—ที่ขบวนแรกสุดของรถไฟมนตรา เวลต์ เออร์ไวส์ อยู่ที่นั้น
เขาพาลูกน้องหลายคนขึ้นมาบนรถไฟก่อนจะยึดมันมาได้โดยสมบูรณ์
เดิมทีควรจะมีอัศวินอยู่บนรถไฟด้วย แต่เวลต์จัดการเขาพร้อมกับโยนร่างออกนอกรถไฟไปแล้ว
แค่นี้ก็แสดงให้เห็นแล้ว— ว่าหากเลือกจะขัดขืนเวลต์จะต้องเจอกับอะไร
「 …เฮ้ย วันนี้รีบๆทำงานให้เสร็จก็แล้วกัน พอดีรู้สึกอยากดื่มสักหน่อย 」
เวลต์เปิดปากพูดกับลูกน้องที่อยู่ข้างๆ
เมื่อได้ยินแบบนั้นลูกน้องของเขาก็แสดงท่าทีวิตกออกมา
「 เป้าหมายเป็นแค่เด็กผู้หญิง ไม่ใช่ศัตรูของพวกเรานักล่าหรอก…ใช่มั้ย? 」
「 ครับ ตามนั้นเล- 」
「 แล้วทำไมมันยังไม่เสร็จสักทีล่ะวะ!? ไหนจะไอ้เวรที่หนีหางจุกตูดเพราะโดนเด็กผู้หญิงโจมตีอีก ไม่อายกันเลยรึไง! 」
เขาทุบกำปั้นลงอย่างรุนแรง
คนหกคนที่ส่งไปจัดการลูทิเซีย เหลือรอดกลับมาได้แค่คนเดียว
และเวลต์เองก็ไม่ได้ใจดีถึงขนาดจะไว้ชีวิตคนที่ทำงานผิดพลาด
「 ผ-ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน! ถ้าจำไม่ผิดฝั่งนั้นเหมือนจะมีสาวใช้คอยคุ้มกันอยู่ด้วย!? 」
ลูกน้องคนนึงตอบกลับด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัวในขณะที่เวลต์คว้าหัวของเขา
「 สาวใช้? ก็แค่เด็กผู้หญิงสองคน ทำไมมันถึงยังไม่จบอีก? ฉันไม่ต้องการลูกน้องที่อ่อนแอหรอกนะ เข้าใจ? 」
「 อ่ะ-อ่า 」
แค่บีบหัวก็ได้ยินเสียงกระดูกที่กำลังหัก
แต่แล้วเวลต์ก็ปล่อยเขาไปราวกับคนอะไรบางอย่างได้
「 โอ๊ะ นายไม่ได้ทำงานพลาดนี่น่า ฆ่านายตอนนี้ก็มีแต่เสีย 」
ชายที่กระโหลกกำลังจะแตกมองดูเวลต์ด้วยความหวาดกลัว เขายังไม่ได้ทำงานพลาด— นั้นคือเหตุผลเดียวที่เขายังมีชีวิต
ตอนนั้นเองก็มีชายคนนึงเดินเข้ามารายงาน
「 ผ-ผมมารายงานครับ… 」
「 ไม่ใช่ข่าวดีสินะ? 」
「 คือว่าคนของพวกเราทุกคน… 」
「 เฮ้ย ถ้าล้มเหลวจะกลับมาทำไมวะ! ฉันไม่อยากได้ยินอะไรนอกจาก『จัดการเรียบร้อย』หรอกนะ! 」
เวลต์ตะกโกนขัดจังหวะของชายคนนั้น บรรยากาศโดยรอบต่างถูกความเงียบเข้าปกคลุม
เวลต์เดินเข้าไปหาชายคนนั้นอย่างช้าๆ ก่อนจะเหวี่ยงหมัดใส่ชายคนนั้น อัดเขาใส่กำแพงรถไฟ
แรงกระแทกสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งรถไฟ เวลต์แข็งแกร่งมากพอที่จะฆ่าคนได้ด้วยหมัดเดียว
「 ไอ้พวกเวรใช้การไม่ได้…ฉันจะไปจัดการเอง 」
เวลต์กำหมัดที่โชกไปด้วยเลือด ก่อนจะเดินเข้าไปในอีกขบวน
「 อะไรเนี่ย มาถึงที่เลยหรอ? นายช่วยฉันได้เยอะเลย 」
คนที่กำลังรอเขาอยู่คือเด็กสาวกับดาบในมือ
ตอนต่อไป →