บทที่４ตอนที่１
「อะไรกัน！」
「อึก！」
ณ ชานเมืองของเมืองอาร์คาซัม ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังแลกดาบกันในพื้นที่เขตด้านนอกเมือง
คนหนึ่งคือไอริสดิน่า ・ฟรานซิส สาวสวยผมยาวสีดำ ร่ายรำขับขานเพลงดาบของเธอออกมาได้อย่างงดงาม ดาบที่ฟาดฟันคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา ดาบที่แม้แต่คนธรรมดายังมองไม่เห็น
อีกคนหนึ่งคือ โนโซมุ・เบลาตี้ ชายหนุ่มที่มีตาเฉียบแหลมถือดาบคาตานะ ดาบที่ฟาดฟันประกายแสงวาบหลังจากที่ขยับได้เพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามการฟาดฟันของเขานั้นก็ห่างไกลจากคำว่าสมบูรณ์แบบอย่างที่เคยเป็น
การโจมตีของไอริสค่อยๆทำลายการป้องกันของโนโซมุอย่างช้าๆ โนโซมุเองก็เริ่มรับดาบของเธอไม่ได้พยายามจะหลบ แต่ไอริสที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น
（อึก！เร็วมาก！！ กันได้ไม่หมดเลย！！）
（อย่างที่คิด สุดยอดไปเลยนะ！ เขาสามารถรับดาบของฉันที่ใส่พลังเต็มที่ได้เนี่ยนะ…………）
โนโซมุกระโดดถอยหลังและใช้แขนทั้งสองข้างกันการโจมตีของเธอเอาไว้
ด้วยความสามารถของไอริสที่ถูกเสริมด้วยพลังเวทย์มันทำให้เป็นเรื่องยากที่โนโซมุจะรับการโจมตีตรงๆได้
ความสามารถทางกายภาพของเธออาจจะไม่เด่นเท่ามาร์ แต่ถึงยังงั้นเธอยังเอาเวทย์มาประยุกต์ใช้เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตนเอง แถมโนโซมุยังไม่รู้ไพ่ตายของฝ่ายตรงข้ามเลยแม้แต่น้อย
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าโนโซมุพยายามสร้างช่องว่างแม้เพียงเล็กน้อยจากการโจมตีของเธอก็ยังดี
ถ้าหากสู้กันในที่แคบโนโซมุคงทำแบบนี้ไม่ได้ ตอนนี้เขากำลังสู้กันแถวๆชานเมือง โนโซมุจึงใช้ประโยชน์ของพื้นที่ให้ถึงที่สุด
（แต่ว่านะ ดาบน่ะไม่ใช่อาวุธเพียงอย่างเดียวของฉันสักหน่อย！ โนโซมุ！）
ในเวลานั้นเองพื้นที่เท้าของโนโซมุก็ลอยขึ้น โนโซมุถูกยกขึ้นจากพื้นดิน แต่ว่าไอริสเองไม่ได้ทำการร่ายเวทย์เลยแม้แต่น้อยบางทีอาจจะเป็นผลของความสามารถ “ปรับใช้ทันที”
「อึก！」
โนโซมุที่สูญเสียการทรงตัวก็รีบกลิ้งลงบนพื้นทันที เขาหลบดาบของไอริสได้ หากตัดสินใจช้ากว่านี้แม้แต่นิดเดียวโดนฟันแหงๆ
（ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันตัดสินใจได้แล้วละ แม้แต่การตัดสินใจของเขาก็ยังไม่ธรรมดา……）
（บ้าบออะไรกันเนี่ย ความสามารถแสนขี้โกงนั่นมันอะไรกันเปิดใช้งานเวทย์โดยไม่ต้องร่ายเป็นปัญหาซะจริง……）
ไอริสยังคงไล่ตามโนโซมุไป ดาบของโนโซมุปลิวไป โนโซมุจับดาบขึ้นมาขณะที่กำลังคุกเข่าต่อหน้าเธออยู่นั้น เขาใช้ดาบคาตานะที่มีลักษณะโค้งนิดหน่อยนั่นในการฟันเสยขึ้นเพื่อปัดการโจมตี
（คราวนี้ละตาผมบ้าง！！）
「อะไรกัน！」
ในขณะที่โนโซมุปัดดาบของเธอนั้น เขาก็ลุกขึ้นและก้าวเข้าประชิดไอริสทันทีและฟันดาบมาที่เธอ ดาบที่เข้าไปหานั้นโดนขัดจากไอริส แต่โนโซมุยังผลักดันมันเข้าไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจอะไร
ต่างจากก่อนหน้านี้โนโซมุใช้การบิดเอว ข้อเท้าและหัวเข่าในการเป็นแรงหนุนเพื่อฟาดดาบออกไปด้วยแรงทั้งหมด ด้วยการเคลื่อนไหวเช่นนี้ทำให้เขาใช้แรงมากกว่าปกติจนเจ็บร่างกายเล็กน้อย
เสียงสะท้อนแหลมสูงของประกายดาบที่ฟาดฟันกัน การฟันของโนโซมุนั้นเถรตรงและไร้ซึ่งความปราณี แต่ว่าคู่ต่อสู้ของเขาก็ไม่ใช่คนธรรมดา ดาบของโนโซมุถูกเบนวิถีออกด้านข้างและก็โดนสวนกลับ
「ตรงนั้น！」
「อึก！」
การโต้กลับของไอริสเริ่มขึ้นแล้วไอริสที่ฟาดดาบออกไป จนโนโซมุต้องก้าวถอยหลัง แต่ถัดมานั้นก็มีกระสุนเวทย์ตามหลังเขามา
โนโซมุรีบหยิบฝักดาบออกมาและป้องกันเวทย์ แต่ว่าฝักดาบก็กระเด็นหายไปและทำให้เขาสูญเสียการทรงตัว
เวทย์ของไอริสที่ไล่ตามโนโซมุมันเป็นลูกศรน้ำแข็งขนาดเท่าแขนของผู้ใหญ่ จำนวนหนึ่งสร้างขึ้นมากลางอากาศ
เวทย์ที่ไอริสเปิดใช้คือ“การร่ายรำของหอกน้ำแข็ง”
สร้างหอกน้ำแข็งหลายๆอันแล้วยิงไปใส่คู่ต่อสู้
หอกน้ำแข็งที่ถูกสร้างขึ้นรอบๆพุ่งเข้าหาโนโซมุตามคำสั่งของไอริส
โนโซมุขยับขาด้วยแรงทั้งหมดที่มีเมื่อ หอกน้ำแข็งพุ่งชนเข้าไปที่พื้นมันก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
แน่นอนว่าเป็นการต่อสู้จำลองเฉยๆปลายหอกนั่นไม่ได้มีความแหลมอะไรมากนัก แต่ถ้าโดนเข้าไปเต็มๆก็มีลงไปดิ้นบ้างละ
「ยังไม่หมดหรอกนะ โนโซมุ！」
（แย่แล้ว！ ถ้าอยู่ระยะนี้กลายเป็นเป้าดีๆให้ซ้อมแหงๆ！！）
คราวนี้วงเวทย์ปรากฏขึ้นปลายเท้าของโนโซมุและมีโซ่สีดำที่พันธนาการเท้าทั้งสองข้างของเขา มันเป็น “โซ่สีดำพันธนาการ”ที่ใช้กับรูกาโต้นั่นเอง
「อึก ขาผม！」
นอกจากนี้ไอริสยังอัดมวลลมทั้งหมดไว้ด้านหน้าของเธอ
กระแสลมสีเขียวที่กลมกลืนไปกับพื้นที่รอบๆและส่งเสียงดังก้องกังวานดั่งสัตว์ผู้หิวโหย กำลังลอยอยู่ตรงหน้าโนโซมุพร้อมที่จะเข้าปะทะทุกเมื่อ
โนโซมุที่ติดอยู่กับโซ่มแห่งความมืดและดูเหมือนว่าเวทย์ตรงหน้าเองก็ระดับสูงพอๆกันทั้งสองเวทย์นี่มาจากพลังของแรงค์ A
สำหรับโนโซมุที่ใช้เวทย์ไม่ได้ไม่มีทางทำลายโซ่นี่ได้
「ลุยล่ะนะ！」
มวลแห่งสายลมรูปสัตว์พุ่งเข้าหาโนโซมุพร้อมเสียงตะโกนของไอริส เกลียวลมที่พัดผ่านก็ชวนน้ำตาไหลพราก มันพุ่งเข้าหาโนโซมุราวกับได้รับชัยชนะแล้ว
“อุโมงค์ลมแห่งความกระหาย”
เวทย์ที่ปล่อยเป็นเกลียวคลื่นเพื่อพุ่งไปหาศัตรูและเวทย์นี่ได้ชื่อว่าเป็นเวทย์ที่ถูกบีบอัดและหมุนวนจนเป็นเกลียวขนาดใหญ่จนส่งเสียงคำรามเหมือนสัตว์ร้าย
ตราบใดที่เท้าทั้งสองยังเคลื่อนไหวไม่ได้ไม่มีทางที่จะหลบได้พ้น โนโซมุที่ไม่สามารถใช้เวทย์ได้ก็ไม่สามารถสร้างอะไรมาขวางกั้นได้เลย
（แต่ว่าก็ไม่ใช่ว่าจะป้องกันการโจมตีนั่นไม่ได้！）
ต่อหน้าสัตว์อสูรรูปร่างลมนี่พุ่งเข้าโนโซมุเก็บดาบเข้าฝักและฟาดมันไปที่โซ่สีดำที่พันขาเอาไว้
คิ“ขาดสะบั้น”
เดิมทีเป็นเทคนิคที่ใช้ทำลายอวัยวะที่ใช้ปล่อยเข้าไปยังอวัยวะภายในของฝั่งตรงข้ามและมันจะทำให้อวัยวะภายในของฝ่ายตรงข้ามแหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ เขาใช้เทคนิคนี้เพื่อทำลายโซ่
วงเวทย์แหลกสลาย เกิดเสียงสั่นทะเทือนแหลมสูงจนโซ่นั้น “แตก”กระจาย
โนโซมุใช้ก้าวพริบตาเพื่อหลบการโจมตีทันที เขาส่งพลังลงไปที่ดาบเต็มที่พร้อมกับฟาดฟันมันออกไป
โนโซมุเปิดใช้ “ก้าวพริบตา”และต่อด้วย”ก้าวพริบตา-ดาบเริงระบำ”เพื่อฟาดฟันเหล่ามวลลมตรงหน้า
เขาไม่ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย โนโซมุตัดผ่านเวทย์ของไอริสและพุ่งเข้าหาไอริสเหมือนเดิม
แต่ว่าก็อย่างที่คิดเธอถือดาบรอไว้อยู่แล้วและพร้อมที่จะสวนกลับ โนโซมุดึงดาบที่อัดพลังไว้แน่นฟาดฟันลงไป………。
「อึก！」
รอยฟันสีแดงวาบเกิดขึ้นตรงหน้าผมและลงก็ลังเลที่จะชักดาบออกมา ไม่มีชัยชนะสำหรับผู้ที่แพ้เกมส์นี้ ก่อนที่โนโซมุจะรู้ตัวดาบของไอริสก็จ่อหน้าเขาแล้ว
◇◆◇
การต่อสู้จำลองจบลงด้วยชัยชนะของไอริส หลังจากการต่อสู้มาร์ ทิม่า และโซเมียที่ดูอยู่ก็ต่างตะลึง
วันนี้พวกเราทุกคนมาพูดคุยเกี่ยวกับการฝึกรอบเช้า พวกเราออกมาเขตด้านนอก เพื่อมาฝึกเพราะไม่มีปัญหารบกวนเรื่องเสียงดังด้วย
「เป็นเกมส์ที่ดีเลยะครับ」
「ฮ่ะฮะฮะฮะ….จะเป็นงั้นแน่เหรอคะ？」
สำหรับไอริสแล้วความสามารถเพียวๆของโนโซมุนั่นสุดยอดมาก แต่ว่าโนโซมุไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อยว่าความสามารถของเขาอยู่ในระดับสูงแค่ไหน ฉันเลยทำได้แค่ตอบแบบกำกวม
โนโซมุที่โดนกดดันอยู่ตลอดเวลาและสวนกลับได้เสมอสำหรับฉันแล้วไม่คิดว่านั่นเป็นการแข่งที่ดีเลยสักนิด
「เอ่อนั่นสินะ แปลกเกินไปแล้วล่ะโนโซมุเองก็ยังไม่ได้ปลดพันธนาการเลยใช่ไหม แต่ว่าสามารถสู้ได้ถึงขนาดนี้」
มาร์เห็นด้วยกับคำพูดของไอริส เขาที่กำลังนั่งอยู่บนทุ่งหญ้าพร้อมกับอ่านหนังสือเวทย์
ท่าทางแบบนั้นก็ยิ่งแปลกเข้าไปอีกใครที่ไหนจะเอาเวลาว่างมานั่งอ่านหนังสือเวทย์ แต่ดูเหมือนว่าเขาเองก็ติดใจกับการต่อสู้กับรูกาโต้ในตอนนั้น
ทิม่า โซเมียและมาร์ที่นั่งดูการต่อสู้จำลองระหว่างไอริสกับโนโซมุ
คุโระเองก็เกาะติดโซเมียแน่นเลยทิม่าเองก็ลูบหัวของคุโระ
คุโระหลับลงด้วยท่าทางสบายๆ
「อืม แต่ว่าคนที่สู้กับไอจังได้ขนาดนี้มีให้เห็นได้น้อยมากเลยล่ะ……」
「ใช่แล้วล่ะคะ！ พี่สาวของหนูน่ะเป็นถึงระดับอัศวินของฟอร์ซิน่า ดังนั้นมั่นใจได้เลยค่ะ」
คำพูดของมาร์ตามด้วยทิม่าและโซเมีย
แรงค์ของไอริส คือ A นั่นคืออันดับของเหล่านักผจญภัยชั้นยอดเลยนะ ถ้าเป็นอัศวินก็เทียบเท่ากับอัศวินองค์รักษ์ของราชวงศ์ โนโซมุเองที่เห็นความสามารถของไอริสแล้ว พอเทียบกับรูกาโต้ก็ไม่ต่างกันเท่าไร
「้หืมมมมมมม นั่นสินะ？」
อย่างไรก็ตามความคิดที่ว่าตัวเองอ่อนแอเกินไปมันฝังรากลึกลงไปในตัวเขาแล้วล่ะ
ความจริงแล้วโนโซมุไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น พูดให้ถูกต้องความแข็งแกร่งของเขามันแข็งแกร่งแบบว่าไม่สม่ำเสมอ เอาง่ายๆมันแกว่งไปตามอารมณ์ของเขานั่นละ
ในความเป็นจริงมันก็แปลกมากอยู่แล้วกับการที่เขาสามารถต่อกรกับมาร์และไอริสได้ทั้งๆที่โดนกดความสามารถให้ต่ำลง และทักษะดาบของเขาไกลเกินกว่าคนธรรมดาหรือนักเรียนทั่วไปแล้ว
อย่างไรก็ตามมันก็มีข้อจำกัด ไม่ว่าจะมีความสามารถที่แกร่งแค่ไหนแต่เมื่ออยู่ต่อหน้า “พันธนาการ” มันก็เหมือนกับการที่เอามังกรมาสู้กับเซียนดาบ เซียนดาบโดนตบร่วงง่ายๆแบบนั้นไงล่ะ ความสามารถที่แท้จริงมันจำเป็นต่อการต่อสู้จริง
ยิ่งไปกว่านั้นความแข็งแกร่งของโนโซมุไม่ใช่พลังทางกายภาพที่โดนจำกัด พลังเวทย์และคิก็โดนด้วย
คิที่ใช้ได้ตามปกติก็ลดลงจำนวนการใช้ก็ได้น้อยลง ทุกๆอย่างถูกจำกัดไว้หมดเลยแถมโนโซมุที่ใช้เวทย์ไม่ได้ ก็ยังโดนกดให้ต่ำไปอีกจนสัมผัสเวทย์ไม่ได้
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็เหมือนกับการถ่วงน้ำหนักให้ตัวเองก่อนออกวิ่ง โนโซมุอยู่ในสภาพเช่นนั้นมาโดยตลอดตัวเองที่วิ่งเต็มที่แต่มีตัวถ่วงน้ำหนักมาถ่วงไว้ตลอดเวลาทำให้ก้าวได้ช้ากว่าคนทั่วๆไป ความสามารถในการประเมินของเขาจะอยู่ในระดับต่ำ เพราะไม่สามารถใช้จริงก็ทำให้เขากังวลมากไปอีก
「นอกจากนี้ตอนที่ฉันเอาชนะโนโซมุได้ โนโซมุเองก็ลังเลที่จะใช้เทคนิคนั้นใช่ไหมละจะเกิดอะไรขึ้นละหากปลดปล่อยมันออกมา」
「อืม นั่นสินะ」
มาร์เห็นด้วยกับคำพูดของไอริส
เทคนิคของเขาที่เขาเรียกว่า “แฟนธ่อม(คมดาบลวงตา)” ขอโนโซมุที่เคยเห็นก่อนหน้านี้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น
เทคนิคนั่นมีความเร็วและพลังในการฟันที่รุนแรงอย่างเหลือเชื่อ เมื่อปล่อยออกมามันจะตัดผ่านทุกสิ่ง ยากที่จะหลบได้ แน่นอนว่าไอริสก็พยายามกดดันให้เขาใช้มันออกมา แต่โนโซมุก็ไม่คิดจะใช้มันออกมาเลยสักนิด
「……อืมกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่เหรอครับ แล้มาร์ทำอะไรละนั่น？」
โนโซมุหันไปและมองเพื่อนๆจากด้านหลัง
โนโซมุไม่เคยเห็นมาร์ที่ไม่ค่อยมีกะจิตกะใจเรียนมานั่งอ่านหนังสือโน้ตด้วยตัวเองเลย พูดแล้วมันก็แปลกๆอยู่ แต่ว่าสายตาที่เขาจ้องไปในสมุดโน้ตนั่นเหมือนกับพ่อคนก็ไม่ปราน
「เอ่อก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่ว่ามันไม่ได้ผลอย่างที่คิด」
「เวทย์นั่นอะเหรอ？」
「อืม」
จนถึงตอนนี้มาร์ใช้แค่คิในการฝึกซ้อมต่อสู้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาไม่ค่อยชอบเวทย์เท่าไรด้วย แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังสู้ได้อย่างสบายๆ
แม้ว่าความสามารถของเขาจะอยู่ในระดับสูง แต่ก็อยู่ในห้องระดับต่ำสุด ดังนั้นคู่ต่อสู้ของเขาก็อ่อนแอกว่าตัวเองเสมอ
อย่างไรก็ตามหลังจากที่โดนโนโซมุเอาชนะได้และเจอเหตุการณ์รูกาโต้ ทำให้เขาเริ่มพิจารณาตัวเองใหม่
◇◆◇
「แล้วตอนนี้มีความสัมพันธ์กันแบบไหน？ ผลกระทบของภูมิประเทศและสภาพทางธรณีวิทยาของเวทมนตร์？ …………ตัวเลขนี่คืออะไร？」
อย่างไรก็ตามสำหรับมาร์คงยังอีกยาวไกล
นอกเหนือจากสอบปฏิบัติข้อเขียนห่วยแตกสุดๆ
เขามีความปราถนาอย่างแรงกล้าว่าอยากแข็งแกร่งขึ้น เขารู้สึกว่าการที่เขาถือดาบเหมาะมากกว่าการมานั่งอ่านหนังสือแบบนี้และเขาจะแข็งแกร่งขึ้นจากการเรียนรู้เทคนิคและวิชาต่างๆ
อย่างไรก็ตามผลการเรียนของเขาค่อนข้างแย่ ตัวเขาที่อยู่ในเกณฑ์ค่าเฉลี่ย ขณะที่โนโซมุเองก็ต้องไปสอบเพิ่มเพราะสอบปฏิบัติตัวเองห่วยเช่นกัน เขาเองก็พึ่งได้แค่ข้อเขียน
「พอแค่นั้นแหละคะ！ ให้ทิม่ามาข่วยสอนจะดีกว่าไหมค่ะ？ทิม่าน่ะรอบรู้เรื่องเวทมนตร์และมันก็ยังดีกว่ามาร์ที่ต้องมานั่งเรียนคนเดียวนะคะ？」
「เออออออออออออ๋ーーーーーーー！」
ฉันแนะนำมาร์ว่าให้ทิม่าสอนมาร์จะดีกว่า ทิม่าเองก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ แต่ใบหน้าของเธอก็แดงเล็กน้อยเพราะบางทีคงคิดอะไรอยู่
「พูดอะไรของเธอน่ะ คิดถึงใจคอของทิม่าบ้างสิ。」
มาร์เองตอบกลับไปเช่นนั้นกับไอริสแต่ใจจริงก็รอฟังคำตอบอยู่
「นี่ฉันก็พูดก่อนคิดแล้วนะคะ นอกจากนี้หากให้ทิม่าช่วยสอนคงจะดีกว่านี้ขึ้นเยอะเลยคะ……」
「อืมมมมมมม………โอ้ว」
เมื่อไอริสบอกเช่นนั้นทิม่าก็ตอบด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อกลายเป็นแดงแจ๋ไปแล้วและมองต่ำลง เพียงแค่มองแวบแรกก็ดูน่าอายแล้ว แต่มาร์ที่เป็นตัวต้นเหตุกลับกันเลย
「ดูใกล้ๆดิเนี่ย เห็นไหมว่าเธอไม่ชอบน่ะ」
มาร์เข้าไปใกล้และสังเกตสีหน้าของทิม่า ทิม่าเองก็รู้สึกว่ามาร์เรียนไม่ค่อยได้เรื่อง ทิม่าเลยพยายามแก้ไขความเข้าใจผิด
「ไม่ใช่ว่าไม่ชอบสักหน่อย！ แค่สงสัยว่าเป็นฉันจะดีเหรอ…………ถ้ามาร์คุงอยากให้ฉันสอนฉันจะสอนให้ก็ได้คะ？」
「เอ๊ะ ได้งั้นเหรอ?。」
「อะ คะ ถ้าเรื่องเกี่ยวกับเวทมนตร์ฉันสอนให้ได้คะ…………แน่นอนถ้ามาร์คุงทำตัวดีๆ…………」
「โอ้วข้าจะรอดแล้วสินะเนี่ย……？」
「อะอืม」
ท้ายที่สุดทิม่าก็ยอมสอนมาร์ซึ่งกำลังพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับเวทมนตร์ กำแพงที่ขวางกั้นระหว่างมาร์และทิม่านั้นหายไป หลังจากวันที่ไอริสและโซเมียโดนรูกาโต้เล่นงาน แต่ตอนนี้บรรยากาศมันดูวุ่นวายแบบแปลกๆ…………。
「สำหรับพี่สาวเองก็คงต้องใช้เวลาเหมือนกันสินะคะ？」
「หืมนั่นสินะคะ? ถ้างั้นก็รีบไปสถาบันกันเถอะคะ」
ไอริสตอบคำพูดของโซเมียจัง ดวงอาทิตย์ลอยขึ้นเหนือขอบฟ้าแล้ว และแสงของมันก็เริ่มสาดส่องลงมาที่พื้น
โนโซมุก็เริ่มที่จะไปสถาบันและแล้ววันใหม่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น