ชื่อเรื่อง:boku ni kyomi wo nakushita motokano to osananajimi na kon kano ga naze ka shurabatteru
ตอนที่ 10
โอฮาชิ เคนโก
[โหดร้าย….เกินไปแล้ว….]
คุณพี่สาวหดหู่ไปกับความจริงที่ฉันได้บอกไป
โซลเจมของนัตสึคาวะ ชิสุคุได้มัวหมองไป
(ล้อมาโดกะ?)
เฮ้ยๆ..คงไม่ได้กลายเป็นสาวน้อยเวทมนต์หรอกนะ
ข้างในใจกระวนกระวาย
[แต่เดิมก็เป็นความผิดของเคนโกทั้งหมดเลยไม่ใช่รึไง]
ไม่รู้เหตุผลว่าทำไมแต่คลั่งไปซะแล้ว
ตกใจกับความจริงที่ถูกบอกมาแต่ว่า…มันใช่ความผิดฉันซะที่ใหนกันละ!
แน่นอนว่ายอมรับไม่ได้เลยคัดค้านไป
[เคนโกไม่ใช่รึไงที่ให้บอกไปว่า อยากจะให้จบสิ่งปลอมๆนี่ น่ะ!]
[ไม่ดิๆๆๆ!? คลั่งแล้วไม่มีเหตุผลเลยรึไง! ส่วนใหญ่ก็เป็นความผิดพี่ไม่ใช่รึไงที่ชอบแต่ไม่บอกไปตรงๆ!]
[หา? เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งซะหรอก]
ถูกจ้อง ฉันถูกจ้องด้วยสายตาของสัตว์ประหลาดที่อยู่เหนือกว่ามวลมนุษย์
ยิ่งไปกว่านั้นพี่กำลังถือมีดกับส้อมสำหรับฮอตเค้กอยู่ที่มือขวา
หวา..น่ากลัว ไม่น่ากลัวเกินไปหน่อยรึไง
นี่น่ะถ้าเกิดไม่ให้ติดกับโคโมริล่ะก็เป็นแพทเทิร์นฆ่าตัวตายชัดๆเลยไม่ใช่รึไง
[ถ้าเป็นคนรักกันไม่ได้ล่ะก็จะฆ่าโชตะคุงกับเคนโกเพื่อเป็นการเสียสละให้ฉันแล้วกันนะ]
[ไม่สิ เธอเองก็ตายด้วยกันสิเฮ้ย!!]
ทำไมถึงได้มีแค่พวกฉันที่ถูกฆ่ากันเล่า
ทั้งที่สเปคสูงแต่ห่วยแค่เรื่องรักนี่สุดจะห่วยยังไงมันก็ความผิดพี่ชัดๆ!
[แล้วจะทำไงดีอะ?]
ฟันฉันซิโว้ย!!
จริงๆก็อยากจะเมินๆทิ้งไปอยู่หรอกแต่ว่ายังเสียดายชีวิตอยู่
ก็ตามงั้นเหละ
[ก่อนอื่นก็ต้องแก้ความเข้าใจผิดก่อน ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อความประทับใจมันจะแย่จนเกินไป]
[เอ๊ะ ไม่ดีเหรอ?]
[ก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว ลองคิดๆดูสิ เดิมทีแล้วพี่น่ะใช้โคโมริเพื่อเลี่ยงผู้ชายใช่มั้ยละ]
[…แล้วมันทำไมละ?]
เพราะสถานณ์นั้นเลยผิดใจกันไม่ใช่รึไง!
[อยากจะจบสิ่งปลอมๆนี่น่ะ….แถมยังจู่ก็บอกแบบไม่มีเหตุผลอะไรด้วย แล้วแค่ติดต่อกับพี่คนอื่นก็คิดว่าเย็นชาแล้วใช่มั้ยละ? เหมือนถูกพิพากษาว่า[เธอน่ะไม่จำเป็นแล้ว]น่ะ]
[รึก็คือสายไปที่จะฆ่าโชตะคุงกับเคนโกใช่มั้ย?]
[ลืมไอ้ความคิดบ้าๆนั่นสักครั้งจะได้มั้ยละ!? รู้สึกเหมือนชีวิตเป็นอันตรายจริงๆเลยนะเฮ้ย!]
[งั้นต้องทำยังไงดีละ! แค่บอกคำตอบมาก็พอแล้ว]
ยัยผู้หญิงเวรนี่..!
ฉันตอนที่กุมขมับก็ระงับความโกรธเอาไว้
[ช่างเถอะ ก่อนอื่นคือรับความจริงให้ได้ก่อน ถ้ายังไม่เก่งอยู่แบบนี้จะโดนเพื่อนสมัยเด็กแย่งโคโมริไปเอานะ?]
[ไม่เอา!]
สาวงามแบบพี่ที่ถูกเย้าแหย่ว่าเย็นชาและเป็น<เจ้าหญิงน้ำแข็งสังหาร>กำลังมีน้ำตาไหลและแก้มบวมแดงอยู่
อะไรน่ะยัยคูลเดเระ ไอ้เจ้าเดเระนั่นไปแสดงให้โคโมริเห็นต่อหน้าสิเฟ้ย!
เท่านี้ก็แก้ปัญหาได้ในชั่วพริบตาแล้วล่ะ! รีบไล่ฉันออกเกินไปเฟ้ย!
[มีอยู่สองอย่างที่พี่ต้องทำ คือบอกความรู้สึกของตัวเองให้ถูกต้อง แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เจตนาดีเท่านั้นแต่ยังความรู้สึกขอบคุณกับขอโทษด้วย กระทันหันไปคงจะยากเลยต้องการโอกาสอะไรสักอย่าง…ดีล่ะ ทำข้าวกล่องทำมือกันเถอะ ผู้ชายน่ะต้องจัดการที่กระเพาะ เหล็กในเหล็กก็คือเหล็กนั่นแหละ]
*คนแปล鉄板中の鉄板อันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าแปลว่าอะไร ใครรู้ก็บอกด้วยนะ*
[เป็นแนวคิดที่ธรรมดาจังนะ แบบนั้นมันจะไม่เป็นอะไรจริงๆใช่มั้ย?]
เธอนั่นแหละที่แพนิคจนกลายเป็นแมวไซบอร์กคุโระจังน่ะ!!!
โคโมริ โชตะ
หวา..ตกใจหมดเลย
ไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกรักแรกมาสารภาพรัก
แน่นอนว่ามีความสุขสุดๆเลยที่ถูกสารภาพรัก แต่มันมากเกินไปซะจนเหมือนจะกระโดดโลดเต้นเลยล่ะ
แต่ว่าพี่มายุน่ะเป็นเพื่อนสมัยเด็กคนสำคัญของผม
เลยไม่อยากจะคบกันด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆ
ไม่สิคนที่เหมือนตัวประกอบอย่าง ผมแค่พูดถึงการพยายามจะเท่อะไรนั่นแหละ
เพราะงั้นผมเลยตั้งใจจะพักเอาไว้แล้วรอการตอบกลับ
จะดำเนินความสำพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนสมัยเด็กแต่น้อยกว่าคนรัก และจะให้คำตอบอย่างเป็นทางการใตอนที่ตัดสินความรู้สึกได้
อีกอย่างตอนนี้ยังอยากจะจมดิ่งไปกับความทรงจำที่เคยร่วมกันกับคุณนัตสึคาวะอยู่
คิดว่าออกจะขี้ขลาด ไม่ได้โชคดีอะไรเลยแต่ก็จะไม่เสียใจหรอกนะ
ทาคามิเนะ มายูกะ
ชิ ไอ้เจ้าโคโมริ อวดดีซะจริงที่ปฏิเสธคำสารภาพของฉันทั้งๆที่หน้าตาเรียบๆแท้ๆ
ทั้งที่พยายามจะกอดจนรู้สึกได้ถึงหน้าอกแท้ๆ
….ช่างแม่ง ช่างแม่ง
ที่ไม่รับคำสารภาพรักของสาวสวยในทันทีผมนี่เท่ชะมัด คงแบบนั้นสินะ?
ไม่ต้องรีบร้อนจับโคโมริก็ได้
ถ้าเทคนิคเย้ายวนใช้ไม่ได้ก็ต้องเปลี่ยนเป้าไปเป็นกระเพาะอาหารสินะ
ซาบซึ้งซะเถอะโคโมริ ข้าวกล่องทำมือของสาวน้อยน่ะเป็นสิ่งที่โชคดีที่สุดในชีวิตนี้ของนายเลยใช่มั้ยละ?
=====จบตอน====
เดี๋ยวดึกๆลงให้อีกตอน
อาจจะงงๆสักหน่อยนะครับตอนนี้ผมก็งงเหมือนกัน
ดอกไม้ไฟ | Facebook