25 – ปีกแห่งรุ่งอรุณ – เปิดฉาก
「นายคือ……บลูโน่*?」
«TLN: จากบรูโน่»
เมื่อผมไปเพื่อทักทายกองทหารที่ 2 ผมคิดเกี่ยวกับที่สหพันธรัฐได้สู้กับคนอื่นมาก่อน เมืองมาถึง ผมเป็นบลูโน่นั่งอยู่ที่เก่าอี้ผู้บัญคับบัญชา
「ชั้นได้ยินว่าคนที่มีทักษะได้มา มันคือนายเหรอ เอเกอร์?」
บลูโน่พูดในน้ำเสียงที่แหบ
ผมจำได้ว่าเขาเป็นชายที่มีรูปร่างที่บาง แต่มีทักษะที่งดงาม
ผมไม่เคยคิดว่าเขาเป็นผู้บังคับบัญชา
「ใช่ ชั้นมาที่นี่ทันทีหลังจากนั้น ในระยะ 1 ปีนี้ ชั้นได้มีปัญหาหลายอย่างเองเลย」
พวกเราจับมือกัน
「นี่มันกระทันหัน แต่ คณะทหารรับจ้างนี้ต่างจากคณะทหารรับจ้างธรรมดา จากนี้ไป เมื่อมีคนอื่นเรียกชั้นว่า ‘ผู้นำ’ มันไม่ใช่พิธีการ แต่เป็นคำสั่งขั้นต่ำ」
「ไม่คัดค้าน ผู้นำ-โดโนะ」
「โอเค เพราะนายมีอาวุธและม้า พยายามทำการจู่โจม ทำตามต้องการในเรื่องการกำหนดสถานที่และกองกำลัง เมื่อชั้นได้เห็นการต่อสู้ของนายมาก่อน มันดีที่สุดเมื่อชั้นให้นายอาละวาดตามที่นายต้องการ」
ผมจำไม่ได้ว่าผมสู้แบบนั้นนะ
「ในเรื่องของอาวุธ……นายไม่ต้องการมัน แต่นายต้องการชุดเกราะ ชั้นจะจัดเตรียมให้นาย อย่างที่คนนึงคาดได้ จู่โจมด้วยแค่สองคนนั้นดูกระจอก ดังนั้นชั้นจะมอบคนให้ไปกับนายอีกคนนึง」
มาร์คได้ปรากฏตัวขึ้นกระทันหันอย่างอืดๆข้างหลังบลูโน่
เขาถือค้อนศึกใหญ่ที่มันไม่ต่างมากกับบัลดิชของผม
「……」
「ชายขรึมเหมือนเคย มันเป็นซักพักแล้วนะ ขอแสดงความเคารพ」
「ใช่ ชั้นก็ด้วย」
「เกี่ยวกับซีเลีย เพราะเธอเป็นผู้ติดตามของชั้น ได้โปรดดูแลเธอด้วย」
「ช่างเป็นชาย ยังพาผู้หญิงมาที่สนามรบ……ยังไงซะ ระวังตัวด้วยเพื่อที่นายจะไม่มีปัญหา……อ้า ใช่ ชั้นไม่เคยได้ยินเรื่องนี้ แต่นายอายุเท่าไหร่กับเด็กคนนั้นน่ะ」
「ชั้น 19 และเธอ 14 ปี」
ความจริงคือ เราไม่เคยรู้อายุจริงของเรา แต่ผมปรึกษาและตัดสินใจมันกับนนน่า
「ปีนี้ ชั้นอายุ 18 ปี นี่ทำให้นายแก่กว่าชั้นปีนึง」
อย่าเทียบตัวเองอย่างไม่ระวังสิ
ซีเลียน่ารัก เธอเธอแค่ อายุ 14
เพราะทั้งหมดการบรรลุนิติภาวะของผู้หญิงคือ 15 ปี
แต่ผมไม่รู้จักอายุที่แท้จริงของผมนะ
「จริงเหรอ? นายเด็กอย่างน่าตกใจเลยนะ」
ตอนนี้ผมพาผู้หญิงมาใด้ภายใต้การอนุญาตของผูนำ
ผมรับเกราะโซ่และซีเลียเลือกม้าของเธอเอง
มันยากที่จะขี่ม้าเพราะมันนานมากแล้ว แต่ถ้ามันเป็นซีเลียมันควรจะโอเค
「เฮ้ พี่ใหญ่หน้าใหม่ นายจะใส่ชุดเกราะก่อนที่จะแนะนำตัวกับเราเหรอ?」
เมื่อผมพยายามจะใส่ชุดเกราะ 5 คนได้ปรากฏตัวกระทันหันแล้วล้อมเรา
อันธพาล แต่พวกนอกกฎหมายจะเป็นคำที่ดีกว่าสำหรับพวกเขา ปรกติแล้วคณะทหารรับจ้างประกอบไปด้วยคนแบบนี้
「ใช่ ได้โปรดดูแลเราอย่างดีด้วย」
มันดูเหมือนพวกเขาจะไม่ชอบวิธีที่เราพูด
「เฮ้ย เฮ้ย นายต้องคำนับเมื่อนายทักทายเรา หน้าใหม่」
「ชั้นไม่รู้ว่านาจะทำการทหารม้าจู่โจมรึเปล่า แต่ทหารรับจ้างมีกฎของพวกเขาเอง」
「นายแม้แต่มีผู้ติดตามด้วย」
เมื่อเขาเข้ามาใก้ล มาร์คได้พูดขึ้นมากระทันหันว่า ‘เราจะทำอะไรกับพวกเขา?’ ผมรู้ว่าเขาหมายความว่าอะไร แต่ผมส่ายหัวของผม
「แล้ว นายจะทำอะไรกับชั้น?」
「ทหารรับจ้างทั้งหมดมันเกี่ยวกับความแข็งแกร่ง รู้มั้ย แม้มันโอเคถ้านายมีทักษะ」
พวกเขาใช้ตาที่หยาบคายเพื่อมองซีเลียเหมือนจะเลียทั่วตัวเธอ
แม้ว่าซีเลียได้ปลอมตัวเป็นผู้ชาย เธอยังดูหล่อสวย ด้วยความใคร่ที่กองกันเป็นปี ทุกคนที่นี่เห็นเธอเป็นบางคนที่มีค่าพอที่จะคิดด้วยความใคร่
「ถ้านายไม่มีปัญหา โปรดให้ชั้นยืมตูดของน้องชายที่น่ารักนั้นตรงนั้นให้เราด้วย แม้ว่า ชั้นไม่รู้ว่าเอ็นใหญ่เกินขนาดของชั้นจะทำเค้าพังหลังจากนั้นมั้ย」
ได้ยินคำพูดที่หยาบคาย ซีเลียชักดาบของเธอ
จุดเดือดของเธอต่ำเหมือนเคย แต่ผมลูบหัวเธอ ‘ป๊อน’ ด้วยมือของผม
「นายอยากเทียบดาบของเรา ใช่มั้ย?」
「นายชอบชี้ทุกอย่างเลยเหรอ หึ้ห์? มีวิธีเข้าใจที่ง่ายกว่านั้นนะ รู้มั้ย」
ผมหยิบดาบของผมและชี่ไปที่ที่ว่าง
「นายจะรู้เมื่อเราสู้กัน 1 ต่อ 2 ก็โอเคด้วย」
「อย่าเสียดายกับการตัดสินใจล่ะ!」
ผมไม่รู้ว่าจุดเดือดของผมก็ต่ำอย่างคาดไม่ถึงด้วย
สถานการณ์คือ 1 ต่อ 2 แม้ว่ามันเป็นการสู้ฝึก ไม่มีดาบไม่มีคมที่นี่
มาร์คอธิบายหลายอย่างแต่ ตัดสินใจจากที่พวกนี้ทำตัว ไม่จำเป็นต้องมีกฎ
「เริ่ม」
ในสัญญานเริ่ม ผมพุ่งไป
เขารับการฟันของผม
ชายที่รับการฟันของผมกรีดร้องอย่างอนาถาขณะที่หัวไหล่เขาหลุด และผมปล่อยเขาไว้แล้วไปหาเหยื่อรายต่อไป
เหยื่อรายต่อไปผมได้สับสน และไม่รู้ว่าจะทำอะไรเมื่อเห็นผมกำจัดเพื่อนเขาอย่างง่ายๆ อย่างที่คาด เขาตั้งดาบขึ้นในตำแหน่งป้องกัน เหมือนคนหนึ่งคนที่ชูดาบของเล่นในตำแหน่งนั้น
ผมจะให้นายเห็นนรกซักพักหนึ่ง
ผมยกดาบผมจากด้านล่าง จากนั้นฟันภาคใต้ของเขาด้วยด้านที่ไม่มีคม
เสียงแน่นของบางอย่างแตกได้ถูกได้ยิน หลังจากนั้น ชายพ่นฟองออกมาและทรุดลงไปเนื่องจากภาคใต้ของเขาได้ถูกขยี้
「มีใครอยากจะลองอีกมั้ย?」
ได้ยินคำยั่วยุที่โอฬารของผม เพื่อนคนอึ่นทั้งหมดได้หนีไป
นี่มันก็โอเคด้วย การต่อสู้ครั้งนี้ไม่ใช่มารยาทหรือเป็นเพียงแค่คำพูดกับพวกเขา แต่เป็นบทเรียนที่จำเป็น
แม้ว่าปีกแห่งรุ่นอรุณคล้ายกับทหารธรรมดา ด้วยคนจำพวกแบบนั้น นี่มันไกลจากดี
พวก “ธรรมเนียมของทหารรับจ้าง” นั้นมีเยอะ ผมหวังว่าบทเรียนนี้จะมีประโยชน์สำหรับพวกเขา
ผมต้องเปลี่ยนที่นี่ให้เป็นที่ที่อยู่สบาย
「นายแข็งแกร่ง」
「ชั้นอยากจะเห็นนายนอกจากหลังโต๊ะนี้นะ รู้มั้ย」
「มันควรจะยังไม่นาน ในเวลานั้น ……」
วันต่อไปหลังจากที่ผมพูดคำนั้น กองทหารที่ 2 ได้รับคำสั่งให้ออกเดินทาง
ดูเหมือนพวกเขาจะเจอที่ซ่อนของโจร
ดั้งเดิมแล้วนี่เป็นความรับผิดชอบของอาณาจักร แต่เพื่อที่จะมอบความปลอดภัย มันจำเป็นที่จะกำจัดพวกเขา
มีหลายอย่างที่ผมอยากเห็น เช่นการสั่งการของบลูโน่ และกำลังของกองทหารทั้งหมด โดยไม่มีผม
และ มันได้เป็นเวลานาน ความหยั่งรู้ผมทื่อลงไปมั้ย? นี่มันเป็นโอกาสที่ผมจะได้ตรวจมัน
「ซีเลีย อย่าออกไปจากข้างชั้นนะ นายต้องฟังทุกคำสั่งของชั้นนะ โอเคมั้ย?」
「ครับ!」
ซีเลียมีสัญชาติญานการต่อสู้ที่ดี
แต่ ตัวที่บางของเธอเป็นจุดบอดเดียว มันอาจเป็นจุดบอดที่ถึงชีวิตของเธอ
ผมต้องปกป้องเธออย่างทั่วถึง
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
—————————————————————
ปีกแห่งรุ่งอรุณ; กองทหารที่ 2; องค์ประกอบ
—————————————————————
ทหารม้า
—————————————————————
│ ทหารม้าหนัก (ระดับเดียวกันกับคณะทหารม้า) │1 หน่วย │ ทหารม้า 20 คน│
—————————————————————
│ ทหารม้าเบา │ 2 หน่วย │ ทหารม้า 40 คน│
—————————————————————
│ ทหารม้าจู่โจม (อาวุธผสม) │ หน่วยรายบุคคล │ ทหารม้า 20 คน │
—————————————————————
.
—————————————————————
ทหารราบ
—————————————————————
│ ทหารเบา │ 4 หน่วย │ 80 คน │
—————————————————————
│ ทหารราบชั้นสูง (พร้อมปืนธนู) │ 2 หน่วย │ 20 คน │
—————————————————————
│ หน่วยหอกยาว │ 3 หน่วย │ 60 คน │
—————————————————————
│ นักธนู │ 2 หน่วย │ 40 คน │
—————————————————————
.
—————————————————————
│หน่วยขนส่ง (หน่วยเสบียง) │ 10 เกวียน │
—————————————————————
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
หน่วยเสบียงเดินทัพด้วยกัน ทำให้ทั้งหน่วยโงนเงนไป 300 คน ซึ่งเดินทัพอย่างช้าๆ จากเมืองหลวงราชวงศ์ไปที่ตะวันออกเฉียงใต้
การกำจัดขโมย ปรกติไม่ได้ต้องการที่จะเคลื่อนไหวกองทัพขนาดใหญ่ขนาดนี้แต่ เพราะคำอธิบายของผู้บังคับบัญชาจากดินแดนแม่ ค่อนข้างมีการไหลเขาของชาวนาจากอาร์คแลนด์ที่ยากจน
มีแรงจูงใจที่ซ่อนอยู่ของการโจมตีเข้าเขตศัตรูเต็มกำลังนี้ มันสำหลับการฝึกกำลังทหาร เพื่อเตรียมตัวสำหรับบางอย่างที่จะเกิดขึ้นครั้งต่อไป
「ด้วยขนาดขนาดนี้ การกำจัดขโมยดูเหมือนสงครามจริงเลย ไม่ใช่เหรอ?」
「ใช่ นี่เป็นการเข้าร่วมครั้งแรกในการเดินทัพแบบนี้」
ซีเลียตามผมโดยขี่ม้าตัวเล็ก
มาร์คขี่ม้าที่ใหญ่เท่ากับตัวเขาอย่างง่ายดาย
ผมตรวจสภาพของแอ่งคู่และหอกของผม
คุณพูดได้ว่าภาพลักษ์ที่ผมแบกดาบอยู่ข้างหลังและชวาร์ซแบกหอกมันแปลก
หน่วยทหารม้าเบามีเครื่องแต่งกายและอุปกรณ์เทียบกับเราซึ่งเป็นทหารม้าจู่โจมซึ่งดีกว่าอย่างชัดเจน
ชวาร์ซร้อง ตอนแรก มันตื่นเต้นกับบรรยากาศการรบ แต่ตอนนี้หงุดหงิดเพราะเราเดินหน้าอย่างช้าๆ
หน่วยทหารม้าของเราดูเหมือนทหารราบ โดยเฉพาะหน่วยหอกยาว พวกเขาเดินเหมือนหนอนดิ้น
บลูโน่ เสนอเกี่ยวกับให้ทหารม้าไปก่อน แต่ได้ถูกปฏิเสธ อย่างที่คาด ผู้บังคับบัญชาก็เริ่มหงุดหงิดด้วย
แต่ แค่ตอนนี้เพื่อนร่วมงานของเราได้เริ่มสังเกต ทหารม้า 5 คนจากทหารม้าลาดตระเวนได้กลับมา
จากระยะนี้ พวกเขาจะมาถึงในไม่ช้า
「มาร์ค มีแผนอย่างนี้มาก่อนมั้ย」
「มี จากภาคใต้ ทหารของอาร์คแลนด์ปลอมตัวมาเป็นโจรเพื่อปล้นสะดม」
เข้าใจแล้วสถานการณ์ของอาร์คแลนด์ได้แย่ไปถึงจุดๆนั้น
「ในเวลานั้น ทหารทั้งหมดของเรามีประมาณ 500 คน คู่ต่อสู้มีจำนวนเท่ากันแล้วพวกเขาชนะ หลายคนได้ตายแต่ มีประสบการณ์มากมายด้วย」
แน่นอน พวกเขาต้องไม่มีหน่วยเกราะหนัก ถ้าพวกเขาได้ปลอมตัวมาด้วยจำนวนเท่ากันแล้วพวกเขาชนะ พวกเขาต้องได้ใช้ทหารอาณาจักรเพื่อทำมัน
「ผู้นำบลูโน่เป็นหัวหน้า ดังนั้นชั้นไม่มีปัญหา」
มาร์คให้ค่าบลูโน่ไว้สูง
ผมเห็นกลุ่มควันจากไกลๆ มันดูเหมือนทหารม้าทั้งหมดได้กลับมา
มันต้องเป็นผลจากการสอดแนม
เพราะเราอยู่ใกล้บลูโน่ เราได้ยินข้อมูล,จากหน่วยสอดแนม
「ศัตรูได้ยึดครองหมู่บ้านบุกเบิก! จำนวนของศัตรูยืนยันแล้วครับ ศัตรูมีจำนวนประมาณทหารราบ 100 คนเมื่อเห็นจากข้างนอก แต่ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับจำนวนคนข้างใน! และมีม้าศึกอยู่บ้างครับ」
มันค่อนข้างเป็นบางอย่างสำหรับขโมยที่จะมีม้าศึก อย่างน้อยมันอยู่ในระดับของคณะทหารรับจ้างตกอับ
อย่างไรก็ตาม นี่อาจจะไม่ใช่การพัฒนาฝ่ายเดียวธรรมดา
「เพิ่มความเร็วของกองทัพทั้งหมด! ให้เราไปถึงที่นั่นในตอนเย็น ทหารม้าจู่โจมแยกออกไปข้างหน้า! ตรวจดูหน่วยสอดแนมของศัตรู」
ทหารเพิ่มความเร็วระหว่างที่บ่น เรากระจายออกไปทันที
เป็นการตัดสินใจที่ดี ถ้าเราถูกเจอตอนนี้ เราจะมาเพื่อความว่างเปล่า
ไม่มีอะไรนอกจากทุ่งหญ้าที่นี่ ถ้าศัตรูอยากจะทำอะไรบางอย่างหลบๆซ่อนๆ เราจะรู้ทันที ดังนั้นเรายืนแล้วดูตำแหน่งของเรา
ผมพุ่งไปโดยใช้ม้าเพื่อยืนดู ผมจะสังหารหมู่พวกมันก่อนพวกมันจะสังเกตผม
ผมรู้สึกไม่สบายใจกับเวลา แต่ความเสียงจะสูงถ้าเราสร้างพื้นที่ตั้งแคมป์ที่นี่
ผมไม่มีทางเลือกนอกจากรีบ
「มันเป็นทหารสอดแนม!」
คนจากทหารม้าจู่โจมได้ตะโกน ชายได้ซ่อนอยู่ในไม้พุ่ม พยายามจะวิ่งหนี…… คุณพูดได้ว่าเขาเป็นเพียงแค่หนุ่มน้อยที่พยายามจะวิ่งหนี
「ชั้นจะปล่อยมันให้นายนะ!」
ผมบอกซีเลีย เธอเร่งความเร็วขึ้นเพื่อตามหน่วยสอดแนมของศัตรู
ม้าของซีเลียไม่ได้เร็วขนาดนั้น แต่มันยังเพียงพอแล้ว เพราะความเร็วของม้ากับคน ต่างกันอย่างแน่นอน
หลังจากที่เข้าไปถึงเด็กผู้ชาย ซีเลียดึงดาบของเธอ และหลังจากเธอใกล้เขาพอ เธอกวัดแกว่งมัน
เด็กหนุ่มล้มลงและเลือดสาดกระจาย ทำไม่ได้แม้แต่จะร้องขอชีวิตเขา
ซีเลียนั้นแน่นอนว่ามีพรสวรรค์มากกว่าชายธรรมดา โดยเฉพาะกับการขี่ม้าและการใช้ดาบ
ความคิดของเธอเร็วด้วย ถ้าเป็นไปได้ว่าเธอมีการเรียนที่สมบูรณ์ บางที เธอจะมีโอกาสสำเร็จในชีวิตมากกว่า
ขณะที่เธอนำดาบกลับ ซีเลียกลับมาระหว่างมองดูผม เหมือนกับเธอต้องการคำชม
หลับจากนั้น หลายคนทำความสะอาดสิ่งที่เละเทะขณะที่ทหารม้าจู่โจมนำทั้งหน่วยเดิน แต่จู่ๆ ทหารม้าที่นำอยู่ยกดาบขึ้นสูงและหยุด
ดูเหมือนว่าเราไปถึงที่ซ่อนของศัตรู หมู่บ้านบุกเบิก
ถ้าเรา ทหารม้า เดินหน้าแบบนี้ เราาจะถูกพบ ดังนั้น หน่วยทหารม้าจะถูกทิ้งให้รออยู่ที่นี่ มันเป็นไปได้ว่าหน่วยทหารราบจะนำการโจมตี
「ทหารราบจะโจมตีเลยมั้ย?」
「ใช่ นักธนูจะสนับสนุนด้วยลูกธนูระหว่างที่ทหารราบจะทำการโจมตีหลัก ทหารม้าจะประจำการข้างหลังเพื่อสกัดกั้นและสังหารหมู่ เมื่อกรณีที่บางคนพยายามจะหนี」
บลูโน่พูดกับหนึ่งในกลุ่มชายจากทหารจู่โจม
เราไม่ต้องการจะทำให้โจรเป็นนักโทษ เราแค่สังหารหมู่พวกเขาได้
มีบางคนที่จับพวกเขาชั่วคราว แต่ในท้ายที่สุด พวกเขาจบที่การถูกฆ่าด้วย
หน่วยทหารราบที่ช้าในที่สุดก็เดินทันเรา
ดั้งเดิมแล้ว เราจำเป็นต้องรอจนกว่าความอดทนจะกลับคือมาเพื่อฟื้นกลับไปสภาพดีที่สุด แต่พวกเขาจะเริ่มบุกแล้วในไม่ช้า
เมื่อมันเป็นตอนกลางคืน อันตรายของความล้มเหลวที่จะฆ่าขโมยนั้นสูง
「ทหารทุกคน ประจำตำแหน่ง! นักธนู ไปอย่างเงียบ ยิงธนูในเวลาเดียวกันไปที่ศัตรู ทหารม้าจู่โจมไปช่วยทหารราบบุกหมู่บ้าน」
「ซีเลีย มาร์ค อยู่ข้างหลังชั้นไว้ ถ้ามีศัตรูพยายามจะวิ่งหนี ปิดฉากพวกเค้าซะ」
「ครับ」 「เค」
เราได้ทำตำแหน่งสามเหลี่ยมรบ และรอการยิงจากนักธนู
จากที่นี่ หมูบ้านนั้นไม่รู้ถึงสถานการณ์เราอย่างสมบูรณ์
นักธนูได้เข้าหาหมู่บ้านจากนั้นใส่ลูกธนูเข้าไปที่ธนู
เมื่อศัตรูได้เริ่มสังเกต มันได้สายเกินไปแล้ว และจากนั้น …
「ยิง!」
มีลูกธนู 40 ลูกเทไปที่พวกเขาในทีเดียว
คนจำนวนหนึ่งได้ล้ม ระฆังดัง และขโมยทุกคนได้กระโดดออกมาจากทุกบ้าน
「บุก!」
ทหารม้าจู่โจม 20 คนดันขึ้นไปจากข้างหลัง
ระยะจากหมู่บ้านมันไม่ถึงแม้ 1 นาที
ถ้าเราได้โจมตีก่อนวางแผน มันจะเป็นความเสียหายที่รุนแรง
「เราจะไปที่ไหน?」
อย่างปรกติ ร่องลึกข้างนอกและรั้วไม้ได้ถูกสร้างรอบๆหมู่บ้านเพื่อเลี่ยงสัตว์และมอนสเตอร์
พุ่งเข้าไปด้วยม้า เราทำลายสิ่งกีดขวางได้อย่างง่างๆ
ดังนั้น เมื่อมันไม่มีรั้วและร่องลึกเราแค่ดันผ่านไปจากข้างหน้าได้
มีโจรที่คุ้มกันทางเข้าด้านหน้า แต่พวกเขายังไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น
「อา พวกนายคือ ‘นักล่าขโมย’」
ตรงหน้าประตูรั้ว คนที่ปิดทาง หัวของเขาได้ถูกขยี้ และอีกคนได้ถูกเหยียบย่ำโดยม้า
ข้างบนหอสังเกตการณ์ มีดได้ปักที่นักธนูที่เตรียมธนูของเขา
ซีเลียได้ฆ่านักธนูแล้วเหรอ?
ทำลายทางเข้าสู่หมู่บ้านด้านใน เราได้ถูกกันโดยหอกที่ฝังตัวอยู่ในรั้วไม้
หลังรั้วนั้น ชายหลายคนพร้อมธนูกับลูกธนูพร้อมและรออยู่ตรงนั้น และทหารม้ายืนตรงหน้าเพื่อฆ่าผู้บุกรุก
แต่ชวาร์ซไม่ได้ช้าลง
ชวาร์ซไม่มีปัญหากับรั้วแบบนั้น
ดังนั้น ผมเตรียมหอกและเหวี่ยงมันให้เร็วขึ้น
ชวาร์ซกระโดดข้ามรั้ว และขยี้นักธนูหนึ่งคนเมื่อลงพื้น
ชวาร์ซได้เข้าหานักธนูที่เหลือที่แค่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยตัวของพวกเขา สั่นในความกลัว
ผมเหวี่ยงหอกในความสับสน คน 3 คนเสียส่วนหนึ่งของร่างกายพวกเขาแล้วล้มไป
ผมเล็งหอกไปที่ชายที่แยกออกมา เหมือน 3 คนนั้น เขาก็ถูกฟันร่วงโดยหอกผม
2 คนโยนธนูทิ้งแล้วพุ่งเข้าหาผมด้วยมีดในมือ ผมดึงแอ่งคู่จากหลังผมแล้วฟันมัน แอ่งคู่ของผมตัดพวกเขาเหมือนเต้าหู้
แต่ชายคนหนึ่งได้วิ่งต่อไปแม้ว่าผมมั่นใจว่าผมได้ฟันแอ่งคู่ไปบนคอเขาแล้ว มันเป็นความมหัศจรรย์ที่ชายคนนั้นได้วิ่งต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมคิดว่าผม ‘พลาด’ ในทันทีนั้น ซีเลียได้ฆ่าชายคนนั้นจนกว่าไหล่ของเขาจะหลุดออกมา
ไม่ใช่แค่ศัตรู ซีเลีย มาร์ค และแม้แต่ตัวผมเอง ได้ตกใจถึงความคมของแอ่งคู่
พวกเรายึดครองทางเข้าของหมู่บ้านระหว่างที่ขโมยได้ถอยทัพ
ทหารม้าจู่โจมได้หาทางเข้าจากอีกฝั่งเพื่อไล่ตามขโมยที่หนีไป
ด้วยสถานการณ์ที่ทหารม้าได้อลหม่านไปทั่วข้างในหมู่บ้าน กำลังใจของขโมยได้ทรุดไป สกัดกั้นทหารราบที่เข้ามานั่นโง่เมื่อการป้องกันของพวกเขาไม่ได้เตรียมการอย่างสมบูรณ์
「มันจบแล้ว」
ซีเลียพูดระหว่างที่ยืนอยู่ข้างผม
「ใช่」
ขโมยทำได้เพียงแค่2อย่าง ซึ่งก็คือยื้อเวลาหรือหนี
แม้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะหนี และการยื้อเวลาจะไม่ช่วยพวกเขาด้วย
「นี่คือทหารม้าเบา」
ขโมย โดยเฉพาะผู้หญิง กำลังการต่อสู้นั้นน้อย
ผมเห็นหน่วยทหารม้าเบาโจมตีกลุ่มของ ขโมย 40 คนที่วิ่งหนีไปข้างหน้าหมู่บ้าน
ยังมีเวลาก่อนจะพระอาทิตย์ตกดิน
มันควรจะพอแล้วถ้าเราได้ฆ่าพวกเขา 100 คน
「ชั้นตัดสินใจที่จะอยู่ที่นั่น เราจะขยี้การต่อต้านของพวกเขาจากข้างในหมู่บ้าน」
ผมนำแอ่งคู่ที่เปื้อนเลือดจากศพแล้วแบกมันขึ้นไหล่
หน่วยทหารราบไต่รั้วจากหลายที่เพื่อสู้ข้างในหมู่บ้าน
ขโมยบางคนได้ประจำตำแหน่งเนินเล็กๆ เพราะสู้กับพลหอก ผมโจมตีสามคนได้ทีเดียว มาร์คได้ทำลายบ้านด้วยค้อนศึกที่ศัตรูได้กีดขวางตัวเองไว้ข้างใน ระว่างที่ผมแทงศัตรูที่วิ่งหนีในที่โล่ง
ผมไม่ได้มีความรู้สึกดีจริงๆกับการสังหารหมู่
แต่คำสั่งได้ถูกมอบแล้ว
การสังหารหมู่ได้ดำเนินต่อไป มันประมาณเวลาที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ที่ในที่สุดเราก็ได้สังหารหมู่ขโมยทั้งหมด
「โอเค มันเสร็จแล้ว! ขุดหลุมแล้วฝังศพ มันจะถูกกินเมื่อหมาป่าหรือมอนสเตอร์มา ตั้งแคมป์ที่นี่ ระวังผู้รอดชีวิต」
จากคำสั่งของบลูโน่ การต้อสู้ได้จบ ความสนใจของทุกคนได้เลื่อนจากการสังหารหมู่ไปที่อาหารเย็นและนับความสำเร็จ
「นายคือเอเกอร์ ผู้ใช้หอกที่เก่งที่สุดรึเปล่า? มันดูเหมือนนายได้สู้อย่างดีนะ」
「ใช่ชั้นได้เตรียมตัวสำหรับขโมย ชั้นคิดว่ามันเป็นเพราะความไม่สงบในอาร์คแลนด์」
「ใช่ มีเด็กและผู้หญิงอยู่ในกลุ่มศพด้วย ทหารรับจ้างต้องได้เกี่ยวข้องกับผู้ลี้ภัยด้วย」
「ในท้ายที่สุด ชั้นไม่ชอบการฆ่าผู้หญิง」
「เรา ในฐานะทหารธรรมดาไม่ได้อยากทำมัน แต่ ชั้นไม่อยากจะขายผู้หญิงเพื่อเงิน」
นั่นทำไมพวกนายฆ่าพวกเธอทั้งหมดเหรอ? มันยากนะ หือห์
แม้ว่า ชาวบ้านของหมู่บ้านผู้บุกเบิกมีชะตาเดียวกัน บางทีมันอาจเป็นกรรม
「เอเกอร์ อย่างที่ชั้นคาด ไม่มีเท่ากับนายเลย ด้วยพลังการต่อสู้แบบนั้น ชั้นจะมอบรางวัลให้ ต่อจากนี้ไปชั้นมอบความไว้วางใจหน่วยจู่โจมนี้ให้นายนะ」
การบุกเข้าไปในเขตศัตรูแรกของปีกแห่งรุ่งอรุณของเราจบแบบนี้
หลังจากที่เรากลับ เราได้รับเหรียญพิเศษและ 10 เหรียญทองและ เราได้พักผ่อนพักนิดนึงด้วย
ซีเลียได้ 5 เหรียญทอง แต่ตั้งใจมอบให้ผม ผมใส่มันกลับเข้าไปที่หน้าอกเธอระหว่างที่พูดว่า ‘ใช้มันเป็นเงินค่าขนมของนาย’ แต่อย่างน่าเสียใจ จากท้องของเธอได้ยินเสียง ‘คลิ้ง’ เพราะเงินได้ลื่นหล่น หน้าของซีเลียได้เศร้าที่ได้เห็นเงินหล่นจากหน้าอกของเธอ
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
ภาคต่อ – การต่อสู้ของผู้หญิง
ศาลาต้มสุก
「โอ้ย」 「โอ้ ขอโทษ」
เมื่อนนน่าได้ผ่านคาร์ล่าในทางเดิน เธอได้เหยียบเท้าของคาร์ล่า
「เฮ้! เธอจงใจทำนั่น ไม่ใช่เหรอ!?」
「ไม่ ชั้นได้คิดเกี่ยวกับบางอย่างน่ะ」
คาร์ล่าได้ไฟลุก ระหว่างที่นนน่าแค่ปัดป้องเธอไปอย่างสบายๆ
「เพราะหน้าอกที่ใหญ่นั่นส่ายอย่างไม่จบไม่สิ้น เธอละเลยเท้าของเธอเอง」
「ยังไงซะ… เมื่อเธอพูดมันแบบนั้น มันจริง ชั้นมองไม่เห็นเท้าของชั้น…… หน้าอกที่ใหญ่ของชั้นมีด้านร้ายและด้านดีด้วย」
เมื่อนนน่าได้พูดเกี่ยวกับหน้าอกที่ใหญ่ของเธอ อย่างไม่คาดคิด เธอพูดมันด้วยความมั่นใจ
เพราะระหว่างที่เดินทาง เธอได้ทำให้คนที่เธอรัก บ้าไปด้วยหน้าอกของเธอ เธอจะไม่อับอายเกี่ยวกับมัน
「คุห์! นมสัตว์ประหลาดนี้! วัวนม!」
「อะไรก็แล้วแต่ นี่คือหน้าอกที่รักของเอเกอร์-ซามะ ชั้นจะไม่ตื่นเต้นไม่ว่าเธอพูดอะไรก็ตาม」
「แม้ว่าหัวนมเธอดำ」
นนน่าได้หยุด
「เธอยัง 18 ปีใช่มั้ย? นั่นยังจะดำหลังจากไม่กี่ปี ช่างน่าผิดหวัง」
「เธอรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่ะ? มันแค่ดำนิดหน่อย นั่นคือทั้งหมด มันใหญ่และดีที่จะถู」
「นั่นไม่เกี่ยวอะไรกับเอเกอร์เลย ใช่มั้ย? ถ้ามันดำกว่านี้ ไม่ใช่ว่าเธอจะถูกโยนทิ้งเหรอ? อ๊ะ เธอผลิตนมแม่ได้มั้ย ด้วยหน้าอกที่ใหญ่ขนาดนั้นน่ะ?」
「เอเกอร์-ซามะ จะไม่ทำอะไรแบบนั้น! นอกจากนี้ เธอแก่กว่าเอเกอร์-ซามะตั้ง 5 ปี ใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่าผิวเธอจะเหี่ยวในอีกไม่นานเหรอ?」
「อะไร- ผิวนี้มันระเบิดไปด้วยความเยาว์วัย! แม้ว่าเธอไม่เห็นมัน เธอรู้สึกมันได้!」
「อ่ะร้า ชั้นได้รู้สึกมันในเตียง ชั้นคิดว่ามันรู้สึกเหมือนน้ำ」
คาร์ร่าโกรธขณะที่เธอฉีกเสื้อของเธอ
「ดู! ผิวที่เรียบนี้ ข้อกล่าวหาเท็จของเธอมัน……」
ขณะที่เลือดได้ไปที่หัวเธอ คาร์ล่าได้ลืมเกี่ยวกับรอบข้างเธอ
คนหนึ่งที่ได้ยินการทะเลาะได้มองออกมาจากห้องของเขา เขาเห็นหน้าอกที่เปลือยของคาร์ล่า
สายตาของผู้ชายทุกคนรวมกันที่หน้าอกที่นุ่มและเด้งของคาร์ล่า
「โอเน่*-จังโชว์ดีนี่กลางวันแสกๆ」 「โชว์ท่อนล่างด้วยเลยมั้ย」 「มาเป็นคู่ของชั้นด้วย 1 เหรียญเงิน ได้โปรด」
«TLN: พี่สาว»
นนน่าทำตัวเธอให้ห่างจากคาร์ล่าที่ถูกเยาะเย้ยก่อนบางคนจะรู้ว่านนน่ารู้จักเธอ
「เปลือยในที่สาธารณะ? งั้น เธออยากจะมีเซ็กส์มากขนาดนั้น ในฐานะผู้หญิงของเอเกอร์-ซามะ ชั้นจะรายงานเธอ」
คาร์ล่าซ่อนหน้าอกของเธอระหว่างที่หน้าเธอได้กังวล
「เดี๋ยว! อย่าบอกเอเกอร์!」
「อ่ะร้า อ่ะร้า คนที่รู้สึกผิดเป็นคนที่น่าสงสัยมากที่สุด」
คาร์ล่าทำเป็นหูหนวกจากคำเยาะเย้ยของนนน่า
「จากตอนนี้ไป เรียนรู้จากประสบการณ์นี้แล้วระวังปากของเธอ ไม่อย่างนั้น ปากชั้นจะหลวมต่อหน้าเอเกอร์-ซามะ」
นนน่าได้เดินจากไปอย่างสง่างามด้วย ‘โฮ่โฮ่โฮ่’ ระหว่างที่คาร์ล่าพยายามจะไม่ให้อารมณ์ของเธอเสีย
「นนน่าชนะยกแรก」
เมลิสซ่าพูดระหว่างที่กินขนมอบ
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
—————————————————————
ชื่อ│:│ เอเกอร์
—————————————————————
อาชีพ│:│ ปีกแห่งรุ่งอรุณ; สมาชิกหน่วยทหารม้าของกองทหารที่ 2
—————————————————————
เงิน│:│ 30 เหรียญทอง (เงินและต่ำลงมาไม่นับ) (เงินได้ถูกหักสำหรับค่าเดินทางโดยไม่ได้ถูกพูดถึงในเรื่อง การประมาณการแบบหยาบ)
—————————————————————
อาวุธ│:│ แอ่งคู่ (ดาบยาว), บัลดิชใหญ่ (หอก)
—————————————————————
ชุดเกราะ│:│ เกราะโซ่, บูทหนังสูง, ผ้าคลุมสีดำ(ต้องสาป)
—————————————————————
พวกพ้อง│:│ ชวาร์ซ (ม้า), ซีเลีย (ผู้ติดตาม), มาร์ค
—————————————————————
พวกพ้องที่รออยู่ที่โรงแรม│:│ นนน่า อีเล็คตร้า, เมลิสซ่า, มาเรีย, คาร์ล่า (บ้ากามรายใหญ่)
—————————————————————
จำนวนคู่นอน│:│ 28
—————————————————————
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord