” เน่ ฟอร์เบียส “ซาตาน
” ขอรับนายหญิง มีอะไรให้ข้ารับใช้งั้นรึครับ? “ฟอร์เบียส
วันนี้ฉันไปเจอเรื่องน่าสนใจมาล่ะ ไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้วก็หาโอกาสทำตัวให้ไม่ว่างสักหน่อยก็แล้วกัน!
” พรุ่งนี้เย็นๆช่วยเตรียมเดรสให้ฉันทีสิ ขอแบบ.. สวยจนคนที่มองอยากตกนรกเลยนะ~ “ซาตาน
” ท่านมีนัดที่ไหนหรือครับ? หรือจะไปเที่ยวที่ไหนอีก? “ฟอร์เบียส
” มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นก่อนหน้านี้น่ะซิ่ “ซาตาน
” เรื่องดีๆนี่คือ? “ฟอร์เบียส
” หึหึ ความลับ~ แล้วก็น้า ฉันขอฝากที่นี่ไว้สักพักแล้วกัน เดี๋ยวฉันมา~ “ซาตาน
” จะไปไหนอีกหรือครับท่าน? “ฟอร์เบียส
” จะไปหาแอสโมเดียสน่ะ! ไปทำธุระนิดหน่อย~ “ซาตาน
” ทราบแล้วครับ “ฟอร์เบียส
เนื่องจากเจ้าแอสโมเดียสรู้เรื่องของพวกหญิงสาว และความสวยความงามดี ฉันจึงจะไปขอให้มันช่วยเรื่องนั้นหน่อยน่ะ
แบบว่า.. ช่วงนี้บนหน้ามันโล่งๆชอบกลน่ะนะ เลยอยากจะแต่งเติมมันเพิ่มสักนิดส์นุงน่ะนะ~
” … ลมอะไรหอบแกมานี่กันซาตาน? “แอสโมเดียส
“ แอสโมเดียส! สอนฉันใช้เครื่องสำอางค์หน่อยสิ! ”ซาตาน
“ … ห๋า? ”แอสโมเดียส
“ นี่แก.. พูดเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย? สมองมีปัญหาอะไรรึไง? ”แอสโมเดียส
“ …. ”แอสโมเดียส
เขาจ้องตาฉันราวกับว่ากำลังอ่านความทรงจำบางอยู่ ซึ่ง.. ฉันไม่ติดอะไรแถมยังสนับสนุนให้ทำอีกต่างหาก เพราะฉันขี้เกียจมานั่งเล่าเรื่องอะไรให้มันยุ่งยากไงล่ะ!
“ นี่แกชอบหนุ่มเฉิ่มๆแบบนั้นงั้นหรอ? ”แอสโมเดียส
“ ก็นะ พวกโง่ซื่อบื้อมันก็ยังดีกว่าพวกฉลาดรู้มากนี่นา ”ซาตาน
“ ก็จริง- …ถึงแม้ว่าเขาจะมีกล้ามเนื้ออยู่พอประมาณเลยก็เหอะ.. มันก็ไม่น่าจะฮิตฮ็อตในหมู่ผู้หญิงอะไรขนาดนั้น นะ? ”แอสโมเดียส
“ จิ๊จิ๊ แกมันไม่เข้าใจรสนิยมของผู้หญิงแสนสวยอย่างฉันไง! บางทีคนหล่อๆมันก็ไม่ได้สำคัญเสมอไปหรอกนะ ที่สำคัญคือเจ้านั่นมีพลังมากขนาดไหนต่างหากล่ะ! ”ซาตาน
“ หือ? … ช่างมันเถอะข้าจะไม่ซักไซร้ว่าทำไมแกถึงสนใจเจ้าหนุ่มนักล่ะนะ แล้ว…- จะเอาไปใช้เมื่อไหร่? ไอ้เครื่องสำอางค์ของข้าน่ะ ”แอสโมเดียส
“ คิคิ พรุ่งนี้~ ”ซาตาน
แอสโมเดียสยักไหล่เบาๆ ก่อนจะพาฉันเข้าไปที่ห้องแต่งตัวของมัน โดยที่มีปีศาจระดับสูงที่เป็นลูกน้องคอยนำทางไปให้ คิกคิก ชักจะทนรอพรุ่งนี้ไม่ไหวแล้วสิ~
“ หวังว่าแกจะไม่ทำมันพังก่อนนะ.. ”แอสโมเดียส
…
ผมใช้พลังจิตพยุงร่างของตัวเองขึ้นมาจนสามารถขยับได้บ้างแล้วแม้มันจะมีอาการเจ็บปวดอยู่เพียงเล็กน้อย มันก็ไม่ได้มากพอที่จะทำให้ผมยอทแพ้แล้วนอนซมอยู่กับเตียงต่อ
เพราะว่าครั้งหนึ่งผมก็เคยโคม่าคล้ายๆบบนี้จนต้องนอนเป็นตายไปสิบวันกว่าจะฟื้นขึ้นมา ตอนนั้นพอได้ลุกครั้งแรกก็ทำเอาแย่เลยล่ะ
แล้วครั้งนี้ มันก็จะไม่ซ้ำรอยแบบครั้งนั้นอีก
และขณะที่ผมพาตัวเองลุกขึ้นมาได้แล้วนั้น ประตูห้องพยาบาลก็ได้เปิดเข้ามา
” พี่อัลเลียนสบายดีใช่ไหมคะ!? “โรเซ่
” พี่ชายไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมครับ!! “ราซ
เป็นน้องๆของผมที่มาหาด้วยความตื่นตระหนกนี่เอง รวมถึงพวกเมดของพวกเขาด้วย
แหม พวกนายนี่ คงจะเป็นห่วงพี่มากเลยสินะเป็นน้องๆที่น่ารักจริงๆ
” ไงทั้งสองคน ไม่ได้เจอกันตั้งแต่เช้าเลยนะ “
” … ค่ะพี่ “โรเซ่
โรเซ่มองร่างของผมที่เต็มไปด้วยผ้าพันแผลอย่างเวทนา ขณะเดียวกันราซก็กำลังจะเอาของเยี่ยมมาให้
” นี่ครับ ผลไม้ “ราซ
” ขอบคุณนะราซ “
” แล้วยัยนั่นล่ะ? “
” พี่สาวหรอคะ? “โรเซ่
” คือว่า.. ตั้งแต่เที่ยงมานี้ก็ติดต่อเธอไม่ได้เลยล่ะค่ะ ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เมเดียร์กำลังเที่ยวอยู่ที่ไหนเลยอ่ะค่ะ “โรเซ่
สงสัยยั่ยนั่นคงจะคิดว่าผมไม่เป็นไรแล้วปล่อยไปเลยแหง ก็นะผมไม่มีสิทธิ์ไปว่าเธอหรอก เพราะเป็นผมเองนี่นาที่ทำให้ตัวเองเจ็บ
อีกอย่าง มันก็สนุกดีด้วยนะการที่ถูกใครสักคนซ้อมเนี่ย..
แต่แน่นอนว่าไม่ใช่กับยัยลูซี่แน่นอน รายนั้นน่ะกะเอาตายของจริงเลยล่ะ
ดูเหมือนว่าแผลเป็นของผมจะมีเพิ่มขึ้นมาอีกที่แล้วสินะ เนื่องจากว่าโพชั่นระดับสูงไม่ได้ช่วยให้แผลเป็นหายไป มันทำได้แค่บรรเทานิดๆหน่อยๆ เท่านั้น ตอนสู้เสร็จมันเลยจะมีร่องรอยเหลืออยู่หลังใช้โพชั่นน่ะ
มันก็ไม่ได้แย่หรอกนะ แต่บางทีมันก็มากเกินไปหน่อยนึง..
” จริงด้วยบอส ท่านไปเรียนท่าพวกนั้นมาจากไหนหรอคะ? “เฉินจือหนาน
” ทั้งท่ารำมวย แล้วก็วิชาแปลกๆพวกนั้น.. “เฉินจือหนาน
” ฝึกเอาเองน่ะ ทั้งตอนหลับ(อยู่ที่อีเดน) และตอนตื่นเลย “
” เพราะงั้นไม่แปลกหรอกที่มันจะพัฒนามามากขนาดนั้น แล้วก็นะ เห็นหน้าตาบ้านๆแบบนี้แต่เรื่องอาร์ตเท่ๆนี่อัจฉริยะเลยนะขอบอก “
” … หุ เห็นบอสอารมณ์ดีได้แบบนี้ดิฉันก็ดีใจ “เฉินจือหนาน
ขณะที่พวกเรากำลังคุยกันอยู่นั้น ก็ได้มีคนเข้ามาอีกคน.. แล้วทำไมตูมีคนมาเยี่ยมเยอะอย่างงี้ฟะเนี่ย
” ขออนุญาตค่า “เฉินหลิงฉือ
ดูเหมือนนั่นจะเป็นน้องสาวของจือหนานนะ ก็… คนที่ส่งผมมาห้องพยาบาลนี่แหละ
ผมมองเธอหน้าตายก่อนจะถาม
” นี่คือ มาทวงเรื่องที่ว่าแพ้แล้วเป็นทาสงั้นหรอ? “
” นี่พี่สัญญาอะไรลงไปเนี่ย!?? ทาสหรอ!?? “โรเซ่
” อะไรนะ!?? “ราซ
” ไม่ได้สัญญา.. “
” ไม่- ไม่ใช่เรื่องนั้นค่ะ!! คือ.. มันเป็นอีกเรื่องหนึ่งน่ะค่ะ มันเป็นสารน์จากท่านพ่อของข้า.. “เฉินหลิงฉือ
อะไรกัน? เมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับพ่อเธอถึงกับพูดซะสุภาพขนาดนี้เลยงั้นหรอเนี่ย? เขาเป็นคนที่น่ากลัวขนาดไหนกันเชียวนะ
แล้วก็.. เหมือนเรื่องนี้จะเป็นเรื่องส่วนตัวของเรา เพราะงั้นโรเซ่กับราซคงจะต้องออกไปก่อน
” ยูรีร์(เมดของราซ) คูเปีย(เมดของโรเซ่) พาทั้งคู่ออกไปก่อนนะ “
” ค่ะนายท่าน! “ยูรีร์
” จะพาออกไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ “คูเปีย
หลังจากนั้น ก็เหลือเพียงแค่พวกเราสามคน
ผมรู้สึกได้ว่าบรรยากาศมันหนักอึ้งยังไงชอบกล อีกทั้งสายตาที่จือหนานมองน้องสาวของตัวเองมันก็ไม่ได้น่ารักเท่าไรนัก.. นี่เธอยังเคืองเรื่องที่น้องสาวของเธอกระทืบผมอยู่หรอเนี่ย?
ก็รู้อยู่หรอกนะว่าหล่อนน่ะภักดี แต่ก็เพลาๆลงบ้างก็ดีนะ คนอื่นเขากลัวกันหมด
” ดูจากปลอกคอของท่านพี่แล้ว.. ท่านพี่คงจะเป็นทาสระดับพิเศษเลยสินะคะ.. “เฉินหลิงฉือ
” ก็นะ สำหรับคนอื่นเขาคงไม่ต้องการทาสนักรบที่มานาอุดตันกันหรอก อย่างมากก็คงเอาไปสนองเรื่องอย่างว่า “
” …. “เฉินจือหนาน
ผมคิดว่าหลิงฉือคงจะรู้อยูาแล้วล่ะว่าการเป็นทาสมันหมายความว่ายังไง ผู้ที่เป็นทาสน่ะขัดคำสั่งของเจ้านายไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสู้ ทำอาหาร กวาดบ้าน งานบ้านงานเรือน ไปจนถึงเรื่องปรนนิบัติรับใช้ ทาสก็ไม่มีสิทธิที่จะปฏิเสธ
เพราะงั้นการเป็นทาสเลยเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างหนึ่งในชีวิตของคนคนหนึ่งเลย และยิ่งเป็นกับคนที่สวยสะดุดตาแบบจือหนานด้วยแล้ว มันคงจะไม่ใช่อะไรที่จะมองข้ามไปได้ง่ายๆ
มันคงจะมีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่หมายปองเธอไว้ แต่สุดท้ายแล้วผมก็ซื้อเธอมาจนได้
โดยใช้สัญญาทาสีทอง ที่ปลอกคอของทาสจะเป็นสีทองและสลักไปด้วยคำปฏิญาณของตนต่อเจ้านาย
สัญญานี้น่ะมันมีข้อดีอยู่อย่างนึงล่ะ นั่นคือการที่ผม..
” เธอสามารถขอให้ฉันปลดพี่สาวของเธอจากการเป็นทาสของฉันได้เมื่อไหร่ก็ได้ที่เธอต้องการ “
ไม่แปลกที่ทั้งคู่จะทำหน้าตกใจแบบนั้น
เพราะนี่มันแทบจะไม่เคยมีมาก่อน ที่คนที่ซื้อทาสไปจะยอมปล่อยตัวทาสของพวกเขาโดยง่าย
พวกมันต่างกับผม ตรงที่ผมแค่อยากจะซื้อเธอไว้เฉยๆเพราะความถูกใจแรกพบ หลังจากนั้น็ปล่อยให้เป็นเรื่องของชะตาไป
” ไหนบอกว่าสัญญาของเราคือสามปีไงคะบอส? “เฉินจือหนาน
” ใช่ สามปีแต่ในเมื่อน้องเธอเป็นห่วงพี่ของตัวเองนักฉันก็ยอมให้ได้เหมือนกัน และแน่นอนว่าเฉพาะกับน้องสาวของเธอและคนในครอบครัวที่มาขอฉันเท่านั้น “
” ไม่- คือฉันไม่สำคัญสำหรับบอสหรอคะ? นี่ท่านตั้งใจจะเฉดหัวฉันออกไปจากชีวิตจริงๆหรอ?”เฉินจือหนาน
“อย่าพึ่งร้อนตัวไปซิ่ ฉันแค่พูดเกริ่นขึ้นมาเฉยๆ เพราะเห็นว่าน้องสาวเธอดูจะขัดใจเกี่ยวกับปลอกคอทาสสีทองบนคอเธอน่ะ “
“งั้น.. ฉันจะกล่าวสารน์ของท่านพ่อให้ฟังนะคะ ข้างในมีเนื้อความว่า.. “เฉินหลิงฉือ
แต่ว่า.. ฮ่องเต้งั้นหรอ ข่าวไปไวมากเลยแฮะว่าลูกสาวที่หายตัวไปอยู่ที่นี่กับผมน่ะ มันพึ่งจะผ่านมาประมาณ.. 8 ชั่วโมงจาก 8 โมงเช้าเองมั้ง
‘ ขอแค่ลูกหนานของเราปลอดภัย อยู่ดีกินดี ก็เพียงพอแล้ว ‘ เฉินเซียน
‘ และเรามีข้อเสนอให้ผู้เป็นนายของธิดาของเรา
1) หากท่านยอมส่งตัวจือหนานกลับมาที่ราชวงศ์ เราจะให้การสนับสนุนท่านทุกทาง
หรือไม่ก็
2 )ให้ข้าไปรับตัวนางกลับมาเองแล้วค่อยตกลงกันทีหลัง..
ข้ารู้ว่ามันอาจจะกระทันหันไปบ้าง แต่ก็.. โปรดเลือกอย่างชาญฉลาดนะพ่อหนุ่ม ‘เฉินเซียน
” ประมาณนี้แหละค่ะ “เฉินหลิงฉือ
” … “
” ท่านพ่อ.. เอาแต่ใจนัก “เฉินจือหนาน
แย่ล่ะสิ… คิดหนักเลยทีนี้.. ไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันก็เหมือนกันหมดเลยนี่หว่า!!
นี่เรามีเวลาเหลืออยู่เท่าไหร่ที่จะตอบไปเนี่ย!!
” วันที่ท่านพ่อจะเสด็จมาคือ.. อีกสองอาทิตย์ค่ะ!!! “เฉินหลิงฉือ
” โปรตอบกลับจดหมายโดยเร็วนะคะ.. ไม่งั้นท่านพ่อคงจะได้มาที่นี่ด้วยตัวเองแหงๆ.. “เฉินหลิงฉือ
อย่าพูดสิหลิงฉือ!! มันทำให้ผมวิตกจนแทบบ้าแล้วเนี่ย!!
… เฮ้อ ทั้งๆที่ผมไม่เคยไปยุ่งกับพวกเขาแท้ๆ ทำไม๊ ทำไมเรื่องต่างๆนานาถึงได้มาบรรจบอยู่ที่ผมกันวะเนี่ยไม่เข้าใจเลย เข้าใจได้อยู่หรอกนะว่าเป็นเพราะผมช่วยผู้หญิงมาน่ะ แต่ผมก็คาดไม่ถึงเหมือนกันนะว่าคนที่ผมช่วยมาจะเป็นถึงองค์หญิงน่ะ… ซวยแต้ๆ
“ ถ้าฉันอยู่ที่นี่นานไปก็กลัวว่าจะทำให้นายลำบากใจ.. งั้นฉันออกไปก่อนนะ ,ไว้เจอกันนะคะพี่ ”เฉินหลิงฉือ
“ อื้อ ”
“ เจอกันพรุ่งนี้นะ ”เฉินจือหนาน
ไม่นานนักหลิงฉือก็ได้ขอตัวออกไปก่อนโดยปล่อยให้ผมคิดหนักอยู่คนเดียว ซึ่งไม่ว่าผมจะนั่งคิด นอนคิด ยืนคิดยังไงก็ยังไม่สามารถหาคำตอบให้กับเรื่องนี้ได้
ถึงตัวผมจะบอกว่าสามารถปลดจือหนานออกจากการเป็นทาสได้ในทันทีที่คนในครอบครัวเธอมาขอเลยก็เถอะ แต่ถ้าผมทำแบบนั้นความรู้สึกของผมมันจะเป็นยังไงกันล่ะ? มันน่าจะเหมือนกับการถูกพรากคนสำคัญไปเลยอะไรประมาณนั้น
และผมไม่ชอบเรื่องแบบนั้นสุดๆไปเลย
แล้วผมควรจะทำยังไงกันล่ะ?
ให้ตายสิ สมองไม่แล่นเลยแฮะ
“ กลัวท่านพ่อหรือคะบอส? ”เฉินจือหนาน
เหมือนเธอจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ เลยได้เอาเก้าอี้มานั่งลงข้างๆเตียงของผม สายตาอันเยือกเย็นที่เธอได้มองมาทำเอาผมสงบใจลงได้บ้าง
“ ไม่หรอก ”
ไม่ว่ายังไงดวงตาของเธอก็ยังคงหม่นหมองเหมือนเคย ตั้งแต่ที่ผมได้พบเธอเป็นครั้งแรกแม้ว่าเธอจะดูดุ แต่แท้จริงแล้วเธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงที่หมดอาลัยตายอยากเพียงเท่านั้น
ผมไม่ได้อยากรู้ถึงความเป็นมาของเธอสักเท่าไหร่ ผมจะรับฟังมันก็ต่อเมื่อถึงเวลาที่เธออยากจะเล่าให้ฟังก็เท่านั้น
แต่หากว่าผมตอบรับจดหมายของจักรพรรดิไป.. เห็นทีคงจะไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นอีกในอนาคต
ผมเลยคิดมากแบบนี้นี่แหละ
“ งั้นหรือคะ? แล้วเหตุใดท่านจึงกลุ้มใจเช่นนี้เล่า? ”เฉินจือหนาน
“ ฉันแค่กลัวว่าฉันอาจจะไม่ได้เจอเธออีกหลังจากตอบจดหมายนั้นไปน่ะ ”
“ … ข้าดีใจนะ ที่ท่านยังคิดถึงข้าอยู่ ตอนแรกข้าคิดว่าท่านเต็มใจที่จะส่งมอบข้าให้กับท่านพ่อเสียอีก”เฉินจือหนาน
“ ทำไมพูดเรื่องน่ากลัวแบบนั้นอ่ะ? ฉันไม่ใช่คนที่จะทิ้งใครง่ายๆหรอกนะรู้ป่ะ ”
” ไม่รู้สิ บางทีข้าอาจจะคิดไปเอง ..ข้าเองก็กลัวว่าท่านจะทิ้งข้าเหมือนกัน “เฉินจือหนาน
” เพราะในเมื่อท่านซื้อข้ามาแล้ว ท่านก็ต้องดูแลข้าให้ดีอย่างที่ท่านพูด และให้อิสระข้าในอีกสามปี ในระหว่างนั้นข้าจะดูแลท่านให้ดีที่สุด ในฐานะคนใช้ของท่าน ไม่ใช่ทาส “เฉินจือหนาน
ผมมองหน้าจือหนานทั้งแบบนั้น ก่อนที่ประตู้องพยาบาลจะเปิดเข้ามาอีกครั้ง
คราวนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน นั่นคือเมเดียร์หรือก็คือผมในโลกนี้นั่นเอง เธอเปิดประตูห้องพยาบาลแล้วเดินเข้ามาอย่างมั่น เมื่อมาถึงเตียงของผมก็วางของเยี่ยมไว้บนโต๊ะ ซึ่ง… มันก็คือผลไม้ของราซที่วางไว้ก่อนหน้านี้นั่นแหละ
ผมมองหน้ายัยนี้ด้วยสายตาที่งงงวยปนสงสัย
ยัยนี่.. มาถึงก็ทำกันแบบนี้เลยเรอะ?
“ ไง ได้ข่าวว่าเจ็บหนักเลยหนิ ”เมเดียร์
“ เมหรอ? ไปไหนมาน่ะ ”
“ พาเด็กใหม่ไปดูหอพักน่ะ แล้วก็ไปกินของอร่อยมา ”เมเดียร์
ก็สมกับที่เป็นตัวของผมในโลกนี้ดีล่ะนะ ขนาดนิสัยที่ชอบกินยังเหมือนกันอีก ผมชอบอาหารทะเลมากๆเลยล่ะ และดูท่าแล้วเธอจะเป็นพวกชอบของหวาน ก็… สมกับที่เป็นผู้หญิงดี
“ เมื่อกี้ได้ยินหมดแล้วนะ เรื่องที่ว่าจักรพรรดิของอาณาจักรมังกรจะมาที่นี่น่ะ ”เมเดียร์
“ อาณาจักรมังกรหรอ?? ”
“ ใช่ ดินแดนของเหล่านักศิลปะการต่อสู้ และมังกร ”เมเดียร์
“ แล้วก็ นายดูสบายดีกว่าที่คิดอีกนะบี๋ ”เมเดียร์
“ ไม่เหมือนกับคนที่โดนผู้หญิงกระทืบมาเลย น่าจะให้ยัยผู้หญิงคนนั้นกระทืบนายให้หนักกว่านี้หน่อยนะหึหึ ”เมเดียร์
“ นี่คือ.. จะมาซ้ำเติมหรือมาเยี่ยมวะเนี่ย??? ”
ผมล่ะไม่เข้าใจยัยผู้หญิงคนนี้เลยจริงๆ
แล้วก็…
ตัดจบตอน