ตอนที่ 11 วาคิวเรีย S แรงก์

ตัวของผมในต่างโลก…. แม่งบ้า!!!

“ท่านบิช็อปครับ!พวกเราตามหาตัวท่านทั้งคืนเลย ท่านหายไปไหนมาเนี่ย! ”ลองร์

 

 

“ไปจัดการปัญหาข้างนอกเมืองมานิดหน่อยน่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก ฮ่าๆ ”จิลล์

 

 

“ไม่เป็นไรได้ยังไงล่ะครับ! ท่านเป็นถึงผู้นำของโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์สาขาออลการ์ดเลยนะครับ! ”ลองร์

 

 

ทันทีที่ผมกลับมายังโบสถ์ คนของโบสถ์ที่เป็นหนึ่งในลูกน้องของผมเข้ามาบ่นผมจนหูชาเลยล่ะ

 

 

ผมไม่ได้รู้สึกดีขนาดนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ เมื่อคราวก่อนที่จัดการคำสาปของหมู่บ้านอิสรันได้สำเร็จ มันทำให้ผมรู้สึกราวกับได้ยกภูเขาออกจากอกเลยล่ะ มันโล่งสดชื่นดีจริงๆ

 

 

แต่ก่อนหน้าที่จะได้ทำอะไร ผมคงต้องรีบดำเนินการเรื่องนี้ก่อน 

 

 

“เอาล่ะลองร์ หลังจากนี้เราคงต้องทำงานหนักหน่อยนะ ”จิลล์

 

 

ก่อนที่ผมจะกลับมายังออลการ์ด ผมได้มีโอกาสแวะไปที่โบราณสถานนั่นพร้อมกับคุณอัลเลียน ทำให้ผมได้พบเข้ากับร่องรอยของลัทธินอกรีตที่เป็นศัตรูตัวฉกาจของคริสตจักร เพราะเรื่องนั้นเลยต้องทำให้ผมรีบกลับมาที่โบสถ์ทันที

 

 

“ส่งเรื่องนี้ไปถึงศูนย์กลางของคริสตจักร บอกพวกเขาว่าเราได้เบาะแสของพวกลิทธินอกรีตที่ตามหามาหลายปีแล้ว ”จิลล์

 

 

“ ค- ครับ!! ”ลองร์

 

 

ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร ผมก็จะไม่ยอมให้พวกมันมารุกรานดินแดนอันสงบสุขแห่งนี้อย่างแน่นอน 

 

 

ผมขอสาบานเลย ว่าจะตามล้างโคตรพวกมันทั้งหมด!

 

 

 

 

 

 

[ เมเดียร์ ]

 

 

 

“ ไม่ได้พบกันนานนะคุณอลัน ”เมเดียร์

 

 

“คุณหนู!? ”อลัน

 

 

หลังจากวันที่ฉันได้ทราบเรื่องของคำสาปที่ได้ถูกชำระล้างไปแล้ว ฉันก็มาที่อิสรันในวันต่อมาหลังจากที่คำสาปหายไปแล้ว ซึ่งวันนี้คือวันที่ 1 เมษา ดูเหมือนว่าวันสำคัญที่น่ารำคาญจะใกล้มาถึงแล้วสินะ

 

 

ยังไงซะเรื่องนี้มันก็สำคัญกว่า ฉันได้รับหน้าที่ในการตรวจสอบความปลอดภัยของอิสรัน จากพ่อของฉันที่ยุ่งอยู่กับราชวงศ์พวกนั้น

 

 

แล้วก็นะ ฉันขอแนะนำให้รู้จักคนๆนี้หน่อยก็แล้วกัน

 

 

คนๆนี้คืออลัน สปริงส์ อดีตนักผจญภัยแรงก์ A และจอมเวทธาตุคู่ระดับ 5 ของหอคอยเวทมนตร์

 

 

เขาแข็งแกร่งอย่าบอกใครเชียว ที่เขานั้นมาใช้ชีวิตมาเป็นพลเรือนอยู่ในดินแดนนี้ก็เพราะว่าปลงกับชีวิตในสนามรบแล้วก็เท่านั้น เขาเองก็มีลูก มีภรรยา ที่ต้องดูแลเหมือนกัน เลยเกษียณออกมาโดยสมบูรณ์เลย

 

 

“ สวัสดีครับพี่เมเดียร์! ”นาร์

 

 

“ โตขึ้นเยอะเลยนี่นาร์ ”เมเดียร์

 

 

แม้ว่าเจ้าเด็กนี่จะโตขึ้นมาสมกับที่เป็นชายชาตรีแล้วก็ตาม แต่ส่วนสูงของมันก็ยังเทียบกับฉันไม่ได้อยู่ดี 

 

 

เพราะฉันสูงกว่าเยอะเลยไง

 

 

“ จะว่าไปแล้ว.. หน้าตาพี่เหมือนกับคุณอัลเลียนเลยว่าไหมพ่อ ”นาร์

 

 

“ … ก็ตรงปกอยู่นะ ”อลัน

 

 

 หือ? อัลเลียน? บี๋น่ะหรอ? นี่เจ้าหมอนั่นยังไม่ออกไปจากเขตของเจเนซิสหรอเนี่ย.. งั้นที่คำสาปของอิสรันหายไปก็เป็นหนึ่งในความช่วยเหลือของเจ้าหมอนั่นด้วย? 

 

 

ไม่น่าเชื่อแฮะ ที่คนที่พึ่งจะเคยต่อสู้ครั้งแรกจะทำได้ถึงขนาดนั้น 

 

 

ฉันแอบยิ้มขึ้นมาเล็กๆ กับคำพูดของเจ้าหนูนี่

 

 

“ ก็แน่ล่ะสิ นั่นน่ะตัวฉันอีกคนเลยนะ ”เมเดียร์

 

 

“ ว่าไงนะครับ? ”นาร์

 

 

อุ- เผลอตัวไปหน่อยแฮะ ลืมไปว่าฉันไม่จำเป็นต้องป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไป

 

 

“ เจ้าอัลเลียนน่ะเป็นแฝดชั้นเอง ”เมเดียร์

 

 

ให้ตายสิ อายชะมัดเลยแฮะที่ต้องมาอธิบายความสัมพันธ์อะไรแบบนี้ 

 

 

เอาเป็นว่าฉันขอเข้าไปดูในหมู่บ้านพร้อมกับพวกอัศวินหน่อยก็แล้วกัน

 

 

“ น่าแปลกแฮะ ”เมเดียร์

 

 

“ ร่องรอยของการต่อสู้ไม่ค่อยมีให้เห็นเลยนะครับคุณหนู ”เรย์

 

 

“ นั่นสิ ”เมเดียร์

 

 

และเจ้านี่เองมันก็เป็นอัศวินระดับสูงในกองกำลังของฉันเอง ชื่อว่าเรย์ เป็นผู้ใช้ออร่าระดับฝึกหัด ที่ฉันให้มันตามมาด้วยก็เพราะว่าจะให้มันออกมาหาประสบการณ์ในการหาเบาะแสบ้างไงล่ะ

 

 

แต่บางทีมันก็ไม่แน่ว่าตรงนี้จะไม่มีการต่อสู้เสมอไปหรอก พวกนั้นคงจะเลี่ยงการทำลายหมู่บ้านให้มากที่สุดนั่นแหละ เพราะงั้นหลักฐานทั้งหลายฉันคิดว่าส่วนใหญ่น่าจะอยู่ในป่าน่ะนะ

 

 

..

 

 

นี่มันรุนแรงกว่าที่ฉันคิดไว้อีกแฮะ

 

 

ภายในป่ามันเต็มไปด้วยเศษซากของต้นไม้ที่แตกหัก และโค่นลงมาเป็นทาง และยังไม่รวมถึงพื้นผ่าที่กลายเป็นหลุมขนาดใหญ่จากแรกปะทะของอะไรสักอย่าง ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดว่ามันจะรุนแรงถึงขนาดนี้หรอก 

 

 

แต่ก็คงต้องยอมรับล่ะก็คำสาปนั่นน่ะมันเป็นของจริง

 

 

ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เดินดูรอบๆให้ทั่ว เรย์ก็ได้ตะโกนเรียกฉันให้ไปดูอะไรบางอย่าง

 

 

“ คุณหนูครับ!! ตรงนี้มีของอุปกรณ์เวทแปลกๆตกอยู่ด้วย! ”เรย์

 

 

และเมื่อฉันเข้าไปดูใกล้ๆ ฉันก็สัมผัสได้ว่าเจ้ามีดสองเล่มนี้บี๋เคยใช้งานมันมาก่อนแน่ๆ อีกทั้งมันยังไม่ใช่มีดธรรมดาๆ มันเป็นถึงกริซลบอาคมเลยด้วย

 

 

เจ้าสิ่งนี้เริ่มทำให้ฉันสงสัยบางอย่างภายในป่าซะแล้ว เพราะตามปกติแล้วเจ้านี่มันไม่มีทางอยู่ที่นี่ได้แน่ๆ

 

 

อืม… จะบอกว่าฉันรู้ได้ยังไงน่ะหรอว่าบี๋เคยใช้เจ้านี่มันก่อน.. มันตอบยากเหมือนกันแฮะ

 

 

คงจะเป็น… สัญชาตญาณของผู้หญิงล่ะมั้ง

 

 

ว่าไปนั่น~

 

 

“ กลับไปหาคุณอลันกันก่อนเถอะ ”เมเดียร์

 

 

“ครับ ”เรย์

 

 

เรื่องนี้ฉันคงต้องสืบหาความจริงโดยละเอียดจากพยานรู้เห็นเหตุการณ์แล้วล่ะ เพื่อไขความสงสัยของตัวฉันเองด้วย ว่าทำไมหมู่บ้านที่โดนคำสาปกัดกินมานานขนาดนี้ถึงชำระล้างมันได้ เพราะงั้น จะขอฟังเรื่องราวหน่อยละกันนะ ลุงอลัน

 

 

 

 

 

 

[ บี๋ ]

 

 

 

ผมมาลองเดินดูตามท่าเรือที่คนค่อนข้างแน่นพอสมควร พวกคนที่มาที่นี่ทั้งหมดคงจะเป็นนักเดินทางกับนักท่องเที่ยวที่ต้องการเดินทางไปสถานที่ต่างๆของโลกสินะ 

 

 

เออแฮะ เรือขนส่งสินค้าแต่ละลำที่ผมเดินผ่านแทบไม่มีลำไหนเลยที่มีเป้าหมายซ้ำกัน

 

 

‘ รับสมัครลูกเรือไปทวีปมืด~! ’

 

 

‘ ไปแดนตะวันออกจ้า~! ’

 

 

‘ ใครที่อยากไปลอเรเซียมาทางนี้~! ’

 

 

ผมใช้เวลาอยู่นานพอสมควรเลย กว่าจะหาเรือที่จะเดินทางไปยังอัฟฟาได้น่ะ ผมเดินเลียบมาตามท่าเรือเรื่อยๆ จนมาถึงเรือโดยสารลำสุดท้าย คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าคงจะเป็นกัปตันเรือ เขาเป็นชายแก่ที่ดูมีอายุหน่อย หนวดเครารุงรังดูไม่น่าไว้ใจ ผมไม่ได้เลือกปฏิบัติกับคนแบบนี้สักเท่าไหร่เลยเดินเข้าไปถาม

 

 

“ คุณเป็นกัปตันเรือลำนี้ใช่ไหม? ”

 

 

“ ใช่ ”

 

 

แววตาของเขาราวกับคนที่ผ่านสมรภูมิมามากมาย มันเป็นแววตาที่เอาไว้ข่มขู่ศัตรู.. ผมชักจะมั่นใจแล้วสิว่านี่แหละที่เป็นกัปตันเรือในต่างโลกของจริง มันต้องดูขลังแบบนี้สิ!

 

 

“ ผมอัลเลียน ขอถามได้ไหมว่าเรือลำนี้กำลังจะไปที่ไหน ”

 

 

“ ฉันโรมิโอ แบล็คเดรคของฉันกำลังจะไปที่อัฟฟาในวันพรุ่งนี้ ”โรมิโอ

 

 

ใช่เลย! เรือลำนี้แหละที่จะทำให้ผมไปที่อัฟฟาได้! ผมไม่รีรอีบถามเขาถึงราคาที่ผมต้องจ่ายสำหรับการโดยสารไปด้วย 

 

 

เมื่อตอนก่อนออกเดินทางผมได้เงินมาจากท่านแม่พอสมควรเลย ผมเลยคิดว่าจะใช้เงินแก้ปัญหาก็คราวนี้แหละ แต่แล้วข้อความที่เขาตอบกลับคำถามของผมมาก็กลับกลายเป็นว่าเขานั้นไม่ต้องการเงิน

 

 

“ จะขึ้นเรือของฉัน ไม่ต้องใช้เงิน เพียงแต่.. แกต้องแกร่งพอที่จะวัดกับมอนสเตอร์ระดับ A ในทะเลนั่นได้ ”โรมิโอ

 

 

เขาหันนิ้วโป้งกลับไปทางด้านหลังเขาที่ซึ่งมีแต่ทะเล ผมชะเง้อมองตามไป สิ่งที่ผมเห็นก็มีแต่เส้นขอบฟ้า กับทะเลที่สุดแสนจะกว้างไกล

 

 

“ แกมั่นใจว่าแกร่งพอไหมล่ะ? ”โรมิโอ

 

 

เขาถามผมกลับมาแบบนั้น ผมยิ้มขึ้นก่อนจะตอบเขาไป 

 

 

“ แน่นอน! ”

 

 

โรมิโอมองมาที่นัยน์ตาของผม เขาเห็นถึงความมุ่งมั่นอันแรงกล้าในตัวของผม เพราะแบบนั้นเขาจึงยอมให้ผมขึ้นเรือ โดยไม่สนว่าผมนั้นจะตายหรือไม่

 

 

“ ฮ่าๆๆๆ!! ฉันล่ะชอบคนหนุ่มแบบแกจริงๆ! เอาสิ ตามฉันขึ้นเรือมา ”

 

 

ผมตามเขาขึ้นแบล็คเดรคมา ก็พบผู้โดยสารเช่นเดียวกับผมอีก 5 คน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมากันเป็นปาร์ตี้แบบพวกนักผจญภัย หรือไม่ก็พวกเขานี่แหละ นักผจญภัยตัวจริง

 

 

เป็นกลุ่มปาร์ตี้หญิงล้วน พวกเธอแต่ละคนก็พักผ่อนกันตามอัธยาศัยบนเรือลำนี้ ก่อนที่เรือลำนี้จะออกจากท่าในวันพรุ่งนี้ คอยลับคมอาวุธของตัวเอง และฝึกปรือเวทมนตร์ไปในระหว่างนั้น..

 

 

หวา.. พวกหล่อนนี่ยุ่งกันสุดๆ

 

 

และด้วยความเป็นผู้หญิงนั้น บวกกับเป็นคนแปลกหน้าต่างเพศนั่นจึงทำให้ผมไม่ค่อยจะสู้หน้าพวกเธอได้สักเท่าไหร่ แบบว่ามันสวยจนเจิดจ้าเปล่งประกายเกินไปอะไรประมาณนั้น..

 

 

หรือว่าผมจะแพ้ผู้หยิงกันเนี่ย.. แต่กับยัยเมเดียร์และโรเซ่ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยหนิ แปลกแฮะ

 

 

“ ผู้หญิงพวกนั้นคือวาคิวเรีย ปาร์ตี้แรงก์ S ของกิลด์นักผจญภัยสาขาเมืองหลวง จองเรือลำนี้เพื่อไปที่อัฟฟา โดยอาสาคุ้มกันอสูรทะเลให้ฉันเป็นค่าตอบแทน ”โรมิโอ

 

 

เหะ.. เดี๋ยวนะลุง เมื่อกี้ว่าไงนะะ??

 

 

“ เดี๋ยวสิลุง! ในเมื่อพวกเธอเหมาเรือไว้แล้ว แล้วทำไมให้ผมขึ้นมาได้ล่ะ!! ”

 

 

“ อะไรเล่า ข้าแค่เห็นแววในตัวแกก็เท่านั้น หรือแกจะไปกับเรือขนส่งสินค้าพวกนั้นล่ะ? พวกนั้นไปช้ากว่าข้าสองเท่าเลยนะ ”โรมิโอ

 

 

“ ตามปกติแล้วจากที่นี่ไปอัฟฟ้าจะใช้เวลาโดยประมาณ 21 วัน เนื่องจากทะเลตรงหน้าเป็นทะเลที่มีมรสุมอยู่ตลอดทั้งปี หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยมอนแรงก์สูงๆ เพราะงั้นเรือส่วนใหญ่เลยเลือกที่จะใช้ทางอ้อมกัน ”โรมิโอ

 

 

“ ส่วนเรือของข้าน่ะ! จะพุ่งตรงไปทั้งแบบนั้นเลยไงล่ะ! แน่นอนว่าเวลาที่ใช้เดินทางก็จะลดลงมาเหลือแค่ 10 วันกับอีกครึ่งวันเท่านั้น! ”โรมิโอ

 

 

“ ก็แล้วแต่แกล่ะนะ ว่าจะอยู่นี่ หรือไปนู่น ”โรมิโอ

 

 

ไอ้ผมเองก็คิดหนักซะด้วยสิ หากให้ผมเลือก ผมก็คงจะมาจบที่แบล็คเดรคนั่นแหละ แต่แล้วมันดันถูกเหมาไว้นี่สิ.. ผมเองก็ไม่อยากจะเสียเวลาอันมีค่าไปมากๆซะด้วย 

 

 

ให้ตาย!! คิดมากเลยแฮะ!

 

 

“ ก็แค่อยู่บนเรือนี่ซะสิ ไม่ต้องเลือก ”ครูว์

 

 

ทันใดนั้น ผู้หญิงผมสีเงินที่นั่งอยู่บนขอบเรือ หนึ่งในปาร์ตี้แรงก์ S ก็ได้พูดขึ้นราวกับว่าเธอกำลังฟังสิ่งที่พวกผมคุยกันอยู่ เธอกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่ฟังแล้วมีดูสเน่ห์อย่างน่าเหลือเชื่อ

 

 

ผมไม่ได้สนน้ำเสียงนั้นก่อนจะตอบกลับเธอไป

 

 

“ ไม่ได้สิ พวกคุณเหมาเรือนี่ไว้แล้วหนิ! มันเหมือนกับว่าพวกคุณไม่อยากให้มีผู้ชายคนไหนขึ้นมาบนเรือนี่มากกว่า! ”

 

 

เดาได้ไม่ยากเลยว่าการที่พวกเธอเหมาเรือแบบนี้นั้นมีเหตุมาจากอะไร ผมคิดว่าคงเป็นเพราะความสวยราวกับเทพธิดาของพวกเธอแน่นอนที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนั้น คงจะมีพวกผู้ชายหลายคนแน่นอนที่ต้องการจะอยู่ใกล้ชิดกับสาวสวยน่ะ

 

 

ส่วนผมนั้นไม่ได้ต้องการเรื่องแบบนั้นเลย ผมแค่ทำตัวไม่ถูก พอคิดว่าตัวเองขึ้นมาบนเรือที่ถูกเหมาไปแล้วอยู่ๆมันก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเลยพูดออกไปแบบนั้น

 

 

“ ไม่เอาน่า ฉันไม่ได้คิดว่านายจะเลวร้ายอะไรขนาดนั้น ” ครูว์

 

 

เธอจ้องมองมาที่ผมราวกับว่าเธอกำลังอ่านความคิดของผมอยู่ยังไงยังงั้น เอ่อ.. เค ผมยอมรับก็ได้ว่าพวกเธอน่ารัก และสวย แต่ทำไมผมจะต้องเป็นผู้ชายคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางผู้หญิง 5 คนล่ะจริงไหม? 

 

 

ส่วนกัปตันน่ะไม่นับนะ เพราะเหมือนว่าเขาคนนั้นจะไม่สนใจอะไรอื่นเลยนอกเสียจากทะเลและอสูรใต้ทะเลพวกนั้น

 

 

“ อ่ยยยย …นายก็พูด.. เกินไปนะ ”ครูว์

 

 

… อ่านใจได้หรอ?

 

 

“ .. ได้ ”ครูว์

 

 

นี่ช่องบรรยายนะ..

 

 

“ มันก็เป็นความคิดเหมือนกันนั่นแหละ ..”ครูว์ 

 

 

… พระเจ้า.. นี่มันไม่ปลอดภัยเอาซะเลย ที่คิดว่ามีคนที่รู้ความคิดและการเคลื่อนไหวของผมเนี่ย มันแบบว่า.. โคตรน่ากลัว 

 

 

“ อย่าพูดแบบนั้นสิ มันก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น… มั้ง ”ครูว์

 

 

ผมว่าผมชักจะไม่ไว้ใจยัยนี่แล้วว่ะ เอาเป็นว่า.. ยุทธศาสตร์จำลอง

 

 

[ ครูว์ ลอว์เบรค    

อายุ 17

นักผจญภัย : S RANK

สกิลลิสต์ :

(พาสซีพ) อ่านความคิด S 

…กดเพื่ออ่านเพิ่มเติม ]

 

 

อายุ.. 17 

 

 

เท่ากันเลยนี่หว่า

 

 

“ เอ๊ะ 17? ”ครูว์

 

 

ทั้งผม และพวกเธอทำหน้าลำบากใจกันซะทั้งหมด 

 

 

“ คือ.. พวกเรา อายุ 17 กันหมดเลยน่ะ … ฮ่า.. ฮ่าา… ”เร็กซ์

 

 

จังหวะนี้.. ทำเอาผมเหวอแดกไปเลยล่ะ

 

 

นักผจญภัยแรงก์ S อายุ.. 17 

 

 

ยัยพวกนี้มัน สัตว์ประหลาดชัดๆ…

 

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน

 

 

 

 

 

คงจะลืมไปว่าตัวเองก็ 17 สินะ แล้วก็ยังตบตีกับมอนแรงก์ A ได้ด้วย เอ็งก็สัตว์ประหลาดไม่ใช่เรอะะะ