ตอนที่ 16 ยอมให้เขาขึ้นเตียงเตา
ตอนที่ 16 ยอมให้เขาขึ้นเตียงเตา
คืนนี้เฉินเจียเหอจะมานอนในห้องนี้อย่างแน่นอน
เธอย่อมยินดีให้เขามา ทว่า
เนื่องจากเธอเกือบถูกหวังต้าจ้วงข่มขืนในชีวิตก่อน จิตใจของเธอจึงต่อต้านการใกล้ชิดกับผู้ชายเสมอ แม้จะทุ่มเทความพยายามให้กับหลิวจื้อหมิงอย่างมาก แต่เมื่อหลิวจื้อหมิงเมาและอยากมีอะไรกับเธอ จู่ ๆ เธอก็รู้สึกหายใจไม่ออก ท้องไส้ปั่นป่วน จิตใจเต็มไปด้วยภาพร่างอ้วนท้วมของหวังต้าจ้วง และแม่ของเธอที่นอนจมกองเลือด
เดิมทีเธอคิดว่าเป็นเพราะหลิวจื้อหมิงเมา แต่หลังจากลองหลายครั้งแล้วก็ไม่ได้ผล
ในช่วงหลายปีที่เธอทำงานเป็นสไตลิสต์ให้กับนักแสดงในกองถ่าย เนื่องจากความงามของเธอ จึงมีชายหลายคนจากฝ่ายบริหาร ผู้กำกับ และโปรดิวเซอร์ที่พยายามเข้าหาเธอ แต่เธอก็ไม่เคยรอให้พวกเขาเคลื่อนไหว และปฏิเสธไปแทบทันที
ค่ำคืนนั้น สร้างบาดแผลลึกในจิตใจของเธอจนยากจะลบล้าง
ในชีวิตก่อน ด้วยเหตุผลดังกล่าว เมื่อหู่จือเข้ามาหาและต้องการขอให้เธอพิจารณาความสัมพันธ์กับเฉินเจียเหออีกครั้ง เธอจึงปฏิเสธไป
แม้จะเกิดใหม่แล้ว แต่ความทรมานทางจิตใจของเธอไม่ได้หายไปไหน
ตอนนี้เธอแต่งงานกับเฉินเจียเหอแล้ว ย่อมไม่ต้องการต่อต้านการเป็นสามีภรรยากับเขา หวังว่าจะเริ่มต้นครอบครัวกับเขาโดยเร็วที่สุด ด้วยวิธีนี้หัวใจของคนทั้งสองจะใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น
แต่ว่า เธอก็ยังกลัว
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฉินเจียเหอนอนอยู่ด้านข้าง แล้วเธอเกิดอาการ “ป่วย” อีกครั้ง?
พวกเขาทั้งสองไม่ได้ผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง หากเธออาเจียนต่อหน้าเขา มันคงทำให้เขาอับอายมาก
และคงไม่มีประโยชน์ที่จะโต้แย้งว่าเธอเต็มใจแต่งงานกับเขา
ขณะที่หลินเซี่ยกำลังเดินไปมาภายในห้อง หู่จือเปิดม่านประตูและโผล่หัวเข้ามา
หลินเซี่ยเห็นหัวเล็ก ๆ ของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม “หู่จือ เข้ามาสิ มัวทำอะไรอยู่ตรงประตู? คิดจะโจมตีฉันอีกแล้วเหรอ?”
“ผมเปล่านะ” หู่จือเกาหัวขณะมองเธอ คล้ายกับต้องการพูดบางสิ่ง ทว่าลังเลที่จะพูดออกมา
หลินเซี่ยมองเด็กน้อยด้วยความสงสัย แล้วจึงดึงแขนเขาเข้ามา “เธอเป็นอะไร? มีอะไรก็พูดมาสิ ฉันไม่จับเธอกินหรอก”
หลินเซี่ยเวลานี้ทั้งอ่อนโยนและใจดี เด็กชายจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เขากัดฟันพลางรวบรวมความกล้าเพื่อถามออกไปว่า “คืนนี้ขอผมนอนกับพ่อและคุณได้ไหม?”
“เอ๋? ทำไมล่ะ?” หลินเซี่ยมองเขาอย่างสงสัยว่าเขาคิดอะไรอยู่
หู่จือเม้มริมฝีปากและพ่นลมหายใจเย็นชา “แม่มดเฒ่านอนในห้องคุณย่าทวด ผมไม่อยากนอนกับหล่อน”
หลินเซี่ยเข้าใจคำพูดของหู่จือทันที เขาไม่ต้องการนอนกับโจวลี่หรง จึงมาขอนอนที่ห้องนี้เหรอ?
หลินเซี่ยพยักหน้ารับอย่างมีความสุข “ได้สิ ได้แน่นอน ยินดีเสมอ”
เด็กชายคนนี้เปรียบดั่งผู้ช่วยชีวิตของเธอ
เมื่อมีเด็กน้อยเพิ่มมาอีกคน เธอจึงไม่ต้องกังวลเวลาอยู่กับเฉินเจียเหอในคืนนี้
ท่าทางกระตือรือร้นของหลินเซี่ยทำให้หู่จือตกใจ เขาถามไปว่า “จริงเหรอครับ?”
ผู้หญิงคนนี้ดูกระตือรือร้นมาก เพราะหล่อนต้องการรังแกเขากลางดึกหรือเปล่า?
ใบหน้าผ่องใสของหลินเซี่ยเต็มไปด้วยความจริงจังขณะพูด “แน่นอนว่าจริง เราสามคนเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เช่นนั้นก็ควรนอนด้วยกันอย่างอบอุ่นสิ”
“ขึ้นมาบนเตียงเตาเร็วเข้า” หลินเซี่ยอุ้มหู่จือขึ้นมาบนเตียงเตา
หู่จือทั้งมีความสุขและกังวล
เมื่อเฉินเจียเหอเข้ามา ก็เห็นผู้ใหญ่คนหนึ่งและเด็กอีกคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงเตาอยู่แล้ว
หู่จือร้องเรียกเขา “พ่อ รีบขึ้นมาบนเตียงเตาเร็ว”
เฉินเจียเหอกระแอมเล็กน้อยและตอบว่า “ยังหัวค่ำอยู่เลย”
สิ้นเสียง เขาเหลือบมองหลินเซี่ยจากหางตาเพื่อดูปฏิกิริยาของเธอ
หลินเซี่ยถอดเสื้อคาร์ดิแกนลายเกล็ดหิมะออก และสวมเสื้อสเวตเตอร์สีแดง ผมยาวปล่อยสยาย ใบหน้าละเอียดยังดูเยาว์วัย
เฉินเจียเหออดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของเฉินเจียซิ่ง เธอเด็กเกินไป
เวลาเธอและหู่จืออยู่ด้วยกัน ทั้งสองดูเหมือนพี่น้องกันมากกว่า
เฉินเจียเหอยืนอยู่ที่เดิม เขาอดไม่ได้ที่จะมองเข้าไปในกระจกเต็มตัวบนผนัง
เขามีส่วนสูงหนึ่งร้อยแปดสิบสองเซนติเมตร รูปร่างสมส่วนและล่ำสัน คิ้วดาบโก่ง จมูกโด่งเป็นสัน โครงหน้าค่อนข้างชัดเจน และดูไม่ได้แก่มากเท่าใด
เมื่อดูตัวเองผ่านภาพสะท้อนในกระจก เขารู้สึกมั่นใจอีกครั้ง
รูปร่างหน้าตาของเขาน่าจะสูสีหลิวจื้อหมิงอยู่บ้าง
หู่จือเห็นพ่อของเขายืนนิ่งอยู่หน้ากระจกขณะหันหลังให้เตียงเตา จึงถามขึ้นว่า “พ่อครับ ทำไมถึงไม่ขึ้นเตียงเตาล่ะ มัวยืนทำอะไรอยู่หน้ากระจกแบบนั้น?”
“พ่อเคืองตานิดหน่อยน่ะ” เฉินเจียเหอตอบพร้อมกับเปิดเปลือกตาด้วยมือข้างหนึ่ง และทำทีท่าตรวจสอบดูตาของตัวเอง
…………………………………………………………………………………………………………………………
สารจากผู้แปล
จริงนะ คนที่เป็นเหยื่อคดีข่มขืนบางคนถึงกับเกลียดผู้ชาย ผู้ชายเข้าใกล้แล้วเกิดอาการแพนิคต่อต้านผู้ชายไปเลย ดังนั้นพล็อตประเภทพระเอกข่มขืนนางเอกสุดท้ายเป็นหมามาง้อแล้วก็มาคืนดีกันนี่ไปพักค่ะ การข่มขืนมันคืออาชญากรรม ไม่ใช่ความโรแมนติกใดๆ ทั้งสิ้น ยูโน้ววว
พี่เหอยังหนุ่มอยู่ค่า ไม่แก่หรอก สามสิบนี่วัยกำลังหล่อกำลังอร่อย
ไหหม่า(海馬)