เมื่อได้ยินว่าเย่เฉินจะประมูลขายยาอายุวัฒนะ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ตกใจหมด
เฉินจื๋อข่ายพูดโดยไม่รู้ตัวว่า: “อาจารย์เย่ ครั้งก่อนที่คุณประมูลขายยาอายุวัฒนะที่ตระกูลซ่ง ราคาที่ตกลงซื้อขายก็อยู่ในราคาสูงสองพันล้าน ยิ่งไปกว่านั้นครั้งนั้นคุณก็กระทำอย่างกะทันหัน มหาเศรษฐีที่แท้จริงของข้างนอกไม่รู้ด้วยซ้ำ ดังนั้นถึงได้ถูกหลี่ไท่หลายประมูลไปในราคาสองพันล้าน……”
จากนั้น เฉินจื๋อข่ายก็พูดอีกว่า: “ครั้งนี้ถ้าจัดเป็นงานประมูลอย่างจริงจัง ทำการประชาสัมพันธ์ให้ดีล่วงหน้า ดึงดูดมหาเศรษฐีชั้นนำทั้งหมดให้มากขึ้น งั้นต่อให้คือห้าพันล้าน ก็สบายมาก!”
ฉินกางที่อยู่ด้านข้างก็พูดว่า: “ใช่ครับอาจารย์เย่! ยาอายุวัฒนะของคุณมีชื่อเสียงมายาวนานในแวดวงมหาเศรษฐีของทางใต้ ตั้งแต่ที่หลี่ไท่หลายทานยาอายุวัฒนะของคุณไป คนทั้งคนก็อายุน้อยเกือบยี่สิบปี คนอายุห้าสิบกว่าปี มองดูเหมือนกับสามสิบปี มีชีวิตชีวาฮึกเหิม! คนอื่นยังบอกว่าช่วงนี้เขายุ่งเกี่ยวกับเรื่องระหว่างชายหญิงไม่น้อย เพียงแค่ดาราสาว เขาก็ยุ่งด้วยเจ็ดแปดคน……ตอนนี้ไม่รู้ว่ามีมหาเศรษฐีมากแค่ไหนที่ฝันก็อยากได้ยาอายุวัฒนะ! ถ้าข่าวนี้แพร่กระจายออกไป คาดการณ์ว่าคนรวยทั้งประเทศก็วิ่งมาที่เมืองจินหลิง!”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า: “นี่คือผลลัพธ์ที่ฉันต้องการ! ผู้คนมากมายรู้ว่าเมืองจินหลิงออกหน้าออกตาไม่ได้ งั้นฉันก็จะทำให้มหาเศรษฐีชั้นนำพวกนี้มุ่งหน้ามาที่เมืองจินหลิง! ตอนนี้ผู้คนมากมายต้องการตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ งั้นฉันก็จะทำให้พวกเขาจำใจต้องเข้ามาร่วมงานประมูลในโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง!”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “การประมูลขายในครั้งนี้ หัวใจสำคัญของสิ่งของประมูลก็มีสามอย่าง สิ่งสุดท้ายคือยาอายุวัฒนะหนึ่งเม็ด รองลงมาคือยาอายุวัฒนะแบ่งเป็นสี่ส่วน ทุกเม็ดประมูลขายแยกกัน หลังจากนั้นก็คือเครื่องรางสามชิ้น ที่เหลือ ก็ให้หวั่นถิงเลือกของสะสมจากจี๋ชิ่งถัง เข้ามาสนับสนุนงานก็ได้แล้ว”
เมื่อหวังเจิ้งกางได้ยินแบบนี้ พูดด้วยความเสียดายมากว่า: “โธ่เอ๊ย……ครั้งก่อนที่ตระกูลซ่งประมูลขายยาอายุวัฒนะ ผมก็ไม่มีความสามารถแข่งขันกับประธานหลี่ การประมูลขายในครั้งนี้ ผมว่าต่อให้ผมยกเอาของทุกสิ่งทุกอย่างเท่าที่มีอยู่ทั้งหมดออกมาขายก็ไม่สามารถประมูลยาอายุวัฒนะได้……”
จากนั้น เขาก็รีบถามเย่เฉินอีกว่า: “อาจารย์เย่ เครื่องรางที่คุณทำขึ้นมีผลยังไง? ถ้าหากเหมาะสม ถึงเวลานั้นผมใช้ทรัพย์สินทั้งหมดในบ้านก็จะไปประมูลมาให้ได้!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เครื่องรางนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและหลีกเลี่ยงภัยพิบัติ เปลี่ยนแปลงโชคชะตาของฮวงจุ้ย คงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะอายุยืนยาวเหมือนกับยาอายุวัฒนะ”
หวังเจิ้งกางตบต้นขา: “สามารถขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและหลีกเลี่ยงภัยพิบัติได้ ยังเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของฮวงจุ้ย ซื้อชิ้นหนึ่งมาใส่ทุกวัน ไม่แน่ธุรกิจก็ยิ่งอยู่ยิ่งเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อยๆ! ถึงเวลานั้นผมจะต้องหาทางประมูลมาให้ได้!”
เย่เฉินโบกมือ: “จัดงานประมูล ก็เพื่อหาเงินจากคนนอก พวกนายก็ไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม เครื่องรางนั้นง่ายดาย ฉันทำเพิ่มอีกหลายชิ้น ถึงเวลานั้นมอบให้พวกนายคนละชิ้น สำหรับยาอายุวัฒนะ พวกนายก็ไม่จำเป็นต้องเสียเงินราคาสูงมากไปประมูล เวลาที่เหมาะสม ฉันจะให้พวกนายบ้าง”
ฉินกางกับหวังเจิ้งกางได้ยินคำพูดนี้ รู้สึกซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก
ทั้งสองคนโชคดีที่เคยได้รับยาช่วยหัวใจที่เย่เฉินมอบให้ ผลที่ตามก็ทำให้พวกเขาได้รับประโยชน์อย่างไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว ทั้งสองคนก็คาดหวังต่อยาอายุวัฒนะเป็นอย่างมาก
แต่พวกเขาก็รู้ว่าสถานการณ์จริงของตัวเอง ทั้งสองตระกูลอยู่ในเมืองจินหลิงแทบจะไม่ถึงระดับของตระกูลหมื่นล้าน ยิ่งไปกว่านั้นเงินทุนส่วนใหญ่อยู่ในอสังหาริมทรัพย์และกิจการต่างๆ ถ้าต้องการเอาเงินสดหลายพันล้านมาซื้อยาอายุวัฒนะ พวกเขาก็ไม่มีความสามารถนี้ด้วยซ้ำ
แม้ว่าตอนนี้เย่เฉินไม่ได้พูดชัดเจนว่าจะให้พวกเขาอย่างแน่นอน แต่ในเมื่อเย่เฉินมีท่าทีนี้ ก็พิสูจน์ให้เห็นว่ามีโอกาสมาก
ดังนั้นพวกเขาก็รู้ดีมาก ต่อไปพวกเขาจะต้องปฏิบัติตัวให้ดีตรงหน้าของเย่เฉิน ทำงานให้กับเย่เฉินอย่างเต็มที่ที่สุด ถ้าอย่างนั้นเย่เฉินก็ไม่มีทางปฏิบัติต่อพวกเขาไม่ดีแน่