8 ลิตตี้ ฉันถูกรับรู้ว่าเป็นขู่แข่ง
“หนูไปละค่ะ!”
“เดินทางปลอดภัยหนู! ระวังตัวอย่าให้บาดเจ็บล่ะ
ลิตตี้ได้เป็นคนตื่นเช้าอยู่ตลอด เธอตื่นขึ้นที่ร้านอาหารแม้ว่าก่อนพระอาทิตย์จะขึ้น
หนูใช้เวลาอยู่เฉยๆไม่ได้ เวลาก่อนที่อาคารฝึกของสมาคมนักดาบเปิด หนูต้องเติมเต็มงานของสมาคมนักผจญภัย
เวลานี้ งานคือส่งนมไปที่บ้านประมาณโหลหนึ่ง มันเป็นงานที่ยากสำหรับคนคนเดียว แต่ด้วยความอดทนของหนู มันไม่ใช่ปัญหาเลย
เมื่อถึงเวลาที่หนูทำเสร็จ คนเริ่มวันของพวกเขาอย่างช้าๆ ลังใส่นมได้คืนกลับไปที่สมาคมนักผจญภัย นั่นเป็นเครื่องบ่งบอกจุดจบของงาน
รางวัลมันไม่มากมาย แต่หนูก็ยังพอใจ หนูมีความสุขที่ได้ช่วยคน และเหนือสุดของทั้งหมด เรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมผจญภัยของหนู
มันไกลจากที่หนูฝันไว้ แต่หนูได้มีความสุขกับงาน
“โย่ ลิตตี้! เธอจะต้องช่วยเราครั้งหน้าด้วยนะ”
“ได้ค่ะ~!”
“อ่ะนี่ ลิตตี้-จัง นี่ซาลาเปาลูกพีชที่เพิ่งเก็บมาใหม่ๆ”
“ว้าว! ขอบบคุณมากค่ะ!”
ลิตตี้มีนิสัยกระฉับกระเฉงและเข้าหาง่ายช่วยเธอให้เหมาะสมได้ดีในเมือง เธอรับผิดชอบการขนส่งสินค้า และดูแลร้านค้า ตามหาสัตว์เลี้ยง และแม้แต่ทำความสะอาดท่อระบายน้ำ
ลิตตี้รับมือกับงานเกือบทั้งหมดที่ถูกมอบให้นักผจญภัยแรงค์ 6 เธอตั้งใจที่จะถูกกำหนดงานของการกำจัดศัตรูพืช
ผู้คนในสมาคมนักผจญภัยได้ประกาศไปแล้วให้เธอเป็นนักผจญภัยที่กระฉับกระเฉงที่สุดที่พวกเขาเคยพบเคยเจอมาในแรงค์ 6
พูดถึงแล้ว สมาคมนักผจญภัย ไม่ได้มีตัวตนเพื่อนักผจญภัยเพียงเท่านั้น มันมีสิทธิพิเศษหลากลายที่มากับการสมัครกับสมาคมนักผจญภัย แม้ว่าผู้คนต้องจ่ายค่าสมัคร
ก่อนสมาคมนักผจญภัยถูกค้นพบ คนจำเป็นต้องทำการโฆษณาเพื่อจ้างผู้คน ไม่เพียงแต่มันยากที่จะได้คนี่เหมาะสม และต้องไปใช้เวลาและเงินจำนวนมาก และมันก็ยังยากสำหรับคนหางาน ที่จะได้อาชีพ (งาน) ที่เหมาะสม และเหมาะกับความสามารถของพวกเขา
สมคมนักผจญภัยรำพึงเกี่ยวกับมัน และแก้ไขสถานการณ์ ผลของมัน โฆษณาอาชีพ (งาน) ส่วนใหญ่หายไปจากเมือง
“เธอได้ทำงานอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยทุกวัน ร่างกายของเธอรับมือกับทุกอย่างได้มั้ย?”
“ฮ่าฮ่า หนูยังทำไม่พอเลยค่ะ!”
“นั่นยอดเยี่ยม!”
ความอดทนที่ไร้ขีดจำกัดและแนวคิดของลิตตี้ ได้ทิ้งทุกคนรอบๆในความประทับใจ และในสองเดือนที่ผ่านมา จำนวนพ่อค้าแม่ค้าที่อยากได้ตัวลิตตี้เพิ่มขึ้นอย่างมาก
ลิตตี้ไม่กลัวสิ่งที่มีปัญหาเล็กๆน้อยๆ เมื่อพิจารณาว่าเธอสามารธปรับตัวกับการปฏิบัติที่ย่ำแย่จากอิกดราเซีย ยังมีคนเหล่านั้นที่อยากจ้างลิตตี้ถาวร แต่เป้าหมายของเธอถูกกำหนดไว้และ และนั่น คือการเป็นนักผจญภัย
ลิตตี้ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับคนที่เข้าหาเธอ ด้วยเจตนาแบบนั้น แต่เธอะคิดเกี่ยวกับมันภายหลัง คิดแบบนั้นแล้ว เธอได้เดินทางไปศูนย์ฝึกสมามนักดาบ เร็วที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
***
“สวัสดียามเช้าค่ะ!”
“โอ้เธอมาเร็วเหมือนเคยเลยนะ”
ทันทีที่ศูนย์ฝึกเปิด ลิตตี้เป็นคนแรกที่มาถึง ระหว่างที่ชายที่โต๊ะพนักงานต้อนรับหาว ลิตตี้เป็นคนเดียวที่รอการฝึกวันนี้อย่างตั้งใจ
สองเดือนได้ผ่านไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนแรก หนูทำงานหนักเพื่อได้ชื่อเรียกว่านักดาบ และทำการสอบที่จะเดินหน้าไปที่แรงค์ 5 อย่างไรก็ตาม หนูเจอบางอย่างอย่างไม่คาดคิด มันเป็นงานที่ตื่นเต้นของสมาคมนักผจญภัย หนูก็ติดอยู่ในเรื่องนั้น จนก่อนหนูจะรู้ตัว หนูไม่ได้ทำแม้แต่ครึ่งของการเรียนที่นี่
ขอบคุณผลงานของหนู ชาวบ้านเริ่มถูกใจหนู แต่หนูไม่สามารถจะก้าวไปข้างหน้าได้ แม้ว่ามันจะไม่ใช่การถดถอยอย่างสมบูรณ์ หนูจำเป็นต้องทำบางอย่างเกี่ยวกับสถานการณ์นี้
วันนั้น หนูได้ฟังการสอนอย่างตั้งใจอีกครั้ง และทันทีหลังจากนั้น มันเป็นเวลาของการออกกำลังกาย
“301, 302, 303…”
“เหวี่ยงพอแล้ว! ขั้นต่อไป: 【ป้องกัน】!”
ผู้ฝึกสอนเจมส์น่าจะรู้สึกว่า ถ้าเขาไม่หยุดลิตตี้ เธอจะทำต่อไปจนเธอหมดพลังงาน ไม่มีใครอื่นในศูนย์ฝึกที่ก้าวข้ามการทำซ้ำมากขนาดนั้นได้
หลังจากนั้นหนูทำการฝึก “โจมตี” และ “ป้องกัน” เป็นคู่กับบิลเดต ชายที่ครั้งหนึ่งเคยดูถูกหนู เราทำการแลกเปลี่ยนการฟันกันต่อ ข้ามการเหวี่ยง 300 ครั้งอย่างไม่รู้ตัว ในการฝึกของบิลเดต
สิ่งเดียวที่เห็นได้บนหน้าเขาคือความมุ่งมั่น ที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ของเขา
การสลับกันของเราเหนื่อยสุดๆ แต่หนูยังผลักดันผ่านมันไปได้
“ฮ่าาา…ฮ่าาา….ชั้นไม่ไหวแล้ว ชั้นรับอีกไม่ได้แล้ว”
“นายไม่ต้องกดดันตัวเองอย่างนั้น บิลเดต แต่เราทำต่อไม่ได้ถ้าแบบนี้”
“ชั้นจะทำมัน”
โรม่ามาข้างหน้า แม้ว่าเธอยุ่งจากการจะทำการสอบสุดท้ายให้จบเธอมาที่นี่เพื่อค้นหาลิตตี้มากกว่านี้
เธอเป็นผู้เริ่มต้นจริงๆหรือ เธอยากจะกระจ่างชัดเรื่องนั้น
เธอไม่ชอบสังคมที่เน้นผู้ชายเป็นหลัก และเธอมีความสุขที่ได้เห็นลิตตี้ สาวน้อย แข็งแกร่งขึ้นอย่างดี
อย่างไรก็ตาม ความไม่อยากที่จะแพ้ของเธอนั้นเหมือนกัน ทั้งผู้ชายและผู้หญิง
“ลิตตี้-ซัง เอาล่ะนะ…ฮ่าา!”
โรม่าเป็นนักเรียนที่ใจป้ำ ที่ขาดไปหนึ่งปีจากการสอบสุดท้ายของเธอ ความมุ่งมั่นของเธอสร้างความโกลาหลในศูนย์ฝึก
มันเป็นการฟันที่จริงจัง ต่างจากก่อนหน้า ลิตตี้ที่รับการฟัน รับแรงกระแทกไมไม่ได้ และล้มลง
“อ้า ลิตตี้-ซัง…ชั้นขอโทษ”
“ไม่มันโอเค…”
โรม่ากลับมามีสติ และดึงมือของลิตตี้เพื่อช่วยเธอให้กลับมายืน ผู้ฝึกสอนเจมส์ก็สำนึกกับความไม่ระวังของเขา คิดว่ามันบุ่มบ่ามอย่างแน่นอน
เขาควรจะหยุดเธอ แม้ว่าลิตตี้แสดงสัญญานของการมีพรสวรรค์ แต่มันยังมีความห่างเยอะมากไประหว่างประสบการณ์สำหรับพวกเธอ
ก่อนที่เขากำลังจะบอกให้ลิตตี้ไปคู่กับคนอื่น…
“โรม่า-ซัง มาทำมันอีกครั้งกันเถอะ!”
ลิตตี้ไม่ท้อแท้หรือตกใจ เธอตั้งท่า “ป้องกัน” ผู้ฝึกสอนเจมส์สงสัย ว่าทำไมลิตตี้ถึงดื้อรั้น
ผู้ฝึกสอนเจมส์ได้สังเกตว่าแม้ว่าลิตตี้ถูกทำให้ท่วมท้นโดย “โจมตี” ของโรม่า และล้มลง เธอยังจับดาบของเธอด้วยหนึ่งมือ
ถ้าเรื่องนี้ดำเนินต่อไป งั้นมันจะไม่น่าตกใจถ้าเธอได้รับบาดเจ็บ เพราะมันเป็นอย่างนั้น ผู้ฝึกสอนเจมส์ตัดสินใจที่จะหยุดการฝึกไว้ก่อนตอนนี้
“โอเค เราต้องหยุดมันที่นี่นะ…”
“ได้โปรด ให้หนูฝึกต่อ”
น้ำเสียงของเธอเหมือนเดิมกับก่อนหน้า แต่มันไม่ได้ส่งไปให้ผู้ฝึกสอนเจมส์เพื่อให้เขาอนุญาต
มันเป็นคำขอกับโรม่า ที่รู้สึกตื่นเต้นเท่าเทียมกัน ในท้ายที่สุด โรม่าหยุดตัวเองจากการฝึกต่อไม่ได้
“ท่าาาา!”
การฟันของดาบที่แรงมากขึ้น ลงไปโดนดาบลิตติ้ แต่ผลของมันต่างไปจากครั้งที่แล้ว
ครั้งนี้ ครึ่งล่างของลิตตี้ปักหลักอยู่กับพื้นต่อ ในท่ายืนที่สมบูรณ์แบบ ขณะที่ศูนย์กลางแรงโน้มถ่วนของเธอ ทั้งหมดอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง เพื่อที่จะรับการโจมตีจากโรม่า
เมื่อดาบของลิตตี้ปะทะกับดาบของโรม่า ตาของลิตตี้เหมือนเหวไม่มีก้น เหมือนจะส่งไปที่โรม่า แต่มันเป็นการจ้องอย่างว่างเปล่า มันเป็นสายตาที่ทำให้คนรู้สึกเหมือนวิญญานถูกดูดออกไป
มันเป็นการมองแบบเดียวกับที่เธอ แสดงมันออกมามากมายหลายครั้ง เมื่อเธอยู่กับอิกดราเซีย
มันเป้นพลังการมีสมาธิที่ไม่ปรกติ ที่ทำให้อัลดิส หายใจไม่ทันในความตกใจ แม้ว่ามันจะแค่ช่วงเสี้ยววินาที
“อึกก…!”
“ฮ๋า?!”
มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าโรม่าก็ได้ถูกข่มขู่ ไปถึงจุดที่ว่าเธอลืมมอบการโจมตีครั้งที่สอง
ลิตตี้เลิกตั้งท่ายืนและคำนับหัวของเธอ
“ชั้น ชั้นขอโทษ!”
“เธอขอโทษทำไม? เธอรับการโจมตีนั้นได้ยังไงกันตั้งแต่ทีแรก
“ยะ ยังไงซะ เธอเห็นมั้ยล่ะ”
เธอยังไม่สามารถเอาชนะอารมณ์ที่ใจอ่อนของเธอได้ จากเมื่อเวลาที่เธออยู่กำอิกดราเซีย ลิตตี้ ทำให้ตัวเองจดจำ ว่าเธอทำต่อไปแบบนี้ไม่ได้
เป็นอีกครั้ง ที่เธอตั้งท่ายืน และคะยั้นคะยอให้โรม่าฝึกต่อ ซี่งโรม่าได้ตอบสนองด้วยการฟันเป็นชุด
ลิตตี้กัดฟันของเธอและทน การฟันเป็นชุดที่ไม่หยุดยั้ง
“นั่นพอแล้ว! หยุด!”
“อ๋า!? ค่ะ………”
เสียงของผู้ฝึกสอนเจมส์สำลักข้างในไส้ของเขา ดั่งเขารู้สึกถึงอันตราย ถ้าโรม่าฟันด้วยดาบต่อ มันไม่ใช่เพราะพวกเธอดึงดูดความสนใจ ของนักผจญภัยคนอื่น และผู้ฝึกสอนในศูน์ฝึก
เหตุผลนั้นเรียบง่าย: {ลิตตี้ได้ทำท่ายืนของเธอสมบูรณ์แล้ว เธอรับการฟันจากหนึ่งในผู้ฝึกหัดที่เก่งที่สุด ที่เตรียมตัวสำหรับการสอบสุดท้ายอย่างต่อเนื่อง}
เมื่อพิจารณาท่ายืนของ 【ป้องกัน】 ของเธออย่างเดียว เธอได้ไปถึงระดับที่ไกลจากผู้เริ่มต้นไปแล้ว
ผู้ฝึกสอนเจมส์ ยังไม่ได้เข้าถึงศักยภาพของลิตตี้อย่างเต็มที่ แต่เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว ที่จะทำให้ลิตตี้เรียนขึ้นตอนต่อไป
“ลิตตี้ เพราะเธอเสร็จกับท่ายืน 【ป้องกัน】 แล้ว มาไปต่อที่ท่ายืน 【ฟันแยก】 เถอะ”
“อะไรกัน? ผู้ฝึกสอน! ไม่ใช่นั่นมันเร็วเกินไปเหรอ?”
“เธอลองฝึกท่ายืนใหม่ไม่กี่ครั้งก่อน ถ้าเธอคิดว่ามันเร็วเกินไปสำหรับเธอ เราจะหยุด ถ้าอย่างนั้นลิตตี้ ตั้งท่ายืน”
“ค่ะ!”
เธอไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่เธอจะต่อต้านการตัดสินใจผู้ฝึกสอน เพื่อรับดาบของลิตตี้ โรม่าเตรียมตัวอย่างสุดความสามารถของเธอ
ทันทีที่พวกเธอปะทะกัน เป็นในทันทีนั้น เธออยากจะถอยแต่ความภาคภูมิใจของเธอ ที่เป็นรุ่นพี่และประสบการณ์มากกว่า เลี่ยงเธอจากการทำอย่างนั้นเกือบจะไม่ได้
“ฮ่าาา!”
“อออุ…!”
พลังของการฟันนั้นคมและหนัก มันเป็นการฟันที่ทำศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงของเธอเสีย ซึ่งเรื่องนั้น เธอได้ฝึกรักษามันหลายต่อหลายครั้ง
การกระแทกของการฟัน เดินทางจากดาบไปที่มือ และดำเนินต่อไปถึงทั้งตัว มันดั่งการกระแทก มันคืบคลานขึ้นบนตัวเธออย่างช้าๆ จนเธอรู้สึกทั้งหมดของมัน
เธอระงับเข่าที่สั่นไหวของเธอ พยายาม จะทำให้มันไม่เห็นได้ชัด เธอทำดีที่สุดที่จะซ่อนความไม่สงบของเธอ
ลิตตี้ ไม่ทราบถึงความรู้สึกของโรม่า ปล่อยการฟันที่โหดร้ายออกมาอีกครั้ง
“อึก…!”
ที่เวลานั้น โรม่าทราบแล้ว ว่าเธอไม่สามารถทนการฟันครั้งที่สามได้ ครั้งนี้ มันจะเป็นเธอที่ล้มลง
กายเล็กๆนี้ไปได้พลังแบบนี้มาจากไหน? เธอเป็นผู้เริ่มต้นจริงหรือ?
การฟันครั้งต่อไปพิสูจน์ว่ามันไม่มีที่ว่าสำหรับความคิดเช่นนั้น
“อ้า!”
“อ้า โรม่า-ซัง!”
“หยุดตรงนั้น!”
ไม่สามารถจะทนได้ โรม่าล้มลง มันเป็นตาของลิตตี้ ที่ให้โรม่ายืมมือ ที่ตกตะลึกมากพอที่จะปล่อยดาบ
เธอยืนขึ้นและเลี่ยงการสบตากับลิตตี้
“ลิตตี้-ซัง…เธอน่าทึ่ง”
“ขอโทษ…”
“ไม่ต้องขอโทษ! และอย่าเข้าใจชั้นผิด ชั้น แทนที่จะอย่างนั้น อยากจะขอบคุณเธอ”
“เอ๋?”
โรม่ากำหมัดและมองลิตตี้
“เธอได้อนุญาตให้ชั้นพัฒนา โดยไม่แสดงความหยิ่งยโสใดๆ ชั้นได้คำชื่นชมอยู่เสมอมา ที่ชั้นได้อยู่ขั้นตอนสุดท้ายในการสอบสุดท้ายในอีกหนึ่งปี…. ชั้นคิดว่าชั้นก็ดูถูกเธอ เพราะเธอเป็นผู้เริ่มต้น”
“ฮ่า หือห์…”
“ตอนนี้ชั้นมีคู่แข่งที่อายุเท่าๆชั้นแล้ว ชั้นรู้สึกได้แรงบันดาลใจมากขึ้นไปอีก!”
“คู่แข่ง…”
สำหรับลิตตี้ นี่เป็นประสบการณ์ใหม่ คู่แข่งที่เป็นบางคนที่มีแรงบันดาลใจเช่นเดียวกันกับเธอ และอยากจะพัฒนามัน และคนที่คนคนหนึ่งจะเลี่ยงไม่ให้พ่ายแพ้
ไม่ว่าลิตตี้จะพิจารณาได้มั้ยว่าโรม่าเป็นคู่แข่งของเธอหรือไม่ ยังเป็นสิ่งลึกลับสำหรับเธอ
แต่เมื่อเห็นท่าทางที่ร่าเริงของโรม่า เธอเข้าใจเลยว่า นี่ คือสิ่งที่เรียกว่าคู่แข่ง มันเป็นอย่างนี้
“ผู้ฝึกสอนเจมส์! มันโอเคถ้าหนูจะคู่กับลิตตี้-ซังซักพักได้มั้ย?”
“โอ้ได้ ชั้นไม่ถือ แต่เธอต้องเปลี่ยนผู้ฝึกสอนที่รับผิดชอบ…”
“ได้ นั่นโอเค หนูไม่ถือการเปลี่ยน”
แคดด็อคที่แก่กว่าเจมส์และคนอื่นๆ ตกลงรับงานนี้ เขามีนิสัยที่อ่อนโยน และหลังจากเกษียณจากแนวหน้า เขาอุทิศตนเพื่อฝึกตนรุ่นหนุ่มสาว
เพราะการท้าจากบางคน เขาออกจากคณะอัศวิน และได้ถูกย้ายมาที่สมาคมนักดาบ และเพราะหลายปีแห่งประสบการณ์จากการงานที่ยาวนานของเขา เขาได้ทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนที่แรงค์สูงว่า
“อย่างไรก็ตาม ชั้นจะทำการปรับนิดหน่อย สำหรับการสอบสุดท้าย ดังนั้น ได้โปรดระงับตัวเอง”
“ค่ะ! คอบคุณมากๆค่ะ!”
“เจมส์ ชื่อของเธอคือลิตตี้ใช่มั้ย? จากการดูๆแล้ว เธอควรจะพร้อมสอบสุดท้ายไม่นานด้วยเหมือนกัน”
“อะไรกัน!? แต่อย่างที่นายเห็น ชั้นยังไม่คิดว่าเธอถึงที่นั่นแล้ว…”
“อย่าไปจับแต่พิธีการ นักเรียนที่เก่งกาจควรจะออกจากรังเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้”
แม้ว่าเขาได้ทำงานเป็นอัศวินจนเขาเกษียณ เขามีความสงสัยเกี่ยวกับบรรยากาศที่ตึงๆ ภายในคณะอัศวิน และวิธีการทำงานของพวกเขา
มันเป็นความแข็งแกร่ง ที่มาด้วยกันกับการสั่งการคนเป็นกลุ่ม แต่แคดด็อคเชื่อว่า มันมีบางสิ่งที่ขาดหายไป… ผู้คนนั้นต่างกันอย่างมากมายมหาศาล จนมันมีแม้แต่เรื่องราว คนที่ออกจากคณะของอัศวิน ในฐานะอัศวินธรรมดา แต่ได้รับความสำเร็จที่ยิงใหญ่ หลังจากที่ผจญออกไปในโลกนี้
เพราะประสบการณ์นี้ แคดด็อคจงใจเน้นความยืดหยุ่น
“ยังไงซะ ถ้างั้น โรม่าและลิตตี้ ชั้นจะคาดหวังที่จะได้เห็นพวกเธอทั้งสองคนที่การสอบสุดท้าย”
“อะไรกัน? พี่หมายความว่ายังไง…”
“อย่ากังวลเกี่ยวกับมัน สำหรับตอนนี้ มาเริ่มกันเถอะ”
แคดด็อคมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการสอบสุดท้าย จากทำพูดของเขา มันจับความสนใจของเธอได้ แต่เธอดันไปข้างๆ นี่ก็เพราะ โร่ม่า ที่กระตือรือร้นกว่าก่อนหน้า ได้กดดันลิตตี้
เป็นอีกครั้งที่ลิตตี้ได้อยู่ในสภาพของกาาร “มีสมาธิ” ขณะที่เธอเผชิญหน้าอยู่ กับโรม่า
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord