ตอนที่ 22 – ขอต้อนรับสู่เรือนจำหมายเลข 18
ห้องขังที่คุ้นเคย กำแพงโลหะที่คุ้นเคย เตียงไม้เย็นยะเยียบที่คุ้นเคย
ชิ่งเฉินไม่เคยดีใจขนาดนี้มาก่อนเลย เขาเกิดกลัวขึ้นมาว่าการทะลุมิติครั้งที่สองของตนเองจะไปยังสถานที่ที่ไม่เหมือนเดิม ถ้าอย่างนั้นความพยายามที่ผ่านมาของตนเองก็จะสูญเปล่า ความรู้สึกดี ๆ ที่ได้รับจากหลี่ซูถงอย่างไม่ง่ายดายก็จะเสียแรงเปล่าไปหมด
ตอนนี้ดูท่าการทะลุมิติทุกครั้งล้วนเป็นการต่อเนื่องจากครั้งที่แล้ว นี่ก็หมายความว่าโน้ตเพลงแคนอนที่ตนเองหอบมายังมีประโยชน์
ไม่ว่าสรุปแล้วหลี่ซูถงมีตัวตนอะไร ไกด์อันนั้นของเหอเสี่ยวเสี่ยวได้ระบุเป็นที่แน่นอนแล้วว่านี่เป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลผู้หนึ่งในโลกภายใน
ขณะนี้ ชิ่งเฉินเชื่อว่าผู้ทะลุมิติ 90 เปอร์เซ็นต์ล้วนยังสับสนอยู่บ้าง ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรจึงจะได้รับสิ่งของที่ตนเองต้องการในโลกภายใน
ทว่าเขาทะลุมิติมาถึงข้างกายหลี่ซูถงแล้ว
บางทีผู้ทะลุมิติคนอื่นอาจได้พบเห็นโลกมหัศจรรย์อันอลังการที่ภายนอก แต่นี่ไม่สำคัญเลย
ชิ่งเฉินบ้วน USB ในปากออกมาไว้บนฝ่ามือ การทดลองสำเร็จ
การที่เขาสามารถนำ USB มาได้หมายความว่าขอเพียงสิ่งของที่ต้องการขนถ่ายอยู่ใน “ร่างกาย” งั้นก็สามารถทะลุผ่านกำแพงแห่งกาลเวลาได้แล้ว
เขามองไปทางรอยช้ำสีม่วงบนแขนอีกครั้ง เช่นเดียวกัน ในการทะลุมิติมาจากโลกภายนอก บาดแผลก็ยังไงติดตามมาด้วย
ดูจากจุดนี้ก็พิสูจน์ได้ว่าร่างกายก็คือร่างกายที่ทะลุมิติมาร่างนั้น ไม่ผิดแน่
ชิ่งเฉินอาศัยวิธีการของตนเองเสริมสร้างความรู้เกี่ยวกับโลกใบนี้และความรู้เกี่ยวกับกลไกของการทะลุมิติทีละเล็กทีละน้อย
เวลาผ่านไปทีละเล็กทีละน้อย ในเรือนจำหมายเลข 18 ค่อย ๆ มีเสียงเอะอะที่เหล่านักโทษเคาะประตูเลื่อนโลหะดังขึ้นมา
ไม่รู้เพราะอะไร เทียบกับโลกภายนอกที่ “ไร้ญาติขาดมิตร” นั้นแล้ว ชิ่งเฉินถึงขนาดรู้สึกว่าเสียงเอะอะที่ไม่ได้ยินมาสองวันแล้วนี้ชวนสนิทสนมอยู่บ้าง
เขากลับมาแล้ว
ชิ่งเฉินมองดูท้องแขนของตัวเอง เลขนับถอยหลังลายเส้นจักรกลสีขาวได้เปลี่ยนหน้าตาไปแล้ว
นับถอยหลังกลับ 47:55:50
การนับถอยหลังกลับครั้งนี้ยังคงเป็นสองวัน สั้นมาก
แต่ชิ่งเฉินกำลังคิดอยู่ว่าเวลาของการนับถอยหลังจะเปลี่ยนแปลงไหม ภายหลังจะยิ่งมากหรือว่ายิ่งน้อยลงรึเปล่า
ประตูเลื่อนโลหะเปิดออกตรงตามเวลา ชิ่งเฉินไม่ได้ระแวดระวังอย่างครั้งที่แล้วที่เพิ่งมาถึงสด ๆ ร้อน ๆ อีกแล้ว เขาเดินข้ามธรณีประตูนั้นตรงไปก้มสำรวจชั้นล่าง หลี่ซูถง, เยี่ยหว่าน, หลินเสี่ยวเสี้ยวสามคนอยู่ที่ชั้นล่างแล้ว หลินเสี่ยวเสี้ยวยังกวักมือให้เขาด้วย
ส่วนรอบ ๆ ยังคงเป็นสายตาอิจฉาเลื่อมใสของเหล่านักโทษ
ชิ่งเฉินยิ้มทักทายเหล่านักโทษ นักโทษบางคนรีบคารวะตอบเขาอย่างปลาบปลื้มใจ
ไม่รู้ว่าเริ่มจากเวลาใด เด็กหนุ่มอายุ 17 ปีคนนี้ก็ได้กลายเป็น “ผู้ยิ่งใหญ่” ในเรือนจำแห่งนี้แล้ว
แต่ว่าชิ่งเฉินไม่ได้รีบร้อนลงไปชั้นล่าง เขายืนอยู่ในเงามืดบนทางเดินชั้นห้าสังเกตดูเรือนจำเงียบ ๆ
เมื่อคืนตอนเที่ยงคืนของโลกภายใน หลังนักโทษทุกคนล้วนถูกพาเข้าไปในห้องขัง คนใหม่หนึ่งกลุ่มก็ถูกคุ้มกันเข้ามา
ส่วนผู้ทะลุมิติชุดที่สองของโลกภายนอก เวลานี้ก็น่าจะมาถึงโลกภายในแล้ว
ชิ่งเฉินอยากจะยืนอยู่ชั้นบนลองดูว่าตนเองจะสามารถค้นพบร่องรอยของ “ผู้ทะลุมิติ” ได้หรือไม่ แล้วก็ใคร่ครวญว่าถ้าหากมีผู้ทะลุมิติจริง ๆ ตนเองควรจะปิดบังตัวตนอย่างไร
เวลานี้ คนใหม่ 8 คนแยกย้ายกันยืนอยู่บนทางเดินชั้น 2 ด้วยใบหน้าว่างเปล่า สำรวจรอบบริเวณอย่างขลาดกลัว
ชิ่งเฉินอึ้งไปแล้ว เพราะว่าหนึ่งคนในนั้นถึงกับเป็นเพื่อนนักเรียนห้องข้าง ๆ พวกเขาที่เมื่อวานนี้อ้างว่าตนเองเป็นผู้ทะลุมิติ หลิวเต๋อจู้!
ตอนนี้ตนเองยังไม่สามารถลงไป อีกฝ่ายจะต้องสามารถจดจำตนเองออกแน่ ๆ
ท่ามกลางเสียงหนวกหู ลู่ก่วงอี้ที่ชั้นหกยิ้มแย้มตะโกนใส่เหล่าคนใหม่ว่า “มีคนใหม่แล้ว! รออีกเดี๋ยวได้สนุกกันใหญ่แล้วสิ!”
ก่อนหน้านี้ชิ่งเฉินยังรำคาญลู่กวงอี้นิดหน่อย แต่ครั้งนี้หลังจากกลับมาถึงเรือนจำหมายเลข 18 เขาเห็นเจ้าหมอนี้แล้วยังรู้สึกสนิทสนมอยู่บ้าง
ทันใดนั้น มีคนยิ้มให้นักโทษใหม่เอ่ยว่า “ขอต้อนรับสู่เรือนจำหมายเลข 18 นะ!”
ชิ่งเฉินสังเกตสีหน้าของพวกคนใหม่ มีเพียงหลิวเต๋อจู้ที่ตอนได้ยินคำว่าเรือนจำหมายเลข 18 สีหน้าเริ่มจะเปลี่ยนไปช้า ๆ
ในสีหน้าที่เดิมทีหวาดกลัวเปลี่ยนเป็นมีความแอบยินดีอยู่เศษเสี้ยวหนึ่งในพริบตา
ดูเหมือนศัพท์คำว่า ‘เรือนจำหมายเลข 18’ นี้จะพิเศษเป็นอย่างยิ่ง
แต่หลิวเต๋อจู้ไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่าม เขาเรียนรู้จากนักโทษคนอื่นไปเข้าแถวลงบันไดรับข้าวอย่างเงียบ ๆ ระหว่างทางเขายังถามนักโทษที่อยู่ข้างหน้าเสียงเบา ๆ ว่า “ขอถามหน่อยครับ คนไหนคือหลี่ซูถงเหรอ”
นักโทษข้างหน้าข้างหลังได้ยินประโยคนี้แล้วก็อึ้งไปกันหมด ในใจทุกคนแอบบ่นนิดหน่อยว่า : เจ้าหมอนี่คงไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรเหรอนะ?
นักโทษคนหนึ่งคิด ๆ แล้วชี้ให้เขา “เนี่ย คนนั้นข้างล่างก็คือเขา”
หลิวเต๋อจู้มองลงไปจากชั้นบน ค้นพบด้วยความตกตะลึงถึงความโดดเด่นไม่เหมือนใครของหลี่ซูถง เขาคิดในใจว่าเหอเสี่ยวเสี้ยวไม่ได้โกหกเขาจริง ๆ ด้วย บรรยากาศของชายกลางคนนี้แค่ดูก็เหมือนลูกพี่ใหญ่แล้ว!
จนกระทั่งรับข้าวเสร็จ เขาค้นพบว่กนักโทษคนอื่นหลังจากสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระก็ค่อย ๆ มาล้อมตนเอง แถมยังยิ้มให้อย่างประสงค์ร้ายด้วย
หลิวเต๋อจู้แอบร้องในใจว่าไม่ดีแล้ว เขาตัดสินใจถือถาดอาหารเดินไปทางหลี่ซูถง
เพียงแต่เขายังไม่ทันเข้าไปใกล้เลยก็ถูกหลินเสี่ยวเสี้ยววางทางเอาไว้แล้ว
หลินเสี่ยวเสี้ยวยืนอยู่ตรงหน้าเขายิ้มแฉ่งกล่าวว่า “สองวันนี้มันประหลาดจริง ๆ เลยน้า ทำไมคนใหม่ถึงกล้ามาหาเจ้านายบ้านผมตรง ๆ กันหมดเลยล่ะ”
หลิวเต๋อจู้หันหน้าไปมองนักโทษที่คิดจะจับตัวเขาพวกนั้น จากนั้นลดเสียงลงต่ำกล่าวกับหลินเสี่ยวเสี้ยวอย่างลึกลับว่า “ผมมาเอาเควส คนกันเองนะ”
หลินเสี่ยวเสี้ยว “???”
เล่นมุกอะไรน่ะ คำพูดของหลิวเต๋อจู้ทำเอาหลินเสี่ยวเสี้ยวมึนตึบไปเลย!
เควสอะไรกัน ตัวเองไม่เคยเห็นคนคนนี้ในองค์กรเลยนะ! แถมที่ทำท่าทำทางอย่างกับสายลับมาลอบพบกันนี้มันเรื่องตลกอะไร
หลิวเต๋อจู้เห็นหลินเสี่ยวเสี้ยวไม่พูดจาก็กระวนกระวายนิดหน่อยแล้ว “ผมมาเอาเควสจริง ๆ นะ เควสเปลี่ยนอาชีพ!”
“ไสหัวไป!” หลินเสี่ยวเสี้ยวกล่าวอย่างหมดความอดทน จากนั้นโบกมือให้นักโทษข้าง ๆ กล่าวว่า “อึ้งอะไรอยู่ได้ ลากตัวไปให้ฉัน!”
หลิวเต๋อจู้กระวนกระวายขึ้นมาจริง ๆ แล้ว เขาตะโกนเสียงดังใส่หลี่ซูถงว่า “หลี่ซูถง ผมมาเอาเควสเปลี่ยนอาชีพ!”
พริบตานั้น ทั่วทั้งเรือนจำหมายเลข 18 เงียบสงัดลง
คล้ายกับว่ามีคนกดปุ่ม mute ใส่เรือนจำหมายเลข 18 กะทันหัน เหล่านักโทษยืนอยู่กับที่มองหน้ากันเอง
พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่สัมผัสได้ว่ามันแปลกประหลาดอยู่บ้าง!
ขณะนี้หลี่ซูถงยังคงมองดูท้ายเกมตรงหน้าโดยไม่เงยหน้าขึ้น แต่แมวใหญ่ที่นอนบนโต๊ะกับเยี่ยหว่านที่ข้าง ๆ โต๊ะล้วนมองหลิวเต๋อจู้ในพริบตา
ดวงตาของหลินเสี่ยวเสี้ยวหรี่ลงแล้วร้องเฮ้ยคำหนึ่ง “นี่มันตัวประหลาดอะไรอีกแล้วเหรอ”
พูดตามตรง ตัวหลิวเต๋อจ็เองก็ไม่รู้ว่าสรุปแล้วเกิดปัญหาที่ตรงไหน
ในไกด์อันนั้นของเหอเสี่ยวเสี่ยวพูดถึงสายอาชีพรวมทั้งหมดสามสาย สองสายแรกล้วนคลุมเครือ มีเพียงสายของเรือนจำหมายเลข 18 ที่ดูแล้วเป็นไปได้ที่สุด
ณ ตอนนี้เขาทะลุมิติตรงมาถึงเรือนจำหมายเลข 18 นี่ไม่ใช่การเปิดเกมของผู้ได้รับการคัดเลือกจากสวรรค์ในตำนานเหรอ
เพียงแต่…… ที่นี่เหมือนกับว่าไม่ใช่สถานที่ที่เหมาะสมจะทำเควสเปลี่ยนอาชีพเลย ตัวเองผิดพลาดที่ตรงไหนใช่รึเปล่าเนี่ย!
หลิวเต๋อจู้ไม่มีโอกาสคิดมากกว่านี้ นักโทษที่ข้างตัวเขากำลังจะบังคับลากเขาเข้าห้องขังไปสั่งสอนตามสัญญาณของหลิวเสี่ยวเสี่ยวแล้ว
ทันใดนั้น หลิวเต๋อจู้เห็นช่องว่างก็มุดออกจากฝูงชน เขาวิ่งไปถึงประตูเลื่อนโลหะข้างลานส่วนรวมทุบโครม ๆ อย่างบ้าคลั่ง “ปล่อยผมออกไปนะ! พวกเขาอยากจะทรมานผม ปล่อยผมออกไปนะ!”
ขณะนี้ โดรนเหนือเพดานโดมกำลังบินต่ำลงมา พัศดีจักรกลเก้าตัวที่ชั้นล่างก็เคลื่อนไหวตามมา
ชิ่งเฉินมองหลิวเต๋อจู้อย่างใบ้กิน พูดในใจว่าเด็กนี่บ้าไปแล้วใช่ไหม
เพิ่งจะมาถึงโลกใบใหม่ไม่ใช่ว่าควรจะสังเกตดูสถานการณ์ให้มันดี ๆ ก่อนเหรอ
……………………………………..
ตอนที่ 23 – แขกไม่ได้รับเชิญ