บทที่ 25 การวางแผนของจ้าวฟางสง
เซียวหยางตามออกมา เห็นเจียงเซิ่งหนานกำลังโทรศัพท์ ก็รู้สึกโล่งใจ
ดูเหมือนหาโอกาสออกไป เขาเดินมาครึ่งทางของบาร์ แต่ไม่ใช่เพื่อสืบสวนคดี
ผ่านไปสักพัก ชายคนหนึ่งก็กระแทกเข้ามาจากประตูบาร์ ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก
“พี่หู่ แย่แล้ว ข้างนอกมีตำรวจ มีรถตำรวจหลายคันปิดล้อมบาร์แล้ว เรารีบหนีกันเถอะ”
พอพี่หู่ได้ยิน ก็เด้งตัวออกจากโซฟาทันที กำหมัดจนเกิดเสียงกรอบแกรบ
“เชี่ย แม่งซวยจริงๆ รีบเอาของไปซ่อนในชักโครก ต้องมีสายลับอยู่ในบาร์แน่ๆ รีบหาแล้วฆ่ามันซะ พวกมันจับเราโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้!”
ในเมื่อโดนล้อมแล้ว ไม่อาจหนีได้ ทำได้แค่จับตัวสายลับก่อนค่อยว่ากัน
เกิดความวุ่นวายในห้องส่วนตัวทันที รีบเก็บของเถื่อน มีคนมากกว่าสิบคนบรรจุกระสุน บางคนก็ถือมีดแล้วออกไปอย่างอุกอาจ
เซียวหยางหรี่ตาสองข้าง เห็นเหตุการณ์นี้พอดี แตะจมูกแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหน้าที่เจียง ดื่มมากไปหน่อย ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“ไปเถอะๆ อย่ามากวนฉัน” เจียงเซิ่งหนานกำลังรอการสนับสนุน นึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ในใจ ไม่มีอารมณ์จัดการสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆ
เซียวหยางมุมปากยกยิ้ม ซ่อนตัวเข้าไปในฝูงชน เขาไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่เพื่อทำธุระ แต่เพื่อแก้ไขปัญหาบางอย่าง
คนพวกนี้มันเก่ง พวกมันรู้แล้วว่าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย ต้องการหาตัวเซียวหยางและเจียงเซิ่งหนานเพื่อฆ่าปิดปาก
เซียวหยางไม่อยากรับปัญหามากเกินไป จึงอยากจะไปจัดการคนพวกนี้อย่างง่ายๆ
เมื่อเดินท่ามกลางฝูงชน เซียวหยางก็เหมือนคนขี้เกียจ มาถึงข้างๆ ชายสูงใหญ่กำยำ นายคนนี้กำลังมองหาเป้าหมายที่น่าสงสัย
ขณะที่ทั้งสองมองหน้ากัน เซียวหยางก็เผยยิ้มอ่อนโยน จากนั้นก็ลงมือดุจไฟฟ้า เหวี่ยงหมัดออกไปทันที ต่อยนายคนนี้ล้มลง
การต่อยของเซียวหยางไม่ได้ดึงดูดความสนใจใดๆ คนที่เต้นพวกนี้ นึกว่าคนที่ล้มลงไปเพราะเมาเละ
เซียวหยางหายไปท่ามกลางฝูงชนในพริบตาเดียว เดินเล่นอย่างสบายๆ เมื่อผ่านห้องส่วนตัว เซียวหยางก็จงใจหยุดสักหน่อย จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
การกระทำนี้ดึงดูดความสนใจของพี่หู่ทันที พี่หู่พูดขึ้นอย่างดุเดือด “ไปดูสิ”
นักเลงสี่คน พุ่งเข้าไปในห้องน้ำทั้งหมดในเวลาต่อมา
ปัง ตุ้บ เคร้ง!
มีเสียงวุ่นวายดังมาจากในห้องน้ำ ไม่ถึงห้าวินาที เสียงนั้นก็สงบลง จากนั้นเซียวหยางก็ปัดเสื้อผ้า เดินออกมาจากในห้องน้ำ
ในตอนนี้ กลุ่มคนในเครื่องแบบตำรวจก็วิ่งออกมาจากประตูบาร์ ล้อมฝูงชนในบาร์อย่างรวดเร็ว
“อย่าขยับ ตำรวจมาจัดการคดี นั่งยองๆ ทั้งหมด เอามือกุมหัว แล้วหยิบบัตรประชาชนออกมา”
เจียงเซิ่งหนานรีบยืนขึ้น พูด “เจ้านายพวกมันอยู่ในห้องส่วนตัวนั้น เร็วเข้า ไปล้อมที่นั่น!”
พวกนักเลงเห็นว่าเป็นเช่นนั้น ก็รีบหาโอกาสหลบหนี แต่ไม่นานก็ถูกตำรวจจับได้
ไม่นาน ทุกคนที่ขายของเถื่อนก็ถูกจับด้วยกันทั้งหมด เจียงเซิ่งหนานมองคนเหล่านี้ ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว
“ไม่ใช่ หายไปบางคน”
“หัวหน้าทีมเจียง ในห้องน้ำมีอีกไม่กี่คน”
ในตอนนี้ ตำรวจไม่กี่คนก็หิ้วคนออกมาจากห้องน้ำ คนพวกนี้ตัวใหญ่กำยำที่แข็งแกร่งอย่างมาก แต่ตอนนี้ร่วงลงสู่พื้นเหมือนกองโคลน
คนพวกนี้นอกจากกระดูกหักแล้ว ฟันยังหักอีกด้วย ทั้งหมดถูกปราบด้วยกลวิธีเดียว ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือ ซี่โครงหักสามซี่
สิ่งที่ทำให้พวกเขาพูดไม่ออกก็คือ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครทำ แม้แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่เห็น พวกเขาแค่กะพริบตา ก็สูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้
“หัวหน้าทีมเจียง คนพวกนี้คุณเป็นคนทำเหรอ? สุดยอดเลยอ่ะ!”
“ไอ้หนุ่มนี่ชื่อเฉียงจื่อ เป็นนักเลงมีชื่อเสียงในท้องถนน หกคนไม่รู้ตัวตน หัวหน้าทีมเจียง การต่อสู้คุณดีขึ้นมาก”
เหล่าเจ้าหน้าที่ตำรวจยกย่องมาก ถึงแม้ทักษะการต่อสู้หัวหน้าทีมเจียงจะดีมาตลอด แต่สามารถจัดการพวกนักเลงทรงพลังมากมายในคราเดียว พวกเขาเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรก
“หัวหน้าทีมเจียง ครั้งนี้เดาว่าคุณสามารถชดเชยได้ กลับมาที่กองคดีอาญาอีกครั้งหนึ่ง”
เจียงเซิ่งหนานก็ประหลาดใจเช่นกัน เธอกำลังรอใครบางคนจากสำนักงานใหญ่อยู่ตลอด คนพวกนี้มันโดนใครจัดการ
หรือว่าจะเป็นคนนั้น?
ใช่แล้ว เซียวหยาง ไงล่ะ!
ในตอนนี้ เธอเพิ่งนึกได้ว่าไม่เห็นเซียวหยางมาสักพักหนึ่งแล้ว เขาบอกว่าไปเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอ?
“ในห้องน้ำมีคนอื่นอีกไหม?”
“หัวหน้าทีมเจียง ค้นดูแล้ว ไม่มีคนอื่น มีแค่นักเลงพวกนี้แหละ”
เจียงเซิ่งหนานกำหมัด “ไอ้บ้าเอ๊ย ไม่คิดว่าจะฉวยโอกาสหนีตอนฉันไม่สนใจ!”
“พระวิ่งหนีได้ แต่วัดหนีไม่ได้ รอฉันจัดการคดีของเถื่อนเสร็จก่อน ดูสิฉันจะจัดการนายยังไง!”
……
บริษัทหยุนซู ลานจอดรถใต้ดิน
จ้าวฟางสงเพิ่งลงจากรถ บอดี้การ์ดคนหนึ่งข้างกายก็พูดขึ้น “ประธานจ้าว อยากให้เราทำอะไรไหม?”
บอดี้การ์ดชื่อหลิวเฉียง เมื่อก่อนเคยเป็นนักเลงบนท้องถนน เพราะเบื่อกับการต่อสู้และการฆ่า จึงมาเป็นบอดี้การ์ดของจ้าวฟางสง
จ้าวฟางสงทำเสียงฮึดฮัด “เฮอะ คราวที่แล้วเจ้าเด็กนั่นบอกว่าฉันไตพร่อง ทำให้เย่หยุนซูมีความทรงจำแย่ๆ คราวนี้ฉันต้องจัดการเจ้าเด็กนั่นให้สาสมสักครั้ง”
“นายไปหาใครสักสองสามคนคนบนถนนให้ฉันหน่อย อยากใช้โอกาสมื้ออาหารครั้งนี้ ทำให้เจ้าเด็กนั่นอับอาย!”
“ประธานจ้าว ผมรู้จักบางคนที่น่าเชื่อถือพอดี ให้ผมจัดการแล้วกัน”
จ้าวฟางสงพยักหน้า จู่ๆ ก็ปิ๊งขึ้นมา “เดี๋ยวก่อน นายทำแบบนี้ ถึงตอนนั้น……”
ดวงตาหลิวเฉียงสว่างขึ้น ยกนิ้วโป้งขึ้นมา “ดีมาก ดีจริงๆ ประธานจ้าว คุณยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยอ่า”
“เฮอะ เรียนรู้ไว้ซะสิ”
จ้าวฟางสงปัดชุดสูท ขึ้นลิฟต์ตรงไปที่ห้องทำงานประธาน
ภายในห้องทำงาน เย่หยุนซูเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนของจ้าวฟางสง รู้สึกกระอักกระอ่วนนิดหน่อย
“ประธานจ้าว ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉันออกไปไม่ได้ อาหารค่ำคืนนี้ขอยกเลิกแล้วกันค่ะ”
เซียวหยางบอกไว้ว่า ก่อนเขาจะกลับมา ห้ามออกจากบริษัทเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอาจเกิดอันตรายได้
จะว่าไป เป็นครั้งแรกที่เธอเชื่อฟังเซียวหยาง รู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย
ทันใดนั้นสีหน้าจ้าวฟางสงไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย “หยุนซู ฉันถามหน่อยได้ไหมว่าทำไม?”
“ฉัน……ฉันกำลังรอเซียวหยางอยู่ค่ะ”
จ้าวฟางสงหายใจเข้าลึกๆ ดูเหมือนเย่หยุนซูยังรู้สึกดีกับไอ้คนไม่เอาไหน เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
แต่เขาก็ไม่ได้แสดงมันออกมา มุมปากยิ้มและพูดขึ้น “งั้นก็ได้ ฉันรอเขาเป็นเพื่อนเธอ ถึงตอนนั้นเราค่อยไปด้วยกัน”
“คุณตกลงจะไปกินข้าวกับฉันและเซียวหยางเหรอคะ?”
สิ่งนี้ทำให้เย่หยุนซูประหลาดใจนิดหน่อย เพราะเธอรู้ว่าจ้าวฟางสงยังไม่ตัดใจกับเธอมาตลอด มีก้างขวางคออย่างเซียวหยางด้วย จ้าวฟางสงจะต้องไม่เต็มใจอย่างแน่นอน
“แค่กๆ ก่อนหน้านี้ฉันกับคุณเซียวมีปัญหากัน ครั้งนี้ฉันจะใช้โอกาสนี้ผูกมิตรกันหน่อย”
และในตอนนี้ เซียวหยางกลับไปอีกครั้ง
เอี๊ยด
เซียวหยางเปิดประตูเข้ามา
“หยุนซู ไม่คิดว่าฉันจะกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะสิ”
“เอ๋ ชายไตพร่อง ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?”