38 ยูจีน เผชิญหน้ากับหัวหน้าชั้น 60
“มันไม่เหมือนว่าตัวเธอจะสำรวจคนเดียว จากตอนนี้ไป ใช่ป๊ะ? ความสัมพันธ์คู่หูของเรายังไม่ยกเลิก ใช่ป๊ะ?!” (ซูมิเระ)
“ยัง ยัง ซูมิเระ” (ยูจีน)
ผมตอบด้วยรอยยิ้มเบี้ยวๆ
“ยูจีน ตัวเราจะกลับมาหลังจากนี้อีกนิด! 10 วันมากกว่านี้ และรายละเอียดเทศการโรงเรียนได้เป็นชิ้นเป็นอันแล้วด้วย และงานในฐานะประธานสภานักเรียน จะเสร็จหลังจากซักพัก! แค่รออีกหน่อยเดียว!” (ซาร่า)
“เข้าใจแล้ว เมื่อสามเรากลับมาอยู่ด้วยกัน มากลับมาสำรวจเป็นทีมนะ” (ยูจีน)
ผมบรรเทาการกระสับกระส่ายของซาร่า
พวกเธอสองคนจ้องผมด้วยตาที่โตขงพวกเธอ
“ยูจีนคุง อย่าบุ่มบ่ามด้วยตัวเธอคนเดียวนะ เคมั้ย?” (ซูมิเระ)
“ใด้ ตัวเราจะระวังนะ” (ยูจีน)
ซูมิเระจับมือผม พร้อมตาที่มีน้ำตา
ผมลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน
“ยูจีน…ตัวเรากังวลนิดหน่อยอ่ะ ตัวเธอโจมตีมอนสเตอร์ด้วยตัวเองไม่ได้นี่ ใช่ป่าว?” (ซาร่า)
“ใช่ แต่นี่เป็นการฝึกด้วย ตัวเราจะหยุดถ้ามันอันตราย ซาร่า” (ยูจีน)
ซาร่าผลักซูมิเระไป และดันตัวเธอเข้าหาผม
ซูมิเระจ้องซาร่า
“ซาร่าจัง กลับไปสภานักเรียนได้แล้วม้าง? ตัวเราจะอยู่เป็นเพื่อนกับยูจีนคุงเค้าเอง” (ซูมิเระ)
“แล้ววิชาเวทย์เธอล่ะ ซูมิเระจัง? ชั้นน่ะจะคุยกับยูจีน” (ซาร่า)
“ไม่ไม่ เธอน่ะยุ่งๆน่ะ ดังนัันไม่ต้องเกรงใจหรอกนี่☆” (ซูมิเระ)
“ตัวเธอน่ะเป็นคนที่ยุ่งๆนะ ซูมิเระจัง? ไม่ต้องสงวนตัวหรอกน่าน่ะ☆” (ซาร่า)
“”ฟุฟุฟุ…””
ซูมิเระและซาร่ายิ้มห้กัน
“งั้นถ้าเรามากลับไปพร้อมกันล่ะ ซาร่าจัง?” (ซูมิเระ)
“ได้ ซูมิเระจัง” (ซาร่า)
*หมับ!*
พวกเธอทั้งสองจับมือกันเองอย่างนั้น -ถึงจุดที่ว่า ผมรู้สึกเหมือนผมแม้แต่ได้ยินเมื่อพวกเธอจับมือกัน
“เจอกันน้า ยูจีนคุง!” (ซูมิเระ)
“ทำเต็มที่นะ ยูจีน!” (ซาร่า)
ซูมิเระและซาร่า กลับไปที่โรงเรียนพร้อมกับจับมือกัน
ผมรู้สึกว่าพวกเธอคุยกันเสียงเบาๆ แต่ผมไม่ได้ยินพวกเธอ
(พวกเธอทั้สองสนิทกันดีแล้วตอนนี้นี่~) (ยูจีน)
ผมคิดเกี่ยวกับนั่น และ…
(เตงก็บื้อบางเวลานะ ยูจีน) (เอริ)
เสียงของเอริดังในหัวของผม
มันดูเหมือนเธอได้ยินการสนทนาของเรา
(แต่ความสำพันธ์ระหว่างซูมิเระและซาร่า ดีกว่าเมื่อก่อนน่ะ) (ยูจีน)
(เตงมะเข้าใจอ่ะ~ มันแค่พวกยัยนั่นไม่กัดกันตรงหน้าตัว แต่พวกเธอหนามใส่กันและหนืดๆเลอะๆเต็มที่เลย รู้ป่าว?) (เอริ)
(…จ-จริงเหรอ?) (ยูจีน)
(เตงควรจะเรียนมากขึ้นเกี่ยวกับหัวใจของผู้หญิงนะ ยูจีน) (เอริ)
เอริตำหนิผม
แต่ผมจะแม้แต่ไปเรียนรู้หัวใจของผู้หญิงที่ไหนล่ะเนี่ย
หน้าของอัศวินมังกรที่เจ้าชู้ โผล่ขึ้นมาในหัวของผมชั่วครู แต่ผมรู้สึกว่าเขาจะพูด ‘ทำไมมึงไม่คบแม่งทั้งสองคนเลยล่ะวะ?’
(ไม่ บางทีนั่นก็เป็นทางเลือกด้วยมั้ย…?) (ยูจีน)
การมีสามีภรรยาหลายคน ไม่ได้หายากในอาณาจักร
มีหลายกรณี ที่ขุนนางมีภรรยาหลายคน เพื่อที่จะหาผู้สืบทอด
ขณะที่สำหรับจักรพรรดิ เขามีมเหสีมากกว่าสิบคน
“มันยากที่จะวัดกับชื่อและหน้า ของแม่เลี้ยง~” คือที่เพื่อวัยเด็กของผมไอริ พูดอยู่บ่อยครั้ง
(แต่ พูดมันยังไงดีล่ะ…ป๊าเค้า…) (ยูจีน)
เขาไม่ได้แต่งงานใหม่ซักพัก ตั้งแต่แม่เสียไป และเขาอยู่เป็นโสด
มันเพราะเขาซื่อสัตย์กับแม่
นั่นทำไมผมคิดเกี่ยวกับการแต่งแค่คนเดียว
แต่ผมถูกปฏิเสธโดยคนนั้นน่ะ…
(โอ้ชั้น แต่เตงมีเค้านะ) (เอริ)
(…ว่ายังไงนะ เอริ?) (ยูริ)
(เค้าเป็น {ครั้งแรก} ของเตง ดังนั้นเค้าน่ะ สมบูรณ์แบบที่จะเป็นเมียเตง ถูกป๊ะ?) (เอริ)
(…ฟ-ฟังก่อนดินี่…) (ยูจีน)
ป๊าจะกลัวป่ะเนี่ย ถ้าผมบอกเขาว่าผมจะแต่งงานกับเจ้าอสูรอ่ะ?
เขาเป็นคนที่เฉยๆ ดังนั้นเขาอาจจะแค่หัวเราดังๆใส่
แล้าที่สุดของทั้งหมด…
(ไม่ ตั้งแต่ทีแรก ความสัมพันธ์กับเธอนั้น…) (ยูจีน)
ผมเพียงแค่ดูแลเธอ เป็นงานผมในคลับสัตว์
แต่ผมจบที่ทำสัญญากับเธอ เนื่องจากการไหลไปตามน้ำ
และมากที่สุดของทั้งหมด เอริคิดกับผมยังไงกัน?
(เค้าชอบเตงนะ ยูจีน) (เอริ)
(…)
คำพูด ที่เธอบอกผมมากกว่าร้อยครั้ง
คำพูดที่หวานเหล่านั้น กำลังจะทำให้หัวใจของผมหวั่นไหว
(เฮ้ เฮ้ เตงคิดยังไงเกี่ยวกับเค้าอ่ะ ยูจีน?) (เอริ)
(ผมซาบซึ้ง เอริ) (ยูจีน)
(นั่นน่าเบื่ออ้ะ~ ชายที่ซื่อสัตย์กับความต้องการของเค้า จะแกร่งขึ้นนะ รู้มั้ย? เตงไม่รู้เกี่ยวกับคำที่ว่า: ฮีโร่รักความหลากหลายเหรอ**?) (เอริ)
<วายุ: มันหมายถึงฮีโร่เต็มไปด้วยพลัง ดังนั้นความสัมพันธ์กับผู้หญิงนั้นออกเชิงรุก>
(……) (ยูจีน)
ผมรู้ว่ามันมีหลายเรื่องเล่า เกี่ยวกับฮีโร่ที่เป็นแบบนั้น…มันอย่างนั้นจริงๆเหรอ?
ระหว่างที่ผมสนทนากับเอริ ผมไปถึงข้างหน้าลิฟต์ดันเจี้ยน
(มันจะได้เวลา สำหรับผมที่จะไปสำรวจแล้ว เอริ) (ยูจีน)
(โอเค~☆ ทำเต็มที่นะจ๊ะ ยูจีน) (เอริ)
(ขอบคุณนะ ผมจะทำ) (ยูจีน)
(ใช่! ไม่นานเตงก็จะสู้กับหัวหน้าชั้น ใช่ป่าว? โชว์หน้ามาหาชั้นก่อนหน้านั้นด้วย มันจะดีกว่า ที่จะเติมมานาของเตง) (เอริ)
(…โอเค) (ยูจีน)
จริงๆแล้ว การใช้กลางคืนไปกับเอริ ใช้แรงกายมากกว่าการผ่านหนึ่งชั้น
(ชั้นควรจะพักจากการสำรวจ วันที่ชั้นเจอเอรินะ) (ยูจีน)
ผมคิดนั่นขณะที่ผมขึ้นไปบนลิฟต์ดันเจี้ยน
◇3 วันหลังจากนั้น◇
—ชั้น 60: หน้าดินแดนหัวหน้าชั้น
“ยูจีน ซานตาฟิลด์ ท้าทายหัวหน้าชั้น 60” (ยูจีน)
ผมเผชิญหน้ากับหัวหน้าชั้นคนเดียว
ผมบอกซูมิเระและซาร่า ว่าผมจะเผชิญหน้ากับหัวหน้าชั้น
พวกเธอกังวลมากๆ แต่ผมสัญญาไว้ ว่าผมจะวิ่งหนีถ้ามันอันตราย
*แซ่ก…แซ่ก…แซ่ก…แซ่ก…*
มีต้นไม้ยักษ์ที่เคลื่อนที่ได้ ยืนอยู่ตรงหน้าของผม
มีใบหน้าใหญ่ อยู่ที่กลางลำต้นของต้นไม้ยักษ์นั้น และมันมองลงมาที่ผม ด้้วยแรงกดดันที่เหลือเชื่อ
“งั้นหัวหน้าก็เป็นราชาทรีแอนท์ หือ…” (ยูจีน)
<วายุ: Treant ต้นไม้เดินได้ มีหน้าบนลำต้นและแขนขา ส่วนใหญ่ตัวไม้จะแข็งเป็นหิน>
มมันเหมาะ ที่จะมีเป็นหัวหน้าชั้น ในทะเลของป่า
มันเป็นมอนสเตอร์ต้นไม้ ที่ใหญ่อย่างเข้าใจได้
— “การท้าทายของนักสำรวจยูจีน ได้ถูกรับรู้ พระเจ้าคุ้มครอง”
เสียงของนางฟ้า สะท้อนบนชั้น
*เอี้ยด…เอี้ยด…เอี้ยด…เอี้ยด…เอี้ยด…เอี้ยด…เอี้ยด…*
ทรีแอนท์มากมาย ได้เริ่มงอกขึ้นมาจากรอบช้างราชาทรีแแอนท์
ราชาทรีแอนท์ไม่เคลื่อนไหวจากที่ของมัน แต่ทรีแอนท์เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ผมไปถึงราชาไม่ได้ โดยไม่กำจัดพวกมัน
มากกว่านั้น…
*แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก แช่ก*
ใบไม้ของราชาทรีแอนท์ ลงมาเป็นฝนที่ผม
ใบไม้ของราชาทรีแอนท์ มีมานาและพิษอยู่ข้างในพวกมัน และเหมือนใบมีด
พวกมันสไลซ์มนุษย์ปรกติได้
พวกมันตกลงมาใส่ผมเเป็นฝน เหมือนพวกมันเป็นมีดบิน
ทรีแอนท์หลายร้อยบนพื้น
ใบมีดใบไม้ โจมตีผมอย่างไม่จบสิ้น จากอากาศ
(มันจะง่าย ถ้าซูมิเระอยู่ที่นี่…) (ยูจีน)
แม้ว่าราชาทรีแอนท์ ถูกปกป้องด้วยมานาและพิษ มันยังเป็นต้นไม้ในท้ายที่สุด
มันอ่อนแอกับไฟ
นั่นทำไม มันควรจะเป็นไปได้ ที่จะเผามัน ด้วยเวทย์ของซูมิเระ ผู้ที่เป็นอีฟริท
แต่ไม่มีจุดประสงค์ในการขออะไรที่ไม่อยู่ที่นี่
— “สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบไม้ – [เนโกะยานากิ**]” (ยูจีน)
<วายุ: ต้นหลิวโรสโกลด์>
ผมใช้เทคนิคดาบ และซื้อเวลา ขณะที่ผมเลี่ยงการโจมตี
แต่ใบมีดใบไม้ ไม่ลดความเร็วลงเลย และทรีแอนท์ แค่เพิ่มจำนวน
(นี่ลำบาก…) (ยูจีน)
ผมโจมตีราชาทรีแอนท์ไม่ได้ โดยไม่เข้าใกล้มัน ในฐานะนักดาบ
มากกว่านั้น ถ้ามันเป็นมอนสเตอร์ปรกติ ผมเล็งไปที่คอของมันได้ แต่ผมรับมือกับมอนสเตอร์ต้นไม้อยู่
มีความจำเป็นต้องหาคอร์เวทย์ ที่เป็นหัวใจของมอนสเตอร์ และทำลายมันอย่างแม่นยำ
ผมควรจะกลับมาในเวลาอื่นมั้ย? -คืออะไรที่ผมเริ่มคิด เมื่อ…
(เตงจะเข่าอ่อนเพื่อไรกัน ยูจีน?) (เอริ)
เสียงของเอริ ดันอยู่ในหัวของผม
(แม้เธอจะบอกผมอย่างนั้น ไม่ใช่มันยากที่จะฝ่านี่ไปเหรอ?) (ยูจีน)
ผมโจมตีได้ ถ้าผมยืมมานาจากเอริ
แต่จำนวนทรีแอนท์ มันมากมายจนมานาผมจะหมดก่อน ที่ผมจะไปถึงราชาทรีแอนท์
(ฟุฟุฟุ…นั่นเป็นเมื่อมานาม่วงของเค้ามีบทบาท) (เอริ)
(ม่วง…พิษ หือ) (ยูจีน)
หนึ่งในมานา 3 สี ของเจ้าอสูร เอริเนียส
มานาม่วง ปกครองพิษและคำสาป
พิษที่กินกายของศัตรู และคำสาปที่จะทำกับใจ
(ตอนนี่ ปรารถนามันสิ; ปรารถนา ว่าเตงอยากจะใช้มานนาม่วง ของเจ้าอสูร) (เอริ)
ผมลังเลนิดหน่อย แต่นี่จะแค่แย่ลงไป ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป
ถ้าผมจะถอยตรงนี้ มันอาจจะดี ที่จะลองมัน
ผมตั้งท่ายืนด้วยดาบของผม และพึมพำในหัวใจของผม…
(ผู้ทำสัญญา ยูจีน ปรารถนาเจ้าอสูรเอริเนียส… มอบสัมผัสของมานาม่วง มาบนมือนี้…) (ยูจีน)
*ตุ้บ*
ผมรู้สึกเหมือนเลือดจากทั้งตัวของผมเดือด
*ซซซซซี่*
ใบมีด ถูกย้อมในสีม่วงที่น่ากลัว
“เวทย์บาเรีย: [หัวใจเหล็กกล้า]! [ม่านแสง]!” (ยูจีน)
ผมมีความรู้สึกไมดี ผมเลยปกป้องกายและใจของผม ด้วยเวทย์บาเรีย
ดาบมานา ปลูกฝังความน่ารังเกียจเข้ามาในผม แค่จากที่มองมันที่มันเป็น
(ดาบมานา: ใบมีดพิษ…มันค่อนข้างใช้ได้ สำหรับครั้งแรกของเตงนะ) (เอริ)
เอริพูดนี่ในอารมณ์ดี
(แต่ผมจะโจมตีราชาทรีแอนท์ยังไงล่ะ ด้วยนี่?) (ยูจีน)
ผมใช้เวทย์ใหญ่ และระเบิดมอนสเตอร์ไปเป็นตันๆไม่ได้ ในเวลาเดียวกันเหมือนซูมิเระ และใช้การโจมตีระยะไกลอย่างต่อเนื่องไม่ได้เหมือนซาร่า
เอริไม่พูดอะไร
แต่เธอไม่ใช่บางคนที่จะให้ผมทำอะไรที่ไร้ความหมาย
ผมดูดาบมานาที่เต้นเป็นจังหวะ
น่าจะแค่โจมตีได้สองที ด้วยดาบมานานี้
มานาที่ผมยืมมาจากเจ้าอสูร จะหมดไปแบบนั้น
การโจมตีใบมีดใบไม้ จากราชาทรีแอนท์ไม่หยุด
พวกมันหล่นไปบนพื้น และทรีแอนท์เกิดขึ้น ทีละตัวตามๆกัน
นั่นเมื่อผมสังเกต
(เป็นไปได้มั้ยว่า นั่นเป็นที่ที่ทรีแอนท์เกิดมา…) (ยูจีน)
ผมเกร็งตา
นั่นเมื่อผมสังเกต
(ราก… รากของราชาทรีแอนท์ กระจายไปรอบชั้น 60) (ยูจีน)
ที่ที่ผมควรจะโจมตี ได้ตัดสินแล้ว
ผมเลี่ยงฝนใบมีด และเล็งไปทันที ที่ทรีแอนท์งอกออกมาจากพื้น
ตอนนี้!!!
ผมไม่ได้ใช้เทคนิคดาบ และแทงรากที่เปิด ทันทีที่ทรีแอนท์เกิด ด้วยดาบพิษ
รากราชาทรีแอนท์ถูกแทง ด้วยดาบเหนียวๆ เปลี่ยนสีและละลาย
มันไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใหญ่ บนราชาทรีแอนท์ตอนแรก
ยังไงก็ตาม ใบมีดใบไม้ลดจำนวนลง
ความเร็วที่ทรีแอนท์ถูกสร้างก็ลดลงด้วย
หน้าของทรีแอนท์ บิดเบี้ยวในความเจ็บปวด
เป็นไปได้มั้ยว่าพิษได้ผล?
(ด้วยนี่…) (ยูจีน)
— “สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบลม – [ก้าวเท้าแห่งสายลม]” (ยูจีน)
ผมชิดระยะกับราชาทรีแอนท์ ในทีเดียว
หน้าของราชาทรีแอนท์ที่ลำต้น มันจ้องผมอย่างเกลียดชัง
ราชาทรีแอนท์นั้นใหญ่มาก จนผมสงสัย ว่าผมจะไม่สามาถกำจัดมันได้ แค่จากการฟันมัน
ผมน่าจะใช้ดาบพิษได้อีกแค่ทีเดียวเท่านั้น
ถ้าเป็นแบบนั้น ผมจะโจมตีมันด้วยการโจมตีที่แกร่งที่สุดของผม
— “สไตล์เสียงสะท้อนสองสวรรค์: รูปแบบไฟ – [การรำของสิงโต]” (ยูจีน)
เทคนิค ที่จบหัวหน้าชั้น 10 กระแทกเข้าหน้าราชาทรีแอนท์
“โออออออออออ้!!!!”
ราชาทรีแอนท์สั่นตัวใหญ่ของมัน ในแบบที่เจ็บปวด
พื้นสั่น และรากใต้ดินออกมา และเริ่มอาละวาด
รากของราชาทรีแอนท์ ที่ดิ้นเหมือนปลาหมึก ในที่สุดก็หยุดเคลื่อนไหว
และจากนั้น ทรีแอนท์ที่รายล้อม ล้มลงไปเป็นฝูง
ใบมีดใบไม้ ที่โจมตีผม เป็นใบไม้ร่วงแล้วตอนนี้
มานาเจ้าอสูรนั้น…น่าประทับใจ
(ใช่ป๊ะ? ซาบซึ้งด้วยนะ ยูจีน) (เอริ)
(เธอช่วยผมไว้นะนั่น เอริ) (ยูจีน)
ผมขอบคุณเธอจากใจ
ดูเหมือน มันเป็นไปได้ ที่จะกำจัดหัวหน้าชั้นจาก 60 คนเดียว โดยการยืมพลังของเอริ
◇มุมมอง ซูมิเระ◇
— “ชัยชนะสู่นักสำรวจยูจีน ยินดีด้วย”
หนูดูยูจีนคุงจากจอใหญ่ ในโรงอาหารของโรงเรียน
การประกาศชัยชนะประดิษฐ์ จากจอดังออกมา
มันเป็นพอดีระหว่างกินข้าวเที่ยง หนูเลยมากับเพื่อนของหนูที่โรงอาหาร
“อุว้าาา ยูจีนซังกำจัดหัวหน้าชั้น 60 คนเดียวอ่ะ ซูมิเระจัง” (ลีโอน่า)
ลีโอน่าซัง เคี้ยวแซนวิชเนื้อและผักในขนมปัง ระหว่างพูดนี่อย่างทึ่ง
“ชั้น 60 คนเดียว… นั่นบ้าไปแล้วจริงๆ แต่มันแค่เหมือนกับยูจีนคุงเลยนะ” (เทเรเซีย)
เทเรเซียจังพูดนี่ระหว่างที่ทึ่งด้วย
นั่นใช่แล้ว หนูมากินข้าวเที่ยง กับลีโอน่าซังและเทเรเซียญซัง
พวกเธอทั้งองเป็นเพื่อนที่ดี แต่นี่เป็นครั้งงแรก ที่เราทั้งหมด 3 คนรวมตัวกัน
เพราะรู้มั้ย…ลีโอน่าซัง และเทเรเซียซังถูกคบซ้อนโดยเพื่อนของยูจีนคุง คลอดด์คุง!
พวกเธอทั้งสองคน ควรจะเป็นคู่แข่งทางความรักกัน กระนั้น…
“พูดถึงล้ว ยูจีนซังไม่ชวนคลอดด์เหรอ?” (ลีโอน่า)
“เห็นว่าเค้าชวนแล้วนะ…คลอดด์คุงชวนน่ะ แต่เห็นว่าเค้าปฏิเสธไป เพราะเค้าอยากฝึกคนเดียว คลอดด์คุงสลดใจเลย” (เทเรเซีย)
ลีโอน่าซังและเทเรเซียซัง สนทนากันปรกติ
“เฮฮฮ๋ จริงเหรอ? ไปได้ยินนั่นเมื่อไหร่ล่ะ?” (ลีโอน่า)
“เมื่อคืนวาน มันเป็นตาขอลีโอน่าคืนนี้ ดังนั้นถามเค้าดิ?” (เทเรเซีย)
“ได้เลย ชั้นจะล้อคลอดด์ ที่ยังเศร้าจากการถูกปฏิเสธจากยูจีนซัง” (ลีโอน่า)
“อย่าบูลลี่คลอดด์คุงมากเกินไปสิ ลีโอน่า” (เทเรเซีย)
“โอ้? แต่เธอไม่ใช่พูดอะไรร้ายกาจกับเค้าด้วยเหรอ? เทเรเซีย?” (ลีโอน่า))
“จริงเหรอ? แต่ชั้นคิดว่าเธอแรงกับเค้ามากกว่าชั้นนะ” (เทเรเซีย)
“มันเป็นอย่างนั้นเหรอ?” (ลีโอน่า)
“มันเป็นอย่างนั้นแหละ” (เทเรเซีย)
“…”
หนูฟังการสนทนาของพวกเธอ
ดูเหมือนลีโอน่าซังและเทเรเซียซัง สรุปด้วยการเป็นแฟนของคลอดด์คุง
ม-มันทำงานยังไงล่ะเนี่ย
“เฮ้ ซูมิเระจัง มันโอเคที่จะไม่สำรวจด้วยกันกับยูจีนซังเหรอ?” (ลีโอน่า)
ลีโนน่าคุยกับหนู ระหว่างที่หนูเหม่อ
“ช-ใช่! ชั้นได้บอกยูจีนคุงแล้วว่า เราจะรวมกลุ่มกันอีกครั้ง เมื่อการติวเข้มวิชาของชั้นเสร็จน่ะ” (ซูมิเระ)
“นั่นพูดแล้ว มันไม่ปรกติเลย ที่เค้ากำจัดหัวหน้าชั้นได้ด้วยตัวเค้าเอง เค้ามีแผนจะไปคนเดียวไกลมากแค่ไหนกัน?” (ลีโอน่า)
“มันทำใช้ชั้นนึกถึงนักสำรวจในตำนาน คริสโตเลยล่ะ” (เทเรเซีย)
หนูบอกได้ ว่าอะไรที่ยูจีนทำ มันไม่ค่อยจะปรกติ จากการสนทนาของทั้งสองคน
ไม่ หนูบอกได้ แม้แต่จากการดูภาพสด
ราชาทรีแอนท์ ใหญ่กว่าหัวหน้าไหนๆ ที่เราสู้มาจนถึตอนนี้เลยล่ะ
ความเข้มข้นของการโจมตีของมัน น่าจะเป็นเบอร์หนึ่งจนถึงตอนนี้
แม้อย่างนั้น เขา ง่ายๆเลย…
“ถ้าชั้นแค่ควบคุมเวทย์ได้ดีกว่านี้…” (ซูมิเระ)
หนูรวมมานาที่มือขวา และลูกบอลไฟเล็กๆลอยอยู่ที่นั่น
…*ทึ่ซซซ… เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!! โป่ะ!*
แม้แต่ลูกบอลไฟเล็กๆ ยังไม่มั่นคงเลย
มันไม่มั่นคง เหมือนระเบิดที่เกือบๆจะระเบิด
หนูถอนหายใจ และลบลูกบอลไฟ
“มันแปลกจังเลยนะ เวทย์ของซูมิเระซัง เหมือนมานามีชีวิตเลย… แต่มันดูเหมือนมันจะยาก ที่จะใช้มันแบบมั่นคงๆ ถ้ามันเป็นแบบนี้อยู่” (เทเรเซีย)
ปราชญ์ฝึกงานเทเรเซีย ชี้นั่นออกมา
“หืมม แต่ซูมิเระจังเพิ่งมาถึงโลกนี้ในไม่นาน ดังนั้น ชั้นคิดว่ามันก็ดีพอแล้วนะ” (ลีโอน่า)
ลีโอน่าพูดตามมา
“แต่การเดินหน้าสำรวจของยูจีนคุง เร็วกว่าการพัฒนาของเวทย์ซูมิเระซังอ่ะดิ” (เทเรเซีย)
“ชั้นสงสัยจัง ว่าชั้นจะช่วยยูจีนคุงได้ยังไง…” (ซูมิเระ)
“ซูมิเระจัง…” (ลีโอน่า)
ลีโอน่า มองอย่างกังวลมาที่หนู
หนูรู้ ว่าไม่มีจุดหมาย ในการเร่งรีบ
แม้อย่างนั้น หนูผ่อนคลายไม่ได้เลย เมื่อเห็นยูจีนคุงไปเองด้วยตัวของเขาเองมากขึ้นและมากขึ้น
หนูจะเรียกตัวหนูเอง ว่าคู่หูเขาได้เหรอแบบนี้?
“เฮ้ ซูมิเระซัง” (เทเรเซีย)
เทเรเซียซังพูด หลังจากที่ดูสภาพของหนู
“เทเรเซียซัง?” (ซูมิเระ)
“เธอยินดีที่จะทำ {ทุกอย่าง} เพื่่อยูจีนคุงมั้ย?” (เทเรเซีย)
“เธอมีความคิดเหรอ เทเรเซีย?” (ลีโอน่า)
“จริงๆเหรอ เทเรเซียซัง?” (ซูมิเระ)
หนูเอียงตัวไปข้างหน้า โดยปฏิกิริยาตอบสนอง
“โว่วนั่น… มีวิธีที่ค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นชั้นไม่ได้แนะนำมันจริงๆ หรือเหมือนกับ ชั้นรู้สึกเหมืนประธานซาร่า จะโกรธชั้น ถ้าชั้นได้ไปบอกนี่กับเธอ… หืมม ชั้นควรทำยังไงดีล่ะ…” (เทเรเซีย)
“เอ๋ อย่าบอกว่าความลับ หลังจากที่บอกเรามากขนาดนี้แล้วดิ แค่คายมันออกมาเถอะน่า” (ลีโอน่า)
“ยังไงซะ…นั่นก็จริง” (เทเรเซีย)
พูดนี่ เทเรเซียซังบอกหนูถึง ‘วิธีพิเศษ’ นั้น
แน่นอนเลยว่ามันเป็นวิธีที่บ้าไปแล้ว
■ตอบความคิดเห็น:
สตรีศักดิ์สิทธิ์ของทวีปใต้ {สำคัญ} เท่าสตรีศักดิ์สิทธิ์ของทวีปตะวันตกมั้ย
หรือพวกเธอแค่เรียกอย่างเดียวกัน แต่แนวคิดต่างกันอย่างสิ้นเชิง?
-แนวคิดต่างกันครับ
ผมเขียนนี่ โดยมีหลักว่าผู้อ่าน ไม่รู้เกี่ยวกับงานเก่าของผม ดังนั้น แม้ว่าเมื่อคำที่ออกมานั้นเหมือนกัน ได้โปรดคิดถึงมันว่าต่างออกไป
พูดถึงแล้ว สตรีศักดิ์สิทธิ์ของทวีปใต้เป็นเพียงแค่ {ตำแหน่ง} ที่ยืมมาจากตำนานสตรีศักดิ์สิทธิ์
พวกเธอไม่ได้มีพลังของสตรีศักดิ์สิทธิ์จริงๆ
■คำขอที่สำคัญ:
ท่านผู้อ่านที่คิดว่า ‘มันน่าสนใจ!’ หรือ ‘ฉันอยากจะอ่านเพิ่ม!’ ได้โปรดสนับสนุนผู้แต่ง โดยการมอบ ★★★★★ ให้พวกเขาด้วยครับ!
http://ncode.syosetu.com/n3992hp/38
■อัพเดทต่อไป: 28 สิงหาคม
■ข้อความจากผู้แต่ง: เวอร์ชันมังงะของผู้ศรัทธาศูนย์ ตอนที่ 23: ทากัตซูกิมาโกโตะ สู้ด้วยกันกับฮีโร่แห่งแสง Ⅱ ได้ถูกเผยแพร่บนวันที่ 19 สิงหาคม
■อื่นๆ:
ผมอ่านความคิดดเห็นทั้งหมด แต่ผมขอโทษ ที่ผมไม่มีเวลาที่จะตอบพวกมันทั้งหมดครับ
ถ้าท่าน อยากจะรู้เกี่ยวกับสถานะของอัพเดทและสปอยเลอร์บาครั้งบางคราว ผมทำมันบนทวิตเตอร์
ถ้าท่านสนใจ ได้โปรดติดตามผมด้วย
บัญชีของโอซากิ:
Tweets by Isle_Osaki
วายุ: ไม่ตี้ล้วอ๋อ 🙁
2 / 2
แปลโดย: wayuwayu
เป้าหมายเดือน 10/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 100/300
คอมใหม่ 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
ถ้าท่านชอบและอยากอ่านเพิ่ม โปรดโดเนทสนับสนุนผู้แปลด้วยนะครับ สปอนเซอร์ตอนให้อัพโหลดเพิ่มทันที แจ้งได้ทาง Facebook ครับ