แสงหลากสีปรากฏขึ้นจากคำสั่งการสร้างหมู่บ้านระดับพระเจ้าทันที จากนั้นค่อยๆหายไป
ทันใดนั้นเอง กระท่อมหนึ่งหลังใหญ่ สองหลังเล็ก ก็ปรากฏขึ้นจากอากาศที่ว่างเปล่าใกล้กับเย่เฉิน
เมื่อจ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆ เห็นดังนั้น พวกเขาขยี้ตาด้วยความตกตะลึง พวกเขามั่นใจว่าก่อนหน้านี้พวกเขาทำเพียงแค่เก็บกวาดพื้นที่ มีเพียงแค่พื้นที่โล่งแต่ตอนนี้กลับมีกระท่อมสามหลัง หนึ่งหลังใหญ่สองหลังเล็กปรากฏขึ้น
หากนี้เป็นมายากล ก็ต้องใช้อุปกรณ์ประกอบฉาก
สิ่งที่ปรากฏบนพื้นดินแบบนี้ ไม่สามารถทำได้โดยใช้การจัดฉากแน่นอน
“เป็นไปได้ไหมว่า … บอสเย่จะใส่กระท่อมทั้งสามไว้ในมิติเก็บของ?”
“หืม? ใช่มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่นอน มิติเก็บของสามารถเก็บรวบรวมไอเทมได้ คุณเห็นไหมว่ามีกระท่อมเพียงสามหลัง และมันง่ายที่จะติดตั้ง “
“ แต่บอสเย่เอากระท่อมสามหลังมาทำอะไร?”
เย่เฉินได้ยินความเห็นของพวกอันธพาล แต่เย่เฉินก็ไม่ได้อธิบายพวกมัน เพราะมันไม่มีความจำเป็น มีความลับมากมายในเกม หากไม่นับมิติเก็บของที่จะถูกค้นพบในไม่ช้า เย่เฉินจะไม่ต้องการจะบอกอะไรอีก
อะไรคือความเสียสละ? อะไรคือการทำเพื่อมนุษยชาติ? เขาต้องบอกความลับให้กับทุกคน? ไม่งั้นจะเป็นการโกง?
เย่เฉินไม่สนใจ
เหตุผลง่ายๆคือ เย่เฉินที่เกิดใหม่รู้ซึ้งเกี่ยวกับความโลภ ความปรารถนาและความหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุดของผู้คนมากกว่าใคร
ประสบการณ์ในชีวิตก่อนหน้านี้ทำให้เย่เฉินมองเห็นธรรมชาติของมนุษย์ที่โสมมมากมาย
เย่เฉินค่อนข้างแน่ใจว่าตราบใดที่เขาบอกความลับของเกมไป ดินแดนแรกที่จะถูกยึดครองคือหมู่บ้านหลุนฮุย
ความแข็งแกร่งของเย่เฉินในตอนนี้ ยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะเพิกเฉยต่อคน 10,000 หรือ 100,000 คน
แม้ว่าจะมีคนเพียงร้อยคน แต่ถ้ามีใครใช้เกาทัณฑ์ เย่เฉินอาจถูกฆ่าได้ แม้ว่าโอกาสจะมีไม่มากนักก็ตาม
ดังนั้นเย่เฉินจึงเลือกที่จะไม่พูดออกไป
เขามองไปที่หมู่บ้านหลุนฮุยของเขา เหลือบมองไปที่กระท่อมทั้งสามอย่างละเอียด
เย่เฉินหันหลังเดินกลับไปหาจ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆ
“พี่ใหญ่.” จ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆต่าง รีบตะโกนเมื่อเห็นเย่เฉินเดินกลับมา
ความโหดเหี้ยมของเย่เฉิน ที่พวกเขาเห็นเมื่อไม่นานมานี้ จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกอันธพาลจะรู้สึกหวาดกลัว
“คุณกลับไปได้แล้ว เพื่อเป็นการตอบแทนที่ช่วยฉัน ฉันจะเตือนพวกคุณว่าให้รีบไปยังเขตที่ถูกสร้างขึ้นใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า” เย่เฉินพูดด้วยสีหน้าอย่างว่างเปล่าขณะที่เขามองไปยังจ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆ
เมื่อจ้าวเอ๋อเหอและคนอื่น ๆ ได้ยินดังนั้น พวกเขาก็ตกตะลึง
มันไม่เหมือนกับที่พวกเขาคิดไว้ ในความคิดของพวกเขา เย่เฉินสั่งให้พวกเขาทำอะไรบางอย่างและควรจะวางแผนที่จะรับพวกเขาเป็นลูกน้อง
แต่กลับกลายเป็นว่า มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น
จ้าวเอ๋อเหอมองไปที่เย่เฉินด้วยความสับสน ทันทีที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกไป เขาก็ต้องตัวสั่นและรู้สึกหายใจไม่ออกอย่างกะทันหัน
เขามองไปยังดวงตาที่ไร้อารมณ์คู่นั้นซึ่งเต็มไปด้วยความไม่แยแสกับชีวิตและความตาย
จ้าวเอ๋อเหอ รู้สึกว่าตราบใดที่เขาพูดออกไปวินาทีถัดไปคือเวลาตายของเขา
“ครับพี่ใหญ่ พวกเราจะไปเดี๋ยวนี้” จ้าวเอ๋อเหอพยายามอย่างมากเพื่อทำให้หัวใจที่กำลังกระสับกระส่ายของเขาสงบลง
เย่เฉินพยักหน้าจากนั้นหันหลังเดินกลับไปยังกระท่อม
จ้าวเอ๋อเหอเหลือบมองไปยังแผ่นหลังของเย่เฉิน ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความลังเล เดิมทีเขาตัดสินใจที่จะติดตามเย่เฉิน แต่ตอนนี้เย่เฉินไม่ยอมรับพวกเขา
นี่เป็นสิ่งที่จ้าวเอ๋อเหอไม่สามารถยอมรับได้ จะอย่างไรแล้วครั้งหนึ่งเขาก็เคยเป็นหัวหน้าของแก๊งอันธพาล
อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าแสดงความไม่พอใจออกมา
เพราะเย่เฉินเป็นเหมือนเทพแห่งสังหาร ที่ไม่สนใจชีวิตมนุษย์ โหดร้ายและเผด็จการ เขายังไม่อยากตาย เขาจึงต้องจากไป ในท้ายที่สุดจ้าวเอ๋อเหอกับพวกอันธพาลก็จากไป
หลังจากที่เย่เฉินกลับไปที่กระท่อม เขากระตุ้นจิตสำนึกเล็กน้อย กระแสน้ำวนปรากฏขึ้นจากอากาศที่ว่างเปล่า จากนั้นเสือตัวน้อยที่มีขนสีแดงเพลิงก็ออกมา
ทันทีที่ออกมามันแสดงท่าทีมึนงงอยู่ชั่วครู่ จากนั้นก็วิ่งไปด้านข้างของเย่เฉินและแตะขาของเย่เฉินด้วยความรัก
การแสดงออกที่เย็นชาของเย่เฉินหายไปในทันที เขาเอนตัวไปลูบหัวเล็ก ๆ ของหยานหู่และพูดว่า
“ความปลอดภัยขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว อย่าวิ่งไปรอบ ๆ ให้อยู่ในบริเวณของหมู่บ้านหลุนฮุย อย่าโจมตีผู้คนตามอำเภอใจ หากมีคนมาให้รีบแจ้งข้าถ้าใครกล้าทำร้ายเจ้าก็ฆ่ามันซะ!”
“วูววว.” หยานหู่ผงกหัวน้อยๆของมัน และส่งเสียงคำรามออกมาอย่างไร้เดียงสา
หยานหู่เป็นสัตว์วิญญาณและยังเป็นราชาแห่งสัตว์วิญญาณ
มันเกิดมาพร้อมกับทักษะและสติปัญญาที่สูงมาก เป็นธรรมดาที่มันจะเข้าใจในสิ่งที่เย่เฉินพูด
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย และลูบหัวของหยานหู่ จากนั้นเขาก็กดแหวนที่อยู่บนนิ้วของเขา ดวงดาวส่องแสงกระจัดกระจาย คลังเกมระดับเพชรก็ปรากฏขึ้นในห้อง
เย่เฉินเดินตรงไปที่คลังเกมระดับเพชร และเปิดฝาออกเหยียดตัวลงนอน
หลังจากปิดคลังเกมแล้วเย่เฉินก็เข้ามาในเกมอีกครั้ง
ในขณะนั้น หยานหู่ก็วิ่งเหยาะๆไปที่ด้านข้างของคลังเกมเพชร แล้วขดตัวเป็นลูกบอล นอนหลับสนิทเหมือนลูกแมวตัวน้อย
อย่างไรก็ตามหากดูจากหูที่ขยับอยู่ตลอดเวลาของมันแล้ว จะรู้ว่ามันไม่ได้หลับ แต่กำลังฟังการเคลื่อนไหวด้านนอกอยู่
โลกแห่งเกม หมู่บ้านหลุนฮุย คฤหาสน์ของหัวหน้าหมู่บ้าน
ทันใดนั้นลำแสงก็ปรากฏขึ้นภายในห้องนอนของคฤหาสน์หัวหน้าหมู่บ้าน
ลำแสงค่อยๆกระจายออกไปและเย่เฉินก็ลืมตาขึ้น
“ ติ้ง ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น เทพหมาฮัสกี ซึ่งจัดตั้งหมู่บ้านเป็นลำดับที่สิบและหมู่บ้านเทพหมา ได้รับรางวัลพิเศษ ในฐานะหมู่บ้านที่สิบในดินแดนรกร้าง “
เย่เฉินที่ได้ยินประกาศของระบบนี้ ก็ตกตะลึงไปในทันที
เทพหมาฮัสกี้เหรอ? บ้าเอ้ย! มันสร้างหมู่บ้านเร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน?
***เทพหมาไซบีเรียนก็มา ชี้แจงนิดนึงนะครับ เกมนี้สิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่ได้รับวิวัตนาการจากผานกู่เข้าเล่นเกมได้หมด ดังนั้นเรื่องนี้จึงไม่ได้มีเผ่าพันธุ์มนุษย์เพียงอย่างเดียว หลายเผ่าพันธุ์ก็มีสติปัญญาเหมือนมนุษย์ ประมาณมนุษย์สัตว์ไรงี้ครับ