“นี่คืองานเลี้ยงค็อกเทลของนายท่านวัชระ พุธหน้า เธออย่าลืมไปล่ะ”ปาจรีย์ตอบไป ก็เดินไปที่ห้องน้ำด้วย
ดูเนื้อหาบนบัตรเชิญแล้ว หลังจากวารุณีค่อยๆคิดไปสองวินาทีจึงคิดขึ้นได้
คุณวัชระท่านนี้เป็นเพื่อนที่รู้ใจของอาจารย์ผู้มีพระคุณเธอ
แป๊บเดียวก็ไปถึงวันจัดงานเลี้ยง
ที่อยู่งานเลี้ยงเลือกจัดที่คฤหาสน์ตระกูลแววสูงเนินภูเขาน่าน
คนส่วนมากในนี้ล้วนแต่เป็นคนมีชื่อเสียงในจังหวัดจันทร์
หลังจากวารุณีจัดการลูกทั้งสองคนเสร็จ เธอก็ปรากฏตัวที่นี่อย่างตรงเวลา
ชุดราตรีที่สวมในคืนนี้เป็นชุดที่เธอออกแบบเอง เป็นแบบกี่เพ้าสไตล์จีน ที่ต่างกับชุดกี่เพ้าคือชายกระโปรงออกแบบให้เป็นหางปลา
เนื้อผ้าสีกรม ผิวขาวด้านในยิ่งดูสวยงามมากขึ้น ผมสีดำยาวม้วนขึ้นมา เผยให้เห็นส่วนคอที่เรียวยาว ใบหน้ามาพร้อมรอยยิ้ม ทั้งตัวมีออร่าของความฉลาดและงดงาม
ภายในห้องงานเลี้ยงมีบรรยากาศงานสังสรรค์ที่ครึกครื้น ผู้คนเดินไปเดินมา
การปรากฏตัวของเธอ ทำให้สายตาคนจำนวนมากเป็นประกาย
“นี่ใครน่ะ？ทำไมไม่เคยเห็นเลย？”
“งานเลี้ยงค็อกเทลของบ้านนายท่านวัชระ มาเข้าร่วมได้ตัวตนต้องไม่ธรรมดาแน่”
“อือ หน้าตาก็ไม่แย่ด้วย ทั้งหุ่นทั้งใบหน้าสวยยิ่งกว่าดาราอีก”
เผชิญหน้ากับการวิจารณ์และคาดเดา ใบหน้าวารุณีมาพร้อมรอยยิ้ม รับแชมเปญแก้วหนึ่งที่บริกรยื่นมาอย่างสุขุมเยือกเย็น เดินไปข้างโต๊ะยาวคนเดียว เม้มปากเล็กน้อย
หลังจากที่ตัวเองไปจากตระกูลศรีสุขคํา เธอก็เข้าร่วมงานสถานการณ์เช่นนี้น้อยมาก พอเวลาผ่านไปนานก็ไม่ชินเล็กน้อย
จากงานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการนั้นยังพอมีเวลาอยู่ วารุณีจึงเดินไปทางเดินยาวนอกห้องงานเลี้ยง สูดอากาศบริสุทธิ์หน่อย จึงโทรหาแม่ที่อยู่ห่างไกล ถามสถานการณ์ช่วงนี้
“วารุณี？！”
เพิ่งเปิดกระเป๋าถือออก ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลัง
วารุณีที่ถือโทรศัพท์ก็ชะงักเล็กน้อย หันไปมองตามเสียง
ไม่คิดเลยว่า คนที่ยืนอยู่ข้างทางเดิน ที่เรียกเธอ จะเป็นพิชญา
วารุณีขมวดคิ้วเล็กน้อย จังหวัดจันทร์นี้เล็กจริงๆ กลับมาไม่ถึงครึ่งเดือน ก็เจอพิชญาสองครั้งแล้ว
เธอยืนอยู่ที่เดิม ไม่พูดอะไร
พิชญาเดินมาตรงหน้าวารุณีอย่างรวดเร็ว เสียงเบา ถามอย่างรีบร้อน“ทำไมเธอมาอยู่ที่นี่？เธอมาทำอะไรที่นี่？”
เธอคิดว่าตัวเองมองผิดไป ไม่เคยคิดว่าจะเป็นวารุณีจริงๆ
“ก็ชัดเจนดีนี่ ฉันมาเข้าร่วมงานเลี้ยง”วารุณีหัวเราะไปตอบไป
“จะเป็นไปได้อย่างไร？เธอได้รับเชิญจากที่ไหน？”พิชญาไม่เชื่อ
นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงค็อกเทลทั่วไป นี่คือคฤหาสน์ตระกูลแววสูงเนิน หนึ่งในงานเลี้ยงที่สูงส่งที่สุดในจังหวัดจันทร์
คนที่ไม่มีตัวตนอย่างวารุณีนี้จะเข้ามาได้อย่างไร
“ดูเหมือนว่านี่ไม่ต้องให้เธอมากังวลหรอกมั้ง”พูดไป วารุณีก็สนใจท่าทางไม่ค่อยปกติบนใบหน้าพิชญา นอกจากแปลกใจแล้วก็กลัวด้วย
ครั้งที่แล้วตอนที่เจอกันก็เป็นแบบนี้
หรือว่า พิชญากลัวเจอตัวเองจริงๆ？
แต่ทำไมนะ？
ในใจวารุณีเกิดความรู้สึกสงสัย
พิชญามองไปที่ห้องงานเลี้ยง พบว่าไม่มีใครสังเกตเห็นทางนี้ เธอจึงใช้แรงจับข้อมือของวารุณี“เธอรีบไป ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เธอควรมา”
เธอพูดไปพลางจะจับวารุณีออกไปจากงานเลี้ยง
คืนนี้ไม่ว่าวารุณีจะแต่งหน้าหรือว่าแต่งตัว ก็ทำให้ใครต่างตกตะลึง
ถ้าให้วารุณีปรากฏตัวที่ห้องงานเลี้ยง จะต้องดึงดูดความสนใจของนัทธีแน่
แบบนี้ ที่เธอพยายามพรางตัวมาตลอดห้าปีก็เป็นไปได้มากว่าจะถูกเปิดโปง
ยิ่งคิด พิชญาก็ยิ่งรู้สึกกลัว
“ฉันไม่ไปหรอก”หลังมือวารุณีสลัดออกจากพันธนาการของพิชญา ริมฝีปากสีแดงอันเยือกเย็นยกขึ้น แล้วจับข้อมือของพิชญาไว้ ออกแรงดึงเล็กน้อย พิชญาก็มาอยู่ตรงหน้าเอง