TL : ตอนนี้ มันจะสลับมุมมองจาก ตัวเอริกะ/ฮาโรลด์ กับมุมมองบุคคลที่ 3 น่ารำคาญชิบ เพราะงั้นถ้าเป็นมุมมองของ 2 คนนี้จะเป็นตัวหนังสือเอียงๆนะเข้มๆนะ
TL2: ลงที่แรกที่ web.nekopost
—————-
(มุมมองของเอริกะ(ภรรยา?))
มีเรื่องอะไรบางอย่างเกิดขึ้น
ในตอนที่รู้สึกว่าที่คฤหาสน์ดูวุ่นวาย และเมื่อฉันถามเหล่าคนรับใช้ พวกเขาก็ตอบกลับมาว่าฮาโรลด์มาที่คฤหาสน์ ซึ่งก็พอเข้าใจได้นะ แต่ปัญหาคือ ฮาโรลด์ดันมาที่นี่ในช่วงที่ท่านพ่อและท่านพี่ไม่อยู่นี่สิ
คิริวบอกกับฉันว่ามีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นและฮาโรลด์จำเป็นจะต้องรีบจัดการ ฉันได้แต่สงสัยว่าเรื่องอะไรกันที่ทำให้ฮาโรลด์ไม่สบายใจ
[ ท่านฮาโรลด์อยู่ที่ไหนคะ ? ]
[ ตอนนี้เขาอยู่ที่ห้องรับแขกขอรับ ]
[ ขอบคุณค่ะ คิริว ]
หลังจากที่คิริวออกจากห้องของเธอไป เอริกะก็รีบลุกขึ้นและออกจากห้องของเธอไปเช่นกัน
แม้ว่าจะถูกหลบหน้าอยู่ตลอด ปฎิบัติอย่างเย็นฉา และแสดงความเกลียดชังใส่เธออยู่เสมอ แต่สิ่งต่างๆเหล่านี้ก็ไม่ได้รบกวนจิตใจเอริกะอีกต่อไป เธอก้าวเดินไปหาฮาโรลด์โดยไร้ซึ้งความกลัว เธอไม่ได้อ่อนแอเหมือนดังเแต่ก่อนแล้ว เธอเติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น เพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างกับเขา
ที่หน้าห้องรับแขก เอริกะนั่งลงที่หน้าประตูเลื่อนและกล่าวออกมา
[ ขออนุญาตค่ะ ]
เขาจะปฎิบัติกับฉันอย่างเย็นชาเหมือนเคยไหมนะ ? หรือบางทีฉันจะถูกเมิน จากที่ฉันได้ฟังมาจากคิริว เหมือนว่าตอนนี้ฮาโรลด์เขาจะอารมณ์ไม่ค่อยดี บางทีฉันอาจจะโดนเขาพูดจารุนแรงใส่ก็ได้
อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่คิดที่จะถอยหลังกลับอีกแล้ว ทว่า การตอบกลับของฮาโรล์กลับทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ เขาเพียงอนุญาตและให้ฉันสามารถเข้าไปในห้องได้
[ ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ ท่านฮาโรลด์ ]
เธอก้มศีรษะต่อหน้าฮาโรลด์ แต่ทว่า ฮาโรลด์กลับถอนหายใจออกมาก่อนพูดว่า
[ เธอมีแผนมายุ่งอะไรกับข้าอีก ? ]
ตัวของฮาโรลด์นั้น เชื่อโดยสนิทใจว่าเอริกะนั้นเกลียดเขา แต่นั้นก็เพราะเป็นแผนของเขาเองที่ต้องการให้เอริกะเกลียด ดังนั้นเขาจึงค่อนข้างมั่นใจว่าเอริกะนั้นไม่ได้มาเยี่ยมเขาเพียงเพราะเขามาที่คฤหาสน์แห่งนี้
ส่วนเอริกะเองก็ค่อนข้างมั่นใจว่าเธอนั้นถูกฮาโรลด์เกลียด ดังนั้นเธอจึงพยายามเลือกคำพูดอย่างระมัดระวัง เพราะมีโอกาสเกือบ 90% ที่เขาจะไล่เธอออกไปจากห้องนี้
[ ดิฉันไม่ได้มีเจตนาที่จะรบกวนคุณแต่อย่างใดค่ะ พวกเราที่คฤหาสน์แห่งนี้เคยมีเจตนาเช่นนั้นค่ะ ]
[ งั้นทำไมเธอถึงมาที่นี่ ]
[ ท่านฮาโรลด์คือคู่หมั้นของดิฉันและเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลสุเมรากิ และท่านพ่อและท่านแม่ไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์ในขณะนี้ มันจึงเป็นหน้าที่ดิฉันที่ต้องต้อนรับท่านฮาโรลด์ที่นี่จนกว่าพวกท่านจะกลับมาค่ะ ]
[ ไม่จำเป็น ข้าไม่ต้องการข้องแวะอะไรกับเธอเพราะมันน่ารำคาญ ]
ถึงแม้ว่าเธอจะถูกปฎิเสธกลับมาในทันที แต่เอริกะเองก็ไม่ได้ลังเลแต่อย่างใด แม้ว่าเขาจะเป็นคู่หมั้นของเธอและพวกเธอทั้งคู่ก็เกี่ยวพันกันในฐานะของตระกูลสุเมรากิ ดังนั้นเธอจึงใช้สถานะความสัมพันธ์นี้เพื่อชิงความได้เปรียบในการพูดคุยครั้งนี้
[ คงไม่ได้ค่ะ นั้นเพราะท่านฮาโรลด์มาเยี่ยมยือนอย่างกะทันหัน พวกเราจึงไม่สามารถเตรียมการต้อนรับท่านฮาโรลด์อย่างเหมาะสมได้ และในฐานะตัวแทนของตระกูลสุเมรากิเพื่อไม่ให้เสียชื่อเสียง นี่ถือเป็นหน้าที่ของดิฉันที่จะต้องดูแลแขกของตระกูล พวกเราตระกูลสุเมรากิต้องขออภัยและขอให้ท่านฮาโรลด์โปรดเข้าใจด้วยค่ะ ]
[ …….. ]
ดูเหมือนว่าเอริกะจะไม่มีความตั้งใจใดๆที่จะออกจากห้องนี้ ฮาโรลด์จึงไม่เปิดปากของเขาอีก เขารู้ดีว่าเป็นความผิดของเขาเองที่มาที่นี่โดยไม่ได้แจ้งเตือนใดๆก่อน เพราะเช่นนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่อดทน และเอริกะเองเมื่อเห็นว่าเธอได้รับการอนุญาตให้อยู่ในห้องนี้ต่อไปได้ เธอจึงเริ่มจุดไฟเพื่อต้มกาน้ำร้อน
ฮาโรลด์ยังคงเงียบและไม่แม้จะหันมามองเอริกะ ซึ่งเธอก็มองไปยังฮาโรลด์บ้างเป็นครั้งคราว ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะดูแตกต่างไปจากปกติ แม้จะยังคงทำสีหน้าไม่พอใจและคิ้วขมวดอยู่งเหมือนดังเคย แต่บรรยากาศน่าเกรงขามนั้นกลับไม่มีอยู่เลย จริงๆแล้วดูเปราะบางซะด้วยซ้ำ ฮาโรลด์ที่ปกติจะไม่แสดงท่าทีอ่อนแอใดๆออกมา กลับดูเปราะบางเหลือเกิน ณ ต่อหน้าเธอตอนนี้
หากใครก็ตามได้มาเห็นภาพของฮาโรลด์ในตอนนี้ พวกเขาก็คงไม่คิดว่าฮาโรลด์นั้นแตกต่างจากเดิมแต่อย่างใด แค่สำหรับเอริกะที่เคยเห็นตัวของฮาโรลด์แอบร้องไห้ คำพูดดุด่า ปฎิบัติอย่างเย็นชา ความหมายของสิ่งเหล่านี้เธอรู้ดีมันเป็นเพียงตรงกันข้าม เขาเพียงต้องการเก็บซ่อนความอ่อนแอภายใต้ท่าทีที่ดูหยิ่งผยองเหล่านั้น
และนั้นคือสาเหตุที่ทำให้เอริกะอยากจะเป็นกำลังให้เขา
[ เชิญค่ะ ]
ขณะที่เอริกะกำลังจัดเตรียมชาโดยวิธีชงแบบดั้งเดิม ฮาโรลด์ยังคงเงียบและมองดูโดยไม่ได้ขัดอะไร ขณะที่เอริกะกำลังเอื้อมมือเพื่อวางถ้วยน้ำชาที่ด้านหน้าของฮาโรลด์ เขาก็พูดขึ้น
[ เธอ- … สถานะการณ์เป็นไงบ้าง … ทุกๆอย่างเรียบร้อยดีรึปล่าว …]
ฮาโรลด์กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาราวกับว่าเขาพูดกับตัวเอง สายตาของเขายังคงจ้องมองไปยังที่ว่างเปล่า แต่เอริกะรู้ดีว่าคำพูดเหล่านั้นเป็นคำถามที่ถามเธอ
มันเป็นคำถามที่ไม่น่าจะออกมาจากคนอย่างฮาโรลด์ได้ เขาเป็นคนประเภทไม่แคร์ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร คนอื่นๆจะใช้ชีวิตกันอย่างไร บางที นี่อาจจะเป็นคำถามที่เขาถามกับตัวเองก็ได้ แต่ว่าการที่คำถามเหล่านี้ถูกกล่าวออกมามันแสดงความกังวลและจนมุมแล้วจริงๆสำหรับตัวของฮาโรลด์ สิ่งเหล่านี้ทำให้เอริกะเองก็รู้สึกเป็นกังวลเช่นกัน แต่ว่าเธอก็ตอบกลับอย่างไม่ลังเล
[ ดิฉันรู้สึกขอบคุณกับสถานการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของดิฉันในปัจจุบันค่ะ และดิฉันก็ไม่มีข้อตำหนิใดๆที่เกิดมาเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของตระกูลค่ะ ]
คำตอบเหล่านี้ อาจจะพอช่วยปลอบโยนตัวของฮาโรลด์ได้บ้าง เอริกะไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเธอถึงถูกถามเช่นนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าฮาโรลด์มีเรื่องกังวล และถ้าหากมีใครซักคนที่เข้าใจและเห็นใจความรู้สึกของเขาได้ คงจะดีต่อตัวของฮาโรลด์มากกว่า
แต่ตัวของเอริกะเองก็ไม่อยากจะเห็นฮาโรลด์อยู่ในสภาพเช่นนี้ ไม่ใช่ภาพของชายที่ก้าวเดินอย่างภาคภูมิใจ ราวกับฮาโรลด์ที่ไม่ใช่ฮาโรลด์อีกต่อไป
เธอยอมรับว่าเธอรู้สึกโกรธที่เห็นฮาโรลด์อยู่ในสภาพแบบนี้ ถึงมันจะเป็นความรู้สึกที่เห็นแก่ตัวของเธอเอง แต่เธอก็ไม่สามารถระงับความรู้สึกนี้ได้ เหนือสิ่งอื่นใด เธอรู้สึกว่าถ้าหากเธอยอมรับภาพเหล่านี้ว่าเป็นสิ่งที่ดี เธอเองคงไม่สามารถเป็นกำลังให้ฮาโรลด์ได้อย่างจริงใจ
นั้นคือเหตุผลที่เอริกะยอมที่จะละทิ้งความเป็นตัวเองตอนนี้ ถ้าหากเธอสามารถช่วยผลักดันหลังของฮาโรลด์ให้ก้าวเดินต่อไปได้ เธอจะใช้ความเมตตาที่ตัวของฮาโรลด์ไม่ต้องการจากเธอ ในการผลักดันให้เขาพบเส้นทางด้วยตัวเอง
[ พูดตวามตรง ดิฉันเองก็นึกภาพไม่ออกเลยว่าคนๆนั้นจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนที่จะต้องโดนบังคับแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักหรือห่วงใยใดๆเลยซักนิด ]
พูดตามตรงจริงๆ เอริกะรู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำที่เกิดมาในตระกูลสุเมรากิและได้หมั้นกับฮาโรลด์ ต่อให้ปากฉีก เธอก็ไม่มีทางจะพูดความจริงข้อนี้ออกมา
[ ดิฉันที่เกิดมาในตระกูลสุเมรากิ ได้รับความรักและสภาพแวดล้อมที่ดีทั้งจากครอบครัวและเหล่าคนรับใช้ ดิฉันจึงไม่ลังเลเลยที่จะต้องเสียสละตัวเองเพื่อช่วยเหลือตระกูลของตนเอง ]
นั้นคือความรู้สึกจริงๆของเธอ แม้ว่าก่อนหน้านั้นเธอจะทราบมาก่อนว่าตัวของฮาโรลด์นั้นเลวร้ายแค่ไหน แต่เธอก็เต็มใจที่จะละทิ้งความรู้สึกส่วนตัวเพื่อมาแต่งงานกับเขา ถ้าหากสิ่งนี้สามารถช่วยเหลือตระกูลสุเมรากิและผู้คนในดินแดนได้
แต่ฮาโรลด์กับบดขยี้ความตั้งใจของเธอไปในทางที่ดีกว่าซะงั้น แถมยังมีแผนที่จะยกเลิกการหมั้นกับเธออีกด้วย จนมันดูกลายเป็นเรื่องตลกไป
[ แต่ว่าคุณก็ไม่ใช่คนที่จะยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักหรือห่วงใยเช่นกันใช่ไหมคะ ? พูดตามตรงท่านฮาโรลด์เองก็ไม่ได้อยากหมั้นกับดิฉันเช่นกันใช่ไหมคะ ? ดิฉันไม่ได้เป็นคนอ่อนต่อโลกขนาดถึงกับไม่สังเกตเห็นว่าคุณเองก็เกลียดดิฉัน ]
อาจเพราะผงะกับคำตอบอันเด็ดเดี่ยวของเอริกะ ฮาโรลด์จึงกล่าวออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบา
[ …. แล้วทำไมเธอถึงยังคงยิ้มได้ ยิ้มให้กับความจริงที่โหดร้ายนี้… ]
“นั้นก็เพราะคนๆนั้นเป็นคุณไงล่ะคะ”
“ฉันอยากจะตะโกนความจริงเหล่านี้ออกไปใจจะขาด ฉันหลงไหลตัวตนของคุณ! คนที่คอยปกป้องสิ่งสำคัญของคนอื่นอยู่เสมอ แม้ว่าจะต้องสละอะไรไป คุณก็ไม่เคยที่จะลังเล ฉันรู้สึกทึ่งกับฮาโรลด์ผู้ที่เข้มแข็งและแน่วแน่ และก่อนที่ฉันจะรู้สึกตัว ฉันก็หลงรักคุณหมดหัวใจไปแล้ว”
นั้นคือสาเหตุที่เธอไม่สามารถทนดูเขาได้สภาพที่เปราะบางเช่นนี้ได้ ในฐานะที่เขาเป็นคนที่เธอรักจนสุดหัวใจ จึงอยากให้เขาเป็นคนที่เข้มแข็งและกล้าหาญอยู่เสมอ
มันคือความรู้สึกที่ผสมกันระหว่างความรักและความรู้สึกชื่นชม เอริกะได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกนี้ไว้คนเดียวอย่างสิ้นหวัง
“เพราะฉันไม่สามารถพูดอะไรออกไปเช่นนั้นได้ เพราะมันอาจจะทำให้เขากังวัลและเป็นปัญหาสำหรับเขามากขึ้นไปอีก ฉันควรพูดอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนหัวข้อเรื่องพูดคุยนี้และให้กำลังใจเขาดีกว่า”
[ ดิฉันคิดว่าความเข้มแข็งของท่านฮาโรลด์นั้นน่าทึ่งมากค่ะ คงจะเป็นการโกหกถ้าหาดิฉันพูดว่าไม่รู้สึกอิจฉาใดๆเลย ]
เพราะจู่ๆบทสนทนาก็เปลี่ยนไปเป็นเรื่องความเข้มแข็งของเขา ฮาโรลด์ถึงกับผงะที่จู่ๆถูกชมอย่างฉับพลัน การแสดงออกของเขาในตอนนี้เป็นอะไรที่หาดูได้ยากมากสำหรับเอริกะ อย่างไรก็ตาม ไม่นานนักท่าทีของเขาก็กลับมาเป็นดังเดิมที่มักเย็นชากับเธออยู่เสมอ
[ หึหึ เข้าใจล่ะ เธอจะประจบฉันรึไง ? ]
[ มันเป็นความรู้สึกที่แท้จริงของดิฉันค่ะ ท่านฮาโรลด์ที่สามารถฝ่าฟันอุปสรรค์ต่างๆด้วยกำลังของตนเอง ตัวดิฉันไม่มีพลังที่จะทำเช่นนั้นได้ ดิฉันทำได้เพียงแค่รู้สึกอิจฉาเท่านั้น ]
ไม่เพียงแค่พลังและความสามารถเท่านั้น ทั้งความรู้และสัญชาตญาณ ความรู้ที่แสดงออกมาในการสร้างยารักษาบรรเทาเหตุการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้นในดินแดน และสัญชาตญาณในเรื่องการเพาะปลูกแบบ LP จนดูราวกับมองเห็นอนาคต และสามารถคาดการณ์เส้นทางที่ถูกต้อง
ทุกๆครั้งที่ฉันคิดถึงเรื่องเหล่านี้ ฉันจะนึกถึงคำพูดของท่านพ่อ
[[ ฮาโรลด์คุงนั้นพิเศษ แต่เพราะว่าเขานั้นพิเศษเกินไป พลังที่ไร้ซึ้งผู้ต่อกรจะทำให้เขาต้องเดินบนเส้นทางที่โดดเดี่ยว ]]
นั้นคือเหตุผลที่เธอหวังว่าจะสามารถยืนเคียงข้างตัวของฮาโรลด์ได้ เป็นคนๆนั้นที่คอยสนับสนุนเขาเพื่อไม่ให้เขาถูกทิ้งเพียงลำพัง นั้นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงอิจฉาความเข้มแข็งของเขา และเธอก็รู้ตัวของเธอดี ว่าตอนนี้เธอเป็นเพียงแค่ภาระสำหรับเขา
[ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคนๆนั้นจะเก่งถึงเพียงไหน แต่ว่ามันก็ขีดจำกัดที่คนๆนั้นจะสามารถทำได้เพียงลำพัง ]
[ ….. ]
[ เพียงเพราะคุณสามารถทำได้เพียงตัวคนเดียวไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องทำมันคนเดียวเสมอไป ท่านฮาโรลด์ควรหัดที่จะเรียนรู้การพึ่งพาคนอื่นมากกว่านี้หน่อยนะคะ ]
ตัวของฮาโรลด์เองคงรู้ดีว่าเขาสามารถทำอะไรหลายๆสิ่งได้ด้วยตัวของตนเอง นั้นคือเหตุผลว่าทำไมตัวเขาถึงไม่เลือกที่จะพึ่งพาคนอื่น หรือเพราะคิดว่าไม่มีใครให้พึ่งพา? ในท้ายที่สุดเส้นทางนี้จะเขาไปสู่ความตายรึปล่าว? เอริกะได้แต่สงสัยว่านี่คือเส้นทางที่ฮาโรลด์นั้นตามหาจริงๆหรอ
[ อย่าพูดเหมือนว่าตัวเองรู้ดี ]
[ ก็จริงค่ะ ดิฉันไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับท่านฮาโรลด์มากนัก แต่ดิฉันก็เชื่อว่ามีบางสิ่งที่ดิฉันทราบดีและตัวของคุณนั้นไม่ทราบ ]
[ อะไร ? ]
[ ท่านฮาโรลด์นั้นไม่รู้ว่ามีคนอีกมากมายที่ยินดีจะช่วยเหลือคุณโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ]
“ฮาโรลด์คุ้นเคยกับการอยู่คนเดียวตลอดเวลา เขาเชื่อว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะต้องโดดเดี่ยว อาจเพราะเขาไม่สามารถเชื่อใจใครได้ดังนั้นเขาตึงต้องอยู่ลำพังอยู่เสมอ แค่คิดว่าจะต้องอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ฉันก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่นแล้ว แต่ฉันรู้ดีตอนนี้เขามีคนที่อยู่เคียงข้างแล้ว ท่านพ่อและท่านพี่คือคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้ และทุกๆคนในตระกูลต่างรู้สึกขอบคุณอย่างสุดหัวใจในตัวของฮาโรลด์ ฮาโรลด์ควรที่จะเชื่อใจคนอื่นนอกจากตัวเองบ้าง “
[ ดิฉันอยากจะขอร้องคุณอีกครั้ง ได้โปรดลองมองดูรอบๆตัวคุณด้วยเถอะค่ะ ]
หากคุณทำเช่นนั้น คุณจะสามารถพบกับคนที่คู่ควรกับความไว้ไวางใจนั้นแน่นอน อย่างไรก็ตาม เอริกะเองก็รู้สึกเจ็บปวดอยู่ลึกๆภายในจิตใจ ที่สุดท้ายเธออาจจะไม่ใช่คนที่เขายอมรับให้ยืนเคียงข้าง
———————
(มุมมองของฮาโรลด์(สามี?))
[ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคนๆนั้นจะเก่งถึงเพียงไหน แต่ว่ามันก็ขีดจำกัดที่คนๆนั้นจะสามารถทำได้เพียงลำพัง ]
คำพูดเหล่านั้นของเอริกะดังก้องอยู่ในหัวของฮาโรลด์ มันเป็นความจริงอย่างสิ้นหวังที่ถึงแม้ร่างกายของฮาโรลด์จะสุดยอดถึงเพียงใด แต่วิญญาณที่อยู่ภายในกับเป็นเพียงเด็กหนุ่มแสนธรรมดา
ที่เขายังเอาตัวรอดอยู่ได้ในตอนนี้นั้นเพราะการโกงที่มาจากความรู้ต่างๆภายในเกมส์ ในทางกลับกันมันก็พาเขาลำบาก สำหรับฮาโรลด์ความรู้ต่างๆที่ได้มาจากในเกมส์ มันคือการทำนายอนาคตสำหรับโลกใบนี้
และมันถือเป็นข้อจำกัดเพราะทุกๆสิ่งต้องเกี่ยวพันกับเนื้อเรื่องเดิมของเกมส์ หากเปลี่ยนแปลงมากเกินไป มันจะกลายเป็นตัวของฮาโรลด์เองที่จะต้องเสียข้อได้เปรียบตรงนี้ไป
นั้นคือเหตุผลที่เขาพยายามจะทำทุกอย่างด้วยตัวของตนเองให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อไม่ให้ถูกเปิดเผยว่าเขามีความทรงจำในอนาคต
อย่างไรก็ตาม อย่างที่เอริกะพูด นี่เป็นขีดจำกัด อย่างน้อยในเรื่องนี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถจัดการได้ด้วยเพียงลำพัง
หากคิดถึงเรื่องในอดีตให้ดีๆ ทั้งการช่วยเหลือคลาร่าและพัฒนาการเพาะปลูกแบบ LP มันเป็นไปไม่ได้เลยถ้าหากไม่มีความช่วยเหลือจากนอร์แมนและคนอื่นๆ ถึงแม้ว่าตัวของฮาโรลด์จะไม่ได้บอกทุกๆสิ่งกับพวกเขาก็เถอะ
เหตุผลที่ตัวของฮาโรลด์ไม่พึ่งพาคนอื่นไม่ใช่เพราะกลัวว่าจะทำให้พวกเขารู้ว่าตัวของฮาโรลด์มีความทรงจำจากเนื้อเรื่องของเกมส์ แต่เขากลัวผลกระทบเหล่านี้จะทำให้เนื้อเรื่องของเกมส์เปลี่ยนแปลงเกินไปมากนัก เพราะมันอาจทำให้อาวุธชิ้นเอกนี้ที่นำพาความได้เปรียบสำหรับเขาต้องสูญสลายไป
ฮาโรลด์กลัวว่ามันจะกลายเป็นแบบนั้น
“แต่ตอนนี้ยังเป็นเช่นนั้นอยู่จริงๆหรอ”
ฮาโรลด์ได้แต่คิดว่าการกระทำของเขาจนถึงตอนนี้ ทุกๆสิ่งมันยุ่งเหยิงเกินควบคุมไปแล้ว
ทั้งคลาร่าที่รอดชีวิต คิดค้นการเพาะปลูกแบบ LP ช่วยตระกูลสุเมรากิด้วยยารักษา เข้าร่วมกองอัศวินเร็วกว่าเนื้อเรื่องของเกมส์เกือบ 3 ปี ถึงส่วนใหญ่ก็เพื่อหักธงมรณะเหล่านั้นทิ้ง
“ไงก็เถอะ ผมยังคิดไม่ตกว่าควรปล่อยให้เนื้อเรื่องของเกมส์ดำเนินไปหรือเปลี่ยนแปลงมันเพื่อช่วยเหลือกลุ่มของโรบินสัน แต่ทว่าผมกลับถูกบังคับให้เข้าร่วมการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นกับเผ่าสเตล่านี่ เพราะสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ผมจึงรีบมาหาทาสุคุเพื่อขอคำปรึกษา แต่ว่าการที่ได้พูดคุยกับเอริกะทำให้ผมเข้าใจเรื่องนี้ได้ ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วจริงๆตอนนี้”
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพยายามหลีกเลี่ยงธงทั้งหมดด้วยตัวคนเดียว ทั้งขนาดของเหตุการณ์และสุขภาพจิตของฮาโรลด์ การแทรกแซงของผู้อื่นที่ไม่ได้อยู่ในเนื้อเรื่องของเกมส์อาจเป็น 1 ในวิธีที่เป็นคำตอบของเรื่องนี้ เพื่อที่จะเอาชนะยูสทัส นี่อาจเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้องสำหรับเรื่องในโลกใบนี้ก็ได้
“ฟังดูเป็นแผนโง่ๆใช่ไหมล่ะ ? เพราะยิ่งผมทำให้มันแตกต่างจากเนื้อเรื่องของเกมส์เท่าไหร่ยิ่งทำให้เสียเปรียบไม่ใช่หรอ?
แต่.. โลกใบนี้ถูกทำให้เปลี่ยนแปลงไม่เหมือนกับโลกของเกมส์ไปแล้ว และภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตอนนี้คือการที่แผนของยูสทัสกำลังจะเริ่มต้นขึ้นก่อนกำหนด หากนี้เกิดขึ้นสิ่ง ไรเนอร์และคนอื่นๆอาจเติบโตไม่ทันเวลาก็เป็นได้
และผมไม่คิดที่จะยอมตายในการต่อสู้กับเผ่าสเตล่าโดยที่ไม่ทำอะไรเลยหรอกนะ
… ถ้าจะให้ผมทุ่มหมดน่าตัก ผมขอเลือกแผนให้กลุ่มของโรบินสันรอด!! ดีเลย์แผนการณ์ของยูสทัส!! เสริมความแข็งแกร่งให้กลุ่มของไรเนอร์!! มาทำมันทั้งหมดในคราวเดียวเถอะ !!
หากล้มเหลวนั้นหมายถึงความตาย แต่นั้นไม่สำคัญอะไรตอนนี้ และนับตั้งแต่ผมได้กลายมาเป็นฮาโรลด์ ความตายอยู่เคียงข้างผมเสมอมา และถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผล ! โอกาสที่ผมจะเคลียเกมส์นี้โดยที่ไม่ตายจะยิ่งสูงขึ้น!
หากมาคิดดูดีๆ ผมยึดตึดกับการหลีกเลี่ยงความเสี่ยงมากเกินไป การพยายามทำผลลัพธ์ออกมาให้ดีที่สุดโดยที่ไม่ต้องเสียงเป็นวิธีที่ตัวของฮาโรลด์นั้นไม่มีทางทำได้ ผมต้องเพิ่มเดิมพันเพื่อเพิ่มโอกาสในเส้นทางเอาตัวรอดนี้
ผมเข้าใจแล้ว หากผมไม่สามารถแก้ปัญหามันด้วยตัวเองได้ผมก็แค่ให้คนอื่นช่วย คำตอบมันง่ายดายมาก ทำไมผมนึกไม่ออกกันนะ ถึงเวลาที่จะต้องหยุดการหลีกเลี่ยงข้องแวะกับคนอื่นเสียทีและขอความช่วยเหลือกับคนอื่นๆเมื่อจำเป็นดีกว่า”
ผมรู้สึกราวกับยกภูเขาออกจากอกไปได้ ขอบคุณเอริกะมากๆ
[ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคนๆนั้นจะเก่งถึงเพียงไหน แต่ว่ามันก็ขีดจำกัดที่คนๆนั้นจะสามารถทำได้เพียงลำพัง ]
[ เพียงเพราะคุณสามารถทำได้เพียงตัวคนเดียวไม่ได้หมายความว่าคุณจะต้องทำมันคนเดียวเสมอไป ท่านฮาโรลด์ควรหัดที่จะเรียนรู้การพึ่งพาคนอื่นมากกว่านี้หน่อยนะคะ ]
[ ท่านฮาโรลด์นั้นไม่รู้ว่ามีคนอีกมากมายที่ยินดีจะช่วยเหลือคุณโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ]
“สำหรับคนที่เธอเกลียด เธอกลับให้คำแนะนำที่เป็นประโยชน์กับคนๆนั้น เธอช่างเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและน่าหลงใหล
สมแล้วที่เป็นตัวละครที่ได้รับความนิยมที่สุดภายในเกมส์มาโดยตลอด
บางที นี่อาจเป็นการเดินหมากที่ผิดพลาดที่ทำให้เอริกะเกลียดผม”
ฮาโรลด์เผยรอยยิ้มออกมาขณะคิดถึงสิ่งเหล่านี้
———————
TL: เอริกะนางเอก เอริกะเริ่มรุกแล้วเอริกะสู้ๆ ปักธงฮาโรลด์ให้ได้!
ปกติจะแปลวันละ ชม. ถ้าหากไม่ติดเกมส์นะ แต่พออ่านตอนนี้ไปได้นิดหน่อยดันติดลม ลากยาวจนจบตอน 6ชม.รวด แถมตั้งชื่อตอนให้ด้วย เพราะแรงอวยล้วนๆ (ฮา)