หลังจากที่ผมออกจากห้องนวดมา แม่ก็มาหาผมหลังจากผ่านไป 2 ชั่วโมง ในตอนแรกเธอดูลังเลและหดหู่ แต่แล้วเธอก็ถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น
ผมเลยบอกเธอตามความจริงว่าผมนวดให้เธอแค่ครั้งเดียวแล้วเธอก็หมดสติไป พอได้ยินแบบนั้นเธอก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
ผมได้ยินเธอพูดพึำพำเบาๆ คนเดียวว่า
“ใช่…ใช่แล้ว มันแค่ความฝัน”
ผมทำให้เธอคิดว่าตัวเองฝันว่าลูกชายเธอได้ใช้นิ้วกับเธอและทำให้เธอพึงพอใจ ผมค่อนข้างมั่นใจเลยว่าหลังจากนี้เธอคงไม่ให้ผมนวดอีกแล้ว แต่ถึงเป็นแบบนั้นก็ไม่มีปัญหา
ผมได้บรรลุวัตถุประสงค์ของตัวเองแล้ว การจะทำให้แม่มองผมเป็นผู้ชายคนหนึ่งนั้นเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นถ้าผมต้องการจะพิชิตเธอ ผมควรทำมันอย่างช้าๆ ตอนนี้ร่างกายของเธอรู้แล้วว่าผมสามารถทำให้มันพึงพอใจได้
ในอนาคตผมจะค่อยๆ เคลื่อนไหวจนได้แม่คนนี้มาครอบครองให้ได้
หลังจากนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นเลย แม้ว่าแม่จะดูอึดอัดในตอนแรก แต่พอคุยกันไปสักพักเธอก็กลับมาเป็นปกติ
จากนั้นพวกเราก็ใช้เวลาตลอดการเดินทางกับครอบครัวกันทั้งเล่น, พูดคุยและนอนด้วยกัน จนกระทั่งในที่สุดเราก็มาถึงเมืองหลวงแล้ว
เมื่อผมมองออกไปนอกหน้าต่างก็เห็นเมืองขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ คุณสามารถพูดได้ว่าเมืองนี้เป็นประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งได้เลย มีอาคารขนาดใหญ่มากมาย โบสถ์ที่สวยงามและสวนสนุกขนาดใหญ่
ปราสาทมีขนาดใหญ่เท่าเมืองเล็กๆ ได้เลย มันทั้งสวยงามและน่าทึ่งมาก มีน้ำตกเทียมและตัวเมืองเองก็เป็นตัวแทนของความแข็งแกร่งและความยิ่งใหญ่
เรือเหาะของเราค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าหาพื้นที่ลงจอดของปราสาท
ผมและครอบครัวเตรียมพร้อมที่จะลงจากเรือกันแล้ว
พอเรือจอดเสร็จเรียบร้อยแล้วพวกเราก็เดินออกมาพบกับปราสาทหลังใหญ่ที่มีธงรูปพระอาทิตย์ดวงโตลอยเด่นอยู่เหนือปราสาทอย่างภาคภูมิพร้อมกับเหล่าคนที่รอรับพวกเรายืนอยู่
ชายชราในชุดพ่อบ้านเดินเข้ามาทักทาย
“สวัสดีขอรับดัชเชส ผมหวังว่าการเดินทางของท่านจะราบรื่นดีนะครับ”
“ค่ะ การเดินทางครั้งนี้สนุกเป็นพิเศษเลยค่ะ”
แม่ของผมตอบด้วบใบหน้าที่สงบและสง่างาม โดยเราทุกคนก็ทำหน้าที่ของตัวเอง พี่สาวของผมยืนอยู่ข้างๆ แม่ในฐานะลูกคนโตด้วยความภาคภูมิใจ
น้องสาวของผมยืนอยู่ข้างหลังผม ส่วนผมยืนอยู่ตรงกลางระหว่างพี่สาวและน้องสาว หลังจากทักทายพวกเราแล้ว พ่อบ้านคนนั้นก็พาเราเข้าไปในปราสาท ตัวปราสาทนั้นน่าทึ่งมาก ข้างในถูกตกแต่งด้วยทองและเงินทั้งหมด
ตัวปราสาทนั้นมีอายุกว่า 1,000 ปีและเป็นตัวแทนของประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่ของอาณาจักรนี้ ขณะที่มองไปรอบๆ ปราสาท พวกเราก็ถูกพามายังห้องๆ หนึ่ง พ่อบ้านหยุดเดินก่อนจะหันกลับมาเพื่อส่งสัญญาณให้เราเข้าไป
หลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็เข้าไปในห้อง พอเข้ามาข้างในแล้วก็พบกับชายอายุราว 30 ปีกับหญิงอายุราว 30 ปี รออยู่ในห้องนั้นก่อนแล้ว
ชายคนนั้นมีหน้าตาหล่อเหลาพร้อมทั้งท่าทางเหมือนจักรพรรดิ ผมสีบลอนด์และดวงตาสีเขียวทำให้เขาดูสมบูรณ์แบบราวกับจักรพรรดิขึ้นไปอีก ผู้หญิงข้างๆ เองก็ช่างงดงามเกินจะบรรยาย
เธอมีใบหน้าที่เย็นชา ผมสีฟ้ายาวถึงบ่าพร้อมกับดวงตาสีฟ้าที่ดูเหมือนโลกทั้งใบ ใบหน้าของเธอคือนิยามของความงามที่สมบูรณ์แบบ เธอสวมชุดสีแดงคลุมร่างกายอยู่ แต่มันกลับไม่สามารถซ่อนเรือนร่างที่เย้ายวนของเธอได้มิด หน้าอกของเธอเชิดขึ้นอย่างภาคภูมิพร้อมกับบั้นท้ายที่นูนเด่น เธอมีหุ่นดั่งนาฬิกาทราย
ชายใดที่มองเธอย่อมมีราคี ทว่าคงไม่มีใครกล้าเพราะสถานะ, ความแข็งแกร่งและอำนาจของเธอไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะรับมือได้
ผมใช้ฟังก์ชั่นการอ่านในทันที
[ ชื่อ : คลอส เอซเรอิล
เพศ : ชาย
อายุ : 46 ปี
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ความสามารถพิเศษ : 9/10
พลัง : ต้นกำเนิดระดับ 9
ฉายา : จักรพรรดิ, ผู้เป็นที่รัก, ราชกุมาร , ราชาผู้โหดเหี้ยม…ฯลฯ
ความสัมพันธ์ : 78%
คำอธิบาย : กำลังมีความสุขกับเรื่องของลูกสาว
รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อยเพราะภรรยาไม่ยอมมีเพศสัมพันธ์กับเขาโดยไม่ทราบสาเหตุ ]
‘นี่คือจักรพรรดิสินะ…ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่มีอะไรให้เย้ยหยันได้’
หลังจากนั้นผมก็มองไปยังจักรพรรดินี ความงามของเธอช่างเป็นอะไรที่วิเศษจริงๆ แต่เมื่อนึกถึงสิ่งต่างๆ ในเกม เธอช่างไม่ปกติจริงๆ
‘ตอนนี้เธอคงยังไม่รู้สึกอะไรกับเราสินะ?’
[ ชื่อ : โลร่า เอซเรอิล
เพศ : หญิง
อายุ : 40 ปี
เผ่าพันธุ์ : มนุษย์
ความสามารถพิเศษ : 9/10
พลัง : ต้นกำเนิดระดับ 8
ฉายา : จักรพรรดินี, ราชีนีน้ำแข็ง, โฉมงาม…ฯลฯ
ความสัมพันธ์ : 120% (ยังไม่ระบุความรู้สึก)
คำอธิบาย : ความรู้สึกของเธอที่มีต่อคุณยังคงผันผวน เธอไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ร่างกายของเธอต้องการคุณอย่างมาก ความมีเหตุผลของเธอที่มีต่อคุณจะหายไปตามกาลเวลา
ความยาก : ความยากอะไร? แหกตาของคุณดูซะ คุณเพียงแค่ต้องให้สัญญาณและสนุกไปกับการตีท้ายครัวลุงของคุณ ]
ออสติน : (< ํ o ํ>)?????
‘เxี้ยอะไรเนี่ย??? เกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้’
‘ระบบฉันคิดว่าแกเสียแล้วแหละ!!’
[ ระบบไม่มีอะไรผิดปกติ ]
‘ไม่มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ? งั้นไอ้ค่าความสัมพันธ์นี่มันอะไรกัน? ความชอบและความเกลียดไม่ได้อยู่ๆ ก็โผล่ขึ้นมาจากไหนไม่รู้นะโว้ยยย เธอกำลังเรียกร้องหาฉันอยู่’
‘ทำไมกัน?’
[ หากโอสต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมสามารถซื้อได้จากระบบ ]
‘ซื้อ! ฉันจะซื้อมัน เอาข้อมูลมาให้ฉันไวๆ เลย’
[ ข้อมูลราคา 10,000 แต้ม โอสแน่ใจหรือไม่ว่าต้องการจะซื้อ? ]
‘เออ! เงินจะเทียบกับชีวิตของฉันได้ยังไง?’
[ ติ้ง!… ]
[ สกัดแต้มเรียบร้อยแล้ว ]
[ เหตุผลที่ทำให้เธอรู้สึกรักโอสมากขึ้นเนื่องมาจากสายเลือดของโฮส ]
‘สายเลือดของฉันเหรอ? นายกำลังจะบอกว่าสายเลือดของฉันส่งผลต่อเธองั้นเหรอ?’
[ สายเลือดของโฮสและเป้าหมายมีความสัมพันธ์กัน ดังนั้นความรู้สึกจึงเริ่มก่อตัวขึ้น ]
[ เนื่องจากสายเลือดของโฮสยังไม่ตื่น การดึงดูดเป้าหมายจึงผิดหลาด ]
[ ตอนนี้ในสายตาของเป้าหมาย โฮสคือสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบที่สุด คนที่เหมาะกับเธอคือโฮสเท่านั้นสำหรับเธอ ]
[ เมื่อโฮสปลุกสายเลือดของตัวเองได้แล้ว เธอจะยอมจำนวนต่อโฮส จงทำให้เธอมีชีวิตอยู่เพื่อโฮสซะ ]
ออสติน : (< ํ o ํ>)
‘เรือหาย!! สายเลือดฉันมันแรงขนาดนั้นเลยเหรอ!?’
‘ฉันมีสายเลือดแบบไหนกัน? ฉันมีสายเลือดอะไรเกี่ยวโยงกับจักรพรรดินีระบบช่วยบอกฉันที’
[ ระบบขอแนะนำว่าอย่ารู้เกี่ยวกับสายเลือดของโฮสก่อนที่จะปลุกมันได้จะดีกว่าเพราะมันอาจทำให้โฮสไม่สามารถปลุกสายเลือดได้อีกเลยก็ได้ ]
ผมมีคำถามนับไม่ถ้วยที่อยากจะถามระบบ แต่ไม่มีคำตอบกลับมา มันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลย ขณะที่ผมกำลังคิดแผนต่างๆ ในใจอยู่นั้น ครอบครัวของผมและคนอื่นๆ ก็เริ่มจะพูดคุยกันแล้ว
“เธอดูดีขึ้นแล้วนะน้องสาว” จักพรรดิตรัส
“ค่ะ ฉันพึ่งฟื้นตัวได้ไม่นานและตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะ”
“ดูเหมือนหลานชายและหลานสาวของฉันจะสบายดีสินะ”
จักพรรดิได้เดินมาหาเราและลูบหัวพวกเราทีละคน นอร่ายิ้ม เอลด้าพยักหน้าอย่างอายๆ และเมื่อเขาเดินมาหาผม ผมก็มองไปทางเขาแล้วยิ้มให้ไป
มันทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย เนื่องจากทุกครั้งเมื่อเขาเข้ามาใกล้ผม ผมมักจะก้มหน้าลงและทำท่าทางหวาดกลัว แต่ตอนนี้เขาเห็นความแตกต่างในดวงตาของผม ราวกับว่าเด็กชายกลายเป็นคนละคน
“ดูเหมือนออสตินตัวน้อยจะเปลี่ยนไปมากเลยนะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของจักรพรรดิเกรซก็ยิ้มขึ้นมา
“ค่ะ เขาเปลี่ยนไปมากเลย”
จักรพรรดิรู้สึกได้ถึงอันตรายเล็กน้อยจากเด็กชาย ราวกับว่าเด็กชายจะฉกฉวยเอาบางสิ่งที่สำคัญจากเขาไป สัญชาตญาณของเขาเป็นเส้นเลือดหล่อเลี้ยงชีวิตของเขามาโดยตลอด
‘นี่เราคิดอะไรอยู่กันเนี่ย เห้ออออ…ดูเหมือนว่าเราต้องพักผ่อนให้มากกว่านี้แล้วสิ’
ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มพูดคุยกัน จักพรรดินีก็เข้ามาพูดคุยกับพวกผมพร้อมกับแสดงกิริยาท่าทางปกติต่อหน้าผม
เราพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะมีคนนำทางพวกเราแต่ละคนไปที่ห้องของตัวเอง พิธีจะเริ่มในวันพรุ่งนี้เท่านั้นและดูเหมือนว่าโอลิเวียและคนอื่นๆ จะยุ่งกันอยู่
ผมเข้ามาในห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียง สิ่งที่เกิดขึ้นจนถึงตอนนี้ทำให้พลังงานของผมหมดแล้วและผมต้องการพักผ่อนซักหน่อย
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต