21 สัตว์ร้ายผู้เฝ้าประตู 1
“คิเมียรา…?” (ลูซี่)
ลูซี่พึมพำสิ่งนี้
สัตว์ยักษ์ได้นอนอยู่ที่นั่น
มีสองหัว สิงโตและแพะ, และมีหางที่มีปลายหางเป็นงู ขนทั้งตัวของมันสีเทาเข้ม
ดูเหมือนมันจะหลับอยู่, แต่มันรู้สึกเหมือนว่ามันจะตื่นทันทีที่เราเข้าใกล้มัน
ผู้เฝ้าประตูผมว่า
ดูเหมือนว่าเจ้านี่ก็เป็นสัตว์เวทมนตร์ที่ถูกสร้างขึ้นมา
“ลองสู้มันก่อนมั้ย?” (นีน่า)
นีน่า-ซังไม่มีความลังเล
“ยัง ยัง, เดี๋ยว ให้ชั้นเชคด้วย [ประเมิน] ก่อนสิ” (ฟูจิวาละ)
“มันดูแข็งแกร่งน่ะ ฟูจิ-ยัง, เอาเลยได้โปรด” (มาโกโตะ)
“ปล่อยชั้นเอง… ฟุมุ ฟุมุ, มันดูเหมือนจะเป็นคิเมียราจริงด้วย จุดอ่อนของมันดูเหมือนจะเป็นไฟ” (ฟูจิวาระ)
“ได้เวลาชั้นเฉิดฉาย!” (ลูซี่)
ลูซี่มีพลังขึ้นมาในทันที
“แล้ว, มันดูเหมือนมันจะเกิดก่อนยุคแห่งการหลุดพ้น-เดสุ โซ มอนสเตอร์ค่อนข้างอายุยืน” (ฟูจิวาระ)
“”เอ๋?!””
ลูซี่และนีน่า-ซังส่งเสียงด้วยความช็อก
“โออ้…มอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว นั้นคงอันตราย” (นีน่า)
“เดี๋ยวนะ, นี่ไม่ใช่แย่แล้วเหรอ?” (ลูซี่)
นีน่า-ซังและลูซี่เริ่มปั่นป่วน
“ลูซี่, แย่ตรงไหนเหรอ?” (มาโกโตะ)
“มอนสเตอร์นั้นเก่งหรอ, ท่าน-นีน่า?” (ฟูจิวาระ)
คู่หูอิเซไกไม่เข้าใจ
“นาย-ท่าน, ในยุคมืดก่อนผู้กอบกู้จะปลดปล่อยโลกนี่เมื่อ 1,000 ปีก่อน, มอนสเตอร์ตอนนั้นจะแข็งแกร่งกว่าตอนนี้น่ะ นายรู้เรื่องนั้น, ใช่มั้ย?” (นีน่า)
“ชั้นเคยได้ยินมา” (ฟูจิวาระ)
ผมรู้เรื่องนั้น
“มอนสเตอร์จากเวลานั้นดุร้ายเพราะอิทธิพลจากเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่, และมีคนพูดว่า เอลฟ์และมนุษย์ของยุคนั้นแข็งแกร่งกว่านักดาบและนักเวทย์ตอนนี้” (นีน่า)
“พูดอีกอย่าง, เจ้านี่อยู่มาตั้งแต่ก่อน 1,000 ปี, งั้นมันคงค่อนข้างแข็งแกร่ง, หือห์ แข็งแกร่งแค่ไหนถ้าเทียบกับคิเมียราปรกติ?” (มาโกโตะ)
“มันพูดกันว่ามอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีก่อน เก่งกว่า 3-4 เท่าน่ะ” (นีน่า)
“งั้นนั่นไม่ทำให้มันตกอยู่ในการจัดประเภทที่ต่างไปเหรอ?” (มาโกโตะ)
เวลาเมื่อ 1,000 ปีก่อนอันตรายไปแล้ว
“ชั้นเคยได้ยินมาว่าของปาร์ตี้นักผจญภัยที่มีประสบการณ์ถูกจัดการเพราะคิดว่ามันคือมอนสเตอร์ธรรมดา แต่มันกลายมอนสเตอร์เมื่อ 1,000 ปีที่แล้ว” (นีน่า)
“เราทำอะไรดี? ยอมแพ้แล้วกลับดีมั้ย?” (มาโกโตะ)
ใจจริงผมไม่อยากกดดันมันมากไป
“ไม่, ลุยกันเถอะ” นีน่า-ซังเสนอ
“ท่าน-นีน่า, มันมีโอกาศชนะเหรอ?” (ฟูจิวาระ)
“มอนสเตอร์พวกนี้ส่วนใหญ่จะออกมาจาก ‘ประตูใหญ่’ ไม่ได้น่ะ ถ้าเราสู้ไม่ได้, เราก็วิ่งหนีได้” (นีน่า)
‘หืมม’ ฟูจิ-ยังพยักหน้า
“ชั้นมีไอเท็มชื่อว่าบัตรหนีที่มันทำให้เราถูกย้ายออกจากดันเจี้ยน ถ้ามันอันตรายขึ้นมา, มาหนีออกจากดันเจี้ยนกันเถอะ” (ฟูจิวาระ)
“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
เสียงเหมือนจะปลอดภัยถ้างั้น
“ชั้นจะคอยสนับสนุนนีน่า-ซังถ้างั้น XXXXXXXXXXX [วอเทอร์ โอเวอร์โฟล]” (มาโกโตะ)
ผมใช้เวทมนตร์สปิริตรวบรวมน้ำ
[วอเทอร์ เคอร์เรนท์]
ผมควบคุมน้ำที่สร้างมาและสร้างลูกบอลน้ำยักษ์
ข้อเสียของสิ่งนี้คือมันใช้เวลาเปิดใช้งานเวทมนตร์ค่อนข้างนานเทียบกับถ้าใช้มานาของผมเอง
“เธอน่าจะเริ่มสวดเวทย์ไฟด้วย ลูซี่” (มาโกโตะ)
“ได้” (ลูซี่)
ครั้งที่แล้ว, ถ้าเวทมนตร์ของลูซี่ไม่โดนกริฟฟอน, เราก็จะไม่ชนะ
ผมรู้สึกว่าครั้งนี้, พลังโจมตีของเวทมนตร์ของลูซี่นั้นจะสำคัญ
“แล้ว, แล้วก็, ฟูจิ-ยัง, ชั้นปล่อยให้นายนะถ้ามันเริ่มแย่” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว-เดสุ โซ” (ฟูจิวาระ)
พวกเราได้เตรียมท่าลับบางอย่าง ในครั้งนี้
มันดีที่มีสิ่งที่ทำได้เพิ่มเมื่อคนในปาร์ตี้เพิ่ม
“งั้น, ชั้นจะไปก่อนนะ” (นีน่า)
นีน่า-ซังเข้าหาคิเมียราด้วยการย่างก้าวเบาๆ
ผมตามเธอไปข้างหลังเล็กน้อย
ฟูจิ-ยังและลูซี่อยู่ใกล้กับบันได
ลูซี่กำลังสวด
{คิเมียรายืนขึ้นอย่างช้าๆ}
อย่างที่คิด, มันไม่ได้หลับ
เพราะมันเป็นผู้เฝ้าประตูไง
“ไป!” (นีน่า)
นีน่า-ซังปิดระยะห่างในทันที และปล่อยลูกเตะใส่คิเมียรา
เสียงหนัก *ปัง!* ได้ถูกสร้างขึ้น, แต่คิเมียราแค่เซเล็กน้อย
เหมือนจะตอบแทนสิ่งนั้น, คิเมียราได้เหวี่ยงขาหน้า, และนี่น่า-ซังหลบระหว่าที่ร้าง ‘ว้าว้า!’
[เวทมนตร์น้ำ: ไอซ์ แอร์โร่ว์]
ผมยิงเวทมนตร์เพื่อขัดขวาคิเมียรา
*{ทึ้ง! ทึ้ง! ทึ้ง! ทึ้ง!}* ทั้งหมดโดนเป้าหมาย
แต่…
“มันไม่มีผล” (นีน่า)
นีน่า-ซังเกาแก้ม
คิเมียราไม่แม้แต่จะหลบเวทมนตร์ของผม
มันมีปฏิกิริยาเหมือนจะพูดว่า ‘นั่นยุงเรอะ?’
ห-ห่า, มันทำผมโกรธ
หลังจากนั้น, นีน่า-ซังอ้อมไปด้านหลังข้างของมอนสเตอร์เพื่อโจมตีมัน, แต่คิดเมียราไม่มีช่องเปิด
หัวแพะ, สิงโต, และงู นั้นป้องกันอยู่ตลอด
“หืมม, มันแข็งแกร่งกว่าคิเมียราธรรมดาจริงๆด้วย” (นีน่า)
นีน่า-ซัง ถอยออกมานิดหน่อยและพูดสิ่งนี้ด้วยสีหน้าลำบากใจ
“จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ชั้นจัดการคิเมียราธรรมดาด้วยการเตะของชั้นได้, แต่เจ้านี่ไม่ถอยเลย” (นีน่า)
“มันไม่สนแม้แต่จะหลบเวทย์ชั้นเลย…” (มาโกโตะ)
ผมยังไม่เชี่ยวชาญการใช้เวทมนตร์สปิริตเลยอีกด้วย
“หึ่ม! อย่างที่คิด, พวกนายทำอะไรไม่ได้ถ้าไม่มีชั้น!” (ลูซี่)
ผมได้ยินเสียงของลูซี่
มันดูเหมือนเธอมีความสุขที่ถึงตาเธอบ้าง
“เฮ้ย, ช่วยเราตรงนี้หน่อยซี่, ลูซี่” (มาโกโตะ)
“ปล่อยชั้นเอง! [เวทมนตร์ไฟ: ไฟร์แอร์โร่ว์]!” (ลูซี่)
“มันลูกธนู*จริงเหรอนั่น…?” (ฟูจิวาระ)
*TLN แอร์โร่ว์
ผมได้ยินฟูจิ-ยังพึมพำ
มันหน้าเกินไปที่จะเรียกว่าลูกธนู, มันเหมือนแท่งไฟมากกว่า, และมันตรงไปที่คิเมียรา
คิเมียราไม่สนใจเวทมนตร์ผม, แต่กระนั้น, มันหลบสิ่งนี้
แท่งไฟไปโดนกำแพงคริสตัลและไฟได้แผ่ไปทุกทิศทาง
ลูกไฟขนานต่างๆ ตกเหมือนฝนลงมา…บนคิเมียรา…และนีน่าและผม
คิเมียราส่งเสียงรำคาญ ‘กรรร!’, แต่เราไม่มีเวลาไปใส่ใจมันตอนนี้
“ว้าว้าว้า!”, นีน่า-ซังวิ่งไปรอบๆ
“ฮฮฮิ้!” (มาโกโตะ)
แผลไฟไหม้ครั้งเก่าของผมทำให้ผมรีบไปที่ข้างลูซี่และฟูจิ-ยัง
นีน่า-ซังอยู่ใกล้ไปแล้วในเวลาที่ผมสังเกตุ
คิเมียราไม่ตามพวกเราด้วยเหตุผลบางอย่าง
มันอาจจะระวังตัวจากเวทมนตร์ไฟของลูซี่
แต่มันต้องใช้ 3 นาทีเพื่อใช้งานอีกนะ
“เฮ้ย, ลูซี่” (มาโกโตะ)
“อ-เอ๋?” (ลูซี่)
นักเวทย์ที่ทำให้ไฟกระจายไปทั่วได้เอียงหัวอย่างน่ารัก
สาวคนนี้…
“เวทย์ของท่าน-ลูซีมีพลังที่สุดยอด ท่าน-นีน่า, โอเครึเปล่า?” (ฟูจิวาระ)
“มันทำให้ชั้นตกใจเลย” (นีน่า)
นีน่า-ซังดูเหมือนจะไม่โกรธ, แต่หัวเราะแทน
“ช-ชั้นขอโทษ”, แม้แต่ลูซี่ก็ขอโทษเรื่องนั้น
“ยังไง, ครั้งหน้าระวังด้วย ดูเหมือนคริสตัลของดันเจี้ยนนี้จะสะท้อนเวทย์น่ะ” (มาโกโตะ)
“มันจะอันตรายถ้ายิงเยอะๆ” (ฟูจิวาระ)
“เราทำอะไรดี…” (มาโกโตะ)
ดูเหมือนเราจะไม่มีอะไรที่ทำได้ในสถานการณ์ปัจจุบัน, ดังนั้นมาทำสิ่งต่อไปดีกว่า
“ฟูจิ-ยัง, โปรดใช้นั่น” (มาโกโตะ)
“โอ้, นั่น? นั่นเร็วจัง” (ฟูจิวาระ)
“ไม่มีความหมายที่จะยืดเยื้อน่ะ” (มาโกโตะ)
“จริง ถ้างั้น…” (ฟูจิวาระ)
ฟูจิ-ยังดันแขนเขาออกมา
“[เวทย์จัดเก็บ: เอาออก]” (ฟูจิวาระ)
ในเวลานั้น, น้ำได้หลั่งไหลออกมาจากมือขวาของฟูจิ-ยังเหมือนน้ำตก
มันแทบจะเทียบไม่ได้กับเวทมนตร์สปิริตของผม
น้ำท่วมห้องอย่างเห็นได้ชั้ด
เพิ่มจนถึงจุดที่ถึงตรงเข่าเราไปด้วยกันกับคิเมียรา
เมื่อผมถามฟูจิ-ยังก่อนหน้าว่า ‘เก็บน้ำด้วยเวทมนตร์จัดเก็บได้เท่าไหร’ เขาพูดว่า ‘ชั้นเก็บ สระ 50 เมตรได้สบาย’
เมื่อผมได้ยินสิ่งนั้น, ผมคิด ‘นี่แหละ’
“เวทมนตร์ของนาย-ท่านสุดยอด” นีน่า-ซังพูดด้วยความประทับใจ
“แม้มันจะไม่มีทางอื่น, นายจะใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้เหรอ?” ลูซี่พูดด้วยความทึ่ง
“นายคิดได้เจ๋ง” (ฟูจิวาระ)
“ต้องทำสิ่งที่ทำได้ทุกอย่างน่ะ!” (มาโกโตะ)
ทั้งหมดนี่ผมเป็นนักเวทย์ฝึกหัดที่อ่อนแอที่สุด
แสงสว่างจากกำแพงและเพดานคริสตัลได้สะท้อนบนผิวของน้ำ และสร้างภาพที่งดงามยิ่งขึ้น
โอเค, มาลุยกัน
โดเนทได้ครับ ขอบคุณมากครับ
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน