ห้าปีถัดมา
ในห้องแสดงศิลปะแห่งหนึ่งที่เขตชานเมืองฝั่งตะวันตกของจังหวัดจันทร์ กำลังจัดงานเปิดตัวแฟชั่นส่วนตัวขึ้น
หลังเวทีกำลังเตรียมความพร้อมอย่างตึงเครียด วารุณีในฐานะที่เป็นตัวหลักของงาน กำลังตรวจสอบรายละเอียดของเสื้อผ้า ของแต่ละนายแบบนางแบบที่จะขึ้นแสดงบนเวที
“Mina คุณมาดูสิเครื่องประดับนี้มีปัญหาหรือเปล่า？”ทันใดนั้นเอง ก็มีคนเข้ามาเรียกวารุณี
“ค่ะ”วารุณีหันกลับเดินเข้าไป
Minaคือชื่อที่วารุณีใช้ในอุตสาหกรรมการออกแบบ
เวลาห้าปี เธอกลายเป็นดีไซเนอร์ที่สง่างาม เป็นอาจารย์ชื่อดังที่มีลูกศิษย์ แต่กลับทำตัวต้อยต่ำ ไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชน
แฟชั่นโชว์ครั้งนี้เป็นการโชว์ย้อนกลับไปเมื่อสามปีก่อนของเธอ ทั้งหมดที่โชว์ล้วนแต่เป็นผลงานตัวแทนที่ผ่านมาของวารุณี
จากหลังเวทีสามารถมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดตรงหน้าเวทีได้
มองไปที่ผู้ชมไม่มากตรงด้านล่างเวที วารุณีก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เพราะว่าการแสดงครั้งนี้ของเธอไม่ได้ประกาศต่อสาธารณะ คนที่อยู่ที่นี่ได้ ล้วนแต่เป็นแฟนคลับที่ภักดีที่สุดของเธอ
ทันใดนั้นเอง——
ท่ามกลางฝูงชน วารุณีมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
พิชญา เธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร？
ถึงจะตกใจหน่อยๆ แต่วารุณีไม่ใส่ใจมากนัก ตาเห็นการแสดงที่ใกล้จะจบลงแล้ว เธอจึงไปห้องน้ำอย่างโล่งอก
ส่วนการแสดงตรงหน้าเวที เห็นการแสดงใกล้จะจบ ดีไซเนอร์ก็ยังไม่ปรากฏตัวขึ้นมาพูดขอบคุณ
พิชญาที่นั่งอยู่ในห้องประชุมก็ทนไม่ไหวเล็กน้อย เธอก้มหน้าลงถามผู้ช่วยข้างๆไม่หยุด“สรุปคุณสืบเรียบร้อยหรือยัง ว่าเธอจะมาหรือไม่？”
ผู้ช่วยตอบว่า“พี่ ฉันสืบมาเรียบร้อยแล้ว โชว์นี้เป็นการแสดงส่วนตัวครั้งแรกของMina และเธอก็กลับประเทศมาแล้ว จะต้องปรากฏตัวแน่”
ถึงแม้ปากผู้ช่วยจะพูดแบบนี้ แต่ในใจเธอก็ไม่มั่นใจ ยังไง Minaก็ถ่อมตัวมาก ไม่เคยปรากฏตัวในที่สาธารณะมาก่อน สืบได้ว่าเธอกลับประเทศก็ไม่ง่ายแล้ว
สุดท้ายการแสดงก็จบลง ผู้ชมต่างออกไปกันหมดแล้ว Minaก็ยังไม่ปรากฏตัวจริงๆ
เผชิญหน้ากับบทสรุปแบบนี้ สีหน้าพิชญาก็โกรธจนหน้าหงิก
พิชญาในตอนนี้กลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในวงการแฟชั่นแล้ว แต่ชื่อเสียงของเธอเป็นที่ถกเถียงมาตลอดเวลา เพราะว่าตอนนั้นเธอใช้ความสัมพันธ์ของตระกูลไชยรัตน์ ถึงได้ที่หนึ่งในการประกวดแฟชั่น
แต่ถึงมีการสนับสนุนจากตระกูลไชยรัตน์ ผลงานของเธอก็ยังได้รับข้อกังขาจากทุกคนมาตลอด
แต่หลังจากสามปีก่อนที่เธอถูกผลงานของMinaที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักของผู้คนมากนักดึงดูดที่งานแฟชั่นวีค เธอจึงเริ่มเส้นทางการลอกเลียนแบบเป็นเวลาถึงสามปี ทำให้ข้อคิดเห็นของวงการแฟชั่นที่มีต่อเธอนั้นไม่เหมือนเดิม
ดังนั้น พอรู้ว่าMinaกลับประเทศ เธอก็แทบอยากจะรับ Minaมาเป็นลูกน้องของตัวเอง ให้เธอทำงานให้ตัวเอง ยังไงลอกเลียนแบบมาตลอดก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร
แต่คิดไม่ถึงว่า Minaนี้จะอวดดีเกินไป แม้แต่เงาก็ยังไม่เคยเห็น
พิชญาออกมาจากห้องน้ำ เงยหน้าขึ้น ก็มองเห็นผู้หญิงสวมชุดธรรมดาคนหนึ่งเดินมาอยู่ตรงหน้า
แค่ใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น ทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว
“วารุณี？！ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่？”
เพราะว่าก่อนหน้านี้เห็นพิชญาที่โชว์แล้ว ดังนั้นจะเจออีก วารุณีจึงไม่แปลกใจ
“ฉันทำงานที่นี่น่ะ”เธอตอบไปอย่างสบายๆ
ตั้งแต่ห้าปีก่อนที่ไปจากจังหวัดจันทร์ ในใจเธอก็ตัดสินใจตัดขาดความสัมพันธ์กับทุกคนในตระกูลศรีสุขคํา
ดังนั้น เธอไม่จำเป็นต้องคุยเรื่องของตัวเองกับพิชญามากนัก
พิชญาก็ไม่ได้เอาวารุณีกับ Minaมาเชื่อมต่อกัน เข้าใจผิดว่าวารุณีแค่เจ้าหน้าที่ทั่วไป
พอคิดว่าตอนนี้ทั้งสองคนแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน สายตาของพิชญาก็ดูมีชีวิตชีวา
“คิดไม่ถึงเลยจริงๆ พวกเราจะมีวันที่ต้องเจอกันอีก น้องชายขี้โรคของเธอคนนั้นตายหรือยังล่ะ？”พอพูดก็ทำให้คนรู้สึกขยะแขยงทันที