ตอนที่ 4 เริ่มเลย มาถ่ายทอดสดกินปลาหมึกกันเถอะ (4)
แม้ว่าภูมิหลังขององค์หญิงสามจะแข็งแกร่ง แต่นั่นก็เป็นเพียงภูมิหลังเท่านั้น เพราะภูมิหลังของท่านพลเอกโอคาซีคนนี้ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าองค์หญิงสามเลยแม้แต่น้อย
โอคาซีกลายมาเป็นพลเอกของจักรวรรดิตั้งแต่อายุยังน้อย และจะกลายเป็นว่าที่จอมพลในอนาคต ซึ่งมีอำนาจควบคุมทหารทั้งกองทัพ ถ้าเทียบกันจริง ๆ แล้ว องค์หญิงสามยังคงด้อยกว่ามากเมื่อเปรียบเทียบกันในเรื่องอำนาจ
นี่จึงเป็นเหตุผลว่า ทำไมองค์หญิงสามถึงชอบท่านพลเอกมาก แต่ก็ไม่มีทางประนีประนอมกับท่านพลเอกได้
ไม่ว่าเขาจะเป็นใครก็ตาม! แต่ในเมื่อตอนนี้เธอได้ชีวิตใหม่แล้ว เธอจะต้องมีชีวิตที่ดีด้วยการกิน กิน และกินเท่านั้น!
ในชาติก่อนเธอต้องทนหิวโหยมามากพอแล้ว ดังนั้นในตอนนี้…เธอเพียงนึกถึงเจ้าปลาหมึกยักษ์ที่สูงถึงสิบเมตร แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับมื้ออาหารสิบวันแล้ว!
เธอจะต้องหิวโหยอีกหรือไม่? ไม่มีทางเสียหรอก!
สวี่หลิงอวิ๋นฮัมเพลงและปล่อยให้เครื่องจักรกลเทน้ำซุปที่เหลืออยู่ทิ้งโดยอัตโนมัติ ก่อนจะเข้าไปในเครื่องจักรกล เครื่องปรุงของเธอมีอยู่อย่างจำกัด ดังนั้นจึงมองหาของบริเวณรอบ ๆ เผื่อว่าจะพบอะไรบางอย่าง!
การขับเคลื่อนเครื่องจักรกลของเธอดูนุ่มนวลมาก หากเหล่าทหารทั้งหลายมาเห็นการเคลื่อนไหวของเธอคงตกใจไม่ใช่น้อย ทำไมองค์หญิงสามถึงขับเครื่องจักรกลได้อย่างคล่องแคล่วถึงขนาดนี้? เพราะการบังคับเครื่องจักรกลได้อย่างคล่องแคล่วนั้น จะต้องใช้พลังจิตของมนุษย์สูงมาก!
หากผู้ใดมีพลังจิตสูง การขับเครื่องจักรกลจะให้ความรู้สึกเหมือนคุณใส่เสื้อคลุมบาง ๆ เท่านั้น แต่ถ้าหากผู้ใดมีพลังจิตอ่อน ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้ เพียงแค่บังคับเครื่องจักรกลให้เคลื่อนที่ได้นั้นก็ยากพอแล้ว!
สวี่หลิงอวิ๋นใช้พลังจิตมหาศาลในการขุดหาสิ่งของที่อยู่ในพื้นดิน ใต้พื้นดินนั้นอยู่ไม่ลึกมากจากแหล่งที่อยู่ของเอเลี่ยน ทำให้เธอพบเข้ากับรากของบางอย่างในไม่ช้า
“ขุดออกมาดู!” ฝ่ามือของเครื่องจักรกลกลายเป็นพลั่วขนาดใหญ่หลังจากได้ยินคำสั่งของเธอ ในไม่ช้ารากพืชจำนวนมากก็ปรากฏให้เห็น หญิงสาวพิจารณามองดู…มันช่างดูคล้ายกับมันเทศ
หลังจากเครื่องจักรกลดูดซับน้ำในผลไม้นั้นแล้วพบว่ามันปลอดสารพิษ เธอก็กระโดดออกมาจากเครื่องจักรกล ทุบพืชชนิดนั้นด้วยมือเปล่า ก่อนจะยกมันขึ้นลิ้มลองรสชาติ “อืม เจ้าสิ่งนี้มีรสชาติคล้ายมันเทศจริง ๆ ด้วย!”
มันทั้งหวานทั้งเหนียว!
มันเหมือนเธอได้กำไรก้อนโต! ถ้าอบด้วยความร้อนก็คงจะหอมสุด ๆ ไปเลยล่ะ! จริงสิ! เธอชอบมันเทศมาตั้งแต่ยังเด็กแล้ว โดยเฉพาะมันเทศที่บ้านของคุณยาย!
เนื่องจากรสชาติของมันคล้ายกับมันเทศมาก ดังนั้นเธอจึงเรียกสิ่งนี้ว่า ‘มันเทศ’!
สวี่หลิงอวิ๋นกลั้นน้ำลายไม่ให้ไหลแล้วจึงสั่งเครื่องจักรกลขุดรากของมันเทศในบริเวณใกล้เคียงออกมาซ้อนกองกันไว้ ทว่าเธอควรจะนำมันเทศพวกนี้กลับไปอย่างไรดี?
แน่นอนว่าเธอจะใช้ปุ่มมิติเก็บของ!
เนื่องจากเจ้าของร่างคนเดิมมีฐานันดรศักดิ์เป็นถึงองค์หญิงสามของจักรวรรดิ พระราชาจึงทรงมอบปุ่มอันล้ำค่าเช่นนี้ให้แก่เธอ ซึ่งมันเป็นปุ่มที่สามารถเก็บกักของได้ทุกชนิด
แน่นอนว่าสิ่งของชิ้นนี้อยู่คนละระดับกับจี้หยกมิติของเธอ จี้หยกมิตินั้นสามารถใช้เป็นพื้นที่ปลูกอาหารได้ เพราะว่าภายในมีน้ำพุที่เป็นปัจจัยหลักสำคัญอยู่ ทว่าพื้นที่ใช้สอยกลับมีเพียงน้อยนิด
ในครั้งนี้ สวี่หลิงอวิ๋นจึงเลือกที่จะใช้ปุ่มมิติเก็บของแทน เพราะปุ่มมิติเก็บของมีพื้นที่ภายในถึงสองร้อยตารางเมตร ทว่าจำนวนมันเทศนั้นมีมากจนเกือบทำให้พื้นที่ภายในไม่พอกักเก็บ
“โอ้ มันเทศพวกนี้น่าจะพอกินไปสักพัก!” สวี่หลิงอวิ๋นมักจะหิวโหยอยู่เป็นประจำ ไม่มีใครกักเก็บอาหารจำนวนมากแบบนี้เท่าเธอแล้ว!
นอกจากนี้! ในฐานะลูกหลานชาวจีน สวี่หลิงอวิ๋นจะกักตุนของเพียงเล็กน้อยได้อย่างไร? ไม่อย่างนั้นเธอจะกล้าเรียกตนเองว่าชาวจีนหรือ?
แม้ว่าจะต้องมาอยู่บนฟากฟ้าไกล แต่เธอก็ไม่ควรทำให้บรรพบุรุษรู้สึกเสียศักดิ์ศรี!
หญิงสาวพยายามอย่างหนักในการกักเก็บมันเทศทั้งหลายไว้ในปุ่มมิติเก็บของของตัวเอง ก่อนจะวิ่งกลับไปหาเครื่องจักรกลอีกครั้งด้วยความรู้สึกพึงพอใจ “แกอยากไปสำรวจกับฉันมั้ย? บางทีอาจจะมีของดี ๆ รอฉันอยู่!”
สวี่หลิงอวิ๋นยิ้มออกมาอย่างมีความสุข!
เธอเข้าไปในเครื่องจักรกลและออกเดินทางอีกครั้ง!
ว่ากันว่าอายุขัยของดาวเคราะห์ดวงนี้กำลังจะดับลง แต่ตอนนี้มันยังเปล่งประกาย! เหล่าเอเลี่ยนเริ่มคืบคลานเข้ามายึดครองพื้นที่แห่งนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าพืชพันธุ์มากมายจะยังเหลือรอดอยู่ แต่สิ่งมีชีวิตทั้งหลายได้สูญพันธุ์ลงไปแล้ว
หากปราศจากการผสมเกสรของแมลง พืชเหล่านี้ก็คงมีอายุไม่ยืนยาวมากนัก
ทันใดนั้นเอง เธอก็พบเข้ากับสถานที่ขนาดย่อมแห่งหนึ่ง น่าแปลกใจที่เหล่าเอเลี่ยนไม่ได้บุกมากัดกินพื้นที่แห่งนี้! มันแปลกเกินไปหรือเปล่า?
ไม่น่าแปลกใจ!
เพราะพืชพันธุ์บนพื้นที่แห่งนี้เผ็ดมาก! แม้แต่เหล่าเอเลี่ยนที่มีกระเพาะที่แข็งแรงก็ยังรับมือกับมันไม่ไหว!
ผลสีเขียวขนาดเล็กแขวนอยู่บนต้นไม้แต่ละต้นอย่างไม่สั่นไหว ช่างน่าอัศจรรย์นักที่เธอสามารถเข้าถึงมันได้อย่างง่ายดาย!
ดูเหมือนว่าสวี่หลิงอวิ๋นจะพบกับขุมทรัพย์ล้ำค่า นี่คือส่วนประกอบที่แสนวิเศษในการทำหม้อไฟ!
เธอสามารถทำปลาหมึกผัดเผ็ด ปลาหมึกย่างรสเผ็ด และอาหารอีกมากมายด้วยสิ่งนี้!
ปลาหมึกนึ่งก็ดี ปลาหมึกผัดเผ็ด ยำปลาหมึก ปลาหมึกย่างซอส…แค่คิดก็น้ำลายสอแล้ว!
สวี่หลิงอวิ๋นเก็บผลไม้ที่มีรสชาติเผ็ดนี้ไปเป็นจำนวนมาก ราวกับว่าตัวเองเป็นหัวขโมย
“วันนี้ช่างเป็นวันที่ดี อากาศแจ่มใสเหลือเกิน” เธอฮัมเพลงอย่างไม่ตรงจังหวะมากนัก ก่อนจะตัดสินใจกลับไปยังค่ายทหาร
เธอสงสัยว่าท่านพลเอกได้ปลาหมึกยักษ์ติดไม้ติดมือกลับมาบ้างหรือเปล่า ทันใดนั้นเขาก็ตอบว่าล่าพวกมันมาได้ และอยากจะชวนเธอไปทานข้าวเย็นด้วยกัน!
แน่นอนว่าโอคาซีเป็นนักล่าที่ประสบความสำเร็จ
ปลาหมึกยักษ์ตัวนี้สูงถึงยี่สิบเมตร! มันคือปลาหมึกเอเลี่ยนที่โตเต็มวัย ความแข็งแกร่งของมันไต่สูงไปถึงดาวระดับหก แน่นอนว่ามันเป็นเพียงเอเลี่ยนธรรมดาที่ไม่ได้จับตัวยากมากนักในสายตาของโอคาซี
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการเผชิญหน้ากับเหล่าเผ่าพันธุ์ราชวงศ์เอเลี่ยน เพราะเผ่าพันธุ์ราชวงศ์เอเลี่ยนไม่เพียงแต่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ความสามารถของพวกมันยังมีระดับดาวถึงแปดดวง แต่หากเป็นเผ่าพันธุ์เผ่าจักรพรรดิท่ามกลางเผ่าพันธุ์ราชวงศ์ ความแข็งแกร่งของพวกมันก็จะมีมากกว่าสิบดาวขึ้นไป!
ครั้งหนึ่งพวกเขาถูกบังคับให้ลงจอดบนพื้นที่แห่งนี้เพราะราชวงศ์เอเลี่ยนทำลายทางเชื่อมมิติ แม้ว่าโอคาซีจะสามารถจัดการกับพวกมันได้ในนาทีสุดท้าย ทว่าเอเลี่ยนได้ทำลายทางเชื่อมไปเสียแล้ว จนทำให้พวกเขาไม่สามารถกลับไปยังจักรวรรดิได้
โอคาซีผู้อยู่ในเครื่องจักรกลลากเอเลี่ยนปลาหมึกยักษ์ที่มีขนาดใหญ่กว่าเครื่องจักรกลของเขากลับไปที่ค่ายทหารอย่างเชื่องช้า
เป็นเวลาเดียวกันกับที่องค์หญิงสามกลับมาถึงค่ายทหารพอดี…
หลังจากที่สวี่หลิงอวิ๋นกลับมาที่ค่ายทหาร เหล่าทหารทั้งหลายต่างโค้งคำนับทำความเคารพทันทีที่เห็นเธอ เมื่อโค้งเสร็จจึงหันหลังและไม่สนใจไยดีเธออีก
แต่องค์หญิงอย่างเธอหาได้สนใจไม่ อย่างไรเสีย เธอก็กำลังมองหาเตาอบขนาดเล็กอย่างเงียบ ๆ อยู่แล้ว ดังนั้นจึงไม่สนใจอะไรพวกเขามาก
เธอกลับไปยังห้องที่ดูดีและหรูหราที่สุดในค่ายทหาร ภายในมีของเพียบพร้อมทุกอย่างสำหรับการล้างและทำอาหาร มันช่างเป็นอะไรที่สมบูรณ์แบบ
เธอคว้ามันฝรั่งลูกเล็กที่สุดออกมาจากมิติเก็บของของเธอ มันเป็นมันเทศที่หนักเพียงสิบปอนด์เท่านั้น!
หญิงสาวล้างทำความสะอาดมันเทศอย่างรวดเร็วและใส่มันลงไปในเตาอบ เตรียมพร้อมสำหรับการกินอาหารค่ำของตัวเอง
นี่คือเทคโนโลยีแห่งอนาคตอย่างแท้จริง มันเทศอบนี้ใช้เวลาอบเพียงหนึ่งนาทีเท่านั้น กลิ่นหอมหวานของมันเทศทำให้เธอน้ำลายไหล เธอนำมันเทศออกมาจากเตาอบอย่างระมัดระวัง ปอกเปลือก และก้มหน้าลงกัดมันเทศเล็กน้อย “บ้าจริง! นี่คือรสชาติแห่งการต่อสู้เพื่อมันหวาน! อร่อยสุด ๆ ไปเลย!”
รสชาติหวานเหมือนกับจุ่มลงไปในน้ำตาล ราวกับกำลังอมลูกอม!
เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเลย!
ขณะที่เธอกำลังกินมันหวานอย่างเอร็ดอร่อย ใครบางคนก็กดกริ่งหน้าประตูห้องของเธอ
“ใครกัน?” สวี่หลิงอวิ๋นระมัดระวังตัวเองเป็นอย่างมาก เธอโยนมันเทศเข้าไปในมิติเก็บของก่อนจะเช็ดปากของตนเอง ต้องไม่มีใครรู้ว่าเธอซ่อนอาหารเอาไว้!
นี่เป็นความลับอย่างใหญ่หลวง!
องค์หญิงเปิดประตูเพียงเล็กน้อย ก่อนจะโผล่ศีรษะออกไป “มีอะไรหรือเปล่า?”