[ นะ-, นั้นมันเป็นอะไรที่บ้าระห่ำมาก ]
ขณะนี้ ท่านอาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียน Lizwadia หรือก็คือรูการอน เขากำลังนั่งชมโปรเจคเตอร์ถ่ายทอดการประลองพร้อมกับพึมพัมออกมาเพราะความตกใจ
สถานที่ที่เขาอยู่ตอนนี้คือในห้องประชุมที่ๆหนึ่งในหอนาฬิกายัก Lizwadia
อีกทั้งยังมีอาจารย์อีกนับร้อยนั่งเรียงรายที่โต้ะประชุมสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ และทุกคนต่างใจจดใจจ่อกับโปรเจคเตอร์ถ่ายทอดการประลองที่กำลังฉายอยู่กลางโต๊ะประชุม
และเมื่อการประลองนั้นเพิ่งจะฉายจบลงไปได้เพียงแค่2-3นาที
[ . . .สามารถป้องกันการโจมตีศรสายฟ้าจำนวนมากมายขนาดนั้นและฝนสายฟ้าพร้อมกันได้. . .อีกทั้งรับการโจมตีเวทย์มนตร์ขั้นสูงไปเต็มๆ แต่กับไม่มีบาดแผลใดๆเลย , แม้แต่การโจมตีผสาน 2 ธาตุยังถูกทำให้ไร้ผล ที่สำคัญ เขาทำการโจมตีผ้าคลุมที่อยู่ในบาเรียป้องกันอัตโนมัติได้ ทั้งๆที่มีดนั้นแทบจะไม่มีพลังโจมตี . . . .ถ้าเป็นจริงตามที่บันทึกว่ามาล่ะก็. . นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่จริงๆหรือ !!! ]
จอมเวทย์หนุ่มผู้เป็นถึงอาจารย์สอนเหล่านักเรียนระดับชั้นที่4(เท่ากับปริณญาโท) ได้อ่านรายงานในมือของเขาอีกครั้งอย่างไม่เชื่อสายตา
และนั้น เหล่าอาจารย์ท่านอื่นๆก็ได้เริ่มออกความเห็นของตน
[ แต่ว่า เรื่องของนักเรียนชั้นปีที่ 2 เฮนเรียสต้า ผู้ครอบครองอุปกรณ์เวทย์มนตร์ (( Swimming Suit )) อุปกรณ์เวทย์มนตร์ที่เป็นที่ถกเถียงกันเมื่อ 2 ปีก่อน ความสามารถของเธอนั้น ไม่ใช่ว่าเกือบจะถึงขีดจำกัดในหมู่นักเรียนแล้วรึ ]
[ แต่สุดท้าย มันก็เป็นพลังจากอุปกรณ์เวทย์มนตร์อยู่ดีเถอะ. . ยังไงซะฉายา (( เจ้าหญิงอัศวิน )) นั้นก็เป็นเพียงแค่ของหลอกลวงเท่านั้นแหละ ]
[ อย่าลืมสิ อุปกรณเวทย์มนตร์ (( Swimming Suit )) มันมีความสามารถในทางสนับสนุนเท่านั้นนะ การที่จะดึงพลังของมันออกมาได้มากหรือน้อยนั้น ขึ้นอยู่กับผู้ใช้ และเธอก็แสดงให้เราเห็นแล้วว่าเธอมีความสามารถที่มากมายขนาดไหนในด้านเวทย์มนตร์ ]
[ เอาเถอะ พักเรื่องของเด็กนั้นไว้ก่อน เรามาพูดเรื่องเด็กหนุ่มที่ถูกจ้างให้มาเป็นอาจารย์ผู้ช่วยกันดีกว่า การที่เขาสามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วและที่สามารถทำลายบาเรียป้องกันอัตโนมัติได้ นั้นอาจเป็นเพราะเขาใช้เวทย์มนตร์ระดับต่ำธาตุลม น่าจะเป็น( Wind Arrow ) นะ และที่สำคัญเขายังสามารถใช้เวทย์มนตร์สมัยใหม่ ( magic clad sword ) ได้ ผมเชื่อว่า เขาต้องเป็น (( อัศวินเวทย์มนตร์ )) ในระดับสูงผู้ใช้เวทย์ลมแน่ๆเลย แต่ . . . ]
[ อืม . . .แต่ว่าการที่เข้าป้องกันการโจมตีของเวทย์มนตร์นั้น (( Thunder Storm )) เพียงใช้แค่ท่าดาบหุ้มพลังเวทย์นั้น . . ดูยังไงมันก็เป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ ]
[ ที่สำคัญ ทุกๆอย่างทั้งการป้องกันและโจมตีของเขานั้นใช้เพียงแค่ทักษะดาบทั้งหมดเลยนะ นั้นก็หมายความว่า เขาคงใช้โครงสร้างเวทย์มนตร์ที่พิเศษบางอย่างลงในดาบของเขาแน่ๆ หรือไม่ก็ . . ดาบนั้นคืออาวุธเวทย์มนตร์ !!! ]
[ อย่างงี้นี่เอง!!! ถ้าหากดาบนั้นคืออาวุธเวทย์มนตร์ล่ะก็ ทุกเหตุผลที่กล่าวมาก็สามารถอธิบายได้ ]
[ แล้วเรื่องการโจมตีที่ทำให้เวทย์มนตร์ผสาน 2 ธาตุ นั้นไร้ผลล่ะ ตามทฤษฎีแล้ว ถ้าหากไม่ใช้เวทย์บาเรียเพื่อป้องกันการโจมตี ไม่มีทางเลยที่จะสามารถรับการโจมตีนั้นได้หรอกนะ ]
[ . . งั้นแสดงว่าการโจมตีของเขาตอนนั้นมีพลังทำลายสูงกว่าเวทย์ผสาน 2 ธาตุสินะ มันจึกหักล้างกันและหายไป. . ]
[ แต่ว่า !! เขาในตอนนั้น เขาไม่ได้ทำอะไรเลยสักนิด ไม่แม้จะกล่าวคำร่าย คุณจะบอกว่าเขาใช้เวทย์มนตร์ระดับสูงโดยที่ไม่จำเป็นต้องร่ายงั้นรึ !! ]
[ คะ-,คุณจะบอกว่า การโจมตีนั้นรุนแรงกว่าเวทย์มนตร์ขั้นสูงผสาน 2 ธาตุ อีกอย่างนั้นรึ !! . . สัตว์ประหลาดชัดๆ !! ]
การสนทนาเริ่มที่จะร้อนแรงยิ่งขึ้น มีเพียง รูการอนคนเดียวนั้นที่ยังคงใช้ความคิดคนเดียวอยู่ภายในหัวของเขา และสิ่งที่เขาคิดนั้นช่างแตกต่างจากข้อมูลที่ได้รับมามากนัก
( นี่มันอะไรกัน ทะ-,ทั้งๆที่เขามีพลังมากมายขนาดนั้น แต่ทำไมข้าคนนี้ถึงไม่รู้สึกถึงพลังเวทย์มนตร์ในตัวของเขาเลยซักนิด !! )
สำหรับเผ่าฮอปบิทนั้น แม้จะไม่เท่ากับพวกเอลฟ์ แต่เผ่าฮอปบิทนั้นก็ถือได้ว่ามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมต่อพลังเวทย์มนตร์
เขาได้สังเกตุเห็นตั้งแต่พบกันครั้งแรกแล้วว่ายูนั้นไม่มีพลังเวทย์มนตร์อยู่ในร่างกายเลยซักนิด และการประลองนั้นมันยิ่งทำให้รูการอนประหลาดใจหนักกว่าเดิม เพราะว่าสิ่งที่ยูแสดงพลังของเขาออกมานั้นดูยังไงก็ทำให้คิดว่าเขาต้องใช้เวทย์มนตร์ชัดๆทั้งๆที่เขาไม่มีพลังเวทย์ในตัวแท้ๆ แต่เหล่าอาจารย์ในที่นี้เขายังไม่รู้ว่ายูนั้นไม่มีเวทย์มนตร์
[ ท่านอาจารย์ใหญ่ครับ ]
[ หืม ? ]
รูการอนที่กำลังจมอยู่กับความคิดของเขานั้น เขาได้เงยหน้าขึ้นให้กับเสียงเรียกของอาจารย์ที่เรียกเขา
[ ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างส่งมาจากทาง ลัคซีเรียกิลด์ ครับ ]
[ จดหมายงั้นรึ? ]
เมื่อเขาได้เปิดซองจดหมายที่ผนึกด้วยแว๊กและดึงกระดาษออกมา
[ . . . . นี่มัน !!!! ]
เหล่าอาจารย์ที่กำลังถกเถียงเรื่องของ ยาชิโระ ยู ต่างมากันเงียบลงเมื่อได้ยินเสียงตกใจของรูการอน
[ ทะ-,ท่านอาจารย์ใหญ่? ]
แม้อาจารย์หนุ่มจะพยายามถามกับเขา แต่รูการอนก็ไม่ได้สนใจ
( . . หึๆ ตอนนี้เรื่องต่างๆปะติดปะต่อเข้าหากันแล้ว นี่สินะเหตุผลของความแข็งแกร่งของนาย ยาชิโระคุง )
สำหรับรูการอน ใบหน้าของยู ยาชิโระได้ถูกตราตรึงลงในสมองของเขาแล้ว ชายผู้เป็นหัวข้อถกเถียงในขณะนี้ และนั้นมันทำให้ที่มุมปากของรูการอนมีรอยยิ้มขึ้นมา
[ โฮะโฮะโฮะ . . . สำหรับเหตุผลนั้น เขาก็เป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มธรรมดาไม่มีอะไรน่า
สนใจหรอก โฮะโฮะโฮะ ]
——————–
ที่โลกรูนเบิร์กแห่งนี้ “ชุดว่ายน้ำโรงเรียน” คืออุปกรณ์เวทย์มนตร์ชนิดหนึ่ง
มันมีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเอง แม้มันจะขาดจนละเอียดแค่ไหนมันก็สามารถฟื้นฟูมาเป็นปกติได้ อีกทั้งความสามารถในการเพิ่มพลังการโจมตีทางเวทย์มนตร์ และยังมี ฟื้นฟูพลังเวทย์มนตร์อัตโนมัติ โดยที่มันจะดูดพลังเวทย์ที่อยู่รอบๆและเปลี่ยนมันเป็นพลังเวทย์ของผู้ใช้ และแม้ว่าจะถูกโจมตี มันก็ยังมีบาเรียป้องกันอัตโนมัติที่ป้องกันได้ทั้งกายภาพและการโจมตีทางเวทย์มนตร์
นี่มันสุดยอดแห่งอุปกรณ์เวทย์มนตร์ ที่มาพร้อมกับความสามารถพิเศษถึง 4 ความสามารถ แถมยังสามารถปลุกราคะในตัวผู้ชายได้อีกด้วย !!!
นี่แหละ พลังแห่ง ชุดว่ายน้ำโรงเรียน !!!
ที่จริงในตอนที่สร้างมันนั้นผมต้องการสร้างสิ่งที่ใช้สามารถต่อสู้ในใต้น้ำ พอนึกถึงการต่อสู้ด้วยเวทย์มนตร์ และพัฒนามันไปๆมาๆจนกลายเป็น ชุดสูทสำหรับต่อสู้ใต้น้ำ และนั้นมันได้กลายเป็น 1 ในอุปกรณ์เวทย์มนตร์ชั้นนำสำหรับเหล่าจอมเวทย์หญิง
. . . . แต่จริงๆแล้วมันก็ไม่ค่อยเป็นที่นิยมนักหรอก เพราะ ราคาของมันโครตแสนแพง และมันทำให้เหล่าชายหนุ่มจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเวลาเห็นชุดว่ายน้ำโรงเรียน
พวกเขาหลงใหลมันขนาดไม่จำเป็นจะต้องมีหญิงสาวใส่ชุดว่ายน้ำเลยก็ได้ เพราะ พวกเขาคลั่งใคล้ในตัวของชุดว่ายน้ำโรงเรียนต่างหาก
และนั้นมันทำให้พวกเขาต่างแย่งชิงชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่มีอยู่เพียงจำกัด บอกได้เลยเวลานั้น มันรุกลามใหญ่โตจนกลายเป็นสงครามย่อมๆเลยทีเดียว
ดูเหมือนว่าเฮนเรียสต้าเธอจะได้รับมันมาจากเหล่าขุนนางในอาณาจักรเคสโตรเรีย เหล่าขุนนางคงมอบชุดว่ายน้ำให้แทนการที่จะต้องจ่ายภาษี (ที่จริงตอนที่เหล่าขุนนางมอบชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่เก็บไว้ในกล่องและห่อและปิดล็อคอย่างดีให้กับราชานั้น เขาแทบจะร้องไห้เป็นสายเลือดเลยทีเดียว )
และราชาของเคสโตรเรียคงจะมอบให้กับเธอเพื่อมาประลองกับผมโดยเฉพาะ
[ หืมม . . . นั้นสินะ ชั้นว่าแล้วทำไมเธอถึงดูแข็งแกร่งกว่าเดิมนิดหน่อย ]
แม้เธอจะดูประหลาดใจแต่เธอก็ถอนหายใจออกมา
เดี่ยวนะ ผมหูฝาดไปเองรึปล่าวทำไมผมรู้สึกว่าเสียงถอนหายในนั้นเหมือนกับว่าแผนการของเธอผิดพลาดกัน. . . .
[ ก็อย่างที่ผมเคยบอกไว้ โดยพื้นฐานแล้ว ชุดว่ายน้ำโรงเรียนมันมีความสามารถในด้านการสนับสนุน การที่จะดึงพลังมันออกมาได้นั้นขึ้นอยู่กับตัวเอง และเธอได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอ สามารถใช้มันเพื่อสร้างเวทย์มนตร์ขั้นต้นและขั้นกลางได้มากมายราวกับสายฝน และเธอยังสามารถใช้เวทย์มนตร์ผสานได้อีกด้วย อีกอย่าง ความสามารถในเชิงดาบของเธอก็ถือว่าดีมากอีกด้วย เรียกได้ว่าสูสีกับซิลเวียเลยนะ ]
หลังจากการดวลกับยัยยูริหัวม้วน ,เอ่อหมายถึง เฮนเรียสต้า เดอร์ เคสโตรเรีย นะ
รู้มั้ย รางวัลที่ผมได้รับหลังจากชนะการดวลคืออะไร . .
สิ่งที่ผมได้รับคือ ชุดว่ายน้ำโรงเรียนที่ยังไม่ได้ซักของเด็กน้อยวัย 12 ปี เลยนะ !!
หึหึ
ผมถือมันกลับมาที่ห้องพักในโรงแรม และกำลังคุยกับอลิเซียที่ตามมาดูว่าผมจะทำอะไรกับมัน
หลังจากเฮนเรียสต้าถอดมันออกมายังไม่ทันได้ซัก. .
เธอก็ส่งมอบมันให้กับผมทันทีด้วยใบหน้าที่แดงแจ๋
และ น-ะ,ในที่สุด !!! ผมก็ได้มันมาแล้ววว
ชุดว่ายน้ำที่เพิ่งถูกถอดมาสดๆของเด็กสาวบริสุทธิ์วัย 12 ปี ฮ่าฮ่าฮ่า
ว่าแต่ ผมควรจะทำยังไงกับมันดีล่ะ . .
ลองใส่มันดีมะ ???
[ คิคิ ให้ชั้นลองใส่เอาม๊า~ ]
ใครมันจะอยากดูเด็กโลลิใส่กันห๊ะ !! อย่างน้อยก็มีผมคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่ได้แฮปปี้กับมัน (คิดในใจ)
[ มู่~ ยูบ้าสุดด ,แต่ก็นะ สมแล้วที่เป็นยู คิคิ ]
[ อย่าเข้ามาใกล้เซ่ มันทำให้ผมหายใจไม่ออกนะ ]
ขณะที่ผมกำลังหยุดอลิเซียด้วยมือข้างเดียว ผู้ที่ชอบเข้ามากอดผมอย่างที่เธอชอบทำ
พร้อมกับคิดว่าผมควรจะทำอย่างไรกับชุดว่ายน้ำนี้ดี. .
ถ้าหากผมเอามันไปขายล่ะก็คงเป็นเงินมหาศาลเป็นแน่
แต่ว่า
เพื่อนเอ๋ย
ผมไม่ได้อยากมีเงินมากมายอะไรขนาดนั้นหรอกนะ
มันอาจจะฟังดูบ้าซักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าผมจะหลงไปสร้างสิ่งสุดยอดของโลกนี้เข้าให้แล้ว (ถึงแม้ที่โลกเก่าผมมันเป็นของมีทั่วๆไป)
[ ยาาาชิโระ ซาาาางงง !? คุณอยู่มั้ยค้าาาา ดิฉันได้ยินมาว่าคุณกลับมาถึงแล้วว ]
” ก๊อกๆ ”
พร้อมกับเสียงเคาะประตู ผมได้ยินเสียงเรียกของเบอร์นาเดสที่ด้านนอกของประตู
[ บะ- , เบอร์นาเดส !!! ]
ซะ-, ซวยแล้ว !!
เพราะในห้องผมตอนนี้ มีเจ้าหญิงแห่งลีซาเลี่ยน หรือก็คือ อลิเซีย อยู่น่ะสิ
ถ้าหากเรื่องที่เจ้าหญิงมาอยู่ในที่ๆแบบนี้กับผู้ชาย 2 ต่อ 2 เผยแพร่ออกไปล่ะก็ . . .
[ ค๊า~ ดิฉันเอง เบอร์นาเดส ตอนที่คุณกำลังไปประลองหรืออะไรสักอย่างนั้น ดิฉันไปเสาะแสวงหาร้านอาหารอร่อยๆมาค๊า ดิฉันเลยว่าจะมาชวนคุณทานด้วยกันและแชร์ค่าอาหารกันค๊า~ ]
ช่างเป็นคนดีจริงๆเจอของอร่อยๆมาชวนผมไปทานด้วย. . .
แต่ว่า . . .
เธอกล้าพูดคำว่าแชร์ออกมาได้ไงห๊ะ !!!
ทั้งๆที่เธอแดกซะขนาดนั้น !!
อย่ามาพูดแบบว่ามันเป็นเรื่องปกติเซ่ !!
[ ? . . มีอะไรแปลกหรอคะ แล้วทำไมดิฉันรู้สึกเหมือนว่ากำลังถูกดูถูกอยู่แหะ ]
[ อะ ห๊ะๆๆๆ ไม่มีอะไรแปลก ไม่มีๆ เธอรออยู่ด้านนอกนะเดี่ยวผมจะออกไปเดี่ยวนี้ ]
เพราะว่าอลิเซียทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง ผมจึงทำนิ้ว ” จุ๊ๆ ” เพื่อห้ามไม่ให้เธอส่งเสียง พร้อมคุยกับเบอร์นาเดสที่อยู่อีกฝั่งของประตู
[ . . . มีบางอย่างน่าสงสัยแหะ ]
” ก๊อก แก๊กๆ ” ,, ” ปั้งงง ” (เสียงพังประตู)
[ !? ]
ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงก๊อกแก๊กๆที่ลูกบิดประตู ทันใดนั้น !! ประตูก็ถูกพังลง พร้อมกับเบอร์นาเดสที่พุ่งเข้ามาในห้อง
[ !! . . . ดิฉันอุส่าคิดว่าคงยากที่ยาชิโระซังจะไปล่วงเกินเหล่าเด็กสาวโลลิทั้งหลายได้ แต่ว่า. . . คาหนังคาเขาเลยนะคะ !!! ยาชิโระซัง !!!! ]
เพราะภาพที่เบอร์นาเดสเห็น คือ ภาพของผมที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงนอนโดยที่มีอลิเซียอยู่ที่ด้านหลังของผมพร้อมกับกำลังกอดคอของผมอยู่
ถึงผมจะไม่แน่ใจนัก . .
แต่ผมว่า ผมคงกำลังถูกมองว่าเป็นไอ้โลลิคอนอีกแล้วสินะ . .
[ เห้ยๆๆ ผมไม่ได้แตะต้องอะไรเธอเลยนะ !! ]
[ พวกอาชญากรทุกคนก็พูดแบบนี้ละคะ !!! ]
เบอร์นาเดสเธอได้ยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่เหมือนกับจะบอกว่า “จะอธิบายว่าไงล่ะ”
มันสักพักแล้วที่เธอไม่ได้ทำหน้าตากวนโอ้ยแบบนี้
[ ยู คนนี้คือ? ]
อลิเซียที่กำลังคล้องคอของผมอยู่ได้ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินไปประจันหน้ากับเบอร์นาเดสและถามได้ขึ้น
[ ดิฉันเป็น [Agent] , เบอร์นาเดส The [Gunner] ค่ะ !!! คะ-,คุณเป็นคนรู้จักของยาชิโระซังหรือคะ ? ]
แล้วก็อีกครั้งเบอร์นาเดสเธอประกาศชื่อของเธอออกมาก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไร
เบอร์นาเดสเธอได้ยืดอกและมองลงมาที่อลิเซีย เหมือนเธอจะสงสัยในคำพูดของอลิเซียค่อนข้างมาก
ความสูงของทั้งสองช่างแตกต่างกันมากทีเดียว เพราะอลิเซียเธอสูงถึงเพียงกระดูกไหปลาร้าของเบอร์นาเดสเท่านั้น
สำหรับคำตอบของคำถามนั้น อลิเซียเธอได้ยิ้มออกมาราวกับนางฟ้า พร้อมกับหมุนตัว 1 รอบและโค้งให้กับเบอร์นาเดสเล็กน้อย
[ หนูเป็นภรรยาของเค้าค่ะ ]
และนั้น อลิเซียเธอโชว์ต่างหูที่หูขวาของเธอ มั่นช่างเหมือนกันภรรยาที่มักจะโชว์แหวนแต่งงานใส่พวกเหล่าสาวๆที่พยายามจะจีบแฟนของเธอ . .
[ . . . ยาชิโระซัง— ]
[ ดะ-,เดี่ยวก่อนๆ เธอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดถ้าพูดคุยกันก่อน!! ]
ผมพยายามพูดหยุดเบอร์นาเดสที่กำลังล้วงมือเข้าไปที่ใต้กระโปรงของเธอ
ในตอนนั้น ดวงตาของเธอช่างดูน่ากลัวมากๆ
.ใช่แล้ว เมื่อ 3 ปีก่อน ผมได้เดินทางไปทั่วโลกเพื่อทำภารกิจปราบปรามจอมมาร มันมีครั้งหนึ่งที่ผมเกิดทำอะไรบ้าๆระหว่างการเดินทาง ในตอนนั้น เพราะการเดินทางที่ยาวนานมันช่างขาดแคลนเหล่าพี่สาวแสนสวยรอบกาย ความอดทนอดกลั้นนั้นมันทำให้ผมเสียสติ และนั้นผมได้บุกเข้าไปถล่มพวกปีศาจในขณะที่บนหัวของผมกำลังสวมกางเกงในของเพื่อนในกลุ่มที่เดินทางไปด้วย(แน่นอนว่าของผู้หญิง) และผมบดขยี้พวกมันพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
หลังจากนั้น เมื่อสติผมกลับมา ผมรู้สึกเสียใจมากที่ผมในตอนนั้นดันไปรื่นรมย์กับชุดชั้นในของหญิงสาวอกกระดาน
ทำไมผมไม่หยิบของสาวโนตมมานะ !!!!!!
และหลังจากนั้นผมก็ถูกเพื่อนสมาชิกเดินทาง(กลุ่มผู้หญิง)ที่เสียสติเหมือนกับผมตอนนั้นรุมประชาทัณฑ์จนเละ
ก็เรื่องที่เล่ามาทั้งหมด คือผมจะบอกว่าดวงตาของเบอร์นาเดสน่ากลัวเหมือนกับดวงตาของซิลเวียตอนนั้นเลย
[ เธอกำลังเข้าใจผิดอย่างมหันต์นะ ทะ-,ที่จิงแล้ว คะ-,เด็กหญิงคนนี้คะ-,คือ อ่า อลิเซียคือคนรู้จักของผมเอง และที่สำคัญ ผมไม่มีทางที่จะไปแตะต้องเด็กสาวอกกระดานโลลิโลลิแบบนี้หรอก อีก 10 ปี ค่อยกลับมาไหม่เถอะ !!! ]
[ . . . อืมๆ ก็จริงนะคะ ยาชิโระมีรสนิยมกับผู้หญิงที่มีอายุ+นมใหญ่. . . ]
เบอร์นาเดสเธอนำมือของเธอไว้ที่คาง มันคือท่าทางที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับเรื่องที่ผมพูด , อลิเซียเองเธอก็พยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเบอร์นาเดสหลายๆครั้ง . .
. . . ฟู่วว รอดตัวไป แค่นี้ผมก็รอดพ้นจากข้อกล่าวหาว่าเป็นไอ้โลลิค่อนแล้ว เดียวผมพูดย้ำเรื่องที่ผมคลั่งหญิงสาวมีอายุ+นมใหญ่อีกนิดหน่อย เท่านี้ผมก็รอดตัวแล้ว . . .
[ มะ-,ไม่จริง ยู!! ทำไมที่รักโหดร้ายกับเค้าขนาดนี้ !! ทั้งๆที่เมื่อวานพวกเรายังหวานกันขนาดนั้นแท้ๆ ]
ยะ-,ยัยนี้ !! . .
อยู่ๆอลิเซียเธอก็แต่งเรื่องขึ้นแล้วทิ้งระเบิดก้อนใหญ่ออกมา !!!
[ ขยะ. . ขยะย่อมเป็นขยะอยู่วันยังค่ำ!! ต้องลงโทษ !! ต้องลงโทษษษษ !! ]
มีบางอย่างขนาดใหญ่โผล่ออกมาจากในกระโปรงของเธอ มะ-,มันคือ!! ปืนยาว
ขนาดของมันสูงพอๆเท่าตัวคนเลยทีเดียว!!
หลังจากเธอดึงปืนไรเฟิ้ลออกมา เธอก็หันปากกระบอกปืนมาจ่อที่หน้าผากผม . .
ยะ-,ยัยนี่ เอาจริงดิ !!
แต่ที่สำคัญ ไอ้นั้นมันคือปืนไรเฟิ้ลจริงๆหรือ . .
ผมอยากจะแยกชิ้นส่วนมาวิเคราะห์จังเลยน๊า~
[ อย่ากังวลไปค่ะ แม้ดิฉันจะยิงพลาดทั้งๆที่คุณอยู่ด้านหน้าแท้ๆ แต่มันก็ปลอดภัยแน่นอนค่ะ เพราะว่าปืนของดิฉันเปลี่ยนเป็นกระสุนเวทย์มนตร์ [ สถานะชา ] ทุกกระบอกแล้วค่ะ ]
[ เธออย่าคิดเผื่อที่จะยิงพลาดเซ่ !! ]
“ปัง !! ”
บิริบิริบิริบิริบิริบิริบิริ !!!?
[ ก่อนที่จะรับการเทศนาจากดิฉัน โดนช๊อตจนเดี้ยงไปซะเถอะค่ะ ยาชิโระซัง !! ]
เมื่อกระสุนของเธอยิงมาที่ตัวผม มันทำให้ร่างกายของผม ชักแหง๊กๆ จนล้มกลิ้งไป . .
ถึงแม้ตอนนั้นผมจะนอนตัวชาขยับไม่ได้ แต่ผมก็คิดในใจไปด้วยว่าจะลงโทษเบอร์นาเดสยังไงดีที่เธอเข้าใจผิดและมาลงโทษผมแบบนี้. .
และที่สำคัญ ยัยอลิเซียก็กำลังหัวเราะคิกๆ เยาะเย้ยให้กับผมเหมือนเดิมเช่นเคย . .