เช้าวันรุ่งขึ้น เย่เฉินบอกลากับกู้เย้นจง และหลินหว่านคู่สามีภรรยา มีกู้ชิวอี๋ขับรถส่งเขาไปที่สนามบิน
ถนนของเย่นจิงในช่วงเช้าตรู่นั้นโล่งเป็นอย่างมาก แต่กู้ชิวอี๋กลับตั้งใจขับรถช้าๆ แม้ว่ารถจะขับผ่านไปข้างหน้าคันแล้วคันเล่าก็ไม่สนใจเลยสักนิด
เหตุผลที่ขับได้ช้าขนาดนี้ ประเด็นหลักคือกู้ชิวอี๋ไม่อยากให้เย่เฉินจากไป
เย่เฉินก็เดาความคิดของเธอได้ ดังนั้นจึงไม่ได้เร่งรัด
กู้ชิวอี๋ก็ขับรถไปอย่างใจลอยไปด้วย และพูดกับเย่เฉินไปด้วยว่า: “ใช่แล้วพี่เย่เฉิน ผ่านไปช่วงหนึ่งพี่ยังจะมาเย่นจิงมั้ย?”
เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า: “รอหลังจากทีมผู้จัดการมืออาชีพทางฝั่งตระกูลเย่เตรียมข้อมูลพร้อมที่จะรายงาน ฉันจะเจอกับพวกเขา แต่ไม่แน่ใจว่ายังมาเย่นจิงหรือเปล่า และก็อาจจะให้พวกเขามารายงานให้ฉันที่เมืองจินหลิง”
กู้ชิวอี๋กล่าวอย่างเงียบๆว่า: “เดือนเมษายนฉันก็อาจจะยุ่งมาก ยังมีคอนเสิร์ตอีกหลายแห่งที่จะจัดขึ้นที่ในประเทศ หลังจากนั้นเริ่มตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป ฉันก็จะเริ่มทัวร์คอนเสิร์ตที่ต่างประเทศ อาจจะไม่ได้อยู่ในประเทศเป็นเวลายาวนาน……”
เย่เฉินถามเธอ: “ทัวร์กี่แห่ง?”
กู้ชิวอี๋พูดว่า: “ตอนนี้มีสิบห้าแห่ง แต่ยังคงมีเพิ่มอย่างไม่หยุดหย่อน”
เย่เฉินพูดอย่างไม่เข้าใจ: “ทำไมยังเพิ่มขึ้นอีก?”
กู้ชิวอี๋ก็แลบลิ้น และพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ยังมีแฟนคลับอยู่ในต่างประเทศเป็นจำนวนมาก เพราะว่าเป็นคอนเสิร์ตอำลาครั้งสุดท้าย แฟนคลับมากมายก็ร่วมกันขอจัดงานเพิ่มในเมือง บริษัทเอเจนซีเจรจากับฉัน บอกว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของฉัน ฉันก็ปฏิเสธคำขอของแฟนคลับมากมายขนาดนี้ไม่ได้ ดังนั้นก็เพิ่มทัวร์หลายแห่งในยุโรปและอเมริกา”
จากนั้น กู้ชิวอี๋ก็พูดว่า: “ใช่แล้ว อยู่ในยุโรปเหนือก็มีอยู่แห่งหนึ่ง จะมีขึ้นในเดือนมิถุนายน”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นถึงเวลานั้นก็ต้องให้เฮเลน่าไปให้กำลังใจเธอ!”
กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า: “ไม่ต้องๆ คนอื่นเขาจะขึ้นครองราชย์เป็นราชินีเร็วๆนี้แล้ว ไปดูคอนเสิร์ตไม่เหมาะสม”
“มีอะไรไม่เหมาะสม”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “เจ้าชายของบริเตนก็มักจะพาภรรยาและลูกไปดูการแข่งบอลไม่ใช่เหรอ? เฮเลน่าครองบัลลังก์ตั้งแต่วัยรุ่น ถ้าหากราชินีถูกวางฟอร์มเร็วขนาดนี้ ไม่มีประโยชน์ต่อการสร้างพื้นฐานของมวลชนชั้นล่างสุดให้ดี ทางที่ดีที่สุดคือซึมซาบในมวลชน ช่วงชิงแสงด้านหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แบบนี้ตอนที่เธออายุห้าหกสิบ ถึงสามารถเป็นได้ราชินีที่ประชาชนรักและสนับสนุน”
กู้ชิวอี๋ได้ยินแล้ว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: “พี่เย่เฉิน ฉันฟังพี่พูดแบบนี้ ทำไมรู้สึกว่าพี่ไม่ได้ให้เฮเลน่าไปให้กำลังใจฉัน แต่ให้เฮเลน่าไปเกาะกระแสของฉัน……”
จากนั้น กู้ชิวอี๋ก็รีบอธิบายอีกว่า: “ฉันล้อเล่นนะ พี่อย่าทำเป็นจริงจังไปได้ ฉันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยแบบนั้น”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “เดิมทีก็หมายความว่าแบบนี้ ก็เหมือนกับเจ้าชายของบริเตน แม้ว่าจะเป็นที่รักใคร่ของคนส่วนใหญ่ แต่ก็ยังสู้กับฟุตบอลและดารานักฟุตบอลแบบนั้นไม่ได้ ได้รับการไล่ตามของแฟนบอลอย่างคลั่งไคล้ เขาไปดูการแข่งบอล อันที่จริงก็เพื่อได้รับความรู้สึกดีของแฟนบอลคลั่งไคล้เหล่านี้ พูดตามตรงก็คือเกาะกระแส”
กู้ชิวอี๋พยักหน้า และถามเขา: “พี่เย่เฉิน เฮเลน่าคนนั้น น่าจะชอบพี่มากนะ?”
เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ: “ทำไมถึงพูดอย่างนั้น?”
กู้ชิวอี๋พูดอย่างจริงจังว่า: “พี่ช่วยชีวิตของเธอ ยังช่วยชีวิตของแม่เธอด้วย ถึงกับยังช่วยเธอยึดคืนบัลลังก์กลับมา เท่ากับว่าดึงเธอขึ้นมาจากร่องลึกบาดาลมาเรียนา แล้วก็ส่งเธอไปยอดเขาเอเวอเรสต์ ตราบใดที่เธอเป็นหญิงสาวธรรมดา ก็คงจะตกหลุมรักพี่นะ……”
เย่เฉินพูดอย่างทำอะไรไม่ถูก: “นั่นเป็นอิสระของเธอ……”
กู้ชิวอี๋มองดูเขาแวบหนึ่ง และกล่าวอย่างแผ่วเบา: “งานไหว้บรรพบุรุษของตระกูลเย่ในครั้งนี้ เพื่อนสนิทผู้หญิงเหล่านั้นของพี่ก็มาไม่น้อย……”
เย่เฉินพูดจาคลุมเครือว่า: “ก็ล้วนเป็นเพื่อน…….เพื่อนธรรมดา…….”
กู้ชิวอี๋ท่าทางฉันเชื่อก็บ้าแล้ว บุ้ยปากแล้วพูด: “ฉันขอประกาศล่วงหน้าว่า ฉันไม่ได้หึงนะ ใครอยากเป็นผู้หญิงของพี่ในอนาคต ผลปรากฏว่ายังเป็นคนขี้หึง งั้นก็ต้องทำให้ตัวเองหึงจนตายไม่ช้าก็เร็ว”
เย่เฉินรู้สึกละอายใจ และรีบเปลี่ยนเรื่องถามเธอว่า: “ใช่แล้วหนานหนาน เธอจะไปต่างประเทศเมื่อไหร่?”