ในป่าที่เงียบสงบ โศกนาฏกรรมได้เกิดขึ้น
ไม่สิ นี่ไม่ใช่แค่โศกนาฏกรรมธรรมดาแต่เป็นระดับ โคตรโศกนาฏกรรม เลยล่ะ
ในอ้อมแขนของชายหนุ่มที่กำลังร้องไห้ หญิงสาวกำลังจะสูญเสียชีวิตอันแสนสั้นของเธอไป ชายหนุ่มไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเพียงโอบกอดเธอในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิต
“นี่เวอร์…ชั้นดี..ใจนะ ที่ได้..ย..อยู่กับเธอ…”
“ไม่นะ! จะตายไม่ได้นะ! ไม่! ไม่…!”
ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับสองคนนี้? ทำไมมันถึงต้องจบลงอย่างนี้?
ไม่ว่าจะทำยังไงก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่มีอะไรที่เขาสามารทำได้
ได้แต่เสียใจกับการตัดสินใจในอดีต
“เวอร์..ช..ชั้น…รักเธอ…”
ชั้นทำได้แค่ปลดปล่อยความโศกเศร้าอยู่หน้าคอมพิวเตอร์
ถ้าเป็นตอนนี้ล่ะก็ ชั้นคงเศร้าพอที่จะใช้หมัดท่าไม้ตายที่ปมดปล่อยความสิ้นหวังจากก้นบึ้งของจิตใจได้เลย
เถ้าสู่เถ้า… แล้วไงต่อนะ จำไม่ได้[*ล้อเลียนท่าก่อเกิดไร้ใจของราโอ จากเรื่องฤทธิ์หมัดดาวเหนือ]
ฮืออออ อยากร้องไห้
มองจอผ่านน้ำตาไม่ค่อยเห็นอะไรเลย แล้วไอ้คนหน้าทุเรศบนจอนี่มันใครเนี่ย?
อ้อ ตูเองนี่หว่า
ชั้นชื่อฟุโดว นิอิโตะ เป็นนีตแบบของแท้และดั้งเดิม
เออ จริงๆก็ไม่ใช่นีตหรอก จริงๆเป็นนักเขียนเว็บน่ะ
ตอนนี้กำลังเล่นเกมจีบสาวชื่อ “บุปผานิรันดร์ร่วงโรย” อยู่ หรือชื่อญี่ปุ่นก็คือ (คุอง โนะ ซันกะ)
จริงๆมันอ่านว่า “ซันเกะ” ไม่ใช่ “ซันกะ” อ่ะนะ แต่มันก็แค่คำที่คิดขึ้นมาใหม่ อย่าไปอ่านว่าซันเกะให้ใครได้ยินเชียว เดี๋ยวจะอายเค้าซะเปล่า อย่างน้อยก็เรียกว่า “จิริบานะ” ยังดีซะกว่า แถม “คุอง”ยังไม่ค่อยถูกใช้แทนคำว่า นิรันดร์ ด้วย แต่นั่นก็แค่ความเห็นส่วนตัวน่ะนะ
ได้ยินว่า คุอง เป็นคำทางพุทธศาสนา คิดว่าซันเกะเองก็น่าจะเหมือนกัน มาจากดอกไม้ไหว้เจ้ามั้ง?
ในเกมนี้ ผู้เล่นจะได้เล่นเป็นเวอร์เนล ตัวละครหลักตามสูตรที่หาได้ทั่วไป และมีเป้าหมายจีบอยู่ยี่สิบคนให้เลือก เกมนี้มีชื่อเสียงตรงที่ไม่ว่าจะเลือกรูทไหน นางเอกในรูทนั้นก็จะม่องเท่งทุกรอบเลย
อ๋อ เพราะงี้เองเกมถึงชื่อ นิรันดร์ร่วงโรย
นางเอกที่เพิ่งจะเสียไปเมื่อกี๊คือ เอเทอร์น่าจัง นางเอกหลักของเกมแล้วก็เป็นเมนชั้นเองแหละ
เป็นนางเอกหลักแท้ๆ แต่เธอกลับตายในแทบทุกรูทในเกมยกเว้นแบดเอนด์
ชื่อ เอเทอร์น่า(นิรันดร์) แท้ๆ ตายทุกรูทนี่หมายความว่าไงฟะ!
ขออธิบายหน่อยละกันว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ถึงจะไม่อยากฟังก็ไม่สนหรอกนะ ยัดเยียดสิ่งที่ชอบให้คนอื่นนี่แหละคุณลักษณะของโอตาคุล่ะ ฉะนั้นก็จงเงียบแล้วฟังซะ
เด็กคนนี้ เอเทอร์น่าน่ะถูกแต่งตั้งให้เป็นเซนต์(นักบุญ) เป็นตัวตนแห่งความถูกต้องที่อยู่ขั้วตรงข้ามกับแม่มดแห่งความชั่วร้าย ในยุคที่ความชั่วปกครองโลก เธอจึงมีหน้าที่ในการช่วยโลกให้สำเร็จ
นอกเรื่องนิดนึง จริงๆแล้วแม่มดนี่ก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายจีบด้วยนะ ความหลังน่าสงสารใช้ได้เลย แต่เพราะมันไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เราจะพูด ฉะนั้นก็ขอข้ามไปก่อน
นังโง่ อย่าคิดนะว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้แค่เพราะมีอดีตที่โหดร้ายน่ะ
ยังไงก็ตาม เซนต์เอเทอร์น่าที่สมควรเป็นผู้จัดการแม่มด กลับถูกเข้าใจผิดสลับตัวกับเด็กคนอื่น แล้วก็โตมาในหมู่บ้านเดียวกับตัวเอกแทน
กลายเป็นว่าตัวปลอม เอลริส ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเซนต์แทนที่เอเทอร์น่า แต่ตัวเธอเป็นผู้หญิงสารเลว เน่าเหม็นจนถึงเนื้อใน ดีแต่ใช้ตำแหน่งของเซนต์บังหน้า อยากทำอะไรก็ทำ เป็นคนประเภทที่เลวร้ายที่สุด ขยะในหมู่ขยะ – ขยะเปียกแห่งยุคเลยล่ะ
แน่นอนว่าเธอไม่ใช่นางเอก แล้วก็จีบไม่ได้
สุดท้ายอีขยะนี่ก็โดนประหารตายในตอนจบ แต่สิ่งที่มันหลงเหลือไว้มันเลวร้ายเกินไป
ถึงแม้เอเทอร์น่าจะไม่เกี่ยวอะไรกับเซนต์ตัวปลอมเลย แต่ประชาชนที่โกรธเกรี้ยวก็ไม่สน พวกมันทุบทำลายหมู่บ้านของเธอ ฆ่าพ่อแม้และเพื่อนฝูงของเธอจนหมด ตะโกนว่า “ไม่ยกโทษให้เซนต์เด็ดขาด” เป็นผลให้เอเทอร์น่าตกลงสู่ความมืดมิดและความสิ้นหวัง ได้แต่สาปแช่งมนุษยชาติ
สุดท้ายเอเทอร์น่าก็กลายเป็นลาสบาสต์ที่ถูกปราบในตอนจบของรูทอื่นๆ เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ
รูทเดียวที่เธอกลับมาสู่แสงสว่างก็คือรูทของตัวเธอเอง แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ยังตายตอนจบอยู่ดี
ทำหน้าที่ในฐานะเซนต์โดยการปราบแม่มดได้สำเร็จ จากนั้นก็ตายในอ้อมอกของตัวเอก จบชีวิตอันแสนสั้นของนางเอกสุดระทมคนนี้ลง…
ซึ่งก็คือฉากจบที่ชั้นเพิ่มจะเล่นไปเมื่อกี๊นี้แหละ
ไม่ได้อย่างใจเลยเว้ยย!
เป็นความผิดของอีห่าเซนต์ตัวปลอมนั่นแท้ๆ ไม่อย่างนั้นเอเทอร์น่าก็คงไม่ต้องมารับเคราะห์แบบนี้
โธ่เว้ย! ทำอะไรได้เลยเหรอ? ทำรูทเอเทอร์น่ารอดมาทีดิ๊ ฮัลโหล
เอาเป็นแฟนฟิคก็ได้ ใครก็ได้ที่มีสกิลการเขียนช่วยทำออกมาที
ชั้นทำเองไม่ได้อ่ะ ถ้าเป็นโปรแกรมก็ว่าไปอย่าง
จะเกิดใหม่ OC หรือสูตรโกงอะไรก็ได้ ใครก็ได้ช่วยเปลี่ยนตอนจบนี้ที
ถ้าทำได้ก็ช่วยลบอีหมูนั่นไปด้วย
คิดได้แบบนั้น ชั้นก็ปิดคอมแล้วไปนอน เวลาตอนนี้ก็ตีสามกว่าๆแล้ว
นี่แหละที่เค้าเรียกว่าเกมเมอร์ ไม่เสียเวลาเล่นเกมไปกับการนอนถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหน
แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้วล่ะ ราตรีสวัสดิ์
อย่างน้อยก็ขอให้เอเทอร์น่ามีความสุขในฝันตูก็ยังดี
อ๊าา นอนดึกๆแบบนี้ทำเอาหมดแรงเลย
.
เมื่อชั้นตื่นขึ้นมาตอนเช้า ก็พบว่าตัวเองอยู่ในปราสาทที่ไม่คุ้นเคย
ลองประเมินสถานการณ์ในร้อยคำซิ…ไม่ได้ว่ะ
ไม่ดิ ตูไม่เข้าใจเลยว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น
ลักพาตัว? ในโลกนี้มันมีการลักพาตัวแบบหรูหราขนาดนี้อยู่ด้วยเหรอ?
อย่างแรกเลย ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย ในญี่ปุ่นมีปราสาทสไตล์ตะวันตกแบบนี้อยู่ด้วยเหรอ?
อ้า! ดิสนีย์แลนด์ไง! มีโรงแรมหน้าตาเหมือนปราสาทอยู่ด้วบนี่ถ้าจำไม่ผิด
ต่อให้นี่เป็นการลักพาตัวก็เถอะ แต่ถ้าได้แบบนี้ โดนลักพาตัวทุกวันก็ไม่เลวนะ
อยู่ๆก็ได้ย้ายจากอพาร์ทเม้นโทรมๆมาอยู่ปราสาทหลังใหญ่ ใครไม่ดีใจก็บ้าแล้ว
ในขณะนี่จมอยู่ในความคิดพร้อมลุกออกจากเตียงนุ่มๆ ก็สังเกตได้ว่าระดับการมองเห็นอยู่ต่ำกว่าปกติ
เอ๊ะ ห้องนี้ไม่ใหญ่ไปหน่อยเหรอ ไม่ใช่ว่าขนาดของทุกอย่างมันเพี้ยนไปหมดเลยรึเปล่า
กระจกบานนั้นมันจะใหญ่ไปไหน?
“…โอ๊ะ? โอ๋? โอ๋ โอ่ โอ้!?”
ในขณะที่ชั้นเดินตรงไปที่กระจก เสียงแปลกๆผิดหูก็หลุดออกมาจากปากของชั้นเอง
มันเป็นเสียงที่สูง กระจ่าง และไพเราะ ไม่ใช่เสียงของตัวชั้นเองแน่ๆ แต่มันกลับออกมาจากปากของตัวเอง แถมเงาที่สะท้อนอยู่บนกระจกนั่นก็ไม่ใช่ชั้นด้วย
ผมสีอำพันส่องประกายยาวถึงเอว ดวงตาสีเขียวมรกตสะท้อนอยู่ในกระจก
รูปโฉมงดงามอย่างกับใช้ CG ดูๆไปแล้วเธอเหมือนตุ๊กตาเลย
ว่าไปก็ทำให้คิดถึงเกมรีเมค RPG ที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในช่วงนี้ แบบว่าเห็นถึงรูขุมขนนางเอกเลยอะไรทำนองนั้น[*น่าจะพูดถึงไฟนอล แฟนตาซี 7 รีเมค]
อุว้าา ผิวสวนชะมัดยาด ไม่มีกระ ไม่มีรอยย่นใดๆทั้งสิ้น
พอลองเอามือแตะแก้มดู ก็รู้สึกว่ามันโคตรนิ่มเลย
ไม่ดิ… นี่มันตัวชั้นเองนี่นา เด็กผู้หญิงในกระจกขยับตัวตามที่ชั้นคิดอย่างไม่มีผิดเพี้ยนเลย
ว่าไงดี…กลายเป็นผู้หญิงไปซะแล้วสิ – ในที่สุดก็เข้าใจ นี่คือ TS สินะ[TS=Gender Bender=เปลี่ยนเพศ]
แต่ข้างในก็ยังเป็นตัวชั้นนี่นา แล้วเอาไงดีล่ะทีนี้
ต่อให้เป็นสาวสวยขนาดนี้ ถ้ามีบุคลิกแบบชั้นนี่ไงๆใครเค้าก็ไม่เอาหรอก
รูปลักษณ์นี่สำคัญก็จริง แต่ภายในนี่ก็ต้องผ่านเกณฑ์ระดับนึงนะ
ต่อให้เห็นแพนตี้ช็อตของตัวละครกากๆ ต่อให้เป็นสาวสายแค่ไหน ก็คงพูดได้แค่ว่า “ไม่มีความสุขกับแพนตี้ช็อตนั่นเลยสักนิด”
พอลองคิดดีๆแล้ว ปราสาทนี้มันดูคุ้นเคยแบบบอกไม่ถูกเลย
รู้สึกว่ามันคล้ายกับปราสาทเซนต์ที่อยู่ในเกม “บุปผานิรันดร์ร่วงโรย”ชอบกล ไม่ดิ เหมือนเป๊ะเลยี่หว่า!
โอเค ในที่สุดก็เข้าใจสถานการณ์แล้ว
สรุปก็คือ ตอนนี้ชั้นกำลังฝันถึงโลกในเกมบุปผานิรันดร์อยู่
แล้วก็มาอยู่ในร่างของเด็กคนนี้ ผู้มีความงดงามเป็นประกาย เสน่ห์น่าหลงใหล บอกกับออร่าของเซนต์ที่สามารถรู้สึกได้ทันทีเพียงแค่มอง
นี่จะต้องเป็นร่างเด็กของเอเทอร์น่า นางเอกหลักเกมบุปผานิรันดร์ไม่ผิดแน่
เอาจริงๆมันก็ดูยากอยู่นะพอเปลี่ยนจาก 2D มาเป็น 3D แต่คงไม่มีใครอื่นที่สวยได้ขนาดนี้แล้วล่ะถ้าไม่ใช่นางเอก
สีตากับสีผมอาจจะเปลี่ยนนิดหน่อย แต่นั่นแค่เรื่องขี้ปะติ๋ว
ตัวละครที่สีผมเปลี่ยนระหว่างซีนมันก็มีอยู่ใช่มั้ยล่ะ?
ยกตัวอย่างเช่น ตัวละครที่ผมสีดำในระหว่างเกมเพลย์ แต่กลายเป็นสีน้ำเงินในฉาก CG หรือตะวละครที่ผมสีชมพูหรือเขียนในฉาก CG แต่สีเปลี่ยนในซีนอื่นๆ มันก็มีไว้แค่ให้ผู้เล่นแยกตัวละครออกง่ายๆเท่านั้นแหละ
หน้าตาอาจจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่มันโดดจากสองมิติมาสามมิตินี่นา ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้
หรือว่า? หรือนี่คือความหวังของชั้นเป็นจริงแล้วเหรอ?
ก็นึกว่าจะฝันถึงฉากจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งของเอเทอร์น่า แต่ถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ ชั้นก็จะสามารถทำให้เธอมีความสุขได้ด้วยตัวเองเลย
ทำยังไงให้เอเทอร์น่ามีความสุข…ก็กลายเป็นเอเทอร์น่าซะเองไงล่ะ
โฮ่? อืม อืม ไม่เลวเลย
เอาล่ะ งั้นก็มาเริ่มกันเลย
ก็เคยคิดว่าพวกสาวสวนรู้สึกยังไงกันบ้างอยู่ก็เถอะ ฉะนั้นในโอกาสนี้ ก็ขอเอนจอยชีวิตสาวสวยให้เต็มที่เลยละกัน
ก็ไม่ได้อยาอยู่แบบนี้ไปตลอดหรอกนะ ถ้าเลือกได้ก็อยากเป็นผู้ชาย แต่นานๆทีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีเหมือนกัน
อ๊ะ แต่ถ้าจะโดนกอดหรือจูบโดยผู้ชายนี่ก็ขอผ่านนะ โนแซงกิ้ว
ไม่ว่าภายนอกจะเปลี่ยนแค่ไหน รสนิยมก็จะไม่มีวันเปลี่ยนตาม จะไม่ยอมตกเป็นเหยื่อของเรื่องลามกแบบนั้นเด็ดขาดเลย
แค่คิดว่ามีผู้ชายยื่นหน้ามาใกล้ๆจนบังวิสัยทัศน์แล้วก็โดนจูบ แค่นั้นก็ขยะแขยงเกินพอแล้ว แหวะ!
ถ้างั้นก็เริ่มกันดีกว่า
ชั้นจะเป็นเอเทอร์น่าและสร้างแฮปปี้เอนดิ้งขึ้นมาให้จงได้! พอจบเรื่องค่อยคืนร่างให้เธอ!
ทันทีที่ตัดสินใจได้ คนที่ท่าทางเหมือนพ่อบ้านก็เรียกชั้น
“อ๊ะ ตื่นแล้วหรือขอรับ ท่านเอลริส?”
เฮ้ยยยย! นี่ตูกลายเป็นเซนต์ตัวปลอมนี่หว่าาาา!!
_________________________________________________
นักแปลใหม่ครับ สามารถติชมได้เต็มที่เลย
นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิยายโปรดของผมเลย เลยอยากเผยแพร่ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
จะแปลโดยใช้ Eng เป็นฐาน แล้วก็ดู Raw เพื่อเช็คเป็นช่วงๆ
คิดว่าคงลงงานแปลไม่เป็นเวลา เสร็จก็ลง เลยไม่มีตารางการลงที่ชัดเจน ถ้ายังไงก็ขออภัยด้วยนะครับ