2 สาว ทำเต็มที่ในป่าปีศาจ
“ฮิย่าาาา ~ ~ !”
หลังจากไม่กี่นาทีของการเดินผ่านป่า สาวได้ถูกไล่ตามโดยซาลาแมนเดอร์ยักษ์ ที่กินผู้ใหญ่ได้อย่างง่ายดาย
เพิ่มเติมจากนั้น คนหนึ่งต้องระวังไฟป่า เพราะมันเป็นมอนสเตอร์ที่อันตรายที่พ่นไฟ
ความกลัวนั้นวัดค่าไม่ได้แบบนั้น กิ้งก่ายักษ์เข้าหาด้วยความเร็วที่ไม่เหมือนรูปลักษณ์ของมัน
อย่างไรก็ตาม สาวไม่ได้ถูกมันกิน วิธีที่เธอเลื้อยผ่านต้นไม้และใช้ความได้เปรียบของพื้นที่เพื่อหนี ไม่เหมือนสาวชาวบ้าน
ในที่สุดเธอก็หนีมาได้โดยการซ่อนอยู่ในเงาของหินก้อนใหญ่ที่ปลายเนินลาดลาด
แต่ความโล่งใจของเธออายุสั้น ไฟที่สว่างไสวได้ถูกยิงออกมาจากปากของซาลาแมนเดอร์
“อึก ไม่มีทางน่า…!”
เธอช่วยไม่ได้นอกจากจะตะโกนมันออกมา ต้นไม้ลุกไหม้และไฟได้เริ่มลาม สาวไม่สามารถทนกับความคิดของไฟป่าได้
ขณะที่เธอวิตกกังวล ว่าจะทำอะไรดี เธอเห็นบางอย่างบินมาหาเธอ
มันเป็นมอนสเตอร์ที่เหมือนนกชื่อว่าซูปรา ซึ้งหลบกิ่งไม้และบินไปทั่ว พ่นน้ำเหมือนที่ฉีดน้ำ
สาวซาบซึ้งที่ซูปรากำจัดไฟออกไป แต่ปีศาจไม่ได้ช่วยเธอ มันดูเหมือนน้ำ แต่มันเป็นอึ
โดยการพ่นมันออกไปทั่ว พวกมันได้รักษาถิ่นของมัน
เหตุผลที่ป่าไม่ติดไฟง่ายๆโดยไฟของซาลาแมนเดอร์นั่นก็เพราะตัวตนของระบบนิเวศนี้
สาวกลัวอย่างผิดธรรมชาติที่ได้เผชิญกับสัตว์ประหลาดที่ไม่ธรรมดาเหล่าที่ททันทีที่เธอเข้ามาที่ป่า
แต่ในเวลาเดียวกัน เธอตื่นเต้น นี่คือป่าเวทมนตร์ และนี่คือการผจญภัย นักผจญภัยที่สู้กับป่าเขา และร้อยเรียงเรื่องราวด้วยกัน
สาวอยู่นิ่งๆไม่ได้ กับประสบการณ์ที่เหมือนได้รับรางวัล ที่ไม่ทรยศความคาดหวังของเธอ
“ชั้นเดาว่า นี่มันจบแล้ว…”
ที่หล่นลงมาคือกิ่งไม้ธรรมดา แม้ว่าเธอจะกวัดแกว่งมัน มันจะไม่สร้างความต่าง แม้ว่ามนุษยจะใช้
สาวจับกิ่งไม้ที่พึ่งพาไม่ได้ คิดว่ามันดีกว่าไม่มีอะไรเลย เธอเหวี่ยงมันรอบๆ และรู้สึกถึงน้ำหนักของมัน
เธอได้ทำสิ่งนี้มาหลายครั้ง เมื่อเธออยู่ในหมู่บ้าน เธอไม่มีประสบการณ์การต่อสู้จริง แต่ตอนนี้เธอวิตกกังวลน้อยกว่าก่อนหน้านี้
มันหนาและมีน้ำหนักอยู่ประมาณหนึ่ง มันดูค่อนข้างทนทาน บางทีอาจจะเป็นเพราะมันเป็นต้นไม้ของป่านี้
เพื่อที่จะมีชีวิตรอดหนึ่งอาทิตย์ เธอต้องหาอาหาร น้ำและที่ซ่อน ในป่าที่เธอไม่รู้จักทั้งซ้ายและขวา สิ่งแรกที่เธอทำคือออกไปเดิน
เธอเดินไปทั่วอย่างเงียบๆ ฟังเสียงของสิ่งแวดล้อม เพื่อที่เธอจะไม่ไปเจอปีศาจอีกครั้ง
ในที่สุด เธอได้เจอถ้ำเล็กๆ และตัดสินใจที่จะลงหลักปักฐานที่นั่น
ที่เหลือคืออาหารและน้ำ เธอหวังว่าจะเจอเบอร์รี่ แต่เพราะมันโตในที่แบบนี้ ไม่มีรับประกันว่ามันจะไม่เป็นพิษ สาวได้ตัดสิน
ซาลาแมนเดอร์มันมากเกินไปที่จะรับมือ ดังนั้นเธอตัดสินใจที่จะจัดการกับมอนสเตอร์ที่เล็กกว่า “ยังกรา” ซึ่งมีเขาคล้ายกับวาง ที่โดดเด่น
แม้ว่ามันจะเป็นภัยกับมนุษย์ที่ไม่มีอาวธ สาวมั่นใจ โดยไม่ลังเล เธอกระโจนใส่มันจากข้างหลัง และเหวี่ยงกิ่งไม้
“ฮ่าาา!”
“กกกี้!”
เธอขยี้ขาหลัง และเมื่อมันเอียงมาข้างหลังเธอตีหัวมันอย่างต่อเนื่อง ปลิดชีวิตของมัน มองลงไปที่ยังกราที่ไม่มีชีวิต เธอสูดหายใจลึกๆ
เธอเป็นผู้ฝึกหัดในการต่อสู้แต่เธอทำได้ดีในการลองครั้งแรก
เธอได้เห็นวิชาดาบของอัลดิส และวิชาสู้มือเปล่าของดอร์แลนด์ และพวกมันเผาอยู่ในความทรงจำของเธอ
เธอเรียนรู้มันทั้งหมดโดยการดูพวกเขา เธอไม่รู้ตัวถึงความรู้สึกถึงพลังตั้งแต่กำเนิดซึ่งมันใหม่สำหรับเธอ แต่เธอไม่คิดว่าเธอเป็นแค่สาวชาวบ้าน
“หืมมม…ชั้นเดาว่าชั้นยังถูกเรียกว่าไม่มีพรสวรรค์…อัลดิส-ซังจะสามารถจัดการมันเร็วกว่านี้มาก ชั้นต้องทำงานหนักกว่านี้…”
เธอพึมพำและลากมันจากขาหลังด้วยสองมือ เธอโล่งใจว่าตอนนี้เธอได้อาหารแล้ว แต่จากนั้นเธอจำบางอย่างที่สำคัญได้
“จะถลกหนังมันยังไงล่ะเนี่ย…”
เธอช่วยถลกหนังเหยื่อเมื่ออยู่ในหมู่บ้านเป็นประจำ ดังนั้นเธอรู้ว่าเธอทำอะไรอยู่ แต่ถ้าไม่มีมีด เธอจะทำอะไรไม่ได้
ดังนั้น เธอมีความคิดว่าจะหาหินที่เหมาะมือ และลับคมมัน เธอไม่ใช่ช่างมืออาชีพ และมันจะใช้เวลา
แม้อย่างนั้น สาวทำงานอย่างขยันหมั่นเพียร บดก้อนหินกับก้อนหิน
หลังจากที่ถลกหนังและตัดเหยื่อของเธอด้วยมีดหินที่ไม่สม่ำเสมอที่เธอสร้าง ปัญหาต่อไปคือไฟ เธอรวบรวมกิ่งไม้แห่ง และชูมือหนึ่งไว้ข้างหน้า
“…ไฟ”
เธอยิงเวทมนตร์ไฟจากฝ่ามือของเธอ แม่ว่ามันจะแย่เมื่อเทียบกับเวทมนตร์ของแบนเดร่า
เวทมนตร์ของแบนเดร่าทรงพลังอย่างมหาศาล และครั้งหนึ่งสาวเคยต้องสั่นขณะที่เธอวิ่งหนี พยายามที่จะไม่โดนลูกหลง
อย่างไรก็ตาม เธอเผาเวทมนตร์เหล่านั้นไว้ในใจของเธอ โดยการดูและเลียนแบบการใช้เวทมนตร์
เธอเขมือบเนื้อย่าง และเมื่อเวลาที่เธอกินมันเสร็จและดับไฟ พระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้า ณ ตอนกลางคืน วิสัยทัศน์จะย่ำแย่ และมันจะเป็นเรื่องอันตรายที่จะเดินไปรอบๆ
เธอตัดสินใจที่จะใช้กลางคืนในถ้ำเล็กๆ ให้เป็นที่นอน
***
วันที่สามนั้นไม่มีเหตุการอะไรจนถึงตอนเช้า ในถ้ำเล็กๆนี้ ถ้าเธอไม่ได้ทำอะไรเกินตัว เธออาจจะทำการตกลงกันสำเร็จด้วยความปลอดภัย แต่สาวรู้ว่าเธอขาดความสามารถอย่างเจ็บปวด
เธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะได้มาซึ่งพลัง จนเธอถูกรับรู้โดยอัลดิส ที่บอกว่าเธอไม่มีพรสวรรค์
สาวไม่รู้ว่าเธอถูกทิ้ง เธอยังสบายดีและจริงจังเหมือนเคย
แต่มันทำให้สาวแข็งแกร่งขึ้น
เธอถือกิ่งไม้ในมือหนึ่งและมีดหินที่น่าเกลียดที่อีกมือ เธออยากจะสามารถที่จะกำจัดปีศาจที่แข็งแกร่งกว่ายังกรา ตัวที่เธอกำจัดไปเมื่อวาน
อุปกรณ์นั้นอ่อนแอเกินไปสำหรับเรื่องนั้น แต่สาวไม่สงสัยตัวเองเลยไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดๆ
มันควรที่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะสู้โดยไม่มีอาวุธอยู่ที่มือ แต่ไม้ได้ถูกสอนแม้แต่เรื่องการสู้ตั้งแต่ทีแรก แต่คำว่า อ้าง ไม่พบอยู่ในใจของสาว
เธออุทิศตัว จริงจัง มองโลกในแง่ดี แต่จริงใจในอนาคตที่เธอจะได้รับ อารมณ์นี้ นำเธอไปสู้ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่อย่างสูง
“โอ้ นกนั่น…!”
มันเป็นซูปราที่ช่วยสาวในวันแรกอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันบินไปรอบๆ ในความสูงที่ไม่ต่ำมาก ดั่งมันอยู่ในการลาดตระเวน
ในวันแรก ซูปราไม่เจอสาว แต่ตอนนี้ ตากลมๆของมันเห็นสาวอยู่ในสายตา
สาวเคลื่อนไหวก่อนได้รวดเร็ว เธอโยนหินที่หยิบมาจากพื้นและเล็งไปที่หัวของซูปราที่โฉบลงมาอย่างรวดเร็ว
ซูปราลอยไปในทางตรงกันข้าม ทำสาวหลุดจากสายตา ระหว่างที่ทำอย่างนั้น สาว ที่ไม่เสียโอกาสนี้ไป โยนหินอีกก้อนเป็นครั้งที่สอง
ถือก้อนหินในทั้งสองมือ เธอเล็กไปที่ซูปรา เหมือนการยิงไปเป็นชุดๆ ความแม่นยำของการปาจะเป็นเรื่องน่าประหลาดใจกับขโมยที่เก่งในการโยนหิน
ผลของมัน สาวสามารถที่จะฆ่าซูปรา ซึ่งไม่ใช่มอนสเตอร์ที่อ่อนแอเลยแค่โดยการโยนหินใส่มัน
แม้ว่าเธอจะไม่รู้มัน หินโดนจุดสำคัญของซูปรา ไม่อย่างนั้น เธอจะไม่สามารถน็อคซูปราลงได้ด้วยแค่การโยนหิน
“ฮ่า! ขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า”
ตามลำพัง สาวโล่งใจ คิดว่านี่ก็เป็นอาหารได้ เธอขนมันไปทีถ้ำของเธอ และเริ่มถลกหนังมัน สาวประทับใจกับเนื้อ ซึ่งต่างไปจากยังกรา
ด้วยความเต็มท้อง เธอเปลี่ยนไปที่ปัญหาต่อไป ซึ่งก็คือน้ำ มันจะเป็นเรื่องดีถ้ามีบึง แต่มันอาจจะมีปีศาจอยู่รอบๆมัน สาวอาจจะไม่สามารถสู้กับพวกมัน
เธอเดินอย่างระวังเพื่อที่จะไม่ให้ซาลาแมนเดอร์เจอเธอ ในที่สุด เธอเจอแม่น้ำเล็กๆ เธอตักน้ำบางส่วนขึ้นมาด้วยสองมือ และเริ่มดื่มมัน
มันเย็นและรู้สึกดี แช่กายของเธอ สาวรู้สึกพอใจ และฟังเสียงไหลของแม่น้ำ
***
หลังจากไม่กี่วันของการอยู่รอดวันที่สัญญากัน ในที่สุดก็เป็นพรุ่งนี้
จนถึงตอนนั้น สาวสามารถที่จะล่ายังกราและซูปราได้อย่างสม่ำเสมอ แต่เธอยังเลี่ยงซาลาแมนเดอร์
ไม่เพียงแต่ตัวมันใหญ่ มันมีหนังหนา ซึ่งไม่ใช่บางอย่างที่เธอเจาะด้วยมีดหินได้ มันโอเคที่จะทำต่อไปแบบนี้หรือ? สาวครุ่นคิด
เทียบกับวันแรก เธอรู้ตัวว่าเธอแข็งแกร่งขึ้น
แต่ป่าปีศาจนั้นกว้างใหญ่ไพศาล มีบริเวณที่ปีศาจแข็งแกร่งกว่าซาลาแมนเดอร์อาศัยอยู่
อย่างที่คนหนึ่งคาดถึงได้ แม่แต่สาวก็เหนื่อยจากการตั้งแคมป์หนึ่งอาทิตย์ในที่แบบนี้ สาวได้ถูกโยนออกมาโดยไม่ได้เตรียมการ ผลมันไกลจากความพึงพอใจ
แต่ในใจของสาว ฮีโร่อัลดิสยืนอยู่ในที่ที่สูงกว่า ละเธอไม่เคยหยุดเทียบตัวเธอกับอัลดิส-ซัง และทะเยอทะยานที่จะทำดีกว่านี้
มันเหมือนยาบางอย่าง แต่ตอนนี้ ผสมมันกับศักยภาพที่สาวมีอยู่ภายในตัว เธอได้รับประสบการณ์การต่อสู้จริง
ถ้าอัลดิสได้เห็นสาวตอนนี้ เขาจะตกใจ แต่เขาไม่มีเจตนาจะเจอเธออีกครั้งที่นี่อีก
พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน และสาวตัดสินใจที่จะนอน จากนั้น เธอฝัน
***
มันเป็นพลบค่ำ หลังจากการเก็บเกี่ยวเสร็จสิ้น มองดูนาจากเนินเขา สาวได้นั่งคู่กับพ่อของเธอ พักผ่อน
“เธอยังจะอยากเป็นนักผจญภัยเหรอ?”
“ใช่ หนูอยากจะเห็นสิ่งต่างๆด้วยตาของหนูเอง ออกเดินทาง และผจญภัย”
“การทำฟาร์มเป็นงานที่ใช้แรงงาน เธอทำงานหนัก แต่ภัยพิบัติสามารถที่จะทำให้ทุกอย่างพังทลาย ไม่ใช่ว่ามันเหมือนกันกับนักผจญภัย ไม่ใช่เหรอ? มันไม่ได้มีแต่สิ่งดีๆตลอด
“ค่ะ แต่…”
“เมื่อเวลาลำบาก เธออาจจะอยากวิ่งหนี และนักผจญภัยแม้แต่เสียชีวิตของพวกเขาไป… มันดีที่สุดที่จะใช้ชีวิตแบบนี้ ในความสงบสุข มันเงียบโดยไม่มีเรื่องท้าทายมากมาย”
“หนูรู้อย่างไรก็ตาม มีเวลาที่พ่อและแม่ให้หนูกิน แต่พ่อแม่สองคนแทบไม่ได้กิน รู้มั้ย?”
“ไม่ใช่เราพูดว่าเราจะกินทีหลังเหรอ…?”
“นั่นโกหก หนูได้ยินที่ลุงพูดเกี่ยวกับการหาได้แทบไม่พอในหมู่บ้านนี้ แต่กระนั้น พวกท่านเลี้ยงหนู…ดัังนั้น….อยู่ไม่อยากเป็นแค่นักผจญภัย หนูอยากจะตอบแทนพวกท่านทั้งสองคนและหมู่บ้าน”
“พ่อดีใจที่หนูอยากทำแบบนั้น แต่มันยังอันตราย…”
“แม้ว่าพืชผลก็มีผลด้วยวิธีนี้ หนูดีใจเกี่ยวกับมัน การผจญภัยมันอันตราย และมีเวลาที่ยาก แต่มันมีสิ่งที่สร้างความสุขด้วย!”
“ใช่ พ่อเห็นด้วย แต่แมและพ่อไม่อยากให้ลูกทำอะไรที่เสี่ยงชีวิต ลูกตองเข้าใจเรื่องนั้น”
“หนูรู้ แต่….”
***
สาวตื่นขึ้นมากระทันหันพรอมน้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ
สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างเหยียบหญ้าและต้นไม้ และได้เข้าหาตำแหน่งของเธอ เธอระวังทันที ลมหายใจของเธอปั่นป่วน เมื่อเ
ธอเห็นบางคนแอบดูข้างในถ้ำ
“อะ อะไร?!”
ถ้าการตอบสนองแรกของเธอถูกทำให้ล่าช้าไป ชีวิตของสาวคงจะสิ้นไป โดยไม่กลัว เธอวิ่งไปสู่ทางเข้า พูดอีกอย่าง สู่ปีศาจ
แค่หลังจากที่เธอหนีผ่านช่องว่างระหว่างหน้าปีศาจและทางเข้า ไฟเติมเต็มถ้ำ มันเป็นซาลาแมนเดอร์ยักษ์ เธอไม่รู้ว่ามันตัวเดียวกันกับที่เธอเจอเมื่อวันแรกมั้ย
บางที่มันตามกลิ่นมา หรือมันเป็นนิสัยบางอย่างของมัน ความจริงที่ที่นี่ไม่ถูกค้นพบจนถึงตอนนี้ มันเนื่องจากโชค
สาวรู้สึกถึงเรื่องนี้ และอายในความไร้ประสบการณ์ ด้วยกิ่งไม้และมีดหินในมือ มันไม่มีทางเลือกนอกจากจะวิ่ง
แต่จากนั้น เธอพิจารณามันอีกครั้ง มันจะไม่มีทางที่เธอจะวิ่งหนีทั้งคืน
เธออยู่ในป่า ที่มันมืด และเธอมองไม่เห็น มันจะสายเกินไปที่จะสู้ แม้ว่าเธออยากทำอย่างนั้น
เธอตั้งมั่น และรักษาตำแหน่งของเธอ และแทงมีดหินเข้าไปที่ตาของซาลาแมนเดอร์ที่เข้ามาหา
เลือดไหลออกมาจากตาดวงหนึ่งซาตลาแมนเดอร์ ซาลาแมนเดอร์สั่นไปด้วยความโกรธแค้น
กระโดดขึ้นไปในอากาศ สาวเหวี่ยงกิ่งไม้ลงไปที่หลังของซาลาแมนเดอร์ และการตีนั้น แทบไม่ทำให้หนังหนาบาดเจ็บเลย
มีดหินยังอยู่ในตา มันสร้างความเสียหายไปบ้าง แต่มันไกลจากการปลิดชีวิต มันจะแย่ที่สุดถ้ามันพ่นไฟออกมาตอนนี้
สาวคิดอยู่ว่า เธอปลิดชีวิตมอนสเตอร์ตัวนี้อย่างไร
“นั่นเป็นทางเดียว!”
เธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะจบมัน ก่อนมันพ่นไฟ
เธอพุ่งไปข้างหน้า สาวตัวเล็กๆกระโจนไปที่มีดหิน มีดหินที่เสียบอยู่ในตาของซาลาแมนเดอร์เจาะทะลุลึกลงไปอีก
ซาลาแมนเดอร์ที่กรีดร้อง ดิ้น ม้วนตัว และหยุดเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ
เธอสามารถที่จะปลิดชีวิตมัน แต่การทิ้งมันไว้แบบนี้ ควรจะฆ่ามันได้
“มีด…ชั้นต้องเอามมันคืน”
ทันทีที่เธอดึงมีดหินออกมาจากตาซาลาแมนเดอร์ ซาลาแมนเดอร์ทรุดลงไปที่พื้น ถ้าเธอช้ากว่านี้เล็กน้อย มันจะรอดชีวิต
ถ้ามีดหินสั้นกว่านี้ มันอาจจะไม่ไปถึงข้างใน โดยไม่คิด สาวนั่งลงตรงนั้นเลย
มันใช้เวลาชั่วครู่ที่จะหายใจให้ทัน
“นี่เป็นอาวธเดียวชั้นเหลืออยู่…ชั้นไม่มีเวลาทำมีดหินอีกเล่มแล้วตอนนี้”
เธอพึมพำกับความว่างเปล่า พระอาทิตย์ตกดินแล้ว และที่นั่นถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิด เธอจึงต้องออกไป มีความเป็นไปได้ว่าปีศาจตัวอื่นจะได้กลิ่นของเลือด และจะมาใกล้กับที่นั่น
มันยากที่จะจินตนาการว่าจะมีถ้ำอื่นที่สะดวกมาก หัวใจของสาวเต้นไปด้วยความตึงเครียดและความใจร้อน แม้ว่าเวลาของการนัดพบใกล้มาถึงแล้ว
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord