28 เล่ม 1 การต่อสู้ที่วุ่นวาย
หลังจากที่ได้เตรียมการเสร็จ เราไปนั่งที่ห้องนักบิน และแต่และคนนั่งเก้าอี้ของตัวเอง ผมนั่งที่นั่งคนขับยาน มีมินั่งเก้าอี้โอเปอร์เรเตอร์ เอลม่านั่งเก้าอี้รองนักบิน แต่ละคน นำขวดน้ำไฮเทคมา และใส่มันไปด้วยน้ำที่โปรดปราน ลอยอยู่ข้างๆพวกเรา
“เห้อ เรากำลังจะไปทำการโจมตีสายฟ้าแลบลำเดียวลึกเข้าไปในเขตศัตรู แต่บรรยากาศมันไม่ตึงเครียดเลยซักนิด”
“มันดีกว่าประหม่า ใช่มั้ยล่ะ?”
“หนูเชื่อใจฮิโระ-ซามะ ดังนั้นหนูไม่ประหม่าเลยซักนิด”
“น้องใจเย็นจัง ไม่ใช่เหรอ มีมิ?”
“แน่นอน เพราะทั้งหมด หนูเชื่อในฮิโระ-ซามะ”
“พวก หนูกดดันพี่นะเนี่ย ยังไงซะ พี่จะพยายามเต็มที่เพื่อที่จะไม่ให้หนูผิดหวังถ้างั้น”
ผมยิ้มเบี้ยวๆขณะที่ผมเอื้อมไปหาขวดน้ำและดึงหลอด
“ค่ะ! อ้า ฮิโระ-ซามะ หนูได้รับคำร้องขอติดต่อเมื่อกี้ มันมาจากเฮฟวี่ครุยเซอร์ของกองยานอิมพีเรียล 『กลอเรียส』 ให้หนูต่อมั้ย?”
“กองยานอิมพีเรียลเหรอ? แน่นอน ต่อมาเลย”
พวก ผมกำลังจะมีความสุขกับโคล่าไม่อัดลมเลย… ขณะที่ผมคิดอย่างนั้น ภาพของลูเทนเนนต์เซเรน่าปรากฏมาบนจอหลักของห้องนักบิน ลูเทนเนนต์เซเรน่า กำลังจะพูดที่เธอจะพูด แต่เธอแข็งไปเมื่อเธอได้เห็นวงกลมแรงโน้มถ่วง ー หรือแทนที่จะพูดอย่างนั้น แก้วน้ำลอยได้ไฮเทคของเรา
.『ชั้นกำลังะพูดบางคำเพื่อให้กำลังใจ แต่มันดูเหมือนจริงๆแล้วพวกนายผ่อนคลายนะ』
“ยังไงซะ เราค่อนข้างที่จะมั่นใจในความสำเร็จของเรา”
เราเข้าไปใก้ลเท่าที่เราทำได้ผ่านไฮเปอร์สปีดไดรฟ ยิงตอร์ปิโด และรีบออกมา มันเป็นงานที่เรียบง่าย ผมรู้สึกค่อนข้างมั่นใจพอที่จะมีความสุขกับโคล่าไม่อัดลมข้างๆ โดยไม่มีความกังวลอะไร
『อย่างนั้นเหรอ… ชั้นกังวลนิดหน่อยเพราะเราจะเริ่มปฏิบัติการในไม่นาน แต่มันดูเหมือนมันจะไม่เป็นที่ต้องการหลังจากทั้งหมด ชั้นหวังว่านายจะไม่เก่งแต่ปากนะ ยังไงก็ตาม』
“แน่นอน ชั้นโปรนะ รู้ป่ะ”
ลูเทนเนนต์เซเรน่าแข็งไปอีกครั้งหลังจากได้ยินการตอบของผม และจากนั้นแสดงรอยยิ้มมกล้าหาญออกมาไม่นาน ก่อนจะตัดการสื่อสาร
“เจ้าหญิงคนนั้นดูเหมือนเธอจะมีเวลาว่าอยู่เยอะบนนมือเธอ ไม่ใช่เหรอ? เราเป็นแค่ทหารรับจ้างทั่วไป แต่เธอยังมาติดต่อเราเพื่อที่จะตรวจดูเรา”
“หนูสงสัยว่าเธออายุเท่าไหร?”
“โนไอเดีย ไม่สำคัญน่ะ ตัดช่องสื่อสาร มีมิ ทำการปิดคอมม์”
“ค่ะ ปิดช่องคอมม์ตอนนี้”
“เอลม่า เพิ่มเอาต์พุตเครื่องยนต์ไปถึงขีดสุด เริ่มขั้นตอนไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ”
“อาย อาย เซอร์ เอาต์พุตเครื่องยนต์ขีดสุด”
“เริ่มชาร์จไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ”
“เริ่มการชาร์จ… ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟทำงานใน 5, 4, 3, 2, 1… ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟทำงาน!”
ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟของกฤษณะทำงานในเสียง *ดู่นนนน ที่ดังก้องคล้ายกับการระเบิด และแสงนับไม่ถ้วนของอวกาศเห็นได้จากในห้องนักบิน เปลี่ยนมันจากจุดเป็นเส้นที่สว่างไสวคล้ายกับดาวตกทันที
“จับตามองเรด้าร์ อย่าพลาดช่วงเวลาที่ยานสหพันธ์วาร์ปออก”
“”โรเจอร์!””
เราได้การประมาณตำแหน่งวาร์ปออกของกองยานสหพันธ์ที่แม่นยำคร่าวๆแล้ว เทคโนโลยี่ที่รู้จักกันว่าเป็นไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ ใช้ทางที่เรียกว่าไฮเปอร์เลน ที่เชื่อมต่อตำแหน่งพิเศษกับตำแหน่งอื่น เพื่อที่จะทำการเดินทางผ่านอินเตอร์สเตลล่าระยะไกล
ในการจะหาตำแหน่งออกของไฮเปอร์เลน บริเวณหนึ่งที่อวกาศไม่ไม่คง 『ความผันผวน』 จะเกิดขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งจากนั้นสามารถที่จะใช้โครงข่ายสามเหลี่ยม เพื่อที่จะประมาณตำแหน่งวาร์ปออก นั่นทำไม ตราบใดที่เรารู้ว่าระบบดาวที่ศัตรูจะวาร์ปเข้ามานั้นมาจากนั้น จุดที่เป็นตำแหน่งวาร์ปออกสามารถที่จะย่อลงได้ถึงจุดๆหนึ่ง
แผนพื้นฐานแล้วคือการไปที่ตำแหน่งวาร์ปออกในไฮเปอร์สปีด จนกว่าศัตรูจะวาร์ปออกมา
“เราจับการอ่านเรดาร์ได้ ยืนยันการตอบสนองการวาร์ปออกหลายจุด!”
“ได้เลย! เริ่มลดความเร็ว”
เรามุ่งหน้าไปที่จุดวาร์ปออกของกองยานสหพันธ์ และเลิกใช้ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟทันทีที่พวกเขาออกมาจากไฮเปอร์เลน
“ใช่งานระบบทำความเย็นฉุกเฉิน ตัดเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้า”
“ระบบทำความเย็นฉุกเฉินทำงาน ตัดพลังงาน”
ในเวลาเดียวกันที่เลิกใช้งานไฮเปอร์สปีดไดร์ฟของกฤษณะเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าถูกลดไปถึงต่ำที่สุด และระบบทำความเย็นฉุกเฉินทำงาน เราเข้าสู้โหมดเทอร์มัลสเตลท์
“ยอดเยี่ยม มาทำการซุ่มโจมตีพวกเวรนั่นกันเถอะ”
“นายคิดวิธีที่ร้ายกาจนะเนี่ย…”
“ใช้หัวเพื่อที่จะใช้ความได้เปรียบจากทุกสิ่งที่มี มันจำเป็นที่จะรอดชีวิตในธุรกิจนี้ ถ้าอย่างน้อยเธอทำไม่ได้อย่างนั้น เธอน่าจะตาย”
“อย่างที่คาดกับฮิโระ-ซามะ”
เราเข้าสู่โหมดสนับสนุนการบิน และเข้าหากองยานสหพันธรัฐโดยใช้แค่เครื่องขับแรงเฉื่อย ยานสหพันธรัฐวาร์ปออกมาทีละลำอย่างต่อเนื่อง ขณะท่เราเข้าหาตรงกลางกองยาน
“นั่นค่อนข้างเป็นทิวทัศน์ที่สวยนะ จริงๆแล้วมันค่อนข้างเท่”
“ชั้นเดาว่า การได้เห็นขบวนแถวยานศึกทหารทั้งหมดนั่นมันเป็นทิวทัศน์จริงๆ”
“พี่พูดถูก มันมีความรู้สึกยิ่งใหญ่กับมัน”
เมื่อเห็นแบทเทิ่ลชิพ เฮฟวี่ครุยเซอร์ ไลท์ครุยเซอร์ เดสทรอเยอร์ และคอร์เวตต์ทั้งหมดนั่นเรียงกันในขบวนแถวที่แน่นมันเท่จริงๆ แต่การที่จะดื่มด่ำไปกับทิวทัศน์แบบนี้มันไม่ใช่ตอนนี้
“ดูเหมือนนั่นเป็นยานธง”
ผมชำเลืองมองยานที่อยู่ตรงกลางขบวนแถว มีการสื่อสารจากยานนั้นที่ถูกส่งไปให้ยานที่เหลือ ไม่มีความผิดพลาดถ้าอย่างนั้น นั่นเป็นยานธงของศัตรู
“เราจะตรงไปหานั่นจริงๆเหรอ?”
“ช่าย”
ผมพยักหน้าตอบเอลม่า ที่ตอนนี้หน้าไร้สี เอาน่า เรามาไกลขนาดนี้แล้ว ไม่ใช่เวลามาหันหลังกลับอีกแล้ว
“การตอบสนองการวาร์ปออกหยุดแล้ว ยานสหพันธรัฐทั้งหมดมาถึงแล้ว”
“ได้เลย มันได้เวลาแล้ว เราอยู่ในระยะแล้ว เลิกใช้ระบบทำความเย็นฉุกเฉิน เพิ่มเอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเต็มที่”
“อ้า เห้อ…ปิดการใช้ระบบทำความเย็นฉุกเฉิน เอาต์พุตเครื่องกำเนิดไฟฟ้าเต็มที่!”
“โจมตี!”
ระบบทำความเย็นฉุกเฉินปิดการใช้ และเศษน้ำแข็งเริ่มลอกออกจากตัวถัง ผมยิงเครื่องขับดันเต็มที่แตะพุ่งตรงไปที่ตรงกลางของกองยาน เป้าหมายของผมคือแบทเทิ่ลชิพตรงกลางขบวนแถว มันน่าจะเป็นยานธงของศัตรู แต่มันไม่เหมือนว่าเรายืนยันว่ามันใช่
『…? อะไร? มีการตอบสนองบนเรดาร์…!? โจร มาอย่ารวดเร็ว! มันอยู่เหนือเราแล้ว! มันจะเข้ามาใกล้ในไม่นาน!』
『นายพูดอะไรน่ะ!? ไม่มีใครดูเรดาร์เหรอ!?』
『สัญญานความร้อนของเค้าต่ำผิดปรกติ! ไอ้เวรนั่นซ่อนตัวเป็นเศษหินธรรมดา!』
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเค้าตื่นตกใจ! พวกเค้าตื่นตกใจแน่นอน!”
ยานสหพันธรัฐทำการหลบหลีกด้วยความรีบ แต่เราอยู่ต่อหน้าเขาแล้ว ดังนั้นมันสายไปแล้ว พวกเขายิงเราอย่างบุ่มบ่ามไม่ได้เนื่องจากอันตรายของการยิงพวกเดียวกัน ผมไหลผ่านยานคุ้มกัน และเปิดห้องอาวุธล่าง
“ก่ะฮ่าฮ่าฮ่า! กินนี่ซะ ไอ้เวรรรรร!”
ผมยิงตอร์ปิโดนิวเคลียร์ต่อต้านยานสองลูก และวิ่งผ่านข้างยานธง ทันทีหลังจากนั้น ระเบิดใหญ่ระเบิดออกมาตรงกลางแบทเทิ่ลชิพศัตรู ยานนั่นถูกฉีกเป็นสองชิ้น
『แบทเทิ่ลชิพ – ไทเกอร์ อาย ถูกยิงร่วง! ศัตรูยิงตอร์ปิโดนิวเคลียร์ต่อต้านยาน!』
『เหี้ยเอ้ย! ทหารรับจ้างเหรอ!? อย่าห่วงการยิงโดนกันเอง ยิงมันให้ร่วยด้วยป้อมปืนปืนใหญ่หลายกระบอก! แต่อย่างยิงปืนใหญ่เลเซอร์ ปืนใหญ่ขีปนาวุธ และซีกเกอร์มิซไซล์!』
“ย้าฮฮฮฮู้! ตอนนี้นั่นเรียกว่าคนฆ่ายักษ์พวกคุณ!!!”
“ฮ- เฮ้! อย่ามา ‘ยะฮู้’ ชั้น! รีบแล้วออกไปจากที่นี่!”
“รับทราบ!”
การเตือนล็อคออนดังตามๆกันในห้องนักบิน ดูเหมือนพวกเขามุ่งมั่นที่จะยิงศัตรูแม้ว่ายานธงจะถูกทำลาย พวกเขาสามารถที่จะจัดระเบียบสายการบังคับบัญชาได้เร็วกว่าที่ผมคาด
“เฮ้ รอเดี๋ยว!? แล้วมอนสเตอร์คริสตัลพวกนั้นล่ะ!?”
“มันจะใช้ประมาณสามสิบวินาทีก่อนมันจะก่อตัวกัน!”
“ฮ๋าา!? สามสิบวินาที!? งั้นเราควรจะทำอะไรกันวะเนี่ยตอนเนี้ย!?”
“เราก็ต้องหลบสิวะ แน่นอนว่า! เราอยู่กลางกองยาน ดังนั้นพวกเค้าใช้อาวุธที่ทรงพลังไม่ได้ ไม่ว่ายังไง เราจะโอเค!”
“โอเค ส้นตีนเถอะ! ไอ้เวรงี่เง่าเอ้ยยยย!”
มัลติแคนน่อนของกองยานศัตรูปล่อยการยิ่งเน้นมาในเวลาเดียวกัน ขณะที่เอลม่ากรีดร้อง กระสุนจำนวนนับไม่ถ้วนมุ่งหน้ามาที่กฤษณะ เล็งที่จะยิงมันให้ร่วง
“ปล่อยชาฟ และใช้งานอุปกรณ์ทำความเย็นฉุกเฉินอีกครั้ง!”
“ชั้นทำมันไปแล้ว!”
“ทำการปิดช่องสื่อสาร มีมิ! ส่งดาต้าไปที่กกองยานอิมพีเรียล!”
“ทันทีค่ะ!”
เราใช้งานระบบและอุปกรณ์หลบหลีกฉุกเฉินทั้งหมด และไหลผ่านการยิงเน้นของศัตรูที่ระยะเผาขน เราหลบทุกลูกไม่ได้ แต่แน่นอน ว่าโล่ที่ทรงพลังของกฤษณะเลี่ยงเราจากความเสียหาย
โล่พลังงานดั้งเดิมแล้วถูกพัฒนามาเพื่อจัดการกับเศษหินอวกาศ และมีความสามารถมากพอที่จะป้องกันกระสุนจริง มันจะไม่กระดิก จากการรับการยิงของศัตรู
“โล่พลังงานทนได้ดีนี่”
“ใช้เซลล์ของโล่ถ้าจำเป็น! ไม่มีความจำเป็นต้องยั้งมือ!”
“โรเจอร์!”
『เวรเอ้ย! โล่พลังงานของมันทนสำหรับยานลำเล็กๆ…!』
『พวกมันอ่านระยะหวังผลของปืนใหญ่เราออก! พยายามจะปิดจุดบอดของกันเอง!』
『พวกมันเข้ามาใกล้ไป… อะไร- !?』
เมินการประท้วงของเอลม่า ผมเล็งไปสู่ท้องที่เปิดของเฮฟวี่ครุยเซอร์ทที่ผมใช้เป็นโล่จากกองยานของศัตรูที่เหลือกระทันหัน และยิงปืนใหญ่ออกไป ลูกปรายเจาะโล่ของเฮฟวี่ครุยเซอร์ที่มันได้รับการยิงกันเองก่อนหน้า และฉีกตัวถัง ทำให้มันเต็มไปด้วยรู
“นั่นร่วงไปสอง! พวก ชั้นไฟลุกแล้ว!”
หลังจากที่ทำให้เฮฟวี่ครุยเซอร์ใช้งานไม่ได้ ผมหันไปที่เหยื่อรายต่อไป และทันใดนั่น ในที่สุด มัน ก็เกิดขึ้น
ในเสียงร้องที่น่ากลัวที่เจาะทะลุหัวของคนคนหนึ่ง รอยแยกในอวกาศเริ่มปรากฏ
“พวกมมันมาแล้วพวกเธอ! เราจะออกไปจากที่นี่!”
“อุว้าว้า! ออกมาเยอะจัง!?”
“อ้า เห้อ! นายมันบ้าไปแล้วแน่นอน!”
อะไรที่ออกมาจากรอยแตกในอวกาศเป็นวัตถุที่คมเหมือนลูกกระสุน – หรือบางทีเรียกว่าเขี้ยวจะเหมาะสมกว่า มันสร้างทั้งหมดจากคริสตัล และจุดจบของมันแหลมและดูคมสุดขีด มันเป็นดั่งรูปททรงของพวกมันถูกสร้างด้วยวัตถุประสงค์เฉพาะเพื่อการแทงทะลุผ่านวัตถุ พวกมันใช้ประโยชน์จากรูปทรงของมั้น เพราะการโจมตีที่โปรดปรานของมันคือการพุ่งไปข้างหน้า และเจาะทะลุทุกอย่างที่ยู่บนทางขงมัน
แต่มันไม่ใช่การโจมตีแบบเดียว เพราะพวกมันยังยิงกระสุนพลังงานความเร็วสูงจากตัวของพวกมันได้
『พบการตอบสนองการวาร์ปออกจำนวนมาก! นี่มัน… สิ่งมีชีวิตคริสตัล!?』
『ทำไมพวกต้องสาปนั้นมาทำอะไรในที่แบบนี้วะ!?』
『พวกมันมาแล้ว!? อุว้าาาาาาา- !?』
『ยิงสกัดกั้น! ยิงมันให้ตาย! ใช้อาวุธทุกอย่างที่เรามีและยิงมันให้ตาย!』
『ไอ้เจ้าโง่! แกจะยิงโดนเรา ーー กย้าาาาา!』
『ฮฮฮฮิ้!? ข- ขาผม!? ผมจะถูกกิน……ม่ายยยย! หยุดดดดด! อ๊าาาาาาาาา!?』
มันเป็นภาพของนรกอย่างแน่นอน ด้วยเรื่องนี้ กองยานจะเข้าไปสู่ความวุ่นวาย พวกเขาจะไม่มีแม้แต่เวลาที่จะไล่ตามเราอย่างสบายๆ
“ช่างโหดร้าย…”
“ชั้นไม่อยากได้ยินจากคนที่ลั่นไกนะ”
เอลม่าถอนหายใจในความโกรธเคือง ขณะที่เธอทำการโต้ตอบที่เชือดเฉือน มีมิได้รับผลจากเสียงร้องของความเจ็บปวดของทหารสหพันธรัฐ หน้าของเธอซีดเป็นผี และเธอสั่นในความตกใจ
“มีมิ หนูไม่ต้องฟังนั่น ถ้าหนูเห็นว่ามันรบกวน”
“ห- หนูโอเค”
ไม่ หนูดูไม่โอเคเลยซักนิด สาวเอ๋ย ยังไงซะ เพราะเธอยืนกรานมัน งั้นให้มันเป็นอย่างนั้น ผมจะให้เอลม่าดูเรดาร์ทีหลังถ้าสถานการณ์เรียกร้อง
“โยช มันได้เวลาหาเงินแล้ว”
“……หือห์?”
“ดู กองยานสหพันธ์วิ่งไปทั่วเหมือนไก่ไม่มีหัว”
“น- นั่นใช่ ไม่ใช่เหรอ?”
“พูดอีกอย่างไม่มีโอกาสที่ดีกว่านี้ ที่จะยิงเหยื่อที่ดูน่าอร่อยเหล่านั้น”
“นายล้อเล่น ใช่มั้ย?”
“ชั้นจริงจัง”
หลังจากพูดอย่างนั้น ผมกลับลำยาน และมุ่งหน้ากลับไปที่สนามรบตรงๆ ที่กองยานสหพันธ์และสิ่งมีชีวิตคริสตัลลุยกันอยู่
“ไปกันเถอะ!”
ในหัวของผม ผมได้ยินเพลงจากหนังเรื่องหนึ่งที่มีชื่อเรื่องโลกแตก และตื่นเต้น
“กย้า-!? ไมมม่! เราจะตาย! เราจะตายจริงๆ! ไอ้งี่เง่า! นายมันไม่บ้างี่เง่า ไม่ใช่เหรอ!?”
“เอลม่า…”
“อะไร!?”
“มีคนผู้ยิ่งใหญ่คล้ายกับดาวหางแดง*ที่พูดอย่างนี้ในอดีต: มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้ามันไม่โดน”
TLN: กันดัมของชาร์ในกันดัม
“ชั้นพนันเลยว่าเค้าก็เป็นไอ้โคตรโง่ที่สิ้นหวัง!!!”
อ๋าว เอาน่า เทียบยูนิตของดาวหางแดง-ซัง กฤษณะมีแม้แต่โล่พลังงานติดตั้งอยู่ ดังนั้นเราจะโอเค คนนั้นหลบหลีกการยิงของศัตรูที่จะทำลายยูนิตของเขาได้ใในการโจมตีตีเดียว และยิงยานเหมือนมันไม่มีพรุ่งนี้ เทียบกับเขาแล้ว เราง่ายๆกว่าเยอะ
ระหว่างที่หลบสิ่งมีชีวิตคริสตัล และโจมตียาน ผมยิงตอร์ปิโดนิวเคลียร์ต่อต้านยานสองลูกที่เหลือ กับสองเป้าหมายแยกกัน ที่พวกเขายุ่งกับการขับไล่สิ่งมีชีวิตคริสตัล ดังนั้นพวกเขาไม่สังเกตุตอร์ปิโดจนกว่ามันจะสายเกินไป นั่นมันง่าย พวก
“มันเฉี่ยวเรา! มันเฉี่ยวเราแล้วโว้ย ไอ้งี่เง่า อ๊าาา! มอนสเตอร์คริสตัลมาที่กราบขวา! ปืนใหญ่เลเซอร์ลำกล้องใหญ่เล็งเราที่กราบซ้าย!”
“แ〜ละ เอาล่ะนะ”
“พี่ใจเย็นจริงๆ ไม่ใช่เหรอ ฮิโระ-ซามะ?”
“เพราะทั้งหมดคนที่ตื่นตกใจในสนามรบปรกติแล้วเป็นคนแรกที่ตาย เธอต้องทำเต็มที่เพื่อที่จะใจเย็นในเวลาแบบนี้ด้วยมีมิ”
“ค่ะ”
“ชั้นได้ยินนั่นนะ รู้ป่ะ!?”
ผมยิงมอนสเตอร์คริสตัลที่ตรงมาหาเราและโฟกัสไปที่ยานสหพันธรัฐต่อไป
มอนสเตอร์คริสตัลจริๆแล้วมันไม่ได้เก่งในแต่ละตัว เรายังมีโล่เราขึ้นมา และคริสตัลที่สร้างเป็นตัวขอมมันไม่ได้ทนทานนาดนั้น ดังนั้น การยิงกระสุนลูกปรายทีเดียวคือทั้งหมดที่จะฆ่าตัวหนึ่ง แต่มันมีปัญหาที่จะมันด้วยเลเซอร์นะ
ผมทำการยิงเลเซอร์และลูกปรายไปที่ยานที่ถูกโจมตีอย่างหนักด้วยมอนสเตอร์คริสตัล และยิงยานสหพันธรัฐทีละลำทีละลำ ผมก็ทำให้คริสตัลมอนสเตอร์โจมตีผมและล่อพวกมันจำนวนมาก ไปสู่ขบวนแถวยานที่ป้องกันได้ดีกว่าที่คาด
『ไอ้คว*สี่แขนเหี้ยยยยยยย!!!』
『กุจะฆ่ามึงไอเหี้ยแสบ!』
『ไอ้ปีศาจสี่แขน!』
พวกคุณๆจากสหพันธรัฐโกรธผมจริงๆ… มันโชคร้ายหน่อยนะคุณ แต่นี่เป็นสงคราม
ยานสหพันธ์ถูกทำลายสำเร็จขณะที่ลูกเรือของพวกเขาส่งเสียงในความโมโหและความเจ็บปวด ผมทำมันได้ พ่อ เราจะกินสเต็กเนื้อพรุ่งนี้
『ก- กองยานอิมพีเรียลทำการเคลื่อนไหวแล้ว!』
『เหี้ยเอ้ย! ยังหวะเวลามันสมบูรณ์แบบเกินไป! ไอ้เหี้ยสี่แขนและมอนสเตอร์คริสตัลพวกนี้ถูกส่งมาโดยพวกมัน หือห์!?』
ดูเหมือนกองยานสหพันธรัฐสามารถที่จะตรวจจับการเคลื่อนไหวของกองยานอิมพีเรียล มันดูเหมือนเวลาโบนัสนี่จบแล้ว
“นี่มันไกลเท่าที่เราไปได้ เราจะถอยจากสนามรบ”
“ในที่สุด!?”
“ใช่ เพราะทั้งหมดชั้นไม่อยากจะไปติดอยู่กับการยิงระเบิดของพวกเรา”
กองยานอิมพีเรียลน่าจะปล่อยอำนาจการทำลายล้างสูงสุดจากระยะไกล พวกเขาจะกวาดล้างกองยานสหพันธรัฐไปด้วยกันกับมอนสเตอร์คริสตัล เราจะไม่สามารถรอดชีวิตจากการยิงระเบิดได้ถ้าเรายังอยู่รอบๆนี้ต่อ
“เตรียมเซลล์ของโล่เผื่อไว้ ใช้ชาฟและแฟลร์”
“ใช้สำเร็จ!”
“ผมจะเหยียบมิดนะเลดี้! ระวังอย่ากัดลิ้นล่ะ!”
ผมเพิ่มเอาต์พุตเครื่องขับดันไปถึงขีดสุด และถอยออกมาจากสนามรบขอสหพันธรัฐและมอนสเตอร์คริสตัลอย่างรวดเร็ว
『ยานทหารรับจ้างนั่น มันจะวิ่งหนี! ยิง! ยิง!』
『อย่าให้ไอ้ลูกไม่มีพ่อนั่นมันหนีไปได้!』
“เริ่มชาร์จไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ”
“เริ่มการชาร์จ ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟทำงานใน 5, 4, 3, ーー”
『เป้าหมายเริ่มชาร์จไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ!』
『ไอ้เหี้ยเอ้ยยยย! มึงจำเรื่องนี้ไว้นะ ไอ้สัตว์เย็*แมมมมมม่!』
“ขอโทษ พวก กูลืมไปแล้วว่ะ เจอกัน!”
“ー2, 1…ไฮเปอร์สปีดไดร์ฟ ทำงาน”
เราถอยออกมาจากสนาบรบด้วยเสียง *ดู่นนนน คล้ายกับระเบิด ไม่มีทางที่จะตามยานที่ก้าวข้ามมความเร็วเสียง และหนีด้วยความเร็วที่ใกล้กับความเร็วแสง มันจะเป็นอีกเรื่องถ้าพวกเขาก็ใช้งานไฮเปอร์สปีดไดร์ฟด้วย แต่ภายใต้การต่อสู้ระยะประชิดที่วุ่นวาย ผมไม่คิดอย่างสูงว่าพวกเขาจะสามารถทำได้
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 0/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook