ตอนที่ 117+ ความฝันของฉัน＜บทส่งท้าย①&②＞
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วนับจากการผ่าตัดของซีน่า ดำเนินไปอย่างราบรื่น
เป็นวันที่เสียงของจั๊กจั่นร้องขาน เป็นสัญชาตญาณบ่งบอกถึงฤดูร้อน
ลิซปรากฏตัวที่คลินิกในเมืองล่มสลายพร้อมซีน่า
ชายร่างใหญ่ยืนอยู่ด้านหลัง ไกล์ออน
「มีอะไรงั้นเหรอ พี่ลิซ？」
เมื่อลิซทักทายลิลลี่ เธอพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
「อ่าใช่แล้ว ฉันมีเรื่องจะรายงานเซนอสจังน่ะ 」
「รายงานเหรอ？」
「พวกเราตัดสินใจออกจากกิลด์ใต้ดินแล้วล่ะ」
「อ๋อ งั้นเองเหรอ」
ว่ากันว่าเจ้านายของเธอคือดาริ ผู้เป็นนายของเธอได้หายตัวไป ซึ่งตอนนี้เธอไม่มีธุระอะไรกับที่นั่นแล้ว
「แต่ว่านั่นละน้า……」
หลังจากอยู่ไม่สุขและถูมือเข้าด้วยกัน ลิซก็พูดราวกับตัดสินใจได้แล้ว
「ฉันกำลังคิดว่าจะเปิดสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าขึ้นมาใหม่ล่ะ」
「โอ้ววววววว」
「ฉันรู้ว่ามันอาจจะสายเกินไปแล้ว แค่คราวนี้ฉันอยากจะสร้างสถานที่ๆทุกคนหัวเราะออกมาได้จากใจจริง」
บาปที่ทำไว้จะไม่หายไป
ถึงกระนั้นก็หวังว่าจะชดใช้มันได้เพียงน้อยนิดก็ยังดี
「เข้าใจแล้ว ถ้าเป็นพี่ลิซผมเชื่อว่าพี่ต้องทำได้แน่ๆ」
หลังจากพยักหน้าอยู่หลายครั้ง เซนอสก็มองไปที่ไกล์ออน
「นายเองก็จะเอากับเขาด้วยเหรอ？」
「มันแปลกเหรอ? ข้าจะปกป้องคุณหนูลิซเอง」
「นั่นแหละคือสิ่งที่ผมอยากจะพูด มันต้องอาศัยคนยกของหนัก และยังต้องการคนคุ้มกันด้วย แต่ก็นะฝากด้วยล่ะ」
ขณะที่พูดแบบนั้นลิซก็ดูกังวล
「อย่างไรก็ตาม ด้วยพลังของซัคคิวบัส ก็สามารถทำให้เชื่อฟังตลอดไปได้นี่……」
【ลูกครึ่ง】ได้ยินว่าแม้จะใช้พลังได้ในทันทีแต่ก็มีบางกรณีที่ใช้ไม่ได้เช่นกัน
ตอนนี้ซีน่าหายดีแล้ว ดูเหมือนเธอจะขัดแย้งกับการใช้พลังนั่น
เซนอสเหลือบมองไกล์ออน จากนั้นก็มองลิซอีกครั้ง
「ความสามารถของพี่ลิซในการควบคุมผู้ชายนี่นานแค่ไหนเหรอ?」
「ถ้าใช้วิธีการที่ถ่ายเลือดให้ก็จะประมาณสองสามชั่วโมงกว่าจะหมดฤทธิ์」
「แล้วจะต้องทำไงเมื่อเอฟเฟกต์มันหมดลงล่ะ」
「หากใช้แบบต่อเนื่อง ก็เติมเลือดของฉันเพิ่มเข้าไปก่อนที่มันจะหมดก็พอ」
「แล้วพี่ใส่เลือดให้หมอนั่นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่？」
「นั่นมันก็นานมากแล้วไม่ใช่เหรอ」
「ดังนั้นผลมันก็ควรจะหมดไปนานแล้วนี่ใช่ไหม？」
「……？」
เซนอสพูดต่อขณะที่ลิซกำลังทำสีหน้าสับสน
「ผมไม่คิดว่าเขาถูกบงการเพื่อปกป้องพี่ลิซหรอกนะ มันเป็นความตั้งใจของเขาเองน่ะ」
「เอ๊ะ？」
「ถูกต้องแล้วล่ะ กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่เนี่ย」
ไกล์ออนพูดด้วยท่าทีเขินอาย
「ข้าเองก็สงสัยว่าผลกระทบมันคงอยู่เป็นเวลานานเนื่องจากเป็นคนบ๊องๆละมั้ง……」
「แฮะ แฮะ」
ด้วยเหตุผลบางอย่างซีน่าตะโกนใส่ไกล์ออนว่า「อย่ากังวลเลยนะ」
ดูเหมือนว่าเธอจะหายดีแล้ว
「เอาล่ะเซนอสจัง เมื่อสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเปิดแล้ว มาเยี่ยมพวกเราด้วยนะ？」
「อือ แน่นอน」
หลังจากจ้องมองใบหน้าของเซนอส ลิซก็มองไปที่ลิลลี่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หันหลังกลับ
「แล้วกับกันใหม่นะ เซนอสจัง ลิลลี่จัง」
「อืมไว้พบกันนะครับ」
「แล้วพบกันใหม่นะคะลิซซัง！」
ลิซโบกมือให้กับเซนอสและลิลลี่
คลินิกที่ตอนแรกให้ความรู้สึกเหมือนคฤหาสน์ ตอนนี้ดูอบอุ่นและเงียบสงบมาก
「ดีแล้วเหรอคะพี่สาว？」
ซีน่ากำลังเดินอยู่กล่าวเช่นนั้น
「หมายถึงอะไรเหรอจ้ะ？」
「หนูคิดว่าพี่สาวอยากจะอยู่ข้างๆเซนอสนี่ซังซะอีกนะคะ」
「ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ」
「สัญชาตญาณของผู้หญิงน่ะ นอกจากนี้เซนอสนี่จังยังสุดยอดมากด้วยนะ」
「เอ่อฉันจะไปทำตัวหน้าด้านขออยู่กับเขาก็ยังไงอยู่นะ」
หลังจากถูหน้าผากเข้ากับน้องสาวของเธอ ลิซก็หันกลับไปมองเซนอสที่คลินิก
「ก็ใช่อยู่หรอกนะ แต่ว่าที่นั่นไม่มีที่ว่างสำหรับพี่คนนี้แล้วล่ะ」
「เอ๊ะ? ข้างในก็ค่อนข้างกว้างนะคะ」
「พี่ไม่ได้หมายถึงแบบนั้น เธอนี่ยังเด็กน้อยจริงๆนะ」
「เอออออออออออ๋」
ลิซยิ้มให้กับน้องสาวตัวน้อยแล้วหันไปมองข้างหน้า
「ซีน่า พวกเราก็มาสร้างสถานที่ๆสามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขกันดีกว่านะ」
เด็กๆหัวเราะได้อย่างอิสระ ร้องไห้ได้อย่างอิสระ และนอนหลับอย่างสงบโดยไม่ต้องหิวโหยหรือหนาวเหน็บ
และสักวันหนึ่งก็จะต้องภูมิใจที่ได้ออกจากรังแห่งนี้
สถานที่เช่นนั้นแหละ
ลิซพูดด้วยรอยยิ้มที่ส่องแสงนำทางด้วยแสงแดดอันสดใส
「เพราะว่าฉันเป็นพี่สาวของทุกคนยังไงล่ะ」
++++++
ลิซเพื่อนสมัยเด็กของชั้นได้ออกจากกิลด์ใต้ดิน และเหตุการณ์ต่างๆรอบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็คลี่คลายในที่สุด
ในตอนเย็นลิลลี่เรียกหาเซนอสที่นั่งอยู่บนโต๊ะ
「คุณเซนอส กำลังนั่งดูจดหมายของคุณเบ็คก้าอยู่งั้นเหรอคะ？」
「อือ ใช่แล้ว」
สิ่งที่เขียนไว้ในจดหมายที่กางออกเป็นเรื่องเกี่ยวกับอาจารย์ของชั้น
เมื่อเขาอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่โหดร้าย เขาพยายามจะชุบชีวิตคนที่จากไปแล้ว
ทันใดนั้นอาจารย์ก็เข้ามาฟาดหัวจากด้านหลังและบอกว่าอย่าทำแบบนั้นอีก
พี่ลิซเองก็ปกป้องชั้นในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า
เบื้องหน้า ชั้นจะไปหาอาจารย์ของชั้นโดยไม่ต้องมีผู้ใหญ่ติดตาม และเรียนรู้เกี่ยวกับเวทมนตร์และโลกใบนี้
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าชั้นเป็นใครได้ในทุกวันนี้เพราะสองคนนั้น
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะอ่านอีกกี่ครั้ง เนื้อหาของจดหมายยังคงเดิม
อาจารย์เป็นฮีลเลอร์ระดับพิเศษ
เขาต้องขลุกตัวอยู่ในเวทย์ต้องห้าม เวทย์ฟื้นคืนชีพ
มีบางอย่างที่เหมือนคำสาปเปิดใช้งานและทุกคนต่างลืมตัวตนของอาจารย์ไปหมด
และถ้าต้องการทราบเกี่ยวกับตัวอาจารย์ต้องออกตามหาบันทึกของเขา
「มีการค้นพบใหม่รึเปล่า」
คามิลล่าพูดขณะนั่งอยู่บนเตียงและส่ายขาของเธอ
「ยังพูดไม่ได้เลยว่าค้นพบ แต่พอไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทำให้ชั้นได้นึกอะไรมากขึ้น 」
เซนอสเงยหน้ามองจดหมาย
「สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคนเยอะมาก แต่ต้องขอบคุณพี่ลิซที่ทำให้กลุ่มของเรามีทีมเวิร์คที่ดี มีคนหนึ่งที่ชั้นสนิทด้วยเป็นพิเศษ」
ราวกับนึกขึ้นมาได้ เขาจ้องมองไปบนอากาศแล้วพูดต่อ
「เมื่อชั้นเล่าเรื่องที่ได้พบกับอาจารย์ เขาก็สนใจอย่างมากและไปเรียนกับชั้นด้วย」
「โอ๊ะนั่นเป็นครั้งแรกที่ได้ยินอะไรแบบนั้นเลยนะ」
「ลิลลี่เองก็พึ่งได้ยินเป็นครั้งแรกค่ะ」
「อ่า ก็คงจะแบบนั้น มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นจนยากที่จะพูดเลยล่ะ――」
ชั้นนึกถึงเพื่อนๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เผชิญความลำบากด้วยกันได้ดี
ลิซและซีน่า
มาร์คัส
เอมิล
ลอมบาร์ด
แอชลีย์
คูจา
และอีกหนึ่งคน――
เซนอสมองลงไปบนจดหมายที่โต๊ะอีกครั้งและพึมพำ
「บันทึกของอาจารย์ อาจจะมีเรื่องราวของเวลริตต้าอยู่」
＋＋＋
ณ สถานที่หนึ่งในสลัม
เสียงแหลมดังก้องไปทั่วพื้นที่ใต้ดินที่แผ่ลึกลงไปในทางน้ำที่คดเคี้ยว
「ไง อย่างที่บอกได้กำจัดคาริไปเรียบร้อยแล้วนะ」
ขณะที่【ไกด์】สวมหมวกสีเทากางมือออกในลักษณะเวอร์วัง ก็มีเสียงหนึ่งดังมาในความมืด。
「ก็แค่บอกให้ไปเก็บกวาดไม่ใช่เหรอไง」
「ฮะฮะ ขี้ระแวงจังเลยนะ ถ้าอย่างนั้น เดาว่าฉันคงเชื่อใจหัวหน้าใหญ่ของกิลด์ใต้ดินมากเกินไปใช่ไหม?」
「……ไม่ได้ถามสักหน่อยว่าแกหายไปไหนมานานหลังจากหายตัวไปที่กิลด์ใต้ดิน」
「ก็วางแผนว่าจะซ่อนตัวไปสักพัก แต่ก็ควบคุมความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้เลยเนี่ยสิแย่จริงๆ」
「……」
「นอกจากนี้ ฉันยังเป็นหนี้เซนอสเขาด้วย」
จากนั้น【ไกด์】ก็มุ่งสู่ความมืดอันเงียบงัน
「ในแง่ความสัมพันธ์ของฉันกับเซนอสคุง ฉันคิดว่าเรามีความสนใจเหมือนกันนะ？」
มีบางอย่างเหมือนกับการถอนหายใจเล็กๆออกมาและได้ยินเสียงพลิกบางอย่าง
「เซนอส….ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ยินชื่อนั้นอีกครั้ง」
「โอ้วววว ดูของขึ้นน่าดูเลยนะ เขาเป็นอดีตเพื่อนของฉันเองล่ะ？」
【ไกด์】พูดต่อไปราวกับยั่วยุ
「อย่างไรก็ตามในแง่ของความอยากรู้อยากเห็น มีเซนอสที่เป็นฮีลเลอร์แห่งความมืดซึ่งทำการรักษาได้อย่างสมบูรณ์แบบแม้จะไร้ใบอนุญาติก็ตาม และแกที่ไต่เต้ามาตำแหน่งผู้บริหารด้วยพลังแห่งการรักษาอันน่าสะพรึ่งกลัวเป็นอาวุธ มันน่าสนใจจริงๆว่าใครจะชนะศึกนี้ จากแกที่เรียนเวทย์รักษาภายใต้อาจารย์คนเดียวกัน」
ไม่มีการตอบกลับ
มีเพียงความมืดอันเงียบสงบที่แผ่กว้างออกไป
บริจาคค่าชานมได้ที่ 097-005-6950 ภารดร บุญมา พร้อมเพย์/ทรู วอลเล็ต