ต้องยอมรับความพ่ายแพ้ สำนักว่านหลงนั้นเป็นองค์กรทหารรับจ้าง ไม่ใช่องค์กรชั่วร้าย หากพวกเขากล้าออกหน้า ก็จะนำไปสู่การคว่ำบาตรจากสังคมได้
ดังนั้น คราวนี้จะไม่ยอมปล่อยเย่เฉินไปง่าย ๆ อย่างน้อยก็ต้องทิ้งเครื่องบินคองคอร์ดไว้ที่นี่
สำหรับสองคนนี้แล้ว เครื่องบินคองคอร์ดนั้นเป็นสุดยอดความหรูหรา และมีแรงดึงดูดที่ไม่มีอะไรสามารถเทียบได้ เนื่องจากพวกเขาได้วางแผนชั่วไว้แล้ว พวกเขาจะไม่ยอมล้มเลิกไปง่าย ๆ
เมื่องานเลี้ยงอาหารเย็นใกล้สิ้นสุด ชายหนุ่มวัยประมาณสามสิบกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ทุกคน ตอนนี้เวลายังไม่ดึก ทุกคนอยากเล่นไพ่โป๊กเกอร์ไหม?”
เมื่อเย่เฉินได้ยินประโยคนี้ เลิกคิ้วเล็กน้อย และคิดอยู่ในใจว่า “ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มแผนแล้ว”
ทันทีที่พวกเขาได้ยินว่ากำลังจะเล่นไพ่โป๊กเกอร์ ชายหนุ่มหลายคนที่นั่งทานอาหารอยู่ เริ่มสนใจและยกมือขึ้นทีละคน หนึ่งในนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “โอเค! เล่นเท็กซัส โฮลเอ็มสักสองเกม”
“รวมผมด้วย!”
“รวมผมด้วยอีกคน!”
พริบตาเดียวก็มีคนยกมือขึ้นห้าคนแล้ว
วิลเลียมเจตนาไม่ยกมือตั้งแต่แรก แต่รอให้คนเหล่านั้นมีความกระตือรือร้นอยากจะเล่นก่อน ถึงได้กล่าวว่า “ผมเล่นด้วยอีกคน”
หลังจากกล่าวจบ เขามองไปที่เย่เฉิน และกำลังคิดว่าจะใช้คำพูดอะไรหลอกล่อเขาดี เย่เฉินยกมือขึ้นและกล่าวว่า “ผมก็ชอบเล่นเท็กซัส โฮลเอ็ม รวมผมด้วย”