โอฮาชิ เคนโก
“ให้แกล้งเป็นคู่รักนี่หมายความว่ายังไงน่ะ!?”
“หืม? ก็หมายความตามที่พูดไง”
พี่เอียงคอแล้วทำหน้าแบบ[อะไรละ?]
เอ๊ะ มันแปลกที่เราไม่เข้าใจเราะ?
…..อือ ใช่ก็แย่ล่ะ!
หลังจากที่ผมสูดหายใจเข้าลึกๆ
“ไหงผู้หญิงที่จะทำให้โคโมริตกหลุมรักถึงมีแฟนละเฮ้ย!? คิดยังไงมันก็ให้ผลตรงกันข้ามไม่ใช่เราะ!”
“….เฮ้อ เคนโกนี่ไม่เข้าใจอะไรเลยสินะ”
หล่อนเหอะ!
“จากนี้น่ะฉันจะต้องทำให้โคโมริคุงคิดว่าฉันมีเสน่ห์ จนถึงตรงนี้อะอันเดอร์สแตน?”
อย่างกับคุยกับลิงอยู่เลย
เชี่ย เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่อยากตบผู้หญิง
ผมละอยากจะบ้าที่ต้องมานั่งทนคุยกับเรื่องที่มันไม่คืบหน้า
เป็นการดีที่จะเริ่มเรียนรู้การจัดการความโกรธ
ชักจะนึกว่าไม่ใช่นองแต่เป็นพี่ชายแล้วนะ
ในขณะที่ผมกำลังทำตัวเหมือนเป็นพี่
“ก็เข้าให้อยู่หรอกว่าอยากให้รู้ถึงเสน่ห์ ก็เพราะเข้าใจนั่นแหละ แต่ทำไมวิธีการมันถึงเป็นคบเป็นคู่รักปลอมๆกับน้องชายละฮึ”
“…..เฮ้อ”
ที่ต้องถอนหายใจมันตูเฟ้ย!
“น่าผิดหวังจริงนะเคนโก”
“ไหงงั้นละวะ!?”
“ผู้หญิงดีๆส่วนใหญ่ก็มักจะมีแฟนไง ลองคิดๆดูสิ ฉันที่หน้าตาดีแต่ก็ไม่มีคนรักนอกจากโคโมริคุงเลยนะ? แบบนั้นก็เหมือนว่าฉันบุคลิกภาพไม่ดีเลยไม่ใช่รึไง”
ก็แย่จริงไงเฟ้ย! ในหลายๆความหมายเลย!
“ก็คือดูขายไม่ออกแล้วมันไม่เท่ ว่างั้น?”
“ใครขายไม่ออกกันยะ!!”
ยืดติดอะไรละฟะ!?
ไม่ได้การล่ะต้องรีบทำอะไรกับอีพี่คนนี้ล่ะ…
“อยากจะจัดการกับความประทับใจของโคโมริคุงที่มีต่อฉันไงละ”
“จัดการความประทับใจ!?”
ผมพ่นน้ำลายมหาศาลออกมา ส่วนพี่ก็เบิกตากว้างมองมา
“ใช่ ไม่ใช่ว่า ฉัน-หา-แฟน-ไม่ได้ แต่-ไม่ได้-หา-ต่าง-หาก แล้วก็ถ้าคิดจะมีก็เอาเป็นผู้ชายดีๆแบบเคนโก—-โอ๊ะ อย่าเข้าใจผิดไปละ จากมุมมองของฉันเคนโกน่ะไม่ได้ถึงขี้ตีนของโคโมริคุงหรอกนะ แต่เพราะเป็นน้องชายฉันมันก็เหมาะใช่มั้ยละ? เพราะงั้นก็เลยอยากให้คิดว่าฉันน่ะเป็นผู้หญิงชั้นหนึ่งที่หาผู้ชายดีๆได้ไงละ”
“อย่างนี้นี่เอง เข้าใจที่พี่อยากจะสื่อแล้ว”
ก็คืออยากจะปลูกให้ตัวเองเป็นผู้หญิงที่เลือกผู้ชายได้หลายๆคนงั้นสิ
ถ้างั้นก็ขอออกความเห็นไว้เป็นอย่างแรกเลยนะ ให้ผลตรงข้ามแน่ๆแหละ
ผมจะไม่อ้างว่าเป็นผู้ชายที่ดีหรอกนะ แต่คนทั่วๆไปคงจะมองแบบนั้น
พอเห็นเอะอะ[ว้าย กรี๊ด]ทุกอิริยาบทมันก็เข้าใจได้
เพราะแบบนั้นผม ถึงได้ตกเป็นเป้าในการถูกอิจฉา ถูกใส่ร้ายแบบไม่มีเหตุผลมากมายนับไม่ถ้วน
ถ้าเป็นคนธรรมดาๆคงทำอะไรไม่ได้ง่ายๆ
ก็แบบนั้นนั่นแหละนะ—
“เพราะงั้นพรุ่งนี้หลังเลิกเรียน ก็มารับฉันซะด้วยละเคนโก เพื่อจะรายงานให้โคโมริคุงรู้ว่ามีแฟนแล้วไงละ”
“—ห๊ะ!? ไม่ไม่ไม่ไม่! ถ้าทำแบบนั้นไปได้ยอมแพ้พี่สาวแน่ๆเลยเฟ้ย!”
ก็ลองจินตนาการดูสิ
สมมุติว่าถ้าเกิดผมแกล้งทำเป็นคนรักกับพี่สาวที่เป็นดอกไม้บนเขาสูง
แล้วโคโมริเป็นคนเร่าร้อนที่ใหม้ด้วยจิตวิญญานนักสู้คงพูดว่า[ฉันไม่ยอมแพ้ไอ้หมอนี่หรอกเฟ้ย!]มันก็ได้ผลอยู่หรอก
แต่จากที่ได้ยินจากพี่สาวโคโมริไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น
ถ้าให้พูดว่าแบบใหนก็คงเป็นประเภทที่ถอยไปหนึ่งก้าวแล้วพูดว่า[อา..คนรักของคุณนัตสึคาวะเป็นคนแบบนี้นี่เอง ไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย]นั่นแหละ
อย่าหาทำดีกว่า หยุดจะหาทำเลย
สัญชาตญานมันร้องเตือนแบบนั้นแต่หัวใจสำคัญโง่ๆนั้น
“เท่านี้โคโมริคุงก็จะประเมินฉันสูงขึ้นแบบพรวดพราดแล้วสินะ”
คิดยังไงก็มีแต่ขุมนรกชัดๆ น้ำตกไนแองการาเองก็น่ากลัวเฟ้ย
ถึงจะอธิบายไปว่าวิธีการนี้มันอันตรายแค่ใหนพี่สาวก็ไม่ฟังเลยสักนิด
“….เฮ้อ จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ด้วยแล้ว”
พอโดนบีบบังคับผมก็จับหัวแล้วก็ถอนหายใจ
จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ด้วยจริงๆแล้วเฟ้ย!
☆
พอออกจากบ้านของพี่สาวมาผมก็รู้สึกเหนื่อยๆ
สุดท้ายพรุ่งนี้ก็ต้องแกล้งเป็นคนรักกันงั้นเหรอ…เฮ้อ โคตรจะท้อ
เอาเป็นว่าวันนี้นอนไวหน่อยล่ะกัน
พอกำลังเดินกลับบ้านแบบหดหู่ จู่ๆก็มีคนคุ้นหน้าปรากฏตัวขึ้นมาให้เห็น
ที่ออกมาจากร้านกาแฟนั้นก็คือแฟนของผม—เทนชินั่นเอง
แย่ล่ะ จะว่าไปแล้วเราปฏิเสธคำชวนของเทนชิแล้วก็มาบ้านของพี่สาวสินะ
ทั้งที่พยายามมาชวนแท้ๆแต่ทำเรื่องไม่ดีไปซะได้
“นี่เทนชิ!”
ขณะที่ตะโกนเรียกเธอไปแบบนั้นและรีบไปที่ทางม้าลาย
หัวใจของผมก็เต้นระรัว
ก็เพราะผู้ชายที่เดินออกจากร้านกาแฟที่เหมือนเดินตามเทนชิ
เฮ้ย เดี๋ยวนะ ผู้ชายคนนั้นมันใคร—ห หืม!?
ทั้งที่ไม่เคยรู้จักหน้าแท้ๆ แต่เหมือนเคยเห็นหน้าที่ใหน
เอ่อ…ที่ใหนเนี่ย? ไปรู้จักไอ้หมอนั่นมาจากที่ใหนนะ?
ผมเปิดระบบจำใบหน้าในสมอง
ไม่ ไม่ใช่หมอนี่ หมอนั่นก็ด้วย เวรเอ้ย ที่ใหนวะ—
ผมเกาหัวแบบไม่ติดฟิลเตอร์
และในตอนที่กำลังเลิกหา
—โคโมริไม่ใช่รึไงวะนั่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!
ภาพหน้าจอของพี่สาวโผล่ขึ้นมา
เอ๊ะ เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อนนะ! ม มมมมมมมหมายความว่ายังไงน่ะ!?
ทำไมหมอนั่นถึงได้ออกมาจากร้านกาแฟกับแฟนฉันละ!
ร่างกายแข็งทื่อราวกับว่าไม่รับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว
อะไรที่ทำให้เข้าใจได้ยากที่สุดงั้นเหรอ….
เทนชิคนนั้นหัวเราะด้วยท่าทางสนุกสุดๆเลยไม่ใช่รึไงกันนนนนนนนน!!
แถมยังเอามือถืออกมาอีก
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
พวกเอ็งไม่ได้แลกข้อมูลติดต่อกันหรอกใช่มั้ย!? แกว่งมือถือกันด้วย!
อะไรเนี่ย เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!?
ในตอนนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่รู้สึกกลัว
ขาขยับไม่ได้ด้วยความกลัวที่ว่าความสัมพันธ์กับเทนชิอาจจะจบลงก็ได้
ถ้าเกิดรีบไปที่นั่นให้เร็วกว่าที่คิดเอาไว้ก็คงไม่ต้องไปพัวพันกับปัญหาแบบนั้นมากมายแต่ว่า—-ในตอนนี้ผมเลี่ยงกับปัญหาที่ตามมาไม่ได้
โคโมริ โชตะ
“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนสิคุณอิสุมิ! ครั้งนี้จะทำเป็นมองข้ามเรื่องเครื่องดื่มหรอก แต่ไหงต้องเลี้ยงพาร์เฟ่ต์ใหญ่พิเศษด้วยละครับ!”
คุณอิสุมิที่ทำสัญญากับผมบอกว่า[จากนี้จะต้องสู้กับคุณนัตสึคาวะเพราะงั้นต้องเติมพลังให้เต็ม อ๊ะ คุณพนักงานคะ ขอพาร์เฟต์ใหญ่พิเศษอันนี้ สอง-ที่ ค่ะ!]
ใช่แล้ว มันแปลกตรงที่เธอสั่งมาสองที่ที่ราคามากกว่า1500เย็นนี่แหละ
รู้สึกตัวอีกทีผมก็ไม่มีทางเรื่องนอกจากตามใจ
“น้ำตาของหญิงสาวนะลบได้ด้วยน้ำตาลนะคะ? ตรงจุดนี้ก็ต้องแสดงให้เห็นถึงสปิริตของลูกผู้ชายค่ะ”
“อึก….พูดมาแบบนั้นราคามันก็ถูกเลยสิ”
“เอ๊ะ?”
คุณอิสุมิเบิกตากว้างแบบไม่ได้ตั้งใจให้กับคำพูด
เอ๊ะ อะไร? นี่ผมพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?
“เอ่อ..หรือว่าพยายามจะจีบฉันเหรอคะ?”
“ไหงเป็นงั้นไปได้ละ!?”
“ก็คือไม่ได้ตั้งใจงั้นสินะคะ…..อย่างนี้นี่เอง บางทีคุณโคโมริอาจจะเป็นเสือผู้หญิงแบบธรรมชาติก็ได้นะคะ”
“นอกจากจะต้องปรนนิบัติแล้วยังถูกทำร้ายทางวาจาอีก!?”
เคยถูกปฏิบัติแบบไร้เหตุผลจนถึงขนาดนี้รึเปล่า
“ฮุฮุ ไม่ว่ายังไงก็ยืนยันแล้วค่ะ—-เอาล่ะ!”
คุณอิสุมิดูมั่นใจมากขึ้น
และเอามือออกมาจากกระเป๋า
“วางใจเถอะค่ะ ฉันไม่ตั้งใจจะให้เลี้ยงแบบฟรีๆหรอกนะคะ จะจ่ายคืนให้ในราคาที่สมน้ำสมเนื้อแน่ค่ะ”
“อ๊ะ เปล่าไม่ได้หมายความว่าแบบนั้–”
“—มาแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกับฉันกันค่ะ”
“ครับ?”
“ทำสัญญาแล้วนี่คะ จากนี้เราจะร่วมมือกันและกัน เพราะแบบนั้นก็ควรจะติดต่อกันได้ตลอดไงคะ”
“นั่นมัน….”
“วางใจเถอะค่ะ ถึงจะบอกว่าแลกกันแต่ก็เป็นที่ติดต่อที่ทิ้งได้ตลอดค่ะ”
“แล้วให้ผมวางใจอะนะ!?”
“เอ๊ะ จะให้บอกข้อมูลติดต่อจริงๆอะนะ?……ชิ”
“เดาะลิ้นเลยเหรอ!? ให้ตาย ถ้างั้นเอาเป็นที่ติดต่อที่ทิ้งได้ตลอดก็ได้ ช่วยบอกที”
และพวกเราก็เขย่ามือถือแลกเปลี่ยนข้อมูลติดต่อกัน
“เท่านี้เราก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดกันแล้วสินะคะ”
“ก็นะ…ถึงจะไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้บ้างก็เถอะแต่จากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะครับ”
“ทางนี้ก็ด้วยค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ คุณ-โช-ตะ”
“คุณโชตะ!?”
======จบตอน======
เรียกได้ว่าน้องชายคุงโดนโจมตีจากทุกทาง
___________________
ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่
ดอกไม้ไฟ | Facebook