เย่เฉินยิ้มเยาะ พูดเยาะเย้ยว่า “ฉันก็บอกแล้วว่านายเหมือนกับพวกสาวๆ！ไม่ได้ใส่ร้ายนายเลยสักคำเดียว！นายแม่งชนะไปตั้งพันล้านแล้ว นายกลัวอะไร?”
พูดแล้ว เขาก็พูดกับโอลิเวียว่า “เธอกล่อมว่าที่สามีของเธอคนนี้หน่อย ลูกผู้ชายเนี่ย ตอนที่ควรแข็งข้อก็ต้องแข็งข้อ！ในเวลาสำคัญมาอ่อนปวกเปียก ต่อไปจะเป็นสามีของราชินีได้ยังไงกัน?”
โอลิเวียเองก็ร้อนรนเช่นกัน
เธอรู้ว่าวิลเลียมชนะแน่นอน แต่เธอเองก็รู้ว่า ถ้าหากวิลเลียมชนะเยอะเกินไป มีโอกาสจะเกิดปัญหาใหญ่ได้
บวกกับของก่อนหน้านี้แล้ว หากครั้งนี้เย่เฉินยังเสียอีกสองพันล้านยูโร นั่นก็คือเงินสดสามพันล้านยูโรบวกกับเครื่องบินคองคอร์ดอีกหนึ่งลำ
เพียงแค่ไพ่ตาเดียว เย่เฉินก็แพ้เสียทรัพย์สินมากเกินกว่าที่ทั้งราชวงศ์ยุโรปเหนือมีทรัพย์สินทั้งหมดรวมกันแล้ว
พูดตามจริง เธอจะไม่กลัวได้ยังไงกัน
ในใจเธอคิดไว้ว่า “ถ้าหากเย่เฉินแพ้จนอารมณ์เสีย แล้วจะแก้แค้นวิลเลียมจะทำยังไง? ถ้าหากเขาเรียกสำนักว่านหลงมาจะทำยังไง?”
แต่ที่โอลิเวียไม่รู้ก็คือ เย่เฉินไม่แพ้จนอารมณ์เสียเลยสักนิด แต่วิลเลียมในตอนนี้กลับโดนเย่เฉินด่าจนอารมณ์เสียแล้ว
เขาพูดอย่างโมโหว่า “คุณเย่ครับ ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ ผมไม่อยากวางเดิมพันสองพันล้านนี้ ไม่ใช่เพราะผมไม่ลูกผู้ชายมากพอ แต่เพราะผมไม่อยากชนะคุณมากเกินไป！ผมกำลังให้ทางถอยกับคุณอยู่ แต่ทำไมคุณจะต้องคอยเอาแต่บีบบังคับคนอื่นละครับ?”
เย่เฉินยิ้ม “วิลเลียม ไม่ใช่ว่าฉันด่านายนะ ความคิดของนายแบบนี้ เป็นความคิดของไอ้คนจนจริงๆ！”
พูดแล้วเย่เฉินก็เยาะเย้ยอย่างดูถูก “นายเนี่ย ก็เหมือนกับพวกคนจนที่มาบอกกูในตอนที่กูซื้อรถโรลส์รอยซ์ว่ารถโรลส์รอยซ์นั้นมันเปลืองน้ำมัน แนะนำให้กูอย่าขับรถโรลส์รอยซ์ นายว่าไอ้คนจนแบบนี้มันก็ไม่ใช่สมองจนๆของพวกมันคิดสักหน่อยว่า กูสามารถใช้เงินนับล้านยูโรซื้อรถโรลส์รอยซ์แล้วกูจะไม่มีเงินแค่ร้อยยูโรมาเติมน้ำมันรถงั้นหรอ?”
ผู้คนรอบด้านได้ยินอย่างนั้น ต่างก็แอบยิ้มกัน
แม้ว่าการกระทำของเย่เฉินที่แพ้เงินมากมาย ในสายตาพวกเขาแล้วจะดูโง่อย่างมาก
แต่พวกเขาก็ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าคำพูดนี้ของเย่เฉินนั้นมีหลักเหตุผลจริงๆ
คนเขามีเงินเยอะแยะ จำเป็นต้องให้คนที่จนกว่าเขามากมายมาสอนเขาให้ประหยัดเงินยังไงงั้นหรอ?
วิลเลียมได้ยินคำพูดนี้ โมโหอย่างที่สุด
เขาไม่คาดคิดเลยจริงๆ ว่าเย่เฉินจะเสนอตัวรนหาที่ตายเอง
แล้วยังเอาความหวังดีของตัวเขามามองเป็นสิ่งชั่วร้าย และดูถูกเหยียดหยามตัวเขาว่าเป็นไอ้คนจนต่อหน้าผู้คน！
เขาอดที่จะแอบด่าในใจไม่ได้ “ดีไอ้คนแซ่เย่！กูอุตส่าห์หวังดีให้แกได้มีทางถอย แต่แกไม่รับน้ำใจเอง！งั้นได้ วันนี้กูจะชนะมึงให้เยอะสุดๆเลย！ให้มึงถึงกับร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมา！”
คิดถึงนี่ เขาก็ตบโต๊ะ พูดเสียงเข้มว่า “ได้！สองพันล้านก็สองพันล้าน！”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างพอใจ พูดยิ้มๆว่า “มา ก่อนที่จะเปิดไพ่ใบสุดท้าย พวกเราเขียนใบค้างหนี้สองพันล้านกันคนละฉบับเหมือนกับที่เมื่อกี้ฉันเขียนใบสัญญาจำนองให้กับนาย และเซ็นชื่อประทับตราวางไว้บนโต๊ะ ถ้าหากว่าใครชนะ คนนั้นก็เอาอีกฉบับหนึ่งของอีกฝ่ายไป เป็นยังไง?”
วิลเลียมพูดเสียงเย็นชาว่า “เขียนก็เขียน！นายคิดว่าฉันจะกลัวนายงั้นหรอ?”
เย่เฉินพูดยิ้มๆ “ได้ งั้นก็รีบเขียนเถอะ คนมากมายขนาดนี้เป็นพยาน ใครก็โกงไม่ได้”
“ตกลง！”
วิลเลียมที่โมโหขึ้นสมองแล้วรีบทำตามที่เย่เฉินพูด เขียนใบค้างหนี้สองพันล้าน
ส่วนเย่เฉินเองก็ไม่รอช้า รีบเขียนลงบนกระดาษว่าตัวเองค้างหนี้วิลเลียมสองพันล้าน ขณะเดียวกันก็พูดเตือนวิลเลียมว่า “ใช่สิ ช่องทางการชำระต้องเขียนไว้ให้ชัดเจนนะ จะต้องจ่ายเงินทั้งหมดภายใน 24 ชั่วโมง ไม่อย่างนั้นถือเป็นการผิดสัญญา เงินค่าปรับ หนึ่งร้อยเปอร์เซนต์！”
ในเวลานี้วิลเลียมสนใจคิดคำนึงซะที่ไหนกัน พูดเสียงเย็นชาว่า “ฉันจะกลัวนาย? มา！ฉันจะเขียนเข้าไปเดี๋ยวนี้！”
เย่เฉินพยักหน้า และก็เขียนเนื้อหาเดียวกันลงในใบค้างหนี้ของตัวเอง
จากนั้น ทั้งสองคนก็เซ็นชื่อและประทับตราใส่ในใบค้างหนี้ของตัวเองภายใต้การเป็นพยานของทุกคน รวมทั้งภายใต้การบันทึกวิดีโอในมือถือของทุกคน
เย่เฉินนำเอาใบค้างหนี้ทั้งสองใบวางไว้ในกองชิปทั้งหมดพร้อมกัน มองดูเจ้ามือคนนั้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มา เปิดไพ่เลย！”
ดวงตาของวิลเลียม จ้องเย่เฉินเขม็งเหมือนกับมังกรโกโมโด และพูดเสียงเย็นชาว่า “คุณเย่ วันนี้ผมจะให้คุณตายอย่างซะใจ！”