เธอนึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหญิงชราจะตื่นขึ้นในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ และเธอไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่พักหนึ่ง
ในเวลานี้ เย่เฉินมองดูเธอด้วยรอยยิ้ม และถามว่า:”โอลิเวีย เรื่องที่ผมพูดเมื่อกี้ พวกคุณคิดว่าไง? ความอดทนของผมมีจำกัดจริงๆ ถ้าคุณไม่ให้วิธีแก้ปัญหากับผมอีก ก็อย่าโทษผมที่ไม่เกรงใจพวกคุณ”
โอลิเวียไม่นึกเลยว่า เธอพาผู้คนมาล้อมเย่เฉินไว้แล้ว ตอนนี้เขายังกล้าพูดกับตนแบบนี้อีก ดังนั้น เธอจึงกัดฟันมองเย่เฉิน และพูดอย่างเย็นชาว่า:”ไอ้แซ่เย่! นายยั่วยุฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดว่าฉันโกรธไม่เป็นเหรอ? บอกให้นะ ที่นี่คือยุโรปเหนือ ไม่ใช่หัวเซี่ย! เชื่อไหมว่าฉันสามารถให้คนเหล่านี้ฆ่านายได้ตลอดเวลา!”
เย่เฉินยิ้ม ไม่ได้โกรธ แต่เลิกคิ้วขึ้นแล้วถามว่า:”ดูท่าทางเหลิงของคุณแล้ว คงคิดที่จะเบี้ยวสินะ?”
“เบี้ยว?!” โอลิเวียเยาะเย้ย:”เย่เฉิน! อย่าลืมว่านี่คือเขตของฉัน ในเขตของฉัน ฉันตัดสินใจได้ทุกอย่าง ฉันว่าระหว่างฉันกับคุณ และระหว่างวิลเลียมกับคุณ ไม่ได้เป็นหนี้อะไรกันเลย คุณกล้าพูดคำว่าไม่ ต่อหน้าฉันไหม?”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า:”ยังไม่มีเรื่องอะไรที่ผมไม่กล้าทำ วันนี้ผมจะทิ้งคำพูดไว้ตรงนี้ว่า ถ้าพวกคุณสองบ้านตัดสินใจที่จะเบี้ยวจริง ๆ ผมจะทำให้พวกคุณไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีกอย่างแน่นอน”
ในสายตาโอลิเวียเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า:”เย่เฉิน! พวกคุณหัวเซี่ยมักจะพูดว่าผู้รู้สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ ในเมื่อคุณทำตัวไร้เหตุผล กำเริบเสิบสานต่อหน้าฉันครั้งแล้วครั้งเล่า งั้นอย่าโทษฉันที่ไม่เกรงใจคุณ!”
หลังจากนั้นเธอก็ตะโกนใส่ชายชุดดำที่อยู่ข้างๆเธอทันที:”จับไอ้แซ่เย่นี้ไว้ซะ แล้วโยนเขาออกไปนอกหน้าต่าง จนตกลงไปตาย!”
ทันทีที่โอลิเวียพูดจบ กลุ่มชายชุดดำก็เข้ามาหาเย่เฉินพร้อมกัน
ตอนนี้ใบหน้าเย่เฉินเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ได้ใส่ใจชายชุดดำเหล่านี้เลย
และเท็นโนที่อยู่ข้างๆเขาก็โกรธมากในเวลานี้ และโพล่งออกมาอย่างโกรธเคือง:”บังอาจ! คุณเย่เป็นผู้ช่วยชีวิตฉัน พวกเธอกล้าเสียมารยาทกับเขาได้ไง!”
แม้ว่าชายชุดดำเหล่านี้จะเป็นลูกน้องของโอลิเวีย พวกเขารับใช้ราชวงศ์ และเคารพเท็นโนมาตลอด ในเวลานี้ เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงตำหนิของเท็นโน พวกเขาทั้งหมดหยุดทันที และไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า
เมื่อเห็นเช่นนี้ โอลิเวียก็กัดฟันตะคอกว่า:”พวกแกไม่ต้องไปสนใจยายแก่นี้! นางไม่ใช่เท็นโนแห่งยุโรปเหนืออีกต่อไปแล้ว! ฉันเป็นเท็นโนคนใหม่ของยุโรปเหนือ! หรือว่าพวกแกอยากจะแบกรับโทษฐานขัดขืนคำสั่งเหรอ?”
ชายชุดดำเหล่านี้ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรทันที
แม้ว่าพวกเขาจะเชื่อฟังโอลิเวียมาตลอด แต่พวกเขาก็ไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเท็นโนโดยตรง
เมื่อเห็นเช่นนี้ วิลเลียมก็ตะโกนเสียงดังว่า:”พวกแกยังยืนนิ่งทำไมอีก? อย่าลืมว่าเจ้านายของพวกแกเป็นใคร! ตราบใดที่พวกแกสามารถฆ่าไอ้แซ่เย่นี่ได้ ฉันจะให้เงินพวกแกคนละ 1 ล้านยูโร ไม่สิ! สองล้านยูโรต่อคน!”
คำพูดของวิลเลียมทำให้ความสมดุลในใจของคนชุดดำเอียง
สองล้านยูโรจะช่วยให้พวกเขาได้รับอิสรภาพทางการเงินอย่างแน่นอน และไม่มีใครยอมทิ้งโอกาสดีที่จะรวยได้!
ดังนั้นกลุ่มชายชุดดำจึงพุ่งเข้าหาเย่เฉินทันที
เท็นโนไม่นึกเลยว่า คำสั่งของตนจะไม่มีผลใดๆ กับชายชุดดำเหล่านี้ เธอจึงคำรามอย่างโกรธเคือง:”โอลิเวีย! ถ้าเธอยืนกรานที่จะทำร้ายคุณเย่ ฉันจะไม่ยกโทษให้เธอเด็ดขาด! ถึงเวลานั้น ฉันจะให้เธอถูกลงโทษตามกฎหมาย!”
โอลิเวียตกตะลึงครู่หนึ่ง และจากนั้น สีหน้าของเธอก็ดุร้ายมากทันที พูดอย่างเย็นชาว่า:”เดิมทีฉันแค่อยากจะฆ่าเย่เฉิน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าท่านกำลังบังคับให้ฉันฆ่าไอ้แก่อย่างท่านไปด้วย!”
หลังจากนั้น นางก็เยาะเย้ยและพูดด้วยใบหน้าอาฆาต:”ก็ได้ ยังไงซะไอ้แก่อย่างท่านก็สมควรไปตายตั้งนานแล้ว! ถ้างั้นคืนนี้ก็ไปตายด้วยกันกับไอ้แซ่เย่นี้ซะเถอะ!”